การทำหน้าที่ให้ดีที่สุด อาจจะเป็นคำที่อ่านแล้วก็เข้าใจไปตามการสะสม

ของแต่ละบุคคล หากแต่ว่าคำว่า หน้าที่ก็ต่างกันไปตามความเข้าใจ เกิดมา

แล้วมีหน้าที่ หน้าที่ต้องรับกรรมและผลของกรรม ต้องเห็น ได้ยิน.เป็นไปตาม

หน้าที่ของธรรม ไม่ใช่เราทำหน้าที่ ขณะที่คิดนึกเป็นไปในสิ่งต่างๆก็ตามการ

สะสมของจิตที่สะสมมา เป็นหน้าที่ของธรรมอีกเช่นกันที่ทำให้คิดอย่างนั้น

แต่พระธรรมก็ส่องให้เห็นว่าการใช้ชีวิตอยู่ในชีวิตประจำวัน จึงเป็นไปตาม

หน้าที่ของธรรมที่สะสมมา ไม่ว่าจะอยู่ในสถานภาพใด สังคมไหน อาชีพอะไร

ก็ทำหน้าที่ไปตามการสะสมมาของแต่ละบุคคล สะสมมาอย่างไรจิตและเจตสิก

ก็ปรุงแต่งให้คิด ให้ทำอย่างนั้น ทำในสิ่งที่ถูกด้วยเป็นกุศลธรรมนั่นคือการทำ

หน้าที่ที่ดีที่สุด สามารถใช้ชีวิตประจำวันด้วยความเห็นถูก แม้แต่การประกอบ

อาชีพเพราะพระธรรมไม่พ้นไปจากชีวิตประจำวัน

: อนุโมทนาสาธุค่ะ คุณรสมน จริงค่ะเพราะทุกวันนี้ดิฉันก็ใช้ชีวิตประจำวันโดยการฝึกสติให้อยู่กับประใปัจจุบัน พยายามฝึกอยู่ค่ะ บางครั้งก็ลืมนึกขึ้นได้ก็ดึงสติกับมาอยู่ปัจจุบันค่ะ กำหนดเมื่อยาม โลภ โกรธ หลง ได้ผลค่ะ

จริงครับ

กุศลาธรรม อกุศลาธรรมา อพยากตาธรรมา
สั่งสมอะไรไว้มาก มันก็ย่อมให้ผลอันนั้น

เจริญธรรมฝ่ายอกุศลไว้มาก ก้ย่อมพาไปในทางเสื่อม ทางแสบร้อน
สั่งสมทางกุศลไว้มาก ย่อมมีแต่ความสุข มีแต่ความร่มเย็นจากภายใน

เหมือนหลวงพ่อชาบอกว่า
จงระวังความคิดของท่าน เพราะความคิดจะกลายเป็นการพูด และการกระทำของท่าน
การพุดและการกระทำของท่าน จะกลายเป็นนิสัยความเคยชินของท่าน