เป็นภาวะ อรูปฌาณ หรือเปล่านะ

อวกาศคือ ความมืด ใช่ปะ แล้วก่อนหน้านี้ มันมืดมาตลอดหรือเปล่า แต่ยังไงก็เห็นจะไม่ใช่สมถะเพียวๆ

ในเวลาปกติที่ไม่ได้เข้าสมาธิ มีอาการ เกิดอารมณ์ยาก ไหม คือมีการวางเฉยจนเป็นปกติ ไม่ค่อยโกรธ หงุดหงิด รำคาญ สงสาร เมตตา หรืออารมณ์อื่นๆ ...

ในเวลาที่อยู่เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร จะอยู่นิ่งๆ แบบไม่คิดอะไรหรือเปล่า

ในเวลาที่เข้าสมาธิจนกลายเป็น อวกาศ อยู่นั้น ลมหายใจยังอยู่ไหม หรือไม่เหลืออะไรเลย... ได้ยินเสียงหรือเปล่า

ความรู้สึกก่อนเข้าสมาธิ กับในขณะที่อยู่ในสมาธิ ต่างกันมากไหม...

วิธีที่ฝึกค่อนข้างแปลกนะ

แก้ไขเพิ่มเติม: จริงๆ เราไม่ค่อยเห็นด้วยกับการฝึกแบบอสุภะ มันอาจเป็นวิธีหนึ่ง ที่จะเหมาะกับคนที่มีกามราคะสูงเกินกว่าปกติ (กามราคะ ไม่ได้แปลว่าเรื่องเพศอย่างเดียวนะ)
แต่มันก็เหมาะในขณะที่ยังติดใจในกามราคะอย่างรุนแรงเท่านั้น เมื่อกามราคะลดระดับลง ก็ควรจะหันไปใช้วิธีอื่นๆ ดีกว่า

แก้ไขเพิ่มเติม 2: เอางี้ดีกว่า ไม่ต้องตอบก็ได้ ลองแบบนี้... ลองฝึกแบบ อานาปานสติ ดูความเคลื่อนไหวของลมหายใจและร่างกาย แล้วดูว่า มันจะเหลือเฉพาะช่วงอกหรือเปล่า (แต่ควรจะได้ยินเสียงครบถ้วนนะ)
ถ้าเหลือเฉพาะช่วงอก ก็ถือว่าเพียงพอกับวิปัสสนาญาณแล้ว ก็ฝึกไปเรื่อยๆ วันละสักครึ่งชั่วโมง จนถึงเวลาที่...
1. ความรู้สึกก่อนเข้าสมาธิ กับในขณะที่อยู่ในสมาธิ ไม่ต่างกัน
2. อารมณ์ในชีวิตปกติ ไม่ใช่อารมณ์ในภาวะ ทรงฌาณ

ถ้าได้ 2 อย่างนี้ ที่เหลือก็อยู่ที่เวลา ความเพียร และการได้อยู่ในที่ที่เหมาะสมต่อธรรม (สัปปายะ) เท่านั้น... การเข้าถึงโสดาปัตติผล ย่อมเป็นที่หวังได้

สวัสดีครับพี่ชาวโลก
ถ้าพี่อยู่อีสานก็ถือว่าดีมากๆเลยครับเพราะเป็นถิ่นที่มีครูบาอาจารย์ผู้สำเร็จด้วยชอบแล้วอยู่มากมาย แต่ถ้าจะให้เป็นเฉพาะเจาะจงผมขอแนะนำให้พี่ไปหาท่านแม่ชีจันดี ที่วัดป่าบ้านตาด จังหวัดอุดรธานีดูครับ ท่านเป็นน้องสาวของหลวงตามหาบัว ที่สำคัญท่านก็เป็นผู้สำเร็จด้วยชอบแล้วเหมือนกันครับ ผมเชื่อว่าถ้าพี่เข้าไปกราบขอธรรมปฏิบัติจากท่านแม่ชีจันดี พี่จะสามารถเดินหน้าต่อไปได้ครับ มีอาจารย์นำทางย่อมไปได้ไวขึ้นครับพี่
ขอบคุณครับ

:b53:

สวัสดีครับพี่ชาวโลก
ถ้าพี่อยู่อีสานก็ถือว่าดีมากๆเลยครับเพราะเป็นถิ่นที่มีครูบาอาจารย์ผู้สำเร็จด้วยชอบแล้วอยู่มากมาย แต่ถ้าจะให้เป็นเฉพาะเจาะจงผมขอแนะนำให้พี่ไปหาท่านแม่ชีจันดี ที่วัดป่าบ้านตาด จังหวัดอุดรธานีดูครับ ท่านเป็นน้องสาวของหลวงตามหาบัว ที่สำคัญท่านก็เป็นผู้สำเร็จด้วยชอบแล้วเหมือนกันครับ ผมเชื่อว่าถ้าพี่เข้าไปกราบขอธรรมปฏิบัติจากท่านแม่ชีจันดี พี่จะสามารถเดินหน้าต่อไปได้ครับ มีอาจารย์นำทางย่อมไปได้ไวขึ้นครับพี่
ขอบคุณครับ

onion
วันนี้ดิฉันมาขอความช่วยเหลือค่ะ

เนื่องจากการตั้งหัวข้อ เกิดจากการที่ดิฉันรู้ผิดทำให้เดินทางธรรมผิด

เกิดผลให้การทำมหาสติของดิฉันชะงักงัน..เมื่อดิฉันเดินมหาสติได้สักพักนึง

ในการดู กาย เวทนา จิต ธรรม รวบย่อมาได้ที่ กายกับจิต

เมื่อดิฉันดูกายในกาย ได้สักพัก จิตเริ่มเห็นกายตามความเป็นจริง เห็นโทษของกาย

เห็น ความเกิดดับไปตามเป็นจริงของกาย เมื่อจิตเห็นแจ้งตามนั้นแล้ว จิตกลับบเพิกกายไป

ทำให้การทำมหาสติของดิฉันไม่สามารถเดินต่อไปได้ เนื่องจากว่า ไม่ว่าจะเริ่มดูกายเมื่อใด

ไม่นานจิตจะเพิกรูปของกายไปทุกที กลับกลายเป็นว่า ไปอยู่ใน ความว่างเปล่า นิมิตที่เห็นในสมาธิคือ

อวกาศทุกครั้งและเมื่อเริ่มพิจารณากายก็จะไปจบที่อวกาศทุกครั้งไป..ลึกๆดิฉันรู้ว่าดิฉันเดินมหาสติผิด

เพราะถ้าตรงทางจะสามารถพิจารณากายได้เรื่อยๆไป ส่วนจิตนั้น ไม่มีปัญหาในการพิจารณา ดูจิตในจิตเมื่อดิฉันได้เข้ามาในเวปลานธรรมนี้ ทำให้ดิฉันมีความรู้เพิ่มเติมมากมาก และเห็นได้ชัดว่า

ดิฉันเดินมหาสติผิดจริง หลายวันนี้ดิฉันได้ทบทวนในการเดินทางธรรมของดิฉันเองและ รู้ว่า เหตุเพราะดิฉันคิด

ผิดจึงทำให้การเดินทางธรรมผิดไป

วันนี้ดิฉันเลยมาขอความช่วยเหลือค่ะ..เพราะดิฉันไม่มั่นใจในตัวเองว่าคิดถูกไหม

ดิฉันอยากถามว่า การละขันธ์5 ในทางมหาสตินั้น คือละขันธ์5 แบบไหน

ละแบบเพิกขันธ์5 หรือ ละขันธ์5 คือ การวางเฉยต่อขันธ์5 ค่ะ

ละขันธ์5 แบบไหน ถูกต้องในมหาสติค่ะ.

ขอความรู้ถูกต้อง สัมมาทิฐิและความเจริญในธรรมจงบังเกิดมีแก่ทุกๆท่าน

จากคำถามแลคำแนะนำทั้ง 4 หน้าที่ผ่านมา ล้วนมีคุณค่าจนน่าจะเกือบได้พบคำตอบแล้วนะครับ
ความจริงชื่อกระทู้ของคุณนั้นบอกสาเหตุสำคัญ แห่งความติดขัดในการเจริญธรรมได้ดีแล้ว

"รู้ถูกต้อง"สำคัญที่สุดดังหลวงปู่ท่านหนึ่งกล่าวอยู่เสมอว่า

รู้ถูกต้องจะทำให้ เห็นถูกต้อง(สัมมาทิฐิ)เห็นถูกต้อง จะทำให้ คิดถูกต้อง (สัมมาสังกัปปะ)
คิดถูกต้อง จะทำให้เกิด การทำถูกต้อง ทำถูกต้อง จะทำให้ได้รับผลถูกต้อง ได้รับผลที่ถูกต้องจะทำให้ เป็นคนถูกต้อง เป็นคนถูกต้องก็ย่อมจะ พูดและถ่ายทอดแต่สิ่งที่ถูกต้อง เป็นกัลยาณมิตรแก่ชาวโลกต่อไป

ภาพรวมจากคำพูดของคุณทั้งหมด คุณพูดว่ากำลังเจริญมหาสติปัฏฐาน 4 แต่กระกระทำนั้นเป็นการทำและยึดแน่นอยู่ในฐานเดียวคือฐานกาย สติปัฏฐานจึงไม่เป็นไปตามธรรมชาติจึงเกิดผลให้ติดขัด สงสัย มากมาย

ธรรมชาติของสติปัฏฐาน 4 นั้นเขาจะเกิดขึ้นและต่อเนื่องกันไปครบทั้ง 4 ฐานในทุกสัมผัสอารมณ์ ถ้า สติ ปัญญาได้ถูกฝึกหัดมาดี ละเอียด คมกล้าดีแล้วจะเห็นได้ครบและต่อเนื่องทั้ง 4 ฐานเสมอ

ดังนั้นสิ่งที่จะต้องพัฒนาต่อไปคือคุณควรจะวางความยึดอยู่แต่การเจริญสติในฐานกาย แล้วมาเจริญสติปัฏฐานทั้ง 4 ตามธรรมชาติ คือพิจารณาทุกฐานตามกำลังแห่งเหตุและปัจจัย ตามธรรม ตามปัจจุบันอารมณ์ ปัจจุบันกายชัด พิจารณากาย เวทนาชัด พิจารณาเวทนา จิตชัด พิจารณาจิต ธรรมชัด พิจารณาธรรม

จงมีปัจจุบันอารมณ์เป็นที่ตั้งรู้ตั้งระลึกของสติ แทนการกำหนดให้สติไปยึดอยู่เพียงฐานใดฐานหนึ่งซึ่งนั่นเป็นการเจริญสติปัฏฐาน 4 ตามตำรา มิใช่การเจริญสติปัฏฐาน 4 ตามธรรม

รายละเอียดคงต้องมาศึกษากันต่อไปถ้าหากสนใจเรื่องการเจริญสติปัฏฐาน 4 ตามธรรมชาติ ครับ

การจะละขันธ์ 5 โดยสติปัฏฐานนั้นจะเกิดขึ้นเป็นผลได้เมื่อคุณสามารถเจริญสติปัฏฐาน 4 โดยธรรมชาติได้ครับ

เอกอน....เล่นกล...ซะแล้ว
อ่านได้แว๊บเดียว..เอง

พระพุทธองค์สอนธรรม
ซึ่งธรรมที่พระองค์สอน ....


อ๊บซ์ อ๊บซ์ พอจะเดาออกมั๊ยว่า .... คืออะไร



อิอิ คือ ความในใจที่ไม่กล้าเอ่ย ไง

วันนี้ฟังเทศน์หลวงพ่อพุธ....แต่เสียดาย..เอามาให้คุณชาวโลกฟังไม่ได้

เดาไม่ออก...

กาล..มีเพราะจิตเคลื่อน...อาจมีคนงง..

กาล...มีเพราะมีเกิด...กอ..อา..กา...แบบง่าย ๆ

มีเกิด...อนิจจัง...ทุกขัง...อนัตตาจึงมี...

ไตรลักษณ์คือ...กาล

กาล..มีเพราะมีวัตถุ...ไม่มีวัตถุก็ไม่มีกาล

วัตถุเกิดจากดำริของจิต....อวิชชา

จิตอวิชชา...คือจิตที่เคลื่อนจากประภัสสร

นี้แง่หนึ่ง...