:b8:เราก็เคยไปบวชเนกขัมมะมา แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งเราไปที่วัดต่างจังหวัดที่หนึ่งมา เราตั้งใจไปมากเพราะที่ผ่านมาทุกครั้งที่ไปใจจะสงบมา เป็นเวลา 3 วัน2คืน เราไปได้แค่ 2 วัน 1คืน ก็ขอลากลับ
เราไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เพราะเราไปกับน้อง สาว 2 คน คิดว่าครั้งนี้เป็นบาปมากๆเลย
เรื่องมีอยู่ว่าพระอาจารย์ที่สอนเราแกดุมากเลย เราทนได้นะถ้าฝึกความอดทนเดิน-นั่งหลายๆชั่วโมง
แต่แกพูดหยาบมาก แกพูดว่าผู้ชายเวลาเดินมือเอาไว้ที่พุงไม่ใช่ไปกุม ไข่ ไว้
ถ้าใครทนแกไม่ได้ก็กลับไปไม่ต้องมาอยู่ให้มีเคืองกัน ทั้งที่เวลาแกดุทุกคนก็จะเงียบ
ซึ่งมีผู้ปฎิบัติประมาณร้อยคนนะอายุของท่านประมาณ30 ปลายๆน่ะ
และแกสั่งให้ทุกคนเรียกแกว่าท่านพระอาจารย์นะ เราปฎิบัติถึงเย็นวันที่ 2 เรารู้สึกเครียดมากเลย
เราไม่เคยเจอแบบนี้ เคยได้ยินพระดุบ้างเป็นธรรมดา พูดไม่เพราะก็เป็นธรรมดาทั่วๆไป
แต่พอแกหลุดคำว่า เราหมดศรัทธาเลย รู้สึกทุกข์เลย ใจมันค้านตลอดเวลา
เราบอกน้องสาวว่าเราทนไม่ได้แล้ว ณ.เวลานั้นอยู่ต่อก็จะบาปทางใจอีก
พอตอนเย็นเราเลยเก็บของกลับ กลับมาก็ทุกข์นะ เหมือนมันเป็นความผิดลึกๆที่อธิบายไม่ได้
สับสนว่าเราไม่อดทนเลยแค่คำพูดแค่นั้น อาจจะเพราะเราคิดว่าพระคือผู้ที่ เป็นที่พึ่งทางใจ ผู้ที่ทรงศีล
ปฎิบัติธรรมในยามที่คนเรามีทุกข์ แต่พอเจอแบบนี้เหมือนมันผิดหวังมังคะ
เราก็ไม่รู้นะว่าใครผิด เราอยากให้ท่านผู้รู้บอกเราหน่อย
ว่าถ้าเราต้องเจอแบบนี้อีกในครั้งต่อๆไป ควรอดทนให้ได้หรือไม่คะ
ขออนุญาตใชกระทู้ของ K. mas เลยนะคะ