ผัสสะ แล้วเวทนา ทันที
ผัสสะ แล้วทุกข์ใจ ทันทีถ้าใจมีโทสะ
มันมีช่วงให้ไม่เอา โทสะ หรือไม่

เจริญพร.. เพราะไม่เกิดการกระทำใดๆซ้อนจิตซ้อนใจเลยจึงเกิดเป็นสภาพว่างที่บริสุทธิ์ แม้ในเชิงกล่าวอาตมากล่าวว่าทิ้งแต่ในทางปฏิบัติจริงแล้วไม่มีการเข้าไปคอยทิ้งหรือเจริญแต่อย่างใดแต่คือการปล่อยให้ทุกสิ่งเกิดเองและเป็นเอง แต่ว่าทุกสิ่งอยู่ในอนิจจังซึ่งยึดไม่ติดจับกันไม่อยู่มันทิ้งตัวมันเองตลอดเวลาอาตมาจึงกล่าวว่าทิ้งเพื่อให้เป็นที่ง่ายต่อการเข้าใจ เพราะปล่อยวางจนไม่เหลือความเป็นตัวเป็นตนจึงไม่มี ในตอนอยู่ระหว่างสภาวะขัดเกลานั้นไม่มีการตั้งหมายอะไรทั้งสิ้นเป็นการปล่อยให้ทุกสิ่งเป็นตามที่มันเป็นทั้งสิ้น แต่ขั้นตอนที่แยกได้คือขั้นหลังจากจิตปล่อยวางจนไม่หลงติดในความเป็นจิตเสียแล้วจึงสามารถมองเห็นทุกสิ่งที่อยู่ข้างในได้อย่างชัดเจน เสมือนบุคคลที่อยู่บนพื้นดินไม่สามารถมองสภาพรอบข้างได้กว้างขวางเท่าคนที่มองอยู่ในมุมสูงฉันท์ใดบุคคลที่ไม่ยึดติดในความเป็นจิตเองย่อมมองเห็นจิตได้อย่างกว้างขวางกว่าฉันนั้นความเป็นตัวตนจึงค่อยๆลดลง ถูกอย่างที่โยมกล่าวว่า เมื่อปล่อยตัวรู้จึงพลาดจากการปรุงแต่ง แต่ถ้าไม่ทิ้งรู้
เมื่อวิญญาณ์ขันธ์รับรู้มา โยมเข้าไปซ้อนรู้นั้น เวทนาใหม่เกิด(พอใจ ไม่พอใจ) สัญญาจำได้หมายรู้เกิด สังขารใหม่ปรุงต่อไปก็เกิด กิเลสตัณหาอุปทาน ที่มีอยู่ก็จะขึ้นมาทำงาน
แต่เมื่อโยมไม่ซ้อนรู้
วิญญาณขันธ์รับรู้เข้ามา ไม่มีตัวเจตนาไปซ้อน เวทนาใหม่ไม่เกิด สัญญาใหม่ไม่เกิด นึกคิดปรุงแต่งใหม่ไม่เกิด กิเลสตัณหาอุปทานในปัจจุบันจิตไม่เกิด หากจะมีก็เหลือแต่เชื้อตัณหาอุปทานที่เคยตอกย้ำไว้ เมื่อไม่มีการตอกย้ำเพิ่มย่อยคลายลงเอง ตัวตนอันเกิดจากตัณหาอุปทานก็คลายลง
ขันธ์5นั้นมีทั้งส่วนที่เป็นเหตุ และส่วนที่เป็นผล ขันธ์ 5 ในส่วนที่เป็นเหตุจะทำงานผ่านวิญญาณขันธ์ของส่วนเหตุ แต่เมื่อขันธ์5 ในส่วนที่เป็นเหตุทำงานแต่ไม่มีขันธ์5ในส่วนที่เป็นผลเสียแล้วอันเนื่องจากการปล่อยวางไม่ซ้อนสภาวะธรรมให้ทุกอย่างดำเนินไปตามที่มันเป็นเสียแล้ว ความเห็นความหมาย นึกคิดปรุงแต่งอันเป็นเหตุเกิดตัวตนย่อมไม่มี
สรุปคือการทำงานขันธ์5ส่วนเหตุยังคงมีอยู่ทุกอย่างแต่ไม่มีตัวขันธ์ 5 ที่เป็นตัวเจตนากรรมอันเป็นเหตุสร้างตัวสร้าง ขึ้นมาทำงาน

หมายเหตุ### สุดท้ายนี้อาตมาขอจบการตอบกระทู้แต่เพียงเท่านี้ เพราะแรกหมายว่าจะแนะนำวิธีการปฏิบัติอีกวิธีหนึ่งที่น่าสนใจ แต่นานเข้ามีคนจำนวนมากไม่เห็นด้วย เพื่อเป็นการป้องกันกรรมที่จะเกิดแก่ทุกฝ่าย อาตมาจึงขอยุติการตอบกระทู้นี้แต่เพียงเท่านี้
ในความเห็นของอาตมา สัจธรรมมีอยู่อย่างเดียวหมายถึงความไม่ยึดติด ความปราศจากตัวตนสิ่งปรุงแต่งใดๆ แต่วิธีการเข้าถึงความไม่ยึดติดนั้นมีหลายทางจึงไม่ควรกล่าวหาวิธีใดผิดหรือถูกก่อนจะได้ศึกษาจนรู้ถ่องแท้
สุดท้ายนี้ หากสิ่งที่อาตมาเขียนไว้ ได้ทำให้โยมพอใจบ้าง ไม่พอใจบ้าง ถูกบ้าง ผิดบ้าง จะด้วยเจตนาอย่างไรก็ตาม อาตมาขออโหสิกรรมแก่บรรดาโยมที่อ่านด้วยเถิด ส่วนกรรมใดอันเกิดจากโยมที่เข้ามาอ่านทุกท่านอาตมายกโทษ อโหสิกรรมให้ สาธุๆๆ เจริญพร…

เป็นเรื่องที่น่าเสียดายอย่างยิ่งครับ
หากพระคุณเจ้าจะงดแสดงธรรมทานต่อไป
โยมขอกราบขอนุญาตขอพระคุณเจ้าได้โปรดแสดงธรรมต่อไปเถิด ครับ

การซักถามธรรม เป็นเรื่องปกติธรรมดาครับ
นับตั้งแต่สมัยพุทธกาล การซักถามธรรมดูจะมีมากกว่าการแสดงธรรมโดยไม่เปิดโอกาสให้มีการซักถาม

โยมเห็นด้วยกับบทสรุปของพระคุณเจ้าที่กล่าวสรุปว่า
สรุปคือการทำงานขันธ์5ส่วนเหตุยังคงมีอยู่ทุกอย่าง
แต่ไม่มีตัวขันธ์ 5 ที่เป็นตัวเจตนากรรมอันเป็นเหตุสร้างตัวสร้าง ขึ้นมาทำงาน

ที่โยมเห็นด้วยนั้น ก็คือเมื่อไม่มีการสร้าง ก็จะไม่มีการเสื่อม
การเสื่อม การเปลี่ยนแปลง การแปรปรวน การดับสลายใดๆ ล้วนเกิดจากเหตุที่มีการสร้างนั้นเอง

ความว่างที่กำลังสนทนากันอยู่นี้ก็เหมือนกัน
ปัญหาอยู่ตรงที่ ความว่างที่ว่านี้ เป็นว่างที่เกิดจากการสร้างขึ้นมาหรือไม่
ถ้าเป็นความว่างที่เกิดจากการสร้างขึ้นมา ความว่างที่ว่านี้ ก็จะหนีความเสื่อมไปไม่พ้นอยู่ดี

แต่หากว่าความว่าง เป็นความว่างที่ไม่ได้เกิดจากการสร้างขึ้นมา
ความว่างนี้ ก็จะไม่มีวันเสื่อมแต่ประการใด ครับ.


ว่าง ที่เป็นว่างที่เกิดจากการสร้างขึ้นมา ย่อมมีการเสื่อมดับสลาย
ว่าง ที่เป็นว่างที่ปราศจากการสร้าง ย่อมพ้นจากคำว่าเสื่อมดับสลาย