เพ้อแต่เรื่องเวียนว่ายตายเกิดในอนาคตชาติโน้นๆๆๆ คิกๆๆ เวียนว่ายตายเกิดอยู่ทุกๆขณะจิต ตามหลักปฏิจจสมุปบาท ตัวอย่าง เช่น ชาติ ชรามรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส ที่ปัจจุบันเดียวนี้ ขณะนี้เนื่ย ไม่ศึกษานิ

กะอีแค่รู้ว่ามีความเกิด แก่ เจ็บ ตายอยู่ทุกขณะจิต นี่คือวัฏฏะวงเล็กในกายใจมนุษย์ แค่นี้ก็เอามาอวด

เขารู้กันมาตั้งนานแล้วหละลุง!

หรอ รู้กันหรอ ถ้างั้นไหนลองว่ามาสิ เป็นไง

กรัชกายเคยเห็นความเกิดดับของอารมณ์และเรื่องราวต่างๆตลอดจนลมเข้า ลมออกหรือยังล่ะ ถ้าเคย จะเข้าใจง่าย
ถ้าไม่เคยจะไม่เข้าใจ

เกิด ดับ = เกิด ตาย วนอยู่อย่างนี้ตลอด นี่วัฏฏะวงเล็ก ใช้เวลาชั่วพริบตาเดียว

เกิด แก่ (เจ็บ) ตาย.....นี่วัฏฏะวงใหญ่ ใช้เวลา 1 ช่วงชีวิตคน สัตว์

ให้ความหมาย......อุเบกขาสัมโพชฌงค์...ลดคุณค่าเหลือเพียง....นิ่งดูไปสบายพอดี...

นิ่ง=สมาธิสัมโพชงค์

เฉย ประกอบด้วยปัญญา=อุเบกขาสัมโพชงค์

นี่พูดเอาทั้งนั้น พูดเอาแบบนี้เขาเรียกว่าเล่นลิ้น แค่กระดกลิ้นเอา บอกไม่เชื่อ

มันต้องทำ แล้วจะรู้ว่ามันเฉยยังไง เฉยได้ไม่ได้

ตัวอย่าง



มันต้องลงมือทำ เชื่อดิ

ไปเห็นแล้วนึกถึงท่านอโศกขึ้นมาเลย สั้นๆ แต่ได้ใจ

1.กลัวอนาคต
2.เบื่อปัจจุบัน
3.ถวิลหาอดีต

http://prachatai.org/journal/2016/11/68825

ถึงจะรู้ว่าอโสกะ...ยังเข้าใจไม่ถูกนัก..

แต่ก็เข้าท่ากว่า...อุเบกขาสัมโพชฌงค์...แปลว่านิ่งดูไปสบายพอดี...ละน่า.






[/quote]

แล้ว..ข้างบนนี้..ใครลงมือทำ...

กักกาย..รึ...?

ก็เปล่า...

แล้วก็เอาแต่พูด ๆ..ว่า..ลงมือทำ...

แล้ว..ข้างบนนี้..ใครลงมือทำ...

กักกาย..รึ...?

ก็เปล่า...

แล้วก็เอาแต่พูด ๆ..ว่า..ลงมือทำ...[/quote]


คิกๆๆ คนลงมือทำ พูดแล้วต้องมีแบบมีแปลน แต่เท่าที่กบกับท่านอโศกพูดนี่ก็เห็นแต่ยกเอาคำศัพท์นั่นนี่โน่นโน้นโน๊นน มาจินตนาการจนน้ำลายแตกฟอง

ผมรู้ว่า..ผมยังห่วยอยู่....

แต่พอเห็น..อุเบกขาสัมโพชฌงค์...มีอาการ...นิ่งดูสบายไปพอดี...แล้ว..

ก็ขำขำ....

ยิ่งมาว่าผมเอาแต่น้ำลายแตกฟอง...ก็ยิ่งขำน้ำตาจะร่วง....



นิ่งดูไปสบายๆพอดี....คนเดียว..ไป๊

เอางี้ไหมล่ะ กรัชกายรับประกัน ว่าทั้งกบ ทั้งท่านอโศกไม่เคยภาวนาเลยไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ

นี่คำพูดของคนทำ



ไม่ต้องไปอ้างมรรค 8 อริยสัจ 4 โพดนั่นโพดนี่ เฉยนั่นเฉยนี่ คิกๆๆ ดูออกอ่ะ

โพชฌงค์ 7....

สติ..

ธัมมวิจยะ..

วิริยะ..

ปีติ..

ปัสสัทธิ..

สมาธิ...

อุเบกขา..

ที่ต้องลงมือทำ..มี...สติ...ธัมมวิจยะ..วิริยะ
ส่วน..ปีติ...ปัสสัทธิ...สมาธิ...อุเบกขา..เป็นลำดับอาการของผล..ที่ตรง..ที่บ่งบอกว่า..เดินถูกทาง

โดยเฉพาะ..อุเบกขาสัมโพชฌงค์..เป็นผล..จากญาณลำดับต่างที่เกิดเรียงรายกันมา..

ตัวอุเบกขา..ไม่ใช่องค์ที่ต้องลงมือทำ...ไม่ใช่การคิดนึกเอา..ว่า..ฉันจะนิ่งดูไปสบายพอดี..พอดี..

ก็อย่างที่กักกายบอกน้านแหละ...ลงมือทำ..กับ..เอาแต่พูด..มันต่างกัน..ฟ้ากับเหว..

อันที่จริงตำรา โบราณาจารย์ท่านเรียงไว้ดีแล้ว ให้ความหมายไว้ชัดแล้ว แต่พวกเราปัจจุบัน ไม่เข้าใจ ไปทำของท่านสะเละเป็นเต้าหู้ตกตึกมหานคร คิกๆๆ

ไม่เห็นใครไปเรียงใหม่เลย..นิ..

เห็นแต่..ปัจจุบัน...ไปให้ความหมาย..จนลดคุณค่าของอุเบกขาสัมโพชฌงค์เหลือแค่...นิ่งดูไปสบายๆพอดีพอดี..เท่านั้น..