การเห็นอาหารในโรงฉันล่วงหน้าครั้งแรก


ช่วงบวชใหม่หลังจากอบรมพระนวกะในโบสถ์เสร็จตอนตี4
ก็นั่งบริกรรมนิมิตไปด้วยบริกรรมภาวนาไปด้วยจากการกำหนดดวงแก้วใสเป็นนิมิต จู่ๆ ข้าวผัดกุนเชียงก้ผุดขึ้นมา ก็ลืมตาขึ้น นิมิตอะไรว่ะข้าวผัดกุนเชียง? ก็นั่งกำหนดใหม่ก้โผล่ขึ้นมาอีก
พอไปถึงเวลาเดินเรียงแถวไปโรงฉัน ก้ไม่ได้คิดอะไรมาก เฉยๆพอนั่งรับประเคนก้มลงดูถาดอาหาร เท่านั้นแหละ นี่มัน ข้าวผัดกุนเชียงที่โผล่มาในจิตนี่หว่า ปกติส่วนใหญ่วัดปากน้ำมิ้อเช้าจะเป้นข้าวต้ม

ถ้าดีใจเสียใจมากทำไมได้

วันหลังก็ลองใหม่ อีกก้แม่นอีก 2-3ครั้งตำแหน่งต้องตรงตามที่หลวงพ่อสดสอน ถ้า จิตออกนอกตำแหน่ง จะไม่ตรง..........คราวนี้ก่อนออกจากกุฏิสรงน้ำตอนเช้ามืดบอกใบ้ท่านช้างพระเพื่อนว่า วันนี้จะเป็นก๋วยเตี๋ยวราดหน้า พอถึงโรงฉันตอนนั้นเราเห็นแล้วว่าเขาถวายราดหน้าจริงๆ เราก้คอยมองท่านช้างว่าจะสังเกตุไหม ท่านช้างฉันไปๆ ก้เอียงมามองเรา เห้นเราส่งซิก ในสำรับ ท่านช้างมองดู หน้าสะดุดประมาณว่าเรารู้ได้ยังไง ส่วนพระเพื่อนองค์อื่นๆ ก้บอกว่าเรา ได้ไปรู้เมนูมาจากโรงครัว แล้วมาบอก ถ้าผมทำแบบนั้นปาราชิกสิครับ

เพิ่งมาบอกท่านช้างตอนสึกออกมาวันแรก ว่า ตอนบวชผมทำแบบนี้ๆๆๆได้นะ ปัจจุบันท่านช้างยังบวชอยู่ ไม่ลาสิกขา ชอบท่องไปทั่ว

การเห็นโยมแม่ หรืออะไรอื่น อยู่ที่กำลังจิตของเราในแต่เวลานั้นๆ ให้กระทำดำเนินจิตในแนวแบบที่บอกมา

จับลมหายใจเข้าออกอย่าไปบังคับให้บังคับที่จิตบริกรรมไปเรื่อยๆ จนหยุดเอง มีสติและสัมปัชชัญญะไม่หลงลืม คอยสกัดกั้นสลัดความคิดที่เป็นอกุศลออก เช่นเวลาจิตไปที่ กามหรือกามสัญญาเข้ามาก็พิจารณา อสุภะไปจนคลายแล้ว มาบังคับจิตต่อ บริกรรมต่อจนสงบ

ส่วนการได้ยินว่าคนนั้นคนนี้ คิดยังไงก้จะได้ยินเสียงคนๆนั้นในใจเรา(อันนี้ส่วนตัวสัมผัสได้ไม่ค่อยแจ่มเท่าไหร่)ถ้ามีภาพคนๆนั้นผุดขึ้นมาด้วย จะแจ่ม

แนวเดียวกัน ณ ภายใน ดังนี้

ตะกี๊เพิ่งเจอสด ๆ ร้อน ๆ เลยล่ะ



พอดีวันนี้ที่ทำงานระบบขัดข้อง ว่างงานตอนบ่ายก็เลยถือโอกาสแอบไปฟังธรรม
วันนี้พระอาจารย์มิตซึโอะมาบรรยายธรรม
คนเยอะมาก เราก็ไปได้แถวนั่งอยู่หลัง ๆ
ระหว่างที่นั่งรอก็นั่งทำใจให้สงบนิ่งรอ
นั่ง ๆ ไป อยู่ ๆ เราก็เห็นภาพที่นั่งด้านหน้าว่างไปเกือบสิบแถว
เราก็รอดูเพื่อน(ที่ไปด้วย)ว่าจะกระเถิบไปนั่งหน้า
แต่เขาก็ไม่ขยับ ตรงนั้นตรงนี้ก็เหมือนกัน

เราก็สะดุ้งลืมตาขึ้น และภาพคนนั่งก็ยังเต็มแน่นเหมือนเดิม
เราก็บอกเพื่อนว่า ตะกี้เราเห็นภาพที่นั่งด้านหน้าเรานั้นว่างไปเกือบสิบแถว

และก็นั่งรอฟังธรรมต่อ พอดีสถานที่ติดพิธีกรรมเยอะ หลวงพ่อก็เลยยังไม่ได้ขึ้นบรรยายธรรมสักที
สักพักเด็กนักเรียนกลุ่มที่นั่งอยู่ด้านหน้าเราก็ลุกขึ้นทั้งแถบเลย เพราะได้เวลาต้องกลับโรงเรียน
ทำเอาที่นั่งว่างไปเกือบสิบแถว

ซึ่งพอว่างแล้ว คนอื่นที่นั่งหลัง ๆ ก็รีบขยับไปจับจองที่ใหม่กันทันที
แต่เพื่อนเอกอนก็พูดขึ้นว่า นั่งนี่ล่ะ ตรงไหนก็เหมือนกัน
และเพื่อนก็มองหน้าเรา ...

อิอิ วันนี้เลยได้มีเรื่องมาเล่าโชว์กะเขาบ้าง ..

คุนน้องก็มีเรื่องมาเล่าโชว์ มะวานทำสมาธิแผ่เมตตาให้ สรรพสัตว์ทั้งหลาย ทั้ง เทวดา พรหม สัตว์นรก ขอให้มารับอานิสงค์ของการบำเพ็ญกรรมฐานจิตของ..ครั้งนี้ เมื่อได้รับอานิสงค์ผลบุญของข้าพเจ้า ก็ขอให้อนุโมทนา..แบบว่าจิตเกิด วิตก วิจารณ์ เลยต้องจับอาไรที่มันเป็นกุศลๆไว้ก่อน แล้วทำจิตให้เมตตา ผ่องใส
อยู่ๆฝนตกลงมาครู่นึง แป๊บเดียว ทั้งที่ไม่มีทีท่าว่าจะตก พอออกจากสมาธิ ไปถามแม่ว่า นั่งสมาธิแล้วฝนตกลงมาด้วย แม่บอกว่า "นั่งสมาธิยังงัยรู้ด้วยหรอว่าฝนตก มันตกแค่แป๊บเดียวก็หยุด แสดงว่าสมาธิไม่สงบ...เลยรู้ว่าฝนตก" (กรรม )

คุณแม่น่ารักนะเนี๊ยะ

ถ้าเป็นคุณแม่พี่เอกอนท่านคงจะตอบว่า
"น่าจะตกนาน ๆ หน่อย จะได้ไม่ต้องรดน้ำต้นไม้"...

เอ๋.....เราพอจะมีอะไรมาโชว์...กะเขา..บ้างหนอ?

หากใครยังสับสน
กรุณาอ่านใหม่ ผมว่าผมยังไม่สำเร็จกสิณ และปฐมฌานไม่ถึง(ไม่full options)
จึงไม่ต้องลอกคำหลวงพ่อนั้นหลวงพ่อนี้มาเสียเวลาเปล่า ยิ่งถ้าสายหลวงปู่มั่นด้วยแล้ว พระอาจารย์นั้นๆต้องกล่าวถึงดวงพุทโธ สิถึงจะเข้าเค้า ธรรมเอกผุดขึ้นตั้งมั่นในภายใน ถ้าไม่กล่าวสอนถึงดวงพุทโธผุดสว่างกลางจิต จบครับ ยิ่งพวกปรัชญาคารมด้วยแล้ว ตามสบาย