ขอบพระคุณเจ้าค่า

ถ้ารู้ไม่ทันต้นคิด จิตก็จะเดือดร้อน ยังต้องมีการปรุงแต่ง อยู่ภายใต้ ชอบ ชัง เฉย อยู่ โทษหนัก คลายช้า ต้องดับความคิดให้ทัน จะคิดดับๆ พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ว่า จงละซึ่งรูปที่ได้เห็น เสียงที่ได้ยิน สิ่งที่ได้ทราบ บุญ บาป อีกทั้งมงคลตื่นข่าว รวมทั้งความฝันไม่ควรติดด้วย
พระพุทธเจ้าสอนไว้ว่าการที่รู้ว่าใครเป็นพาลหรือบัณฑิต ดูไม่ยากหรอก แค่ดูที่ข้อความก็รู้แล้ว ถ้ารู้ทันก็เป็นบัณฑิต แต่ถ้ารู้ไม่ทันและยึดถือก็เป็นพาล ทางไปนรกก็คือความชัง ทางไปเป็นเปรตก็คือความชอบ ทางไปสัตว์เดรัชฉานก็คือความเฉย ทางพ้นทุกข์ความเดือดร้อนก็คือพระนิพพานต้องรู้ทันต้นคิด จะคิดดับๆ ดับชอบ ชัง เฉย เสียได้ ปิดประตูนรก จิตจะไม่เดือดร้อนแน่นอน

จากสายสืบสั่งสอนนิสัยศาสตร์

ผู้รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน ผู้ไม่รู้ก็รู้แค่ผิวเผิน ผู้รู้ท่านอนุเคราะเท่านั้น
น้ำหนักของคำก็จะเป็นไปเพื่อกระตุกกิเลสผู้ไม่รู้ไม่มีอกุศลจิต
ใครไม่รู้ก็เป็นกรรมของผู้นั้นเองเพราะเป็นการบอกแบบอริยชน

แมวหรือราชสีห์ตะคุปเหยื่อทีเดียวต้องเอาให้อยู่ พระศาสดาทรงสอนไว้ว่าเธอจงเรียนให้มาก ศึกษาให้มากเพื่อปราบความรู้ไม่ทันให้คอตกซบเซา หมดปฎิภาณในการโต้ตอบถกเถียง เพื่อประกาศความสุขสงบเป็นประโยชน์ต่อชนทั้งหลาย จะคิดดับๆ
จากสายสืบสั่งสอนนิสัยศาสตร์

ยังไม่เข้าใจอีก

นรกอยู่ไม่ไกล อยู่แค่ที่ปลายจมูกเท่านั้นเอง ถ้าลมหายใจเข้าเกิดความชัง ก็ได้ชื่อว่าเสวยอารมณ์แห่งนรกแล้ว เรียกว่านรกอายะตนะ ธรรมะของพระพุทธเจ้า 84000 พระธรรมขันธ์ ย่อมาให้สั้นเหลือแค่รู้ทันต้นจิตเพียงอย่างเดียว และการรู้ทันต้นจิตเพื่อกำจัด ชอบ ชัง เฉย เท่านั้นเอง แล้วจะได้เข้าใจ เพราะเข้าไปดูในใจ ใส่ใจสังเกตรู้ถึงขั้นสักแต่ว่ารู้ แต่ว่ารู้ เรื่องความไม่เข้าใจอะไรจะไม่มีอีก คนเราขาดอยู่อย่างเดียวคือขาดความเข้าใจ ก็เลยไม่ถึงความเข้าจริง จึงต้องขยันระลึกรู้ สังเกตให้ถึงต้นเหตุคือตัวจะ ถ้าสังเกตเข้าไปถึงตัวจะ จะคิดดับๆ ก็จะเกิดความปราโมทย์ เกิดความอิ่มอกอิ่มใจ เกิดความสุข แล้วก็เกิดความสงบ เกิดความตั้งมั่น เกิดความรู้เห็นตามความเป็นจริง เกิดความเบื่อหน่ายและคลายกำหนัด จิตก็หลุดพ้นจากชอบ ชัง เฉย ก็รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว กิจยิ่งกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ก็เลยจึงต้องรู้ทันกันตลอดเวลาไม่ว่าง ไม่เว้น ทั้งวัน ทั้งคืน ทั้งหลับ ทั้งตื่น รู้ทันแม้กระทั่ง การหลับ การตื่น การเกิด และการตาย เรียกว่าธรรมะเครื่องอยู่ของพระอริยะเจ้าทั้งหลาย จะคิดดับๆ

จากสายสืบสั่งสอนนิสัยศาสตร์

ศาสดาสอนให้สงบจากอกุศลก่อน จึงจะเข้าไปสู่สภาวะที่เหนือโลก
กิเลสคืออกุศลจิตที่เต็มไปด้วยโลภะ โทสะ โมหะ ราคะ ตัณหาน๊า
พระธรรมทั้งหมดที่ทรงแสดงเพื่อให้รู้สงบจากกิเลสอกุศลทั้งปวง
ด้วยปัญญาเฉพาะจิตที่ถึงผลแห่งการรู้แจ้งในการเกิด-ดับจริงๆ
สภาพธัมมะเกิด-ดับเป็นธรรมดาคือจิตเป็นนามธรรมล้วนๆ
ถ้าไม่ถอนตัวตนซะก่อน ก็ติดโทสะอยู่อย่างงั้นแหละ
เป็นธรรมดาของการสะสมแต่อกุศลจะให้ว่าไง

วิชาทางโลกเรียนแล้วจดจำเพื่อสอบเอาใบปริญญาเพื่อเอามาสมัครงานทำมาหากินเลี้ยงชีพ
แต่วิชาทางธรรมท่านไม่ให้จดจำอะไรเลย แค่ให้ฝึกจิตตภาวนาของตนให้เข้าถึงความจริง

ส่วนอันนี้เป็นข้อมูลจากการฟังทางวิทยุเสียงธรรมฯวัดป่าบ้านตาด
เทศนาธรรมของหลวงพ่อพุธ ฐานิโย วันที่ 19 สิงหาคม 2558
ในหลวงทรงถามครูบาอาจารย์ว่าถ้าไม่รู้ชื่อของธรรมอันนั้นแต่จิตรู้ความเป็นไปของจิต
จะเป็นการถึงความจริงแห่งผลการปฏิบัติเหมือนกันหรือไม่ แสดงว่าพระองค์ทรงถึงแล้ว

การปฏิบัติธรรมคือการออกรบ ฆ่าศึกคือกิเลส
นักรบในสนามมีหน้าที่ ฆ่าศรัตรู ไล่ฆ่าตั่งแต่แนวหน้า
ลูกสมุนไปจนถึงผู้บงการ โดยไม่จำเป็นต้องมาจดจำ
ชื่อคนที่ฆ่าว่าเป็นใครมาจากใหน เพราะถ้ามัวถามหาชื่อโคตร
คงถูกฆ่าศึกฆ่าตายเสียก่อน แต่หากใครจะจดจำได้
ก็เป็นความถนัดสามารถวาสนาของแต่ละบุคคล
แต่การฆ่าศรัตรูเป็นหน้าที่โดยตรงของนักรบ
นักรบที่ยิ่งใหญ่คือนักรบที่ชนะใจตัวเอง

ที่เคยเล่าว่ามีคนอิสลามมาสำรวจดูหมู่บ้านมุ้งตอนพระบิณบาตร
จริงๆแล้วมีข้อมูล คือเขามาสำรวจดูว่าบ้านใหนใส่บาตรเขาจะยื่น
ข้อเสนอเพื่อให้เลิกใส่เพื่อให้พระอยู่ไม่ได้. เช่นกับยายที่พาหลานมาใส่บาตร
เขาเห็นว่ามีเด็กด้วยกลัวเด็กจะซึมซับ เห็นแล้วสงสารยายบางวันแกยัง
อุส่ามาแอบดักใส่บาตร


ศาสนาอื่นเขามีความสามัคคีตั่งหน้าตั่งตาช่วยกันเผยแพร่ศาสนา
แต่พุทธเราเอาแต่อวดดีเข้าหากัน เอาแต่ทะเลาะกัน ถ้าเป็นนักปฏิบัติแล้ว
มีจุดหมายเดียวคือกำจัดกิเลส นักปฏิบีติย่อมรู้อยู่ที่ใจ มองหน้ากัน
ก็เข้าใจกันไม่ต้องเอาคำโน้นคำนี้มาสอนกันหรอก แต่บางคนสกิดแล้ว
ยังไม่รู้ตัวยังเอาคำโน้นคำนี้มาอ้างอีก

ปกติที่โยมเคยเห็นเพราะมีญาติธรรมเป็นชาวอินเดียนับถือศาสนาพราหมณ์
ชวนไปทำบุญกับวัดในพระพุทธศาสนาเขาก็ไปนะเจ้าคะเพราะเขารู้เหตุผล
แม้ท่านท้าวมหาพรหมยังกราบพระพุทธเจ้าอาราธนาพระองค์แสดงธรรม
คนไทยแถวนั้นไม่ค่อยมีเหรอเจ้าคะ พระอาจารย์ไม่จัดอบรมปฏบัติธรรม
ดึงญาติธรรมที่เป็นชาวพุทธได้เข้าวัดทุกวันพระ บอกญาติโยมที่ใส่บาตร
ไปใส่ที่วัดเพราะงดออกบิณฑบาตร1วันเผื่อเดินไปเหยียบมดตายเจ้าค่ะ
คนนับถือคริสต์เค้าก็ยังมาทำบุญตักบาตรพระตามประเพณีไทยได้เลย
ท่านต้องดูกรณีศึกษาที่จังหวัดสกลนครเจ้าค่ะ แถบนั้นนับถือคริสต์
แต่ครูบาอาจารย์ท่านทำไงถึงทำให้เขายอมมารอตักบาตรท่านได้

ขำมดเจ้าค่ะ

อันว่าแผ่นดินไทยนี้เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แม้มีบุคคลใดคิดบังอาจมาทำมาหากินแล้ว
มาอาศัยแผ่นดินไทยอยู่แล้วไม่รู้จักตอบแทนบุญุคุณแผ่นดินไทยแล้วไซร้
จะหาได้มีชีวิตอยู่ด้วยความสงบร่มเย็นบนแผ่นดินไทยได้ไม่
เพราะบรรพบุรุษไทยพึ่งพระรัตนตรัยมาช้านานแล้ว
พระเจ้าตากสินมหาราชทรงอธิฐานจิตยก
แผ่นดินไทยถวายเป็นพุทธบูชา
แด่พระพุทธเจ้าก่อนจาก
แผ่นดินไทย

ชาวเขามีประพณีวัฒนธรรมเป็นของตัวเองทุกคนที่เกิดก็ซึมซับในประเพณีวัฒนธรรม
โดยเพราะด้านความเชื่อ ถึงบางคนนับถือพุทธก็จริง แต่ยังขาดความเข้าใจประเพณีพุทธ
เพราะไม่ได้ปลุกฝังมาแต่บรรพบุรุษซึ่งต่างจากชาวคริสในสกลนคร ถึงจะนับถือคริสก็จริงแต่พวก
เขานับถือพุทธมาก่อน คุ้นเคยกับประเพณีพุทธมาตั่งแต่บรรพบุรุษ แล้วค่อยมาเปลี่ยน
เป็นคริสต์ภายหลัง เมื่อเปลี่ยนมานับถือคริสต์ก็จริงสิ่งที่ถูกฝัง สิ่งที่คุ้นเคยก็ยังอยู่จึงไม่แปลก
ที่พวกเขายังมาใส่บาตร หรือบางคนที่ใส่บาตรมีญาติพี่น้องที่ยังไม่เปลี่ยนเป็นคริสต์มาบวชอยู่
ก็มี ที่มหาลัยสงฆ์ก็มีพระเพื่อนที่มาจากสกลนครก็เล่าให้ฟัง เขามาบวชแต่ญาติทางบ้านเปลี่ยน
ไปนับถือศริสต์แต่ก็ยังใส่บาตรอยู่ และที่สำคัญคือชาวคริสต์ในสกลนครนั้นถูกซื้อตัวไป
เรื่องการปฏิบัติจึงไม่ค่อยเคร่งเท่าไหร่ แต่อย่าลืมว่าอิสลามไม่เหมือนคริสต์นะคริสต์
ยังเข้ากันได้แต่อิสลามเขาไม่เอาใครนะ