ี่ผมว่า..คือ..ว่า..อโสกะก็ไม่เข้าใจแผนผังที่ตัวเองยกมา..ต่างหาก..คับ



จำได้มั้ยเอ่ย....

เป็นคำอธิบายที่ไม่รู้เรื่องของกบ

เก่งนักคิดว่าผู้เขียนไม่เข้าใจภาพที่ตนเขียน ลองสาธยายความหมายของภาพสรุปธรรมที่ยกมาให้ดู ว่ากบเข้าใจอย่างไร?

ภาพที่ 1

ภาพที่ 2
ลองอธิบายความหมายของภาพครับ

พูดไป..ก็ว่าเอาแต่ตำรา

ไม่มีของอโสกะ..หรอกคับ...มีแต่ของที่ไปลอกดัดแปลงจากพระพุทธเจ้า...

กบเคยเห็นบาลีที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้แล้วแปลว่า "เฉยไร้เหตุ" อยู่ตรงไหน ยกมาให้ดูหน่อยนะครับ?

ตลกมาก..เลยคับอโสกะ


เฉยไร้เหตุ..มันคำพูดของเราเรา..คับ...ที่ใช้สื่อความหมายของธรรม..สังขารุเปกขาญาณ

รึว่า..อโสกะไม่ได้หมายถึงธรรม..สังขารุเปกขาญาณ...?

สังเกตคำอธิบายเรื่องสังขารุเปกขาญาณให้ดี ใช่สำนวนเดียวกับที่พระบรมครูตรัสหรือไม่ กบ ดูดีๆ

ตกลง....อโสกะหมายถึงธรรม..สังขารุเปกขาญาณ..ใช่ไม

ถ้าใช่....คำอธิบายความหมายสังขารุเปกขาญาณของอโสกะ..(หยุดความปรุงแต่งชั่วคราว หยุดความคิด นึก).ไม่เอาอ่าวเลยคับ...ไม่ได้สื่อถึงความจริงของธรรมที่ชื่อสังขารุเปกขาญาณ...

แต่ก็เป็นธรรมดา...เมื่อเดินยังไม่ถึงคับ....ไม่โทษอโสกะ

...คู่นี้ที่คุยกันมาตั้งยืดตั้งยาวมีปัญหาในการตึความใช่ป่าวล่ะ...
...ขออนุญาตตีความให้เข้าใจง่ายๆตัดคำอื่นๆออกไปให้หมด...
...ให้เหลือแต่คำว่า...เฉยไร้เหตุ...ตามหลักคำสอนแล้วนะคะ...
...คือปัญญาค่ะ...ไม่ใช่ปัญหาให้ถกเถียงกันด้วยความไม่รู้ค่ะ...
...การจะวางเฉยในการปรุงแต่งต่างๆได้นั้นเพราะเข้าใจจริงๆ...
...ว่าทุกข์เพราะหลงยึดถือความมีเป็นเห็นได้โดยการคิดเอง...
...นี้ทุกข์คือเดี๋ยวนี้ที่กำลังทุกข์เพราะไม่รู้ว่าทุกอย่างเป็นธัมมะ...
...ธรรมดาที่เห็นแต่ไม่รู้ความจริงของเห็นว่าเห็นมีเกิดแล้วดับ...
...กระพริบตา1ครั้งเป็นเห็นขณะใหม่ที่เห็นอันเก่าไม่กลับมา...
...และเห็นอันเก่าที่หมดไปนั่นแหละที่ยึดถือว่าเป็นเราเห็น...
...เฉยไร้เหตุคือความดับไม่เหลือตัวตนไม่มีเหตุคือดับโมหะ...
...ไม่หลงในกาย ไม่หลงในเวทนา ไม่หลงในจิต ไม่หลงในธรรม...
...ทุกอย่างแยกส่วนไม่ปนกัน...เพราะปัญญาไม่สำคัญตนจึงชื่อเฉยไร้เหตุ

กบไม่เคยได้สัมผัส สังขารุเปกขาญาณจริงๆ จึงไม่เข้าใจคำพูดง่ายๆเพื่อให้รู้จักสังขารุเปกขาญาณ เลยทำประมาทะไปเรื่อยตามวิสัยของกบ

หยุดความปรุงแต่งไปชั่วคราวสภาวะมันเป็นอย่างไร?กบรู้ไหม

ความหมายของสังขารุเปกขาญาณอย่างที่กบว่า "เอาอ่าว"นั้นนะมันเป็นอย่างไรไหนลองบอกมาซิ อย่าลอกตำรามาพูดนะ!

พูดไปตั้งเยอะ...

แต่...หยุดความปรุงแต่งชั่วคราว..หยุดความคิดนึก...นี้ไม่ได้สะท้อนให้เห็นภาพของปัญญา...ที่องคสมเด็จแสดงมาเลย..

ไล่เรียงมาเป็นลำดับ..ตั้งแต่..

เห็นทุกข์โทษภัยของการเกิดแก่เจ็บตายของวัฎฎะสงสาร..เห็นภัยการดับ..จนรู้สึกเบื่อหน่าย(ในสังขารรวมถึงวัฎฎะสงสารไปด้วย)..คลายความกำหนัด(ในสังขารรวมถึงวัฎฎะสงสารไปด้วย)...ใจก็วางสังขารทั้งหลายไปเอง...(วางเรียกแทนอาการของการไม่เข้าไปยึด)...ไม่เข้าไปยึดเพราะเห็นธรรมตามความเป็นจริง(ไล่เรียงมาเป็นลำดับ)

คนที่วางจนชินเป็นญาน..ไม่ได้ต้องมาไล่เรียงจากญานต้นมาทีละอันละอันอะไร..เพราะเขาได้ทำใว้จนเป็นพื้นใจอยู่แล้ว..ที่เรียกว่า..กระทำใว้ในใจอย่างแยบคาย..

วางแล้ว..ก็ยังรู้สึกนึกคิดได้อยู่อีกมั้ย?..
ก็ต้องบอกว่า..คิดได้ซิ..ไม่ใช่คนตายนี้ท่าน...

คิด..ก็เท่ากับปรุงแต่งซิ?

ก็ต้องตอบว่า..ใช่....เมื่อยังรู้สึกนึกคิดได้อยู่...ยังคิดได้อยู่ก็เท่ากับว่า..ยังมีปรุงแต่งอยู่....เพียงแต่ไม่ได้ปรุ่งแต่งตามอำนาจกิเลส(ในผัสสะนั้นๆ)...เท่านั้น

ปล. วางในแต่ละผัสสะนะ..ไม่ใช่ขั้นวางกิเลสเป็นอรหันต์

อโสกะ..เข้ามา..แล้วก็จากไป...

อัพกระทู้...ให้เด้งขึ้นมาด้านบน..ซะหน่อย...เผื่อบางคนจะมองเห็น

ขอบคุณคุณกบที่ช่วยยกกระทู้ขึ้นมานะครับ


พอดีมีภาระกิจต่อเนื่องที่จำเป็นต่อเนื่อง (เพื่อผู้อื่น) เลยหายไปวันสองวันครับ

ทุกขัง ทนตั้งอยู่ไม่ได้

อนิจจัง จึงต้องเปลี่ยนแปลง

อนัตตา ทั้งอนิจจังและทุกขังนั้นบังคับบัญชาไม่ได้ เขาหากเป็นไปและเป็นมาเองเอง(ตถตา) นะครับ

หมดเวลาต้องไปภาระกิจอีกแล้ว แล้วค่อยมาสนทนากันต่อนะครับ