ช่วยลูกแมว...ถ้าวางใจผิด...มันก็ไม่เกิดสงบ..สุข..สันติ..ปิติ..ได้เหมือนกัน..เช่น..ลงไปช่วยแล้ว..ใจหงุดหงิดเพ่งโทษผู้อื่นที่ไม่คิดจะช่วยลูกแมวเลย..อันนี้ก็เข้าข่ายช่วยผิด

การไม่ช่วยของโฮ....เพราะคิดว่าถ้าจอดรถอย่างนั้น..อาจเกิดอุบัติเหตุร้ายแรง...คนอาจบาดเจ็บล้มตายก็เป็นได้...และลูกแมวก็มีกรรมของตน..อาจไม่ตายจากรถทับก็ได้...โฮคิดอย่างนี้แล้ว..โฮไม่ทุกข์เพราะเข้าใจสัจธรรม...การไม่ช่วยของโฮย่อมไม่ผิด...

ส่วน.อุเบกขา...หากทำได้จริง..ทั้งก่อนหน้าและหลัง...มันก็ย่อมไม่มีผิดอยู่แล้ว...ใครจะไปว่าอะไร..อิอิ

อันนี้ไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่แต่อยากเล่าสุ่กันฟัง แบบว่าวิธีการโยนิโสนมสิการจากประสบการณ์จริงของตนเกี่ยวกับเมตตา
มีครั้งนึง คุณน้องเคยคิดในใจ ถ้าคุนน้องเป็นพระเจ้า(คือผู้สร้างโลกนี้ และสามารถทำลายโลกนี้ได้ด้วย)
คุนน้องจะสร้างโลกใบใหม่ขึ้น คือจะให้เหลือแต่คนดีๆ ส่วนคนชั่วคุนน้องจะล้างออกไปให้หมด ไม่อยากให้มีคนไม่ดีปะปนอยู่ในโลกนี้ เพราะมันทำให้โลกไม่สงบ คุนน้องทนเห็น การ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่เป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ได้ แต่คุนน้องทนเห็นการรบราฆ่าฟันไม่ได้ มนุษย์ไร้คุณธรรม ไม่เมตตาต่อกัน ไม่ตั้งตนอยู่ในศีล คุนน้องเห็นแล้วทนไม่ได้ คุณน้องมักจะเกิดโทสะทุกครั้ง คือเมตตาคนดีเห็นใจสงสารเค้าแต่อีกฝั่งตรงข้ามคุนน้องกับมีจิตใจเลือดเย็นต่อพวกเค้า แค่คำว่าจะล้างคนชั่วออกไปให้หมดมันก็เป็นวิบัติของเมตตาแล้วหละ แต่พอคิดเรื่องนี้อยู่ๆก็มีความคิดนึงเกิดขึ้นมาว่า "ถ้าเจ้าเป็นพระเจ้า มนุษย์หรือสรรพสัตว์ทั้งหลายก็เปรียบเสมือนลูกของเ้จ้า ในเมื่อเจ้าสร้า้งเขาขึ้น ให้ชีวิตเขาขึ้นมาแล้ว เจ้าก็ต้องรักพวกเขาเสมอๆกัน เหมือนเรารักพระเทวทัตเสมอราหุล เจ้าไม่สามารถเลือกที่รักมักที่ชังได้ เจ้าไม่สามารถเลือกรักคนนี้และเกลียดคนนี้ได้ตามใจเจ้า ถึงแม้เจ้าจะรักลูกคนนี้เพราะเค้าเป็นคนดี แต่เจ้าเลือกไม่รักลูกอีกคนเพราะเขาไม่ดี แต่เมื่อเจ้าเป็นผู้ให้กำเนิดเค้าแล้ว เจ้าต้องให้ความยุติธรรมต่อเค้าทั้งคู่ เจ้าไปตัดสินชีวิตของพวกเค้าไม่ได้หรอกว่าจะให้เป็นไปตามความรู้สึกนึกคิดของเจ้า เจ้าอาจมีความรู้สึกรักลูกคนนี้มากกว่าคนนี้ แต่เจ้าไม่สามารถที่จะแสดงออกได้ว่าเจ้ารักคนนี้เหนือยิ่งกว่าคนนี้ เพราะลูกทุกคนย่อมเสมอเท่าเทียมกัน เจ้ามิควรเลือกที่รักมักที่ชัง ถ้าเจ้าเลือกที่รักมักที่ชังเมื่อใด ความเมตตาของเจ้าจะวิบัติ
ถ้าลูกรักของเจ้ากลับกลายเป็นว่าเขาทำผิด เจ้าก็สามารถอถัยให้เขาทุกครั้ง ส่วนลุกที่เจ้าไม่รักเค้าอาจจะทำผิดซ้ำซาก แต่เมื่อใดเค้าสำนึกตนว่าทำผิด เจ้าจะอภัยให้ลูกที่เจ้าไม่รักได้หรือไม่ เมื่อใดเจ้าเอียนเอียงไปให้บุตรที่เจ้ารักเหนือกว่าแล้ว แล้วใจของเจ้าจะเป็นกลางได้อย่างไร มนุษย์ทุกคนสามารถพัฒนาจิตใจขึ้นให้สูงได้ในขณะเดียวกันก็สามารถทำให้ตกลงที่ต่ำได้เช่นกัน เพราะเหตุนี้เจ้ามิควรตัดสินว่าใครดีใครไม่ดีในโลกแห่งนี้ เจ้าควรทำใจให้เป็นกลางเถิด"
เพราะสรรพสัตว์ล้วนเกิดมาเพราะกรรม และย่อมเป็นไปตามกรรมดีและกรรมไม่ดีของตน เพราะเหตุนี้เจ้าต้องวางใจในเรื่องพวกนี้เสีย
ปล.ถึงได้บอกไงว่า คุณน้องเป็นลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้า

มันไม่มีใครผิดถูกหรอกเรื่องช่วยเหลือไม่ช่วย มันจะผิดก็ตรงที่เราเพ่งโทษคนอื่น

สวัสดีครับ คุณกบนอกกะลา


ขอยกบทธรรมของพระผู้มีพระภาคบางส่วน ดังนี้


“......ดูกรภิกษุทั้งหลาย

......ถ้าภิกษุซ่องเสพเมตตาจิต แม้ชั่วการเพียงลัดนิ้วมือเดียวเท่านั้น

......ถ้าภิกษุเจริญเมตตาจิต แม้ชั่วการเพียงลัดนิ้วมือเดียวเท่านั้น

......ถ้าภิกษุใส่ใจเมตตาจิต แม้ชั่วการเพียงลัดนิ้วมือเดียวเท่านั้น

ภิกษุนี้เรากล่าวว่า อยู่ไม่เหินห่างจากฌาน ทำตามคำสอนของพระศาสดา
ปฏิบัติตามโอวาท ไม่ฉันบิณฑบาตรของชาวแว่นแคว้นเปล่า ก็จะกล่าวไย
ถึงผู้ทำเมตตาจิตนั้นให้มากเล่า ฯ ......”


......การซ่องเสพเมตตาจิต ประการหนึ่ง

......การเจริญเมตตาจิต ประการหนึ่ง

......การใส่ใจเมตตาจิต ประการหนึ่ง


เป็นการปฏิบัติตามโอวาท ทำตามคำสอนของพระศาสดาครับ ./

เมตตาทำไม?.....ก็ได้คำตอบว่า...ทำตามคำสั่งและคำสอนของพระพุทธเจ้า...

ส่วน..ทำไมถึงเมตตา?...ตรงนี้เป็นผลแล้ว...คือผลที่ได้ทำตามคำสั่งและคำสอนของพุทธองค์...จนเห็นอะไรบางอย่างแล้ว...จิตถึงเกิดความเมตตาขึ้นมาจริงๆ...

เห็นอะไร....เห็นอย่างไร....นี้แหละ...มันจะเป็นมุมมองของผู้เห็น....จึงอยากทราบความเห็นของเพื่อนๆ..นี้แหละคับ...