ขอคาราวะท่านอมิตาพุทธครับ

...ข้าพเจ้าได้เขียนเน้นในเรื่องของการ "สังเกตพฤติกรรม-วินิจฉัยพฤติการณ์" ขององค์พระศาสดา พระโพธิสัตว์ พระอรหันตสาวก ในอดีตมาโดยตลอด...ท่านเหล่านี้จะมีการตัดสินใจบางอย่างเกี่ยวกับกรณีปัญหา ที่แตกต่างจากนักบวชธรรมดาๆ หรือปุถุชนทั่วๆไปครับ..ในเรื่องของ " ความกลัว " และ " ความกล้า " (เรื่องความกลัว และ ความกล้านี้ ไม่มีอธิบายไว้ชัดเจน คงจะหาอ่านไม่ได้..ต้องใช้ปัญญาวินิจฉัยกันเอาเองครับ)...

...หากสังเกตจะพบว่า ท่านเหล่านั้น "มีความกล้า" ที่จะเผชิญต่อวิบากกรรม และน้อมไว้แต่โดยดี " ไม่มีการหนี " แม้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตของท่านก็ตาม...นั่นคือ ความสูงสุดของจิตวิญญาณผู้ประพฤติธรรมครับ (..ถ้ายังมีความ "กลัว" ต่อวิบากกรรมอยู่ ก็แสดงว่ายังยึดติด เมื่อยังยึดติด "จิต" ก็ยังไม่พ้น..ธรรมสูงสุดก็จะไม่บรรลุ..)...

...ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น นับตั้งแต่ที่ข้าพเจ้าได้ตั้งโจทย์นี้มา ก็มีท่านผู้เจริญในธรรมหลายท่านแวะเวียนเข้ามาตอบ เฉพาะท่านที่เลือกข้อ ข. ก็มีอยู่หลายท่าน เพียงแต่เหตุผลของแต่ล่ะท่านนั้นแตกต่างกันออกไป..มีเพียงท่านอมิตาพุทธผู้เดียว ที่แสดงเหตุผล "เมตตา" ไว้หนักแน่นชัดเจนที่สุด และ ยอมน้อมรับบาปกรรมทั้งหลาย อันเกิดจากการเข้าไปแทรกแซง กระบวนการวิบากกรรมของพวกเขา (ทั้งงู และ ลูกนก) ทั้งๆที่งูและลูกนกคู่นี้ ก็ไม่ใช่ญาติพี่น้องของท่าน และไม่ได้มีอะไรเกี่ยวพันธ์กับเลย...แบบนี้จะไม่ให้เรียกจิตของท่านอมิตาพุทธว่า "ความประเสริฐ" "ความสูงส่ง" แล้วจะให้ข้าพเจ้าเรียกว่าอะไร?...

...ปกติ ข้าพเจ้าเป็นผู้หนึ่งที่ยึดถือความจริง ไม่ชอบการเล่นพรรคเล่นพวก และได้ทำการฝึกทำจิตให้นิ่งไม่สั่นไหว ซึ่งมีส่วนช่วยให้มองเห็นความจริงได้ดียิ่งขึ้น (พระศาสดาทรงสอนไม่ให้มองโลกในแง่ดี และ ก็ไม่ได้สอนให้มองโลกในแง่ร้าย...แต่พระองค์ทรงสอนให้มองโลก "ตามความเป็นจริง" ครับ)...

...เมื่อมาถึงจุดนี้ โจทย์ที่ข้าพเจ้าได้ตั้งขึ้นไม่ว่าท่านใดจะมองว่าอย่างไร ก็แล้วแต่สติปัญญาของแต่ล่ะท่านจะมองเห็น ถ้าทุกคนมีอะไรๆที่เท่ากันหมด ทุกๆคนก็คงจะบรรลุธรรมไปกันหมด หรือ นิพพานกันหมดทุกคนแล้ว ไม่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดกันอีก..จริงมั๊ยครับท่านอมิตาพุทธ...

...ต้องขอขอบคุณท่านอมิตาพุทธอีกครั้งครับ ที่กรุณาให้ข้าพเจ้าได้สอบถามธรรมะเป็นการส่วนตัวตัวได้ ขอบพระคุณมากครับ...

...หากท่านคือสัญลักษณ์ของธรรมมะออนไลด์ ผู้ชี้แนะธรรมมะให้ผู้ศึกษาธรรมในโลกไซเบอร์..ข้าพเจ้าก็คงจะเศร้าใจ...วิกฤติแล้วศาสนาพุทธ...

ขี้บ่นน่าดู

ท่านผู้ไม่รู้ครับ ผมว่าภาษาไทยของท่านนี่ไม่แตกฉานเลย ผมไปว่าท่านโอ้อวดที่ไหนกัน คำที่
ผมตำหนิท่านไปคือ เสแสร้งทำเป็นอ่อนน้อมถ่อมตน ผมต้องขออนุญาติแปลความหมายนี้นะครับ
เดี๋ยวท่านจะไปแปลเป็นอย่างอื่นอีก แปลว่า .. ไม่เอาละครับอย่าไปกล่าวถึงอีกเลย
. .ผมมีตัวอย่างที่นำเสนอให้ท่านเอากลับไปคิด ถ้าเราจะพูดถึงบทสรุปในเนื้อหาที่ท่านยกมา
ตอนต้น ว่ามีคนมาช่วยลูกนกให้ไม่ต้องเป็นเหยื่อของงู แล้วกล่าวว่าถึงชาติหน้าจะต้องรับกรรมจากงู
ก็ยอม ท่านผู้ไม่รู้ก็บอกว่า ท่านผู้นี้เป็นผู้ประเสริฐ คุณธรรมสูงส่งเป็นผู้เสียสละโดยแท้
. .ดูจากเค้าโครงเรื่องที่ท่านแต่งขึ้นมาแล้ว ท่านเน้นเรื่อง ยอมรับกรรมแทนและการเสียสละ
ผมจะบอกให้นะครับว่าท่าน ถ้าท่านต้องการให้เรื่องจบลงด้วยการยอมรับกรรมแทน โดยให้มีผู้เสีย
สละ ท่านต้องเปลี่ยนตัวละครใหม่สองตัวคือ เปลี่ยนลูกนกเป็นลูกกวางน้อยและเปลี่ยนงูเป็นสิงห์โต
ที่หิวโหย โดยให้ท่านที่กล่าวถึง เข้าไปขัดขวางการกินเหยื่อของสิงห์โตตัวนั้น ผมว่าจะเข้าท่ากว่า
นะครับ นี้แหละถึงจะเรียกว่ายอมรับกรรมแทนและเสียสละ ไม่ใช่แบบที่ท่านแต่ง ดูตัวละครกับ
เนื้อเรื่องตอนจบ มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย บอกว่าเสียสละยอมรับกรรมแทนรับที่ไหนและ
เมื่อไรละดูคำพูดมันเลื่อนลอยจัง เหตุการณ์ไม่เกิดตรงหน้าใครจะพูดอะไรก็พูดได้

อัพพะยา ปัชฌัง สุขัง โลเก
การไม่เบียดเบียนกันเป็นความสุขในโลก

ควรเลือก ข้อ ข.

ผมว่ากลุ่มพวกเรายังเวียนวายตายเกิดกันอีกนานะครับ กลุ่มผู้หลุดพ้นคงไม่มานั่งเล่นเน็ตแล้วละครับอิๆๆๆ

ผมมาหาความหลุดพ้นในเน็ตนี่ครับ เพื่อฟรุ๊คอย่างน้อยๆก็โสดาฯละครับ
ที่รู้ๆในกระทู้นี่ผมปล่อยวางความโกรธได้ เยี่ยมจริงๆครับไม่มีสาระ แต่เป็นที่ทดสอบ
อารมณ์ได้อย่างดี

สาธุๆนับถือ