เราจะเล่าเรื่อง ที่เราเกือบจะตัดสินใจผิดๆค่ะ คือตอนที่เราเจ็บที่ขาน่ะค่ะ
พอเราป่วยครั้งที่3 เราก็นั่งนึกพิจารณาว่า ชีวิตเกิดขึ้นมานี่ทุกข์จริงๆ จะนั่ง-ยืน-นอน-เดิน
พอเจ็บป่วยขึ้นมา มันทุกข์ ทุกอิริยาบท ขามันเจ็บ ไม่ใช่เจ็บแค่ที่ขาอย่างเดียว
พอขยับตัวมันร้าวไปทั้งตัว

เราก็คิดว่า เราจะฝึกการปล่อยวาง ปล่อยให้ทุกสิ่งเป็นกรรมของสัตว์โลก เพื่อที่จะหาทางบรรลุธรรม
เราก็ฝึกจับอารมณ์ให้เป็นญาน โดยไม่บังคับลมหายใจ

ทีนี้มีอยู่วันหนึ่งตอนกลางวัน เราเดินออกมานั่งที่ข้างนอก เราเห็นใส้เดือน
โดนมดแดงรุมกัดทั้งตัว เยอะมาก เราก็นั่งมองใกล้ๆ
แล้วเราก็คิดว่า เราต้องฝึกปล่อยวาง ปล่อยให้เป็นกรรมของสัตว์โลก

เราก็เห็นตัวใส้เดือนมันดิ้นๆ เราก็โอ้!ไม่ไหว ตอนนี้เลิกฝึกปล่อยวางก่อน
ช่วยมันก่อน เราก็เอาใส้เดือนไปปล่อยที่น้ำ ให้มดมันหลุด เราก็เทน้ำที่ดิน ให้มดมันไป
เอาใส้เดือนไปวาง ที่ตรงดินชุ่ยๆ เราเห็นมันเลื้อยเข้าดินไป
ใจก็คิดว่า ถ้าทุกคนปล่อยวาง ปล่อยให้เป็นกรรมของสัตว์
แล้วสัตว์พวกนี้ล่ะใครจะช่วยมัน

พออีกวันหนึ่งตอนเย็น เราเอาอาหารไปให้หมาแม่ลูกอ่อน เราก็เห็นลูกมัน
ตกที่ท่อละบายน้ำ4ตัว ก็ลึกอ่ะ ประมาณเท่าอก เราก็คิดว่าเราจะช่วยมันยังไงดี
ถ้าเรากระโดดลงไปแล้ว ติดเชื้อจากน้ำนั้น หรือแผลข้างในอักเสบอีก
เราจะทำยังไง

เราก็พูดให้คนอื่น รวมทั้งแฟนเราไปช่วยลูกหมา แต่ทุกคนปฎิเสธหมด ไม่กล้า
เพราะแม่หมามันจะดุมาก ตอนลูกมันเล็กๆ มันจะกัดคน ถ้าใครไปถูกตัวลูกมัน
เราก็ปล่อยวางล่ะ กรรมของสัตว์โลก แต่ใจก็เป็นห่วงลูกหมา

พอถึงตอนเช้า เรารีบไปแต่เช้าเลย เราเห็นลูกหมามันอยู่ที่เก่า พอดีแม่มันวิ่งมา
เราก็เรียกมันมา เราพูดกับมัน " อันตี้จะช่วยลูกเธอน่ะ เธออย่ามากัดอันตี้น่ะ
จะเอามั๊ย อันตี้จะลงไปช่วยลูกเธอ "
มันก็ " อือ ๆ ๆ ๆ "

เราก็บอก " เธอไปรออยู่ฝั่งโน้นน่ะ " มันรู้เรื่องแฮ่ะ มันกระโดดข้ามไป
เราก็คิดว่า ถ้าขาเรามันจะติดเชื้อหรืออักเสบก็ปล่อยมัน ก็ช่วยพวกลูกหมา
ลูกหมาก็รีบไปดูดนมแม่มัน เพราะมันอดนมมาคืนหนึ่ง
เรานั่งมองพวกมันแล้ว ใจเราก็คิดว่า เลิกฝึกแล้วการปล่อยวาง ปล่อยให้เป็นกรรมของสัตว์โลก
เราทำไม่ได้ ถ้าเราบรรลุธรรมไม่ได้ ก็ขอแค่เกิดมาเป็นมนุษย์ ร่างกายครบสมบูรณ์
ขอเกิดมา เพื่อช่วยสัตว์ทั้งหลาย ให้พ้นจากทุกข์ แค่นี้ก็ได้

พวกคุณๆอ่านแล้ว คงจะรู้น่ะค่ะ ว่าเราเข้าใจเรื่องการปล่อยวาง-กรรมของสัตว์โลก
ผิดไปทั้งหมดเรา เพิ่งจะเข้าใจ ตอนคุณกบฯกับคุณโฮฮับเขียนนี่หล่ะค่ะ
ถ้าเราไม่ถาม เราคงจะอยู่ในโลกมืดน่ะ

แต่ตอนนี้ เห็นแสงสว่างแล้วค่ะ ขอขอบคุณทุกๆท่าน
ที่ให้ความรู้กับเราในครั้งนี้ด้วยค่ะ

คนเราเป็นพระโสดาบันได้อย่างไร ; ท่านเจ้าคุณโชดก ญาณสิทธิเถร