ฮิตเลอร์..นี้...น่าจะเป็นอุทาหรณ์ที่ดี..มากๆ...เหมือนๆกับท่านเทวทัต

คือ...มีบุญมาก....บารมีมาก...มีความสามารถมาก...ครั้น...มีร่างกายคือขันธ์ 5 อวิชชาความชั่วก็ทำงานเต็มที่...มีความอยากได้โลกธรรมเป็นปกติ...ครั้น..มีบุญมาก...บารมีมาก...มีความสามารถมาก...ก็เหมือนคนมือยาว....ที่คนในโลกปัจจุบันว่า...มือใครยาวสาวได้สาวเอา..(ไม่ใช่สาวสวยขึ้นนะ)...เมื่อยังมีความหลงอยู่...ก็ย่อมมีโอกาสทำกรรมหนักได้อย่างง่ายๆ...

หากจะสังเกตุตนดูดีดี...อาจจะเห็นว่า..ที่ผ่านมา..ที่ไม่ได้ทำกรรมหนัก...ก็อาจเป็นเพราะ...โอกาสไม่อำนวยก็ได้...(หลังจากชั่งน้ำหนักแล้วว่า...มีโอกาสถูกจับได้สูง )...แบบนี้ก็ยังได้ชื่อว่า...ไม่ทำเพราะอยากในโลกธรรม..คือ...กลัวขาดลาภ...กลัวหมดยศ...กลัวถูกนินทา...กลัวขาดความสุขจากลาภ..ยศ..สรรเสริญ...

อีกอย่าง....ที่ไม่ทำกรรมหนัก...ก็มีความเป็นไปได้ที่....เข็ด...หลาบจำ...เพราะเคยรับโทษของกรรมนั้นมาแล้ว..ก็ได้...คือจิตลึกๆ..มันจำได้.....เหมือนกับเราจำได้ว่างูมันมีอันตราย..เห็นปั๊ป..กระโด่ดหย่งเลย..ไม่ต้องใช้ความคิดเลย

ผมเชื่อว่า...ไม่มีกรรมใดที่เราไม่เคยทำ...เพราะขึ้นชื่อว่าอวิชชาแล้ว...ก็พลั้งเผลอกันได้ทุกคน

ส่วนเรื่องของกรรมหนัก...อย่างฮิตเลอร์...ต้องรับกรรมในนรก...แต่ก็ใช่ว่าจะนานอย่างคำตัดสินเสมอไป...บนโลก..เขายังมีอภัยโทษ...ในนรกก็ไม่แน่...แต่วิธีการอาจแตกต่างจากโลกมนุษย์เท่านั้น...ข้อยกเว้นนี้...เขาไม่สอนกันเพราะกลัวมนุษย์ขี้โกง...จะคิดเอาไปใช้...เหลิงจนทำกรรมหนักไม่มีความละอาย...ตัวขาดความละอายนี้แหละทำให้วิธีการนี้ไม่เป็นผล....จะเป็นผลเสียกับมนุษย์มากกว่าผลดี

ดังนั้น....เห็นใครทำกรรมหนัก....หรือเห็นใครกำลังรับกรรมหนัก...

ให้เห็น...ว่า..นี้คือกระบวนการการทำงานของอวิชชา...นี้คือผลวิบากของอวิชชา..มองให้เห็นภัยของวัฏฏสงสาร...ว่า..มันเป็นเช่นนี้แล....เห็นจนเกิดความรู้สึกกลัวการเกิดในวัฏฏสงสาร...เห็นจนเกิดความเบื่อหน่ายในวัฏฏสงสาร...เห็นจนเกิดความอยากไปเสียจากวัฏฏสงสาร....เห็นจนรู้สึกถึงคุณของพระพุทธเจ้าว่าทำให้สัตว์ทั้งหลายพ้นทุกข์ได้จริง....

เห็นจน.....จุด..จุด...


อย่าเห็น..แล้ว..โทษคนโน้นคนนี้...ว่า...คนนั้นไม่ควรทำอย่างนั้น...คนนี้ควรทำอย่างนี้...เห็นอย่างนี้...ไม่ได้เห็นธรรม..ไม่เกิดประโยชน์...ตกเป็นทาสของวัฏฏสงสารเพีนงอย่างเดียว...