สาธุๆๆค่ะ คุณยุทธ

ชื่อเพราะค่ะ คุนน้อง...น้องก้องหล้า
ลูกชายไอเดีย น้อง ฮีโร่..ดช.อริยเทพ
ที่เขาเปลี่ยนใจทั้งที่วางแผนล่วงหน้าเป็นปีๆ...ด้วยเคยบวชเณร
พอดีช่วงตั้งท้อง ก็ฟังธรรมบ่อยๆ เลยรำลึกถึงเรื่องที่เคยเรียน..เรื่องในสำนักตรรกะศิลาอะไรๆสักอย่างเนี๊ยะ


โชคดีจัง ไอเดียคลอด..ยากมากกกกกก ไม่ยอมคลอด จนเกินกำหนด1อาทิตย์
ต้องมาให้ยาเร่งคลอด ทนปวดครึ่งวัน ปวดแบบมากๆ จนมีลมเบ่งหลายรอบ มดลูกยังไม่ยอมเปิด
หมอก็ไม่ยอมผ่า..จนเด็กอึ..ในท้อง อะค่ะ หมอก็ยังจะรอนะ ทั้งที่ก็กลัวๆ..ว่าจะสำลักน้ำคลำที่เปื้อนอึ
และแม้ถุงน้ำคลำจะแตกแล้ว..แต่ไอเดียร้อง..ขอผ่าเลย เจ็บท้องมากๆไม่ไหว
เป็นความทรงจำไม่รู้ลืม

คลอดยากหรอค่ะ..คุนไอเดียท้องน้องตอนอายุเท่าไหร่? ทัองแรกป่ะค่ะ

เรื่องปัญหาน้องฮีโร่ ไม่ต้องห่วงนะค่ะ
รู้มั้ยค่ะ ไอสไตน์เขาก็พูดตอน4ขวบ และอ่านหนังสือได้8 ขวบ เป็นเด็กเงียบขรึมและไม่เล่นกะเด็กทั่วไป

น้องก้อง ก็ไม่เล่นกะเพื่อนๆในห้องค่ะ แต่จะเล่นคนเดียว จำได้แต่ชื่อครู แต่จำชื่อเพื่อนสนิทไม่ได้เลย (เพราะไม่มี ) แต่คุนครูบอกเป็นเด็ก เกรดA

ตอนคุนน้องท้อง ไม่แพ้ท้องเลย..เลยไม่รู้อาการแพ้ท้องเป็นยังไง และคุนน้องกินได้ทุกอย่าง แต่ที่อยากกินบ่อยๆ สเต๊ก5555 (สมกับที่เกิดปีเสือ)

มีคนบอกคนท้องมีโชค เสี่ยงโชคมักถูก แอบไม่เชือนะค่ะตอนแรก เพราะเคยซื้อดันไม่ถูก เลยรู้ตัวว่าไม่มีดวง แต่พอทัองลองเสี่ยง หาตังค์ซื้อนมบำรุงครรภ์ แม่เจ้า หวยออก 12 ทั้งบนและ
ล่าง555 ถูกสองเด้ง ทั้งที่คุนน้องซือกันไว้ ไม่รู้มันจะออกบนหรือล่างไง มันเป็นไปได้ไง
ไปฝากท้องเดือนแรกวันที่ 12 หวยออก 12
อะจ๊ากกกก ลูกเล่นกล

สุดยอดเลยค่ะ..ให้กินนมแม่ตั้ง2ปี ฟังดูแล้ว..น้องก้องเลี้ยงง่ายจัง
ไอเดียเลี้ยง..น้องฮีโร่ ยากมากกกกก กรรมเยอะมั้งคะ
ตั้งแต่คลอดจนถึง2ปีครึ่ง ทั้งเหนื่อยหน่าย..ท้อแท้กันทั้งพ่อและแม่
จนบางทีไอเดีย..รู้สึกเหนื่อยหนักจนร้องไห้ออกมาก็มี อย่าให้ต้องบรรยาย..เยอะค่ะ
แต่ตั้งแต่เริ่มตั้งท้อง..เราเข้าหาธรรมะมากขึ้น จึงค่อนข้างมองไปทางสัจจธรรม..
เป็นบททดสอบชีวิต


ท้อง2จ้า..มีตอนอายุ30 ไม่เอาอีกแล้ว เป็น..ภาระผูกพันธ์ เป็นบ่วงรัดคอแน่นเลย...
ท้องแรก23ปีเอง แต่ตั้งใจ..ร่ำรวยเป็นเศรษฐีเมื่อไหร่ ค่อยอีกคน แต่ต้องก่อนอายุ32
คนนี้ทานยาคุม..มาเอง ก็เลยตามเลย
คือ..ไอเดียรู้ตัวแน่นอน..ว่าอยากออกบวช หลังจากคลอดน้องได้สักปีเดียว
อยากออกบวช..ปลีกวิเวก..ออกธุดงค์ ใจมันต้องการอย่างนี้ เหมือนก้ำกึ่งๆ ดั่งเส้นด้ายมีอยู่แล้ว..
จะดึงให้ขาดเมื่อไหร่
ที่ว่าแน่นอน..คือมันจะรู้..ที่ความรู้สึก..ใช่ไม่ใช่..แน่ไม่แน่..จริงไม่จริง..มันหยั่งอยู่ในใจ
ว่าเป็นแค่..ความต้องการหลอกๆหรือเปล่า
ไม่ใช่..มีคนเอาเงินมากองตรงหน้า100ล้าน..ไม่ให้ไป..ก็ยินดีรับ หรือถ้าไปจะต้องตาย..ก็หยุด
ต้องเชื่อมั่นในพลังของจิตใจ
จึงเข้าใจถึงคำว่าเส้นเชือก..หรือเส้นด้าย
สายใยร้อยรัดที่สุด.เบาบาง..แต่เหนียวแน่นก็คือ..ความรัก
มาถึงตรงนี้..ไม่ใช่ความรักแบบหลงไหล แต่รักแบบห่วงใย..สายใยที่ตัดไม่ขาด..ได้ง่ายๆ

ไอเดีย..เคยไม่เข้าใจ..ทำไมเจ้าชายสิทธัตถะ..ทิ้งลูกทิ้งเมียออกบวช..ได้ยังไง?
แต่ตอนนี้..คิดว่าเข้าใจ..แต่กำลังใจ..ยังไม่พอ :b9

เข้าใจว่าอย่างไรครับ..

ไม่จริงหรอกค่ะ ที่น้องเลี้ยงยาก แต่นั่นคือบททดสอบของความเป็นพ่อแม่ค่ะ น้องฮีโร่มีพ่อแม่คอยห่วงใย ในขณะ ก้องหล้าพ่อตายตั้งแต่เด็ก
คุนน้องว่าชีวิตคุนน้องกรรมเยอะกว่าคุนไอเดียนะค่ะ คุนน้องท้อง ในขณะที่แฟนแอบไปมีกิ๊ก คุนน้องทนแบกรับได้อย่างไรล่ะค่ะ ต้องอยู่คนเดียวในห้อง ตอนนั้นทุกข์มากค่ะ และยังต้องอยู่ลำพัง แฟนมา ส. -อ. ตอนอยู่อพาทเม้น ของกินหายาก มีร้านอาหารอิส่านข้างล่างร้านเดียว ไม่รู้แม่ค้าสงสารคนทัองรึเปล่า( คนนี้แหละหมอตำแย) แกปิ้งปลาดุกแบบบ้านๆโรยเกลือ กับปิ้งตับไก่ คุนน้องซื้อกินทุกวัน แต่โชคดีร้านขายของชำทั่วไป ขายผลไม้ และน้ำมะพร้าว คุนน้องกินกล้วยหอมทุกวัน วันละ1ลูก พอลูกคลอด คุนนัองรู้สึกว่า นี่แหละคือความภาคภูมิใจ ตลอดเวลา9
เดือนเราสู้เพื่อเขา เข้มแข็งเพื่อเขา
คือทุกคนไม่คาดคิดว่า ลูกคุนน้องจะน่ารักขนาดนี้
พี่ส่าวแฟน พูดว่า ไม่อยากเชือเลยลูกน้องเก่ง จะน่ารักขนาดนี้ ปกติชั้นไม่ชอบเด็กนะ แต่ไอ้เด็กคนนี้มันน่าหมั่นเขี้ยว อยู่ๆบอกให้เราเอาลูกไปเลี้ยงบ้านเฉย กรรมมีจริงค่ะ อยากให้เอาออก แต่ตอนนี้ที่เห็น แกปล่อยใหัน้องก้องทำตัวเป็นเจ้านายออกคำสั่ง ส่วนคุนน้อง แม้ว่าจะรักใคร คุนน้องก็ไม่มีวันได้อยู่กับคนที่รัก ทำได้แค่เพียงห่วงใย ห่างๆ ดราม่าอีกละ555

คุนน้องเข้มแข็งมากค่ะ..ที่ผ่านมาได้
ไอเดีย..เป็นโรคอยู่คนเดียวไม่ได้..คิดไม่ออกเลย..ถ้าจะต้องเผชิญแบบนั้น

ไอเดีย..ไม่ค่อยมีความรู้หรือศึกษามามากนักนะคะ..คุณกบ
พุทธประวัติคร่าวๆ..ก็เห็นชัดเจนมากสุด ก็ตอนดู..การ์ตูนพระพุทธเจ้า หน่ะค่ะ
แต่ก็มีคิด..ติดใจ..สงสัยในตอนนี้ ที่ทิ้งลูกทิ้งเมีย..ทิ้งทรัพย์สมบัติมหาศาล
กับทศชาติที่บริจาคลูกเมียให้ชูชก(อันนี้ซื้อทศชาติฉบับการ์ตูนมาหรือไรไม่ค่อยแน่ใจ)
อาจจะเพราะเอาใจเราที่ให้ความสำคัญ..เป็นประเด็น

ถ้าจำไม่ผิด..สาเหตุหลักๆที่พระองค์ออกบวช น่าจะเกี่ยวกับการได้เห็น การเกิด แก่ เจ็บ ตายนะ
แต่ไอเดียก็คิดตาม..เหตุใด..ทำให้ทรงตัดใจ..
สละทิ้ง..สำคัญลูก..เมีย น่าจะเป็นบ่วงผูกรัดใจมากสุด(หรืออาจจะเพราะเรา )

ตรงนี้แค่ความเห็นส่วนตัว..ทำความเข้าใจขึ้นมาเองนะคะ
ไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่..ไม่ยอมศึกษาจริงๆซะที มีอะไรผิด..ชี้แนะด้วยค่ะ
ว่าจะไม่กล้าตอบ..เพราะยังเป็นแค่..คิดว่าเข้าใจ

ไอเดียเข้าใจว่า..ก็คงจะเพราะ..ทรงได้เห็นความไม่เที่ยงเป็นทุกข์..ที่อยากจะหาทางหลุดพ้น
จนตัดสินใจออกบวชได้ทันที
ซึ่งเรา..ก็เริ่มจะได้เห็นความไม่เที่ยงเป็นทุกข์..ที่อยากจะหาทางหลุดพ้น..แต่ยังเห็นไม่จริง..ยังไม่อยากจริง
ที่ว่า..กำลังใจ..คือบารมีฯลฯ..ที่ยังต้องเพียรสร้าง..อีกต่อไปหนะค่ะ

ไอเดียเข้าใจผิด ถูกไม่รู้..ก็รู้มาแค่นิดเดียว เอามาคิดไปเรื่อยๆๆอีกรึเปล่าคะ..คุณกบ

ต่อนะคะ
ช่วงคลอดใหม่ๆ น้องเลี้ยงยากมาก ห่างกันไม่ได้เลย ถ้ากล่อมเขาหลับได้(ต้องนอนแช่ทีละประมาน2ชม.)
เราลุก..เขาจะตื่นร้องทันที ..บางครั้งที่จะลุกไปทำอะไรได้..นานสุดประมาน10นาที

ส่วนงานที่ทำ..มักใช้ชีวิตช่วงกลางวันอยู่ในรถ ไอเดีย..จึงมักจะหอบเขาไปกับคุณสามีด้วยเป็นประจำเช่นกัน
และในรถ..ก็จะเปิดแต่ธรรมะหลวงปู่..ท่านว. บ้างด้วย
ส่วนตัว..ไอเดียชอบ ฟังธรรมหลวงปู่ ชอบฟังซ้ำๆ มันเหมือนไม่จำ
จริงๆธรรมะ ท่านว. ....จะสนุกดี ฟังเข้าใจง่าย เพลินๆ ทำให้หัวเราะจนท้องแข็งเลยก็มี
แต่ที่ชอบสไตหลวงปู่ ....เพราะฟังๆไปแล้วได้คิดตาม เช่น..ความไม่เที่ยงเป็นทุกข์ ก็จะทำให้คิด..คล้อยตาม
ทำให้เกิดสมาธิจดจ่อ..ในการฟังธรรม ทำให้เห็นประโยชน์ของการทำทาน ศีล ภาวนาให้เกิดขึ้น
ทำให้ย้อนมองตัวเอง..พยายามตรวจดูในการให้ทาน
พยายามตรวจดูในการรักษาศีล..ว่าเราอยู่ในขั้นไหน ศีลอย่างหยาบ,ศีลอย่างกลาง,ศีลอย่างละเอียด
ตรวจดูในสิ่งที่พร่อง.. และอยากพัฒนาในทางที่ดีขึ้น
และอยากภาวนา..
ทำให้คิดถึงการภาวนา..เพราะน่าจะช่วยส่งเสริมกัน..แต่ช่วงนั้นยังไม่มีโอกาส

มีเรื่องหนึ่ง ..จริงๆก็เป็นเรื่องที่น่าละอายมากเกินจะเล่า..แต่ก็คือความจริงที่เกิดขึ้น
และวันหนึ่งก็สามารถคลี่คลายได้เอง
มีความรู้สึกอย่างหนึ่งเกิดขึ้นกับไอเดีย..มาเรื่อยๆ ตั้งแต่ใจเริ่มน้อมที่จะรับฟังธรรมะขึ้น ในระหว่าง2ปีมานี้
ในด้านของหนึ่งของจิตใจเหมือนชีวิตจะได้รับความสุขมากขึ้น
เพราะผลจากการฟังธรรม...ก็พยายามจะน้อมเอามาเป็นแนวการปฏิบัติด้านจิตใจในชีวิตประจำวัน
ด้านหนึ่งที่..นึกถึงธรรม..นึกถึงพระ แล้วรู้สึกถึงกระแส ความสงบ
แต่อีกด้านหนึ่งใจนึกปรามาสพระ.. ลบหลู่..ลามก..เห็นผ้าเหลือง..คิดเปลื้องออกไปเลยค่ะ
แต่ก็หยุดแค่นั้นนะ..ไม่ได้คิดต่อเลยเถิด..แต่จะพยายามหยุดความคิด..ได้แค่พยายาม..เรื่องในใจมันเหมือนวนซ้ำๆ
สับสนมาก..ยิ่งด้านความเลื่อมใสในธรรมมีมากขึ้น ความรู้สึกอีกด้านไม่ดีนี้ก็มากขึ้น
มันขัดกันในใจ

ไม่สบายใจมาก..น่าตกใจความคิดตัวเอง..แต่ก็คิดทบทวน..ตัวเรานี้ก็ออกจะเรียบร้อย
มองไม่เห็นเหตุที่จะทำให้คิดแนวนี้ได้เลย
มันไม่ได้อยากคิด..มันไม่ยินดีสักนิด..มันมีแต่ทุกข์ร้อนใจไม่เป็นสุขเลย..แต่ไม่รู้จะทำยังไง
ใจมันคิดไปเอง..เหมือนเป็นอีกส่วน..ไม่ใช่เราคิด...ไม่ได้ตั้งใจ
ยิ่งเข้าหาพระที่ท่านปฏิบัติดี..ยิ่งละอาย..ต้องนั่งไกลๆ..บางครั้งจนไม่อยากจะไปหาหลวงปู่
กลัวเป็นปาบ..ด้วยกลัวใจมันคิดไม่ดี:b7:

ดีใจจังมีคนที่กล้ายอมเล่าเรื่องแบบนี้
คุนน้องนึกว่า มีแค่คุนน้องที่จะยอมพูดเรื่องตนเองแบบนี้ คุนน้องรู้สึกว่า เราสองคนมีบางสิ่งคล้ายกัน

คุนน้องตั้งแต่ได้หันมาปฏิบัติธรรม คุนน้องมีความรู้สึกว่า คุนน้องจิตใจอ่อนโยนกว่าเมื่อก่อน และคิดจะทำเพื่อผู้อื่นโดยไม่หวังอะไรตอบแทน

ในขณะที่ความเมตตาอ่อนโยนเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่
คุนน้องกลับเห็นพลังบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในจิตใจ
บางทีคุนน้องกลัว เวลาพลังนั้นครอบงำ คุนน้องเหมือนเป็นใครอีกคน คุนน้องรู้..แต่หยุดตนเองไม่ได้ คุนน้องก็ไม่เข้าใจ

คุนน้องรู้สึกบางอย่างในจิตใจพวกเขา พวกที่แตกต่างจากเรา..คุนน้องเกลียดพวกเขา แต่ในขณะที่คุนน้องกลับไม่รู้สึกถึงพลังเหล่านั้น..กลับอีกคนบางพวก คุนน้องรู้สึกพวกเขาปลอดภัย อยู่ด้วยไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะทำร้ายเราหรือ คิดไม่ดีกับเรา

บางครั้งพวกเขาไม่แสดงออก แต่เหมือนคุนน้องสัมผัสได้.. คุนน้องมักเกิดความรู้สึกกับพลังในแง่ลบ..แล้วคุนน้องจะแสดงออกชัดเจนว่า ไม่อยากเป็นมิตร และมักจะท้าทายพวกเขา (และคุนน้องมักจะหยุดตนเองไม่ได้)

หลังจากลูกชายอายุน่าจะสัก1ขวบ พอจะเปลี่ยนมือให้คนงานบ้าง
ไอเดีย..เริ่มกลับมาทำสมาธิ เป็นจุดเปลี่ยนชีวิต..
หมายถึง..พยายาม..รักษาใจ..ไม่ทำให้ตกต่ำ..มากไปกว่าที่เป็นอยู่

ที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ในระยะเวลาประมาณ1เดือน...ที่ลุกมาพยายามทำความเพียรต่อเนื่อง
นะ..แค่1เดือนเองเนาะ ..ไปไม่ถึงไหนสักที..ภาระ+ความยินดีในทางโลกมันชวนหลงวุ่นวาย
แต่ก็เป็นประสบการณ์..ที่ได้สัมผัส ความสุขสงบอีกครั้ง
เข้าๆออกๆ... รู้ตัวนะว่าแย่...ทำเล่นๆ..ก็ได้รับผลเล่นๆ
..เอาแต่ค่อยๆสะสมบุญไป..ไปไม่ถึงไหนซะที..ชาตินี้เกิดมาทั้งที..ถึงเวลาตายไปไม่ดี..เสียชาติเกิด
โอกาสดีๆจะมาให้อีกเมื่อไหร่ไม่รู้ ...เตือนตัวเองค่ะ...

ไอเดีย..เป็นคนที่พูดเรื่องส่วนตัวน้อยมากค่ะ
ให้พูดว่าตัวเองคิดยังไง..แทบเป็นไปไม่ได้เลย ..ใครจะเชื่อมั้ยนี่
แต่ก็คิดทบทวนตั้งแต่จะเริ่ม...อยากจะแชร์..จะต้องชัดเจนเรื่องความจริง
และ..ก็ทำให้เห็นสิ่งบกพร่องในตัวเองขึ้นมาเยอะเลย

ที่คุนน้องว่า..มักจะหยุดตัวเองไม่ได้
ไอเดียว่า..ก็เริ่มก้าวเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงที่จะหยุดตัวเองได้แล้วค่ะ
จะช้า..เร็วก็แล้วแต่ บุญบารมีที่สร้างปัจจุบัน บางเรื่อง..อาจจะเกือบทั้งชาติ หรือยังไม่ได้เลยค่ะ
เมื่อเริ่มมองเห็นบ่อยๆ..เห็นทุกข์..เห็นโทษ..เห็นความวุ่นวาย..เห็นความไม่ได้อะไร
มันก็จะเริ่มจะปล่อยไปเอง...

ไอเดีย..เชื่อว่า..แม้เราจะยังเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ได้..บางทีเพราะมีนิสัยคุ้นเคยปลูกฝังมาหลายภพหลายชาติ
..ผลมันจึงคอยจะเกิด..คอยจะทำให้มีอะไรอยู่เรื่อย
แต่เพียงแค่วันนี้..เริ่มมองเห็นมันแล้ว..อีกหน่อยก็จะรู้ทัน..ปล่อยวางไปเองค่ะ
ช้าหรือเร็ว..เท่านั้น
สู้ๆค่ะคุนน้อง..........
ไอเดียบอกตัวเองด้วยค่ะ ไม่ว่าอะไรที่เรายังอยากรู้..อยากลอง..ก็กำลังติดทั้งนั้นหละค่ะ..ช้าแน่ๆ5555

เริ่มต้นจะทำสมาธิก็มีปัญหา
นั่งหลับตาก็....รู้สึกกลัว จะห้องพระก็กว้างโล่ง จะห้องนอน..ห้องนั้นห้องนี้ ก็ไม่ได้
โห...ตรงนี้ได้คิด เหตุมันเกิดที่ใจอะเนาะ ก็ต้องแก้ที่ใจ

ที่ว่าก่อนๆกลับมาทำบ้าง..มันก็ไม่คิดกลัวขนาดนี้นะ
แต่รอบนี้กลัวมาก..หลับตา ประเดี๋ยวก็ลืมตา...หลับตา ประเดี๋ยวก็ลืมตา
ก็คิดๆ..แล้วฉันจะทำยังไงดี
มันกลัว..มันสู้ไม่ไหว..ข่มใจไม่ได้เลย หลับตาลง..ก็รู้สึกชัดเจน เหมือนมีใครรุมเข้ามา
มาหยุดตรงหน้าบ้าง,ข้างบ้าง ....ก็ลืมตาเลย นี่แค่รู้สึกคิดไปเองนะ...
ถ้าเห็นชัดเห็นจริง...ก็ไม่รู้ว่าจะไปต่อได้อีกใหม...

เมื่อหลับตาไม่ได้...ก็ลืมตาเอา แต่มันไม่ชิน..มันยากนะ สำหรับไอเดีย

เมื่อไม่ได้อีก..ก็จุดเทียนเพ่ง(ไม่เคยมีใครมาแนะนำ เรื่องไฟนี่.. แต่พอเคยได้ยิน เรื่องเพ่งดิน,น้ำ,ลม,ไฟมาบ้าง)
กรรมฐาน40 ก็เคยได้ยิน แต่ยังไม่ได้เข้าไปศึกษาดู เพราะได้จากที่ฟังธรรมมา...ก็กำหนดลม พุท-โธ ก็รู้สึกพอใจดี
ตาเพ่งไฟ แต่ก็กำหนดลม พุท-โธ
พอใจมันเริ่มนิ่ง..แหม อยากหลับตาจังค่ะ แต่ก็เหมือนจะกลัวขึ้นมาอีก....ก็ต้องลืมตาต่อไป
เรื่องไฟนี่ใจมันชอบนะ..ไม่รู้เป็นไง ชอบอยู่ในใจจริงๆ มันคิดถึงขึ้นมาเองเลย..คิดถึงแบบเสน่หา
เพ่งๆไปใจก็สงบ เกิดปิติ ตัวหมุนๆอีกละ จับนิ่งที่ไฟจุดเดียวเลย แต่ผลก็ทำให้ปวดตามากอะค่ะ...
แต่นี่ยังไม่เท่า..นั่งๆไป..มันคิดได้ว่า..เคยได้ยินจากไหนไม่รู้
ว่านั่งแล้วจะทำให้เห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น และถ้าไม่มีครูบาอ.คอยสอนอาจจะทำให้บ้าได้
ก็เลย..คิด...ว่าจะหยุดอีก

แปลกจังเลย
ไม่ใช่ไม่เคยเกิดกับเรา
เรื่องเหมือนมีคนมามุงดู ตอนนั่งสมาธิ
แต่เกิดขึ้นตอนเริ่มนั่งสมาธิเดือนแรกๆ
หลังจากนั้นเราควบคุมจิตได้ดีก็ไม่ปรากฎอีกเลย