วันนี้มีเรื่องให้ต้องเศร้าหมองแต่เช้าเลย....

เมื่อเช้าตื่นมา...ปกติก็จะมีแม่ค้ามาเดินขาย ปาท่องโก๋ น้ำเต้าหู้ ในทุกๆเช้าและกระผมเองก็เป็นลูกค้าที่ซื้ออยู่เป็นประจำ.............แม่ค้าคนนี้เวลามาขายของบางวันก็จะมีเด็ผู้หญิงหน้าตาน่าเอ็นดู พูดจาฉะฉาน ดูน่ารัก(นึกชื่นชมเด็กคนนี้อยู่ว่าน่ารักจัง รู้จักมาช่วยแม่ขายของแต่เช้า) และวันนี้ก็เช่นกัน แต่ทว่าความอนิจจังก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา เด็กผู้หญิงที่น่ารัก น่าเอ็นดูคนนั้นเกิดความไม่พอใจอะไรบางอย่าง แล้วก็พูดจาดูถูกแม่ค้าคนนั้นอย่างรุนแรง(มากๆซะจนไม่กล้าพิมพ์ให้อ่านกัน) แปลออกมาเป็นใจความประมาณว่า ทวงบุญคุณที่ออกมาช่วยขาย (เลยชักไม่แน่ใจว่า...เขาเป็นแม่ลูกกันรึป่าว )
กระผมจึงเอ่ยถามกับแม่ค้าว่า "เด็กคนนี้เป็นใครหรือ "
แม่ค้าตอบกลับมาว่า "ลูกบังเกิดเกล้า"

กระผมถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว หน้าชา ตัวชา รู้สึกเหมือนหล่นวูบลงจากที่สูงๆแล้วมันก็ไม่ถึงพื้นซะที...ตั้งสติได้แม่ค้าก็เดินจากไปแล้วเหลือแต่เด็กคนนั้นที่นั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์มือถือโดยไม่สนใจคนที่เป็นแม่เลยแม้แต่น้อย...

กระผมถามกะเด็กคนนั้นว่า " ทำไมไปพูดกับแม่อย่างนั้นล่ะจ๊ะหนู "
เด็กตอบด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้างว่า "น่ารำคาญ น่าเบื่อ"
กระผมก็ถามต่อว่า "แล้วไอ้ที่ว่าน่ารำคาญ น่าเบื่อน่ะมันเป็นอย่างไรหรือ"
เด็กตอบกลับมาว่า "ขี้บ่น บ่นอะไรๆได้ทั้งวัน นู๋ไม่ชอบ"
กระผมก็เลยบอกกะเด็กคนนี้ว่า "ก็ไม่เห็นต้องพูดจาด่าว่าแม่อย่างนั้นนี่ เราไม่ชอบเราก็บอกดีๆก็ได้ ไปด่าว่าแม่แบบนี้มันบาปนะครับ"
เด็กกลับตอบกลับมาว่า "ทีแม่ยังด่ายายเลย"...........

อึ้งไปอีกรอบครับ.....

กระผมจึงได้บอกกับเด็กคนนั้นไปว่า "น้าจะสอนอะไรให้หนูอย่างนึงนะ...หนูก็รู้อยู่แก่ใจว่าหนูทำไม่ดีอยู่ น้าเห็นสีหน้าหนูน้าก็ดูออกว่าหนูกำลังรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ดี แต่สิ่งที่หนูตอบน้ามานั้นมันเป็นแค่ข้ออ้างที่ทำให้หนูรู้สึกผิดน้อยลงเท่านั้น....หากหนู่ไม่ชอบให้แม่ด่ายาย...สิ่งที่หนูต้องทำคือหนูต้องไม่ด่าแม่ อย่าไปทำเหมือนกับที่แม่ทำกับยาย....ในเมื่อหนูคิดว่าแม่ทำไม่ดี หนูก็ต้องไม่ทำเหมือนแม่.....คิดซะใหม่นะ ที่ทำไปนั้นมันบาปนะจ๊ะ" แล้วกระผมก็เข้าบ้านมานั่งกินกาแฟ แล้วก็พิจารณาเรื่องนี้.............เวรกรรม.........เวรกรรม.......เวรกรรม..จริงๆ

สาธุ...เป็นวงจรของ...กรรมจริง ๆ ค่ะ

กรรมจริงๆ กรรมของแม่ค้า กรรมของเด็ก กรรมของผู้ประสบอีก
ผมเข้ามาอ่านเจอ เฮ่ออ กรรมเราอีกคนแล้ว

กงกรรม กงเกวียนครับ

อ่านแล้วเศร้าใจนะคะ แค่คนใกล้ตัวแบบนี้เค้าเรียกว่าคู่เวรกันมาไม๊คะ
เมื่อคืนดูรายการสุริวิภา ที่เค้าสัมภาษณ์ สิงห์โต เดอะสตาร์คนใหม่ เค้าช่างเป็นเด็กที่มีกตัญญู
จริงๆนะคะ ที่เค้าได้เป็นที่ 1เพราะผลจากความกตัญญูจริงๆค่ะ เราดูเค้าตั้งแต่เริ่มช่วยแม่ขายส้มตำ
ในวันหยุด เค้าไม่อายเลยที่บ้านเค้าแค่บ้านไม้เก่า หลังคาสังกระสีผุๆ กลับภูมิใจที่ได้เป็นลูกแม่
ตอนที่เค้าสัมภาษณ์คุณยาย บอกว่าให้กลับมาบ้านเร็วๆ ไม่มีใครช่วยผ่าฝืน เราฟังแล้วเค้าเหมาะสม
แล้วนะคะที่เป็นเดอะสตาร์ ใครจะคิดคะ จากเด็กธรรมดา ภาคอีสานจนๆ ไม่ได้เรียนร้องนำทำเพลง
แค่ช่วยแม่ขายส้มตำ หัดร้องเพลงตามสภาพ มาวันนี้ได้เป็นที่ 1
คุณแม่เค้าช่างโชคดีจริงนะคะ

ไม่ทราบว่า เด็กคนนั้นอายุประมาณเท่าไรครับ

จะว่าไปแล้วครอบครัวหลายๆครอบครัวที่ไม่ค่อยมีโอกาส
ได้สังคมกับผู้มีการศึกษา และตัวเองก็มีการศึกษาน้อย
ชีวิตต้องคอยดิ้นรนทำมาหากิน เพื่อเอาตัวรอด
โดยมากแล้วพวกนี้จะไม่ค่อยได้คิดอะไร เวลาจะพูดจะด่าหรือจะว่า
ใครในครอบครัว

และคนในครอบครัว ก็ไม่ค่อยรู้สึกเจ็บปวดอะไรกับคำด่าสักเท่าไร
เพราะพวกเขาถือเป็นเรื่องปกติธรรมดา เพราะด่ากันจนชิน
นานเข้าการด่าก็เลยเหมือน คำพูดธรรมดาๆในชีวิตประจำวันของครอบครัว

คนด่าก็ไม่คิดอะไรให้ลึก คนถูกด่าก็ไม่คิดไปลึกกับคำด่า หรือใครด่า
พวกเขาเหมือนอยู่ในระดับชนชั้นหนึ่ง ที่มีระดับการพูดจากันอย่างนี้เป็นปกติอยู่แล้ว
เหมือนกับว่าการพูดหยาบเป็นปกติของชีวิตซะยังงั้น พวกเขาจึงไม่ค่อยถือ

แต่หากครอบครัวเขามีระดับการศึกษาขึ้นมา การพูดจาของพวกเขา
ก็จะอยู่อีกระดับหนึ่งที่สงบเรียบร้อยขึ้น และจะถือสามากหากพูดด่า
หรือถูกใครด่า เพราะเห็นว่าไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย

ที่สำคัญยุคนี้ สังคมดูว่าเสื่อมไปเยอะมาก
เด็กๆเดี๋ยวนี้ ก็ว่ายากสอนยากกว่าแต่ก่อน และสามัญสำนึกในใจก็ลดลง
ทุกเวลาพร้อมจะใจแตก และนอกลู่นอกทาง หากไม่มีระบบการดูแลที่ดี


ขออนุโมทนากับคุณด้วยครับ ที่อาจหาญสอนสั่ง เด็กนั่น
หากเป็นผมคงได้แต่มอง และฟัง และเดินจากไป

เหตุการณ์อย่างที่คุณnatdannaiเล่า.....เรื่องแบบนี้ที่มาเลย์เราเจอจนเรารู้สึกชิน
ไม่รู้จะพูดว่า พ่อแม่ผิดหรือลูกผิด....คนที่นี่เค้าจะสอนลูกว่า
การช่วยเหลือคนอื่น.....เป็นการกระทำของคนโง่...ถ้าดูถูกคนอื่นได้สิ่งนี้ถือว่าเก่ง
แล้วก็ฉลาด....เด็กก็จะจำแต่เรื่องนี้...เด็กมาเลย์กับสิงคโปร...ส่วนใหญ่ก็เลยไม่มีมารยาท
ไม่เคารพใครแม่แต่พ่อแม่ของตัวเอง

เราเคย...มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง ตอนที่คุณแม่ของเค้า....ยังไม่ได้แบ่งสมบัติ
เพื่อนเราคนนี้จะดูแลแม่เค้าอย่างดี.....เวลาแม่ว่าใครดูถูกใคร
เค้าจะพูดคำว่า "ถูก แม่ทำถูก" คนเป็นแม่จะรักลูกสาวคนนี้มาก
เพราะไม่เคยว่าแม่เลย

พอแบ่งสมบัติ...ก็ให้ลูกสาวคนนี้เยอะ...ทั้งบ้านทั้งเงิน
เพราะคิดว่าจะอยู่กับลูกสาวคนนี้
แต่พอให้ทั้งหมดแล้ว....เหตุการณ์ก็เปลี่ยน...ลูกสาวไม่ต้องการเลี้ยงแม่
เอาแม่ให้ไปอยู่กับพี่ชาย....แต่แม่ก็ไม่ชอบลูกสะไภ้....ลูกสะไภ้ก็ไม่ชอบแม่สามี
เพราะเค้าไม่ได้อะไรเลย

แม่ก็ไปหาลูกสาวอีก
พอดี วันนั้นเราอยู่ที่บ้านเพื่อนเราคนนี้....คำพูดที่เพื่อนเราพูดกับแม่ของเค้า
ทำให้ตกใจ...เพราะเราไม่อยากจะเชื่อว่าเค้าจะพูดอย่างนี้คือ

"จะกลับมาทำไมอยู่กับพี่ก็ดีอยู่แล้วจะกลับมาทำไม" คนเป็นแม่ก็บอกว่า
"โธ่เอ๊ยจะให้แม่ไปอยู่กับผู้หญิงซวยๆอย่างนั้นได้อย่างไรมันร้ายจะตาย"ลูกสาวก็ตอบว่า
"ถ้าเธอคิดว่า...เธออยู่กับพี่ชายไม่ได้ แล้วคิดว่าจะมาอยู่กับชั้น
ชั้นไม่เอานะ....เวลามาอยู่แล้วจะกินแต่ของดีๆ....เรื่องมากชั้นไม่เอาน่ะ"
เราก็เห็นแม่ของเค้านั่งร้องไห้

เราก็เลยถามเพื่อนเราว่า "แม่เธอจะกินอะไรเหรอที่บอกว่าของดีๆน่ะ" เพื่อนเราก็บอกว่า
"ทุกๆวันจะกินแต่ซุปไก่สกัดแพงจะตาย"
(จริงๆแล้วซุปไก่สกัดที่นี่ไม่แพงหรอกค่ะ1กล่องแค่30เหรียญเอง)
พอผลที่สุด...เค้า็โทรให้พี่สาวมารับแม่ไป
ตอนนี้แม่ของเค้าอยู่บ้านพักคนชรา

แล้วตอนนี้...เราก็ไม่กล้าที่จะคบกับเพื่อนเราคนนี้
เวลาเจอเราก็ยกมือทักทายแค่นั้นเอง

เราก็ไม่รู้ว่าเป็นเวรกรรมของใคร....แต่เราก็เห็นเพื่อนเราคนนี้....ก็สุขสบายดี
แฟนเค้าทำธุรกิจก็ดี
ตัวเค้าก็เที่ยวทัวร์ได้อย่างสบายๆ....เราไม่เห็นเค้าเดือดร้อนอะไร

แปลกนะ...คนไทยบางคนเลี้ยงดูพ่อแม่อย่างดีแต่ชีวิตลำบาก
ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี

วิบากกรรมน่ะค่ะคุณเต้ ทุกอย่างมันมีเหตุและผลแสดงอยู่ในตัวของมัน เพียงแต่ว่าเราอาจจะยังมองไม่เห็น เหตุที่เขายังสุขสบายอยู่ นั่นคือ เขายังเสวยสุขในเหตุที่เขาเคยได้กระทำไว้ แต่วันใด เหตุที่เขาเคยสร้างไว้ลดน้อยลง เหตุที่เขาสร้างไว้กับแม่เขา ย่อมส่งผลกับเขาอย่างแน่นอนค่ะ เพียงแต่จะเร็วหรือช้าเท่านั้นเองค่ะ เขาเคยสร้างเหตุร่วมกันมามา ก็เลยเกิดมารับวิบากกรรมร่วมกัน แม้แต่ตัวผู้เป็นแม่เองก็รับวิบากจากการระทำของตัวเองไปเต็มๆค่ะ

อ่านแล้วอึ้งไปชั่วครู่...พูดจริงๆ

มันเหมือนเป็นทายาทกรรมเลยเนอะ นี่ละน๊ากงเกวียน กงกรรมจริงๆ
ถ้าพูดถึงทางโลกก็คือ การอบรมและสภาพแวดล้อมก็มีส่วนมากพอสมควร..เฮ้อ

คุณ bbby เรื่องคุณแม่เพื่อนน่ะค่ะ เก๋จะบอกว่าให้คุณลองสังเกตุเคสนี้ไปเรื่อยๆนะคะ ไม่เกินชาตินี้หรอกค่ะ เดี๋ยวทายาทของเพื่อนคนที่ทิ้งแม่และไล่ไปอยู่ที่อื่น จนต้องไปอยู่บ้านพักคนชรานั้น

เค้าจะต้องประสบกับเหตุการณ์แบบที่ทำกับแม่ เก๋ไม่ได้แช่งนะคะดูตามรูปการณ์น่ะ เพราะการกตัญญูกับบุพการีเป็นบุญที่สูงมาก ถ้าทำดีบุญก็ยิ่งส่งผลให้เรายิ่งทำให้เราเจริญรุ่งเรือง

..เฮ้อ..ขอถอนหายใจอีกครั้งนะคะ