ไม่มีคนมาเล่าประสบการณ์เท่าไหร่เพราะไม่ค่อยได้ปฏิบัติ
กันมั้งเนี่ย หรือปฏิบัติไม่ถูกทาง

ครั้งยังบวชอยู่พรรษาที่ ๒ อยู่วัดป่ามีนกแขกเต้า ๒ ตัว ตัวหนึ่ง
ทำท่าทางดุๆ เสียงดุๆ ไม่รู้ว่าพระอาจารย์ท่านเลี้ยงไว้หรือไม่ พอ
ได้กล้วยมาผมก็ยืนให้นกกิน วันหนึ่งเห็นแต่ตัวเดียวผมก็ยืนกล้วยให้
กินเหมือนอย่างเคย หลังจากให้กินแล้วผมก็ยืนนิ้วให้เพื่อให้นกแขก
เต้าจับ แต่นกแขกเต้ากัดนิ้วมื้อผมเนื้อแทบหลุดออกมาเลย ตอนนั้น
ก็รู้สึกโมโหมาก เกือบจะยกมือตบเข้าให้ พอสติมาเท่านั้นปัญญาก็

เกิดแล้วพูดว่า คนทำดีด้วยให้อาหารอยู่เสมอยังทำร้ายได้ ถึงฉันจะไม่
ตบ ไม่ฆ่าเจ้า แต่การกระทำอย่างนี้ของตัวเจ้านั้นแหละ จะฆ่าตัวเจ้า
เข้าสักวัน (คือ ด้วยการกระทำเช่นนั้นของนกแขกเต้าคงต้องโดนคน
อื่นฆ่าตายเป็นแน่) หากไม่เลิกนิสัยนั้นเสีย

ต่อจากนั้น ๒-๔ วัน ก็ไม่เห็นนกแขกเต้าตัวนั้นอีกเลยไม่รู้หายไปไหน

อ่านให้ดีเดียวจะตีความผิด คิดมั่วๆ ไปอีกว่าฝึกให้นกกัดบ้าง ให้หมากัดบ้าง
......ผมจะทำอะไรก็จะใคร่ครวญพิจารนาก่อนแล้วค่อยลงมือทำมิได้ทำอะไรที่
มั่วๆโดยไม่รู้เหตุผล

มาต่อเรื่องนกแขกเต้าอีกตัว วันหนึ่งขณะที่ผมพาสามเณรเดิน
จงกรมอยู่นั้นเอง นกก็บินมาจับที่ไหร่ข้างขวาผม ผมก็คิดว่าเค้าแค่
มาจับ ผมก็เดินต่อไป แต่แล้วนกก็มาแทะที่ลำคอผม ผมคิดว่าไม่เจ็บ
เท่าไหร่พอทนได้ก็เลยคิดว่า ถือเป็นการฝึกความอดทนก็แล้วกัน ก็
เดินจงกรมต่อไป ไม่รู้ว่านานแค่ไหนผมคิดว่าเอาล่ะวันนี้ฝึกแค่นี้พอ
ผมก็ใช้มือไล่นกหนีไป พอเดินเสร็จ เณรท่านก็มาดูที่ลำคอผมท่านบอก
ว่าโห่เลือดออกเลย แต่ไม่มากผมบอกว่าไม่เป็นไรครับ

นั้นนิดหนึ่ง นี้นิดหนึ่ง จริงเข้มแข็ง

คือเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แต่ทำวันหนึ่งหลายๆ ครั้งเช่นกับ
การจะย้ายโอ่งน้ำใหญ่ เราก็ควรตักไปทีละน้อยไปหลายครั้ง
ก็ย่อมจะย้ายน้ำในโอ่งใหญ่ไปได้ เมื่อโองน้ำนั้นใหญ่หนักเกิน
กำลังเราก็ควรใช้วิธีนี้ หรือจะใช้ท่อน้ำก็ได้ครับ ยุคนี้มีท่อน้ำด้วย

มาต่อเรื่องนกแขกเต้าอีกตัว วันหนึ่งขณะที่ผมพาสามเณรเดิน
จงกรมอยู่นั้นเอง นกก็บินมาจับที่ไหร่ข้างขวาผม ผมก็คิดว่าเค้าแค่
มาจับ ผมก็เดินต่อไป แต่แล้วนกก็มาแทะที่ลำคอผม ผมคิดว่าไม่เจ็บ
เท่าไหร่พอทนได้ก็เลยคิดว่า ถือเป็นการฝึกความอดทนก็แล้วกัน ก็
เดินจงกรมต่อไป ไม่รู้ว่านานแค่ไหนผมคิดว่าเอาล่ะวันนี้ฝึกแค่นี้พอ
ผมก็ใช้มือไล่นกหนีไป พอเดินเสร็จ เณรท่านก็มาดูที่ลำคอผมท่านบอก
ว่าโห่เลือดออกเลย แต่ไม่มากผมบอกว่าไม่เป็นไรครับ

นั้นนิดหนึ่ง นี้นิดหนึ่ง จริงเข้มแข็ง

คือเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แต่ทำวันหนึ่งหลายๆ ครั้งเช่นกับ
การจะย้ายโอ่งน้ำใหญ่ เราก็ควรตักไปทีละน้อยไปหลายครั้ง
ก็ย่อมจะย้ายน้ำในโอ่งใหญ่ไปได้ เมื่อโองน้ำนั้นใหญ่หนักเกิน
กำลังเราก็ควรใช้วิธีนี้ หรือจะใช้ท่อน้ำก็ได้ครับ ยุคนี้มีท่อน้ำด้วย

ผมชนะความกลัว...ด้วยความรู้...ครับ

ใช่ครับ เมื่อปัญญายังไม่เกิดมากก็ต้องทดลองกันไป แต่เมื่อปัญญา
คือความรู้แจ้งเกิดมาแล้วความกลัวก็จางหายไป อาการนี้เคยเกิดขึ้นกับผม
ตอนบวชพรรษาที่ ๒ สติดีมากปัญญาก็ว่องไว ความขยัน หมั่นเพียร อดทน
ความกล้าหาญ ติดตามมาเป็นแถว ไปไหนก็ได้ไม่กลัวอะไรเลยตอนนั้น ความ
เมตตาสงสารก็มากอยากจะช่วยผู้คนอยากจะให้ สิ่งที่เราได้รับมานี้

ผมชนะความกลัว...ด้วยความรู้...ครับ

มีอีกครั้งนึ่งตอนที่บวชพรรษาที่ ๒ เช่นกัน ตอนนี้ยังไม่เกิด
ปัญญาว่องไว ไปงานพระกรรมฐานเช่นกัน วัดก็ใกล้กับป่าช้า
คนจีน และเวียดนาม ฝังเต็มไปหมด ผมก็ออกจากวัดไปนอน
ในป่าช้านั้นแหละผู้เดียว ก็ยังกลัวๆอยู่ ตลอดคืนยันรุ่งมิได้เห็น
อะไร หรือมีอะไรผิดปกติเลย พอไปเล่าให้เพื่อนฟังบางคนเค้า
ว่า ต้องไปนอนที่เรือนร้างสิ ถึงจะเจอ ผมก็ฟังไว้เชื่อบ้างแต่ยัง
ไม่มีโอกาสไปพิสูตรความจริงเลย ที่จริงที่บ้านผมก็มีเรื่องเกิดขึ้น
หลายครั้ง ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นผีหรือ เจ้าที่ เทวดา นาค ครุท หรือ?
เพราะยังไม่เจอหรือเข้าฝันอะไรเลย

เอ่ๆ

สัตว์โลกเป้นไปตามกรรมน๊อค๊ะ

นี้ผมไม่ได้พูดให้ดูโก้เก๋..นะ

ผมหายกลัวผี..เพราะความรู้...รู้แบบเล็กๆน้อยๆ..นี้แหละ...ไม่ได้รู้แจ้งอะไร

ผมเป็นเด็กที่กลัวผี..มาก...มาก...ทั้งๆที่..ไม่เคยเห็นผีเลย

เริ่มคลายความกลัวผี..ครั้งแรก..ด้วยความรู้ที่ฟังพระเทศน์ตอบปัณหาเรื่องผีแม่นาค..

ตอนนั้นเด็ก..ประมาณอยู่ชั้นประถม 5.. 6
พระท่านเทศน์..บอกว่า..คนเราจะเจอผีได้..มี 4 อย่าง
1) เป็นคนมีบุญ..ผีจึงมาขอส่วนบุญ
2) เป็นญาติกัน...ผีจึงมาปรากฏให้เห็น
3) ..++จำไม่ได้.++.
4) ผีมีฤทธิมาก..ซึ่งมีน้อยมากมาก..ที่จะมีฤทธิอย่างแม่นาค..

ผมก็ท่องเลย...เรามีบุญไม่มาก..ญาติยังไม่มีใครตาย..แบบแม่นาคมีน้อย..เราไม่เจอผีหรอก..

ความกลัวมันก็คลายลงมา..กลัวอยู่..แต่ก็ใช้ชีวิตเดินในที่มืดๆได้...ไม่เหมือนก่อนๆ..

ครั้งสอง...ผมหายกลัวผี..เพราะความรู้...รู้แบบเล็กๆน้อยๆ..นี้แหละ...ไม่ได้รู้แจ้งอะไร

.....

เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ เอ่ๆ

มีแต่แบบนี้เหรอครับ คือการปฏิบัติธรรมที่ว่ายาวครับ
แล้วคนอื่นเค้าจะเข้าใจไหมครับ