การรู้จักขจัดอาสวะแห่งกิเลส ในศาสนาต่างๆ
บทความนี้ เป็นบทความที่มีจุดหมาย อยู่ที่ศาสนาทุกศาสนา เพื่ออธิบายในเรื่องของการ ขจัดอาสวะแห่งกิเลส ตามหลักการศาสนาต่างๆ ยกเว้นศาสนาพราหมณ์-ฮินดู เพราะ ข้าพเจ้าสันนิษฐานว่า "วิชชา 3 วิชชา 8" ที่ปรากฏหัวข้ออยู่ในศาสนาพุทธ เป็นหลักการ หรือหลักวิชชา ของ ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู ดังนั้นจึงจะไม่กล่าวถึง การขจัดอาสวะแห่งกิเลสในทางศาสนาพราหมณ์-ฮินดู
ท่านทั้งหลาย ท่านทั้งหลายคงเกิดความสงสัยว่า "คำว่า รู้จักทำอาสวะให้สิ้น" หรือ “การรู้จักขจัดอาสวะแห่งกิเลส” มีปรากฏเป็นหัวข้ออยู่ในศาสนาพุทธ ศาสนาอื่นๆ ไม่มี แต่ในทางที่เป็นจริงแล้ว ศาสนาทุกศาสนา ล้วนมีวิธีการ มีหลักการในอันที่จะขจัดอาสวะแห่งกิเลส แตกต่างกันไป เพราะศาสดาแต่ละพระองค์ ล้วนรู้แจ้งเห็นจริง มีความรู้ ความเข้าใจ ในเรื่องของสรีระร่างกายของมนุษย์(ในที่นี้หมายเอาเฉพาะมนุษย์เท่านั้น) และยังรู้แจ้งเห็นจริง ในระบบการทำงานของร่างกายโดยเฉพาะในเรื่องของ " อาสวะแห่งกิเลส " ว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร เป็นอะไร และมีวิธีขจัดออกจากร่างกายได้อย่างไร

ในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู จะไม่กล่าวถึง ด้วยเหตุผลตามที่ได้กล่าวไป
ในศาสนาพุทธ "การรู้จักทำอาสวะให้สิ้น" หรือ การรู้จักขจัดอาสวะแห่งกิเลส นั้น มีปรากฏ เป็นหัวข้อในหมวดวิชชา 3 วิชชา8 (ซึ่งข้าพเจ้าสันนิษฐานว่า เป็นหลักวิชชา ทางศาสนาพราหมณ์ ฮินดู ) การขจัดอาสวะแห่งกิเลสตามหลักศาสนาพุทธนั้น ย่อมมีความคล้ายคลึง หรือเหมือนกัน กับ ทางหลักศาสนาพราหมณ์ -ฮินดู โดยตามหลักศาสนาพุทธมีวิธีการ อยู่ 5 หัวข้อใหญ่ หรือเรียกว่า "วิมุตติ"
ความพ้นจากกิเลส มี ๕ อย่าง คือ ๑.ตทังควิมุตติ พ้นด้วยธรรมคู่ปรับหรือพ้นชั่วคราว ๒.วิกขัมภนวิมุตติ พ้นด้วยข่มหรือสะกดได้ ๓.สมุจเฉทวิมุตติ พ้นด้วยตัดขาด ๔.ปฏิปัสสัทธิวิมุตติ พ้นด้วยสงบ ๕.นิสฺสรณวิมุตติ พ้นด้วยออกไป; ๒ อย่างแรก เป็น โลกิยวิมุตติ ๓ อย่างหลังเป็น โลกุตตรวิมุตติ
(คัดความจาก พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับ พระธรรมปิฎก)
ซึ่งข้าพเจ้าเคยเขียนเป็นบทความให้ท่านทั้งหลายได้ศึกษากันไปแล้ว ในที่นี้จะไม่อธิบายอีก
ส่วนในการขจัดอาสวะแห่งกิเลส (หรือการ “รู้จักทำอาสวะให้สิ้น”)ตามหลักศาสนาอื่นๆนั้น จะเขียนโดยรวม จะไม่เอ่ยชื่อของศาสนา เพราะเป็นการมิบังควร เนื่องจากความเชื่อของมนุษย์ห้ามกันไม่ได้ แต่ก็ต้องบอกไว้ก่อนว่า การขจัดอาสวะแห่งกิเลส ในศาสนาอื่นๆนั้น ก็เป็นหลักการตามระบบการทำงานของสรีระร่างกาย เป็นหลักธรรมชาติ อันไม่ได้แตกต่างจากหลักการที่เรียกว่า วิมุตติ แต่แตกต่างกันที่ภาษาที่ใช้ และในศาสนาอื่นๆก็มิได้เขียนบอกไว้ว่า เป็นการขจัดอาสวะแห่งกิเลส เพราะนั่นเป็นกุศโลบายในการเรียนการสอน
หลักการหรือวิธีการในการขจัดอาสวะแห่งศาสนาอื่นๆนั้น เป็นไปตามหลักธรรมชาติของมนุษย์ในหลักการที่ว่า ความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ฯลฯ ของมนุษย์ (หมายเอาเฉพาะมนุษย์) เป็นคลื่น เป็นอากาศ ชนิดหนึ่ง ถ้าอากาศคลื่นที่ คลื่นต่างๆ ก็จะเคลื่อนที่ตาม ถ้าเป็นภายนอกร่างกาย ก็เรียกว่า "ลม" ดังนั้นภายในร่างกายหากจิตใจสงบ นั่นหมายถึงไม่มีลมเคลื่อน คลื่นก็ไม่เคลื่อนที่ จึงไม่มีความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ฯลฯ เมื่อจิตใจสงบ แล้วมีการเคลื่อนที่ของอากาศไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง ไม่ว่าจะเคลื่อนที่ออกทางปาก ออกทางตา จมูก ผิวหนัง(เป็นการเคลื่อนที่ของคลื่นอันเกิดจากความคิด และระลึกนึกถึง)หรือ การเคลื่อนที่ของคลื่นออกจากร่างกายโดยพฤติกรรม หรือการกระทำทางกาย ฯ ซึ่งคลื่นความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ฯลฯ ต่างๆ ก็จะไหลเคลื่อนที่ออกจากร่างกาย ดังนั้นวิธีการขจัดอาสวะแห่งกิเลส ในศาสนาอื่นๆ จึงมีทั้ง สวดสรรเสริญพระเจ้าบ้าง สารภาพบาปบ้าง การละหมาด บ้าง การสวดพระคัมภีร์บ้าง ฯลฯ ดังนี้เป็นต้น
ที่ข้าพเจ้าได้อรรถาธิบาย เกี่ยวกับ การรู้จักขจัดอาสวะแห่งกิเลส ( รู้จักทำอาสวะให้สิ้น) ในศาสนาต่างๆไปแล้วข้างต้น ก็ขอให้ท่านทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น บุคคลากรทางศาสนาใดใด หรือเป็นผู้มีความศรัทธาในศาสนาใดใด ได้คิดพิจารณาให้ถี่ถ้วน เพราะที่ได้เขียนสอนไปนั้น เป็นหลักการชั้นพื้นฐานอันเดียวกัน ย่อมทำให้เกิดความรู้ ความเข้าใจ และความเจริญต่อศาสนา สืบต่อไป นานเท่านาน
ดังนั้นตามที่ได้อธิบายไปข้างต้น ก็ย่อมหมายความว่า มนุษย์ทุกคน ล้วนสามารถขจัดอาสวะแห่งกิเลสได้เอง ตามธรรมชาติ อยู่แล้ว เพียงแต่เขาทั้งหลายเหล่านั้น ในสมัยโบราณ ไม่รู้จัก คำว่า กิเลส ไม่รู้จักคำว่า อาสวะแห่งกิเลส และในศาสนาต่างๆ ก็ใช้ศัพท์ภาษาเกี่ยวกับอาสวะแห่งกิเลสแตกต่างกันไป
ที่ข้าพเจ้าใช้คำศัพท์ "อาสวะแห่งกิเลส" ก็เพราะเป็นคำศัพท์ที่เหมาะสม และเป็นที่รู้จัก หรือเข้าใจความหมายกันได้ทั่วไปโดยเฉพาะประเทศไทย มิได้หมายความ หรือคิดว่า หรือเปรียบเทียบว่า ในศาสนาอื่นๆ หรือมนุษย์ ในศาสนาอื่นๆ จะไม่มี "อาสวะแห่งกิเลส" ให้ท่านทั้งหลาย คิดพิจารณาดูให้ดี

อนึ่งการรู้จักขจัดอาสวะแห่งกิเลส ในศาสนานี้ เป็นหลักวิชชา อันนับเข้าในวิปัสสนา
ท่านทั้งหลายควรได้เรียนรู้จดจำ และสามารถนำไปใช้แก้ปัญหาเฉพาะได้ ในชีวิตประจำวัน ตามสภาพหรือลักษณะการทำงาน หรือการสังคมเป็นอยู่ร่วมกัน
อย่าคิดว่า การหลุดพ้น หรือการทำให้จิตใจสบาย จะใช้เพียงหลักธรรมะเพียงอย่างเดียว
ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะ การทำงาน หรือการปฏิบัติใดใด ไม่ว่าจะทางกาย วาจา และใจ ล้วนต้องอาศัยปัจจัยต่างๆประกอบกันเพื่อให้ การทำงาน การปฏิบัติใดใด ทั้งทางกาย วาจา และใจ บรรลุเป้าหมายหรือจุดประสงค์
ในทำนองเดียวกัน การปฏิบัติธรรม หรือการศึกษาธรรมะในศาสนา ล้วนย่อมต้องมีปัจจัยหรือสิ่งประกอบ ซึ่งในทางพุทธศาสนาเรียกว่า ญาณ อันนับเข้าในวิปัสสนา หรือในศาสนาอื่นๆ ก็เรียกไปตามหลักการของศาสนานั้น เป็นสิ่งประกอบที่สำคัญยิ่ง เพราะจะเป็นตัวอธิบายขยายความของหัวข้อหลักธรรมะทั้งหลายให้ละเอียด และทำให้เกิดความเข้าใจตามหลักความเป็นจริงตามธรรมชาติได้ (พิจารณาช้าๆให้เกิดความเข้าใจ)

เนื่องจากมีข้อความตกหล่น ในบทความ จึงได้แก้ไขเพิ่มเติม ลงในบทความใหม่ เชิญท่านทั้งหลาย อ่าน และศึกษาตามอัธยาศัย ขอรับ

อนึ่งการรู้จักขจัดอาสวะแห่งกิเลส ในศาสนานี้ เป็นหลักวิชชา อันนับเข้าในวิปัสสนา
ท่านทั้งหลายควรได้เรียนรู้จดจำ และสามารถนำไปใช้แก้ปัญหาเฉพาะได้ ในชีวิตประจำวัน ตามสภาพหรือลักษณะการทำงาน หรือการสังคมเป็นอยู่ร่วมกัน
อย่าคิดว่า การหลุดพ้น หรือการทำให้จิตใจสบาย จะใช้เพียงหลักธรรมะเพียงอย่างเดียว
ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะ การทำงาน หรือการปฏิบัติใดใด ไม่ว่าจะทางกาย วาจา และใจ ล้วนต้องอาศัยปัจจัยต่างๆประกอบกันเพื่อให้ การทำงาน การปฏิบัติใดใด ทั้งทางกาย วาจา และใจ บรรลุเป้าหมายหรือจุดประสงค์
ในทำนองเดียวกัน การปฏิบัติธรรม หรือการศึกษาธรรมะในศาสนา ล้วนย่อมต้องมีปัจจัยหรือสิ่งประกอบ ซึ่งในทางพุทธศาสนาเรียกว่า ญาณ อันนับเข้าในวิปัสสนา หรือในศาสนาอื่นๆ ก็เรียกไปตามหลักการของศาสนานั้น เป็นสิ่งประกอบที่สำคัญยิ่ง เพราะจะเป็นตัวอธิบายขยายความของหัวข้อหลักธรรมะทั้งหลายให้ละเอียด และทำให้เกิดความเข้าใจตามหลักความเป็นจริงตามธรรมชาติได้ (พิจารณาช้าๆให้เกิดความเข้าใจ)

เนื่องจาก ในบทความ ยังมีข้อความตกหล่นไป อีกเล็กน้อย ข้าพเจ้าจึงได้ แก้ไขเพ่ิ่มเติม เพื่อให้ได้ความสมบูรณ์ เพียงพอสำหรับการทำความเข้าใจ
ท่านทั้งหลายที่สนใจ ควรได้อ่าน และศึกษาอีกครั้ง ขอรับ

ชี้แจงเพิ่มเติมอีกนิดว่า

เนื่องจากการเขียนบทความเพื่ออธิบายให้ท่านทั้งหลายได้เข้าใจนั้น มีข้อจำกัด ในการหาคำศัพท์มาเขียน
เนื่องจากประสบการณ์ ในการเขียนมีไม่มากเท่าที่ควร
จึงขอให้ท่านทั้งหลายได้อ่านและพิจารณาอย่างช้าๆ เพราะอาจอธิบายสับสนบ้าง
จึงแจ้งให้ทราบโดยทั่วกันขอรับ