ก็นี่ไงถึงได้ชวนคุญเรื่องปฏิจสมุบาท ขันธ์ห้า แค่อยากรู้ว่าที่ด่าผมว่าไม่รู้เรื่อง
ตัวเองจะรู้มั้ย สรุปมั่วได้มั่วดีครับ

กิเลสคืออะไรก็ยังไม่รู้ เจตสิกที่เกิดจากการปรุงแต่งของกิเลสคืออะไรก็ไม่รู้
อยากรู้มั้ยจะอธิบายให้ฟังว่าอะไรคือกิเลส
ในกระบวนการปฏิจสมุบาท อะไรคือการปรุงแต่งของขันธ์ห้า

ปฏิจสมุปปบาท ของโฮฮับ
คงไม่ต้องคุยหรอกครับ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=39497
อ่านจากนี่ก็พอ เห็นความไม่รู้เรื่องของโฮฮับ แล้วครับ

ปฏิจสมุปปบาท เป็นเรื่องที่มีเนื้อหาค่อนข้างกว้างและลึกนะครับ ยากแก่การเข้าใจพอสมควร
แต่โดยหลักๆของเรื่องปฏิจสมุปปบาท จะกล่าวถึงเรื่องกระบวนธรรมของการเกิดขึ้นและดับไป
แห่งทุกข์ครับ

สะสมบารมีและอาสวะอะไรครับ ปุถุชนเกิดมาพร้อมกับกิเลสที่เรียกว่า
สังโยชสิบ มันอยู่ในวงปฎิจจฯนั้นแหล่ะครับ
การปรุงที่ว่าไม่ได้หมายถึงการปรุงแต่งที่เก็บสะสมอะไรซะหน่อย

การปรุงแต่งที่ว่าก็คือกระบวนการขันธ์ ไปปรุงแต่งตัณหาในกระบวนการปฏิจสมุบาท
ทั้งกระบวนปฏิจฯและกระบวนการขันธ์ห้า เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แต่สามารถใช้กระบวนการ
ขันธ์ห้า มาปรุงแต่งกิเลสหรือตัญหาให้เป็นกุศลหรืออกุศลได้

สติจะไประลึกทันส่วนไหนอะไรครับ ถ้าว่ากันในเรื่องกระบวนการขันธ์ห้า
สติก็เป็นตัวสุดท้ายของกระบวนการขันธ์ห้านั้นแหล่ะครับ สติเป็นเจตสิกสังขารขันธ์ครับ

ในกระบวนการขันธ์ห้า เกิดผัสสะ เวทนา สัญญา มันจึงเกิดสติได้
และสติเป็นเครื่องมือไม่ให้เราไปยึดตัวตัณหาในปฏิจฯ จนเกิดอุปปาทานขันธ์ขึ้น

ไม่ต้องหวังหรอกครับ เพราะไม่มีคนเข้าใจที่คุณพูดหรอกครับ
เทียนที่คุณจุดไว้มันหมดเล่มแล้วยังฟังไม่รู้เรื่องเลยครับ
เอาอะไรมาจ้อก็ไม่รู้

ที่บอกว่า พระสูตรมีคำว่ามิจฉาสติเนี่ย สงสัยไม่รู้เหตุผลมั้งเลยพูดสั้นเป็นหางเต่าแบบนี้

ทำเป็นมาแยกพระสูตรพระอภิธรรม ที่แท้ก็ไม่เข้าใจความหมาย
ทั้งพระสูตรและพระอภิธรรมเป็นพระไตรปิฎกเหมือนกัน เป็นคำสอนพระพุทธเจ้าเหมือน
ทำไมต้องมาแยกด้วยบัญญัติ ผมจะอธิบายให้ฟัง

สติเป็นไปอาการของจิตที่เป็นฝ่ายกุศล ในพระอภิธรรมกล่าวไว้
แต่สติที่เป็นกุศลเพียงอย่างเดียว เพราะสติที่เกิดเกิดที่ละดวงมีคุณสมบัติตายตัว

แต่ในพระสูตรท่านเอาสติไปประกอบกับธรรมอื่นจึงมี มิจฉาสติขึ้น
มิจฉาสติไม่ได้หมายความว่า เป็นสติที่ไม่ดี สติเป็นได้แต่กุศล
ที่เข้าใช้คำว่ามิจฉาสติ ก็เพื่องแยกให้รู้ว่า สัมมาสติ(โลกุตระ)เป็นอย่างไร
มิจฉาสติ(โลกียะ)เป็นอย่างไร อย่าลืมครับมิจฉาสติเป็นสติที่เป็นกุศลแต่เป็นทางโลกครับ

ก็ไม่ต้อง "ต่อ"

เห็นด้วยครับเป็นเรื่องลึก และกว้างขวาง
กระบวนธรรมการเกิดขึ้น และดับไป ซึ่งพระองค์แสดง
หลักธรรม ไว้ว่า
ธรรมฐิติ
ธรรมนิยาม
อิทัปัจจยตา
ไว้สามประการแล้บัญญัติ ว่า ปฏิจสมุปปบาท
สมัยก่อนคงเป็นที่เข้าใจง่าย แต่สมัยนี้คงต้องพึ่งอรรถกถาทำความเข้าใจบ้าง
ว่า ธรรมธาตุนั้น คือธรรมฐิติ ธรรมนิยาม อิทัปปัจยตา ทำความเข้าใจได้อย่างไร
ก็แนะนำ อรรถกาท้ายบท ทำความศึกษาพิจารณา เพื่อให้เกิดปัญญา

คุณเช่นนั้นนี่ชอบเป็นตัวตลกนะครับ ทำไมทำมัย เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง
ทีคนอื่นเอาไตรลักษณ์มาอธิบายความ ธรรมนิยาม คุณเช่นนั้นบอกว่าไม่มี ไม่ได้ ไม่เอา
ฉันไม่รู้ ฉันไม่สน ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แล้วที่กับตัวเองที่กำลังแสดงความเห็นอยู่นี้ มันอะไรกันครับ ผมไม่รู้ว่าคุณเช่นนั้นอายเป็นมั้ยครับ

โฮฮับ
อย่าพยายามบิดเบือนแม้แต่การอธิบาย บาลี หรือพุทธพจน์ของ อรรถาจารย์
อรรถาจารย์ อธิบายโดยอรรถโดยธรรม ไม่ได้บัญญัติศัพท์ใหม่ ในการอธิบาย
โฮฮับไปอ่านให้ดีี

ถึงแม้โฮฮับจะท้วงว่า คำว่า "ไตรลักษณ์" ไม่ใช่คำบัญญัติในพุทธกาลก็ตาม
ถึงอย่างไร ก็ไม่ใช่พุทธพจน์อยู่ดี
ซึ่ง
พระพุทธองค์ ก็ไม่ทรงแสดงธรรม ว่า
สัมมมาทิฏฐิ เป็นไฉน
สัมมาทิฏฐิ คือ การรู้ในอนิจจัง การรู้ในทุกขัง การรู้ในอนัตตา

จริงหรือไม่จริง โฮฮับ
V
เพราะการรู้ใน อนิจจัง การรู้ในทุกขัง การรู้ในอนัตตา ก็ไม่ใช่การรู้อันเป็นอริยสัจจ์ จริงหรือไม่โฮฮับ.

โฮฮับ อย่าเอา ไตรลักษณ์ มาบังปฏิจจสมุปบาท อีกต่อไปเลย
ความพยายามของโฮฮับ ล้วนเป็นหมัน

อันนี้ผมงงครับคุณจะสื่ออะไร เอาง่ายๆดีกว่า คุณเข้าใจบท"ธรรมนิยาม"
ที่ผมยกมาให้คุณดู คุณมีความเห็นอย่างไรดีกว่า คนอื่นจะได้ชี้ให้ดูว่า
คุณไม่ฉลาดตรงไหน

คนเราบางทีก็ดูตัวเองไม่ออก ต่อให้ส่องกระจกก็ตามที
เพราะในกระจก ข้างซ้ายเป็นขวา ขวาเป็นซ้าย

ขอโทษที่ต้องพูดแรงๆ มันเป็นเพราะคุณพูดจาไม่ค่อยมีเหตุผลครับ
บางเรื่องที่คุณไม่รู้ไม่เข้าใจ คุณก็สรุปของคุณเองว่า มันไม่มี มันไม่ใช่
ถ้าคนอื่นรู้มากกว่า คุณก็จะสรุปเอาเองว่า คนนั้นบิดเบื้อนพุทธพจน์
คุณไม่รู้หรอกว่า คำนี้มันรุนแรงมากสำหรับผู้ที่ศรัทธาพระรัตนไตร

เป็นเพราะคุณไม่เข้าใจธรรมนิยาม แล้วคุณก็บอกว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้บอก
แล้วคุณก็แต่งประโยคขึ้นมาถามชาวบ้าน " สัมมาทิฐิเป็นไฉน"
พุดโธ่! เถียงอะไรเป็นเด็กข้างๆคูๆ

เอาอย่างนี้เพื่อให้การสนทนามีเหตุผล คุณควรให้ความเห็น
กับสิ่งที่ผมอ้างว่าผิดถูกอย่างไร ไม่ใช่บอกพระพุทธเจ้าไม่ได้พูดไม่ได้ตรัส

สิ่งแรกก็คือ แสดงความเห็นอธิบายความถึง"ธรรมนิยาม"ที่ผมอ้าง
ให้เหมือนกับผมแสดงความเห็นกับธรรมที่คุณยกมา อย่างเช่น"ธรรมที่เป็นอุปการะ"
การค้านมันไม่ผิดหรอกครับ แต่มันต้องมีเหตุผลให้กับผู้ที่คุณค้าน
ไม่ใช่บอกว่า"ไม่มี ไม่ใช่" แบบนี้มันไม่ฉลาดครับ

มันเป็นเพราะคุณไม่รู้แต่พยายามทำตัวเป็นศูนย์กลางจักวาล
คุณไม่รู้ แล้วเที่ยวไปบอกในสิ่งที่คนอื่นเขารู้มากกว่าผิด
ผมไม่อยากว่าคำนี้กับใครเลยครับ แต่อยากส่งเคราะห์ คุณเช่นนั้น อัตตาสูงจริงๆครับ

เที่ยวโวยวายว่า รู้อนิจจัง รู้ทุกขัง รู้อนัตตาไม่ใช่รู้อริยสัจจ์
นี่แหล่ะจุดเริ่มต้นแห่งอริยสัจจ์โดยแท้ล่ะ
คุณเช่นนั้นถ้าคุณปฏิบัติธรรมชนิดเอาบัญญัติตรงตัวเลยผมบอกได้เลย งมโข่งครับ

พูดจาไม่มีเหตุผล ชวนคุยเรื่องปฏิจสมุบาทก็ไม่คุย
แต่ปากก็ยังไม่ยอมหยุดกล่าวหาชาวบ้าน แบบนี้เมื่อไรจะฉลาด
พูดเองแต่งเอง ว่าเขาเอานู้นมาบังนี้พูดซะเสีย เละเทะจริงๆครับ

ตัวเองไปเข้าใจอะไรมาผิดๆแล้วก็จะบังคับให้ชาวบ้านเหมือนตน
พอคนอื่นไม่เอาด้วย ก็กล่าวหาเขาต่างๆนาๆ โบราณจริงๆครับ

โฮฮับ เข้าใจถูกแล้วครับ
รุนแรงมากสำหรับผู้ที่ศรัทธาในพระรัตนไตร

โฮฮับ แสดงสิ่งที่พระพุทธองค์ ไม่ได้สอน

จริง หรือ ไม่จริง

พระพุทธองค์ ก็ไม่ทรงแสดงธรรม ว่า
สัมมมาทิฏฐิ เป็นไฉน
สัมมาทิฏฐิ คือ การรู้ในอนิจจัง การรู้ในทุกขัง การรู้ในอนัตตา
เพราะการรู้ใน อนิจจัง การรู้ในทุกขัง การรู้ในอนัตตา ก็ไม่ใช่การรู้อันเป็นอริยสัจจ์

ใหม่ๆตอนที่ยังไม่ได้คุยกับผมคุณก็ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ดีนะครับ
แต่หลังจากที่ได้สนทนากับผมแล้ว ทำไมทำตัวเป็นเด็กไปได้

ที่คุยกับคุณผมต้องการคุยธรรมไม่ได้ให้คุณมา
เล่นสำนวนโบราณฟังแล้วชวนเวียนหัว

เอาอย่างนี้คุณว่า "ธรรมนิยาม"ที่ผมยกมาอ้าง คุณไปหามาว่า
ไม่ได้เป็นพุทธพจน์ ไม่ใช่บอกว่าพระพุทธองค์ไม่ได้สอน

และอีกสิ่งคุณต้องบอกว่า"ธรรมนิยาม"ที่ผมอ้าง ไม่ได้เป็นที่มาของสัมมาทิฐิ
คุณก็ต้องไปหาว่า ทำไมพระพุทธองค์จึงทรงกล่าว"ธรรมนิยาม"
ไม่ใช่บอกแต่เพียงว่าไม่ใช่ ในธรรมนิยามก็กล่าวถึงลักษณะของสัมมาทิฐิและเหตุแห่งสัมมาทิฐิ
เป็นเพราะตัวคุณไม่เข้าใจ แต่ด้วยมีเด็กๆที่พึ่งหัดการปฏิบัติยกย่องคุณเป็นผู้ทรงภูมิ
คุณเลยยอมไม่ได้ อาการเถียงแบบไม่มีเหตุผลจึงเกิดขึ้น หัวล้างข้างแตกเพราะเอาศีรษะ
ไปชนข้างฝาแล้วก็ยังไม่รู้สึกตัว

คุณเช่นนั้นครับ สิ่งที่คุณต้องทำก็คือ อธิบายธรรมที่ผมเอามาอ้างครับว่า
มันไม่ใช่ธรรมของพระพุทะเจ้าอย่างไรหรือมันไม่ใช่สิ่งที่คุณกล่าวถึงอย่างไร
เชิญเลยครับ ถ้าอธิบายไม่ได้ก็เลิกพูดซะทีว่า "ไม่ใช่ ไม่มี"

สิ่งใดพระพุทธองค์ไม่บัญญัติไว้ ไม่แสดงไว้ ไม่เปิดเผยไว้ ไม่จำแนกไว้ คือ

"ไม่ใช่" "ไม่มี"

อย่าบิดเบือนคำสอนพระศาสดา ต่อไปเลย โฮฮับ ความพยายามโฮฮับเป็นหมันไม่สำเร็จประโยชน์หรอกครับ

(อ้างอิงจากคำพูดของโฮฮับ)
สติเป็นไปอาการของจิตที่เป็นฝ่ายกุศล ในพระอภิธรรมกล่าวไว้
แต่สติที่เป็นกุศลเพียงอย่างเดียว เพราะสติที่เกิดเกิดที่ละดวงมีคุณสมบัติตายตัว

แต่ในพระสูตรท่านเอาสติไปประกอบกับธรรมอื่นจึงมี มิจฉาสติขึ้น
มิจฉาสติไม่ได้หมายความว่า เป็นสติที่ไม่ดี สติเป็นได้แต่กุศล
ที่เข้าใช้คำว่ามิจฉาสติ ก็เพื่องแยกให้รู้ว่า สัมมาสติ(โลกุตระ)เป็นอย่างไร
มิจฉาสติ(โลกียะ)เป็นอย่างไร อย่าลืมครับมิจฉาสติเป็นสติที่เป็นกุศลแต่เป็นทางโลกครับ

ถ้าเป็นอย่างที่ว่าข้างบนนี้ พวกโจรขโมยที่มีสติรู้ตัวว่าตำรวจมา แล้วพากันหลบไปชั่วคราวจนตำรวจผ่านไปแล้วจึงทำการปล้นขโมยต่อ สติอย่างนี้ก็เป็นกุศลด้วยหรือเปล่าครับ

อีกพวกหนึ่งนักล่าสัตว์ได้ยินเสียงแกรกกรากเกิดสติรู้ว่าสัตว์ที่จะล่ามาถึงแล้วเตรียมยิง ก็น่าจะเป็นกุศลด้วยนะครับ

"ปลาใหญ่ ตายน้ำตื้น"

พวกโจรรู้ว่าตำรวจมาเลยพากันหลบ เขาเรียกสติที่ไหนกันล่ะ ปัดโธ่!
โจรมันเห็นตำรวจ เกิดสัญญา และการปรุงแต่ง จนเป็นความกลัว
ความกลัวมันเป็นนิวรณ์ ในกลุ่ม อกุศลเจตสิก

คำพูดนี้ก็ไปกันใหญ่ ได้ยินเสียงมันเกิดสติตรงไหน ได้ยินเสียงมันเป็นผัสสะ
และเกิดความลังเลสงสัยเสียงที่ได้ยิน เขาไม่แน่ใจต่อเสียงนั้นครับ
เขาถึงยังไม่ยิง ความลังเลสงสัยไม่ใช่สตินะจะบอกให้