ดิฉันมีเรื่องไม่สบายใจเกี่ยวปัญหาเรื่องการทำงานค่ะ คือดิฉันเป็นเจ้าหน้าที่สถานีอนามัยให้บริการรักษาพยาบาลผู้ป่วยคนหนึ่ง เข้ามารับยารักษาความดันโลหิต จากที่ดิฉันดูประวัติการรักษาพยาบาลเขาได้รับยาไปจำนวน 30 เม็ด ทานวันละ 1 เม็ด จะทานได้ทั้งหมด 30 วัน พอ 15 วันคนไข้คนนั้นกลับมารักษาแล้วเจอดิฉันให้บริการ เลยถามคนไข้ว่ามาทำอะไร เขาบอกว่ามารักษาความดันโลหิต ดิฉันก็เลยถามว่ายาหมดแล้วหรือค่ะเพราะกลัวคนไข้จะทานยาผิด เขาบอกว่าหมดแล้ว ดิฉันบอกเขาพร้อมกัยชี้ให้เขาดูในประวัติคนไข้ว่าเจ้าหน้าที่คนที่แล้วบันทึกไว้ว่าเขาได้ยา 30 เม้ด ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่อยู่เวรตอนเย็น จะมีดิฉันกับน้องผู้ช่วยอยู่กันสองคน ส่วนเจ้าหน้าที่คนอื่นกลับไปหมดแล้วเลยไม่ทราบจะถามใคร ดิฉันก็ให้การรักษาเขา ไม่ได้พูดต่อว่าหรือปฏิเสธการรักษา ก่อนกลับคนไข้ก็ยังถามกลับมาอีกว่าสรุปเมื่อคราวที่แล้วให้ยาไปกี่เม็ด ดิฉันบอกเขาไปว่า เมื่อครั้งที่แล้วดิฉันไม่ทราบว่าเจ้าหน้าที่ให้ยาไปกี่เม็ดแต่ในบันทึกการรักษาบันทึกไว้ 30 เม็ดค่ะ แต่ครั้งนี้ดิฉันดูระดับความดันแล้วดิฉันจ่ายยาให้ 30 เม็ด คนไข้ก็กลับบ้านไป
พอวันรุ่งขึ้นสามีเขาซึ่งมีอิทธิพลพอสมควรก็ต่อว่ามากลับแม่บ้านที่อนามัย ว่าดิฉันไปว่าภรรยาเขา แล้วเขาก็ไปคุยกับหัวหน้าที่อำเภอว่าดิฉันไปต่อว่าจนภรรยาเขานอนร้องไห้ หัวหน้าไม่ถามเหตุการณ์ดิฉันว่าเกิดอะไรขึ้น สรุปว่าดิฉันผิด ขนาดดิฉันเล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่าดิฉันไม่ได้ต่อว่าคนไข้เลย น้องที่อนามัยเป็นพยานได้ หัวหน้าเขาบอกให้ดิฉันไปขอโทษเขา หัวหน้าดิฉันบอกว่ายังประชาชนก็ต้องถูกเสมอ และเขาก็จะไม่หยุดแค่ระดับอำเภอ แล้ววันนี้ดิฉันเพิ่งรู้อีกว่าคนไข้โทรมาคุยกับคนขายของที่หน้าอนามัยหาว่าดิฉัน ไปพูดว่าเขา "ยังจะมาเถียงอีก" ซึ่งดิฉันจำได้ว่าไม่ได้พูดประโยคนี้ออกจากปากดิฉันเลย และเขาก็คงบอกแบบนี้กับสามี หรือกับคนอื่น ๆ รอบ ๆ อนามัย
ดิฉันให้การบริการอย่างเต็มที่ ถึงทำงานเหนื่อยอย่างไรก็ไม่เคยบ่น ทำงานพัฒนาจนสถานีอนามัยเจริญมีชื่อเสียง แต่พอมาเกิดเรื่องแบบนี้รู้สึกท้อใจมาก ๆ เลย ดิฉันอยากจะแก้ความไม่สบายใจเรื่องนี้ ควรจะทำอย่างไรดีค่ะ

ขอให้กำลังใจครับ...สู้ต่อไป อย่าท้อ งานอนามัยเป็นงานดูแลทุกข์ทางกายของประชาชน ถ้าเรามีเมตตาจิต และซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ ก็จะเป็นบุญกุศลต่อตัวเราอยู่แล้ว
น่าเห็นใจครับ เพราะต้องเจอผู้ป่วยมากหน้าหลายตา ต่างคนต่างนิสัย เจอคนดีก็ดีไป แต่ถ้าเจอคนประเภท มานะ ถือตนก็คงจะลำบากหน่อย พูดจาอะไรไม่เข้าหู หรือไม่ตรงตามจริตเค้า ก็จะมีปฏิกริยาตอบกลับเช่นนี้
ถ้าเรื่องที่เล่ามาเป็นความจริงและคุณบริสุทธ์ใจ ก็ถือซะว่าเป็นกรรมเก่าของเราอย่าไปคิดมากให้ทุกข์ใจไปเปล่าๆ เลยครับ ความจริงย่อมเป็นความจริง ควรจะไหว้พระและนั่งสมาธิปฏิบัติธรรม ปล่อยวาง แล้วจิตใจเราจะค่อย ๆ สงบไปเอง
คุณมีธรรมเป็นฝ่ายกุศลแล้วครับ ขอให้เจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป เทอญ.

..

ขอสนับสนุนความเห็นของท่านศรีสมบัติครับ..

ขออนุโมทนากับการเสียสละอุทิศตนเพื่อการช่วยเหลือคนเจ็บป่วยของคุณkrathin2009 เป็นอย่างยิ่งครับ .

เรื่องที่เกิดนี้ ขอให้เข้าใจไว้ก่อนว่ามาจากเหตุเก่าที่ไม่ดีทางวาจา ของเราเอง..มีการพูดเท็จใส่ความคนอื่นและผรุสวาจามาแล้ว อาจเป็นในชาตินี้หรือแม้เมื่อแสนโกฏิกัปป์ก็ตาม บาปนั้นบัดนี้มีกำลังเพื่อส่งผลเมื่อได้รับปัจจัยเหมาะสมผลของกรรมนั้นจึงปรากฏให้เราต้องได้รับความเดือดร้อนนี้ เพราะสิ่งต่างๆที่ปรากฏแก่เราทั้งทางตาหูจมูกลิ้นกายใจนั้นย่อมได้มาจากเหตุทั้งสิ้น ไม่มีสิ่งใดเกิดเองลอยๆครับ..เมื่อทราบเช่นนี้ก็พึงวางใจไว้โดยแยบคายต่อไปว่า สิ่งนี้เมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมไม่ตั้งอยู่นาน นับว่าดีแล้วที่มันเกิดขึ้นได้ เพราะเท่ากับว่าวิบากกรรมชั่วของเราย่อมหมดหรือลดลงไปอีก๑หน่วยแล้ว...ก็การที่จะหลบหลีกอำนาจกรรมที่มีกำลังแรงนั้น ต่อให้เป็นพระพุทธเจ้าก็ไม่อาจทรงกระทำได้เลย ดูเถิดแม้จะทรงเลิศกว่าสัตว์ทั้งปวงก็ยังถูกใส่ร้ายป้ายสีจากคนชั่ว ตั้งแต่นางจิญจมานิกาไปจนพวกเดียรถีย์ทั้งหลาย ดูเถิด พระองค์มีคุณขนาดนั้น ก็ยังต้องรับผลแห่งบาปเก่า แล้วเราเป็นใครจึงจะไม่ถูกกรรมชั่วเล่นงานบ้าง...??

.. แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหมดหนทางแก้ไขแลต้องก้มหน้ารับกรรมเสียทีเดียว พึงเข้าใจว่า แม้เราก็คงได้ทำกุศลมามากมายนับไม่ถ้วนเช่นกันในสังสารวัฏนี้ และผลของกรรมดีก็ย่อมมีอยู่เช่นกัน หากเวลานี้ ขณะนี้ จิตตกไปเป็นอกุศลเพราะความโทมนัสเสียใจแล้ว ผลของบุญเก่าย่อมไม่อาจฝ่าอำนาจบาปมาปัดเป่าทุกข์ออกไปได้แน่..จึงพึงระงับความเสียใจเดือดร้อนนี้โดยเร็ว ..เร่งเจริญกุศลทั้งหลายให้ถึงพร้อม ถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะ ประพฤติศีลให้มั่นคง..เจริญเมตตาแผ่ไปยังบุคคลรอบตัวและคนพาลที่หาเรื่องเนืองๆย่อมได้เกราะที่พึ่งอันเกษม...เชื่อมั่นว่าการทำกรรมใดๆย่อมมีผลเสมอ ผลและเหตุย่อมตรงกันไม่บิดผันเป็นอย่างอื่น นี้เป็นหลักความจริงสากลในธรรมชาติที่ใครๆไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้..สิ่งทั้งปวงไม่อาจตั้งมั่นทนได้ตลอดไป ไม่นานเรื่องที่เกิดนี้จะจางคลายไป อย่าได้กังวลจนเสียขวัญกำลังใจเลย..นี้เป็น๑ในโลกธรรม๘ที่ทุกคนต้องผ่านพบ เพียงแต่ใครจะพบแล้วจัดการอย่างไรเท่านั้น...

ให้ทราบว่า เมื่อเราทราบอยู่ว่าเรามิได้กล่าวเท็จหลอกลวงใครๆอยู่เพื่อประโยชน์แก่ตนหรือใครอื่น ข้อที่เราควรเดือดร้อนใจย่อมไม่มี ส่วนคนพาลนั้น ต่อให้เขาเห็นเหตุการณ์ด้วยตาและหูของตน วิสัยพาลย่อมบิดเบือนสิ่งนั้นไปได้ด้วยอำนาจมานะตัณหาและทิฏฐิของตน..คนพาลที่ไม่มีอำนาจอิทธิพลอะไรๆ ทำชั่วและบาปได้"ไม่มาก"เท่ากับพาลชนที่ถึงพร้อมด้วยยศแลอำนาจเลย.. .. จึงพึงเจริญกรุณาแก่ทั้งสามีและภรรยาที่กำลังก่อบาปกรรมใหม่ของตนอยู่ด้วยความบันเทิงเพราะอำนาจมานะและความมืดบอดเขลาของตนนั้นเถิด .. เขาทั้งสองแลคนไข้เมื่อสมรู้ร่วมคิดกันแล้ว ทำบาปกับ คนดี.. ผลดีจะมีมาแต่ไหน ...นอกจากยังตนให้เดือดร้อนด้วยอาการทุศีลเช่นนี้แล้ว ยังลากจูงคนอื่นๆมีหัวหน้าและบริวารอื่นๆที่เห็นดีงามไปด้วยมาร่วมหัวกันเพื่อจะได้ไปผจญวิบากชั่วในกาลต่อไปอีกอย่างน่าสงสาร..

จึงว่าคนพาลที่ไม่มีอำนาจนั้น ทำบาปชั่วได้น้อยกว่าพาลที่มีอำนาจดังนี้แล

ขอคุณkrathin2009อย่าได้เอาข้อใส่ร้ายของคนชั่วมาเป็นเหตุเพื่อความร้อนใจเลยครับ แม้คนอื่นไม่รู้เรื่องจริง แต่เรารู้แน่แก่ใจย่อมเพียงพอแล้ว .. เช่นเดียวกับคนที่โกหกชาวบ้าน แม้ไม่มีใครอื่นรู้ แต่ใจตนนั้นรู้อยู่ คนที่ทำบาปนั้น ย่อมเดือดร้อนใจทั้งในภพนี้และภพหน้า โดยเฉพาะตอนใกล้ตาย สิ่งเหล่านี้จะมาเป็นมิตรพาไปอบายได้ น่ากลัวจริงๆ..

เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้ผ่านพ้นวิกฤตินี้ได้โดยเร็วและราบรื่น

บางทีอาจจะเพราะการสื่อสารที่คาดเคลื่อน หรือ ไม่ก็น้ำเสียงเราไปทำให้เขาคิดว่า เราไปต่อว่าเขาได้ กระมังค่ะ

คือเจตนาเราไม่มี ไม่ได้คิดจะตำหนิหรือว่ากล่าวในทางลบเลยสักนิด

แต่ความคิดของคนไม่เหมือนกัน ผสมกับน้ำเสียงหรือวิธีการแนะนำ (อันนี้สันนิษฐานนะคะเพราะไม่เคยรู้นิสัยตรงนี้ของคุณเจ้าค่ะ) เราแนะนำไปไม่ถูกใจเขาก็เป็นได้

ตัวเราเองก็เคยเจอเช่นกัน เพราะอาจจะเป็นคนพูดตรงๆห้าวๆ บางทีเราแนะนำไป แล้วอาจจะไม่ถูกใจ (ทะเลาะกันมาแต่ชาติปางก่อนกระมัง) เขาก็ไม่พอใจ ทั้งที่เราไม่เคยสักนิดจะคิดแบบนั้น

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรพาไปให้เหตุการณ์ออกมาแบบนั้นได้

คิดมากก็คิดแค่แป๊บๆนะคะ เอาเหตุการณ์นี้มาเตือนตัวเราเจ้าค่ะ ไม่มีใครทำอะไรให้ถูกใจใครได้ทั้งหมดหรอก คนอื่นเองก็ทำให้ถูกใจเราไม่ได้ทุกคน แล้ว ทำไมเราจะต้องไปทำอะไรให้ถูกใจเขาคนนั้นด้วยละค่ะถือว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาของโลกค่ะ

ให้อภัยค่ะ.......ใจเราจะสุข เดี๋ยวก็หายค่ะ ความทุกข์อยู่กับเราไม่ได้นานหรอก

หากเราไม่ไปยึดเหตุการณ์อันนี้ไว้ไม่ยอมลืมเจ้าค่ะ

ตอนนี้ก็กำลังพยายามทำอยู่ค่ะ ตั้งจิตแผ่เมตตา ขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน แต่จิตใจตัวเองยังรู้สึกวุ่นวายอยู่ค่ะ แล้วเมื่อตอนบ่ายวันนี้ทางจังหวัดโทรศัพท์เข้ามาแจ้งว่า ทางกระทรวงจะเข้ามานิเทศน์งานวันจันทร์ ซึ่งเขาไม่แจ้งให้เราเตรียมตัวล่วงหน้าเลย มันรู้สึกมีมรสุมกระหน่ำอย่างไรไม่รู้

ทุกที่นั่นแหละค่ะย่อมเกิดความขัดแย้ง ของคุณดันไปเจอขาใหญ่ก็เรื่องมากหน่อย ทางธรรมเข้าไว้ค่ะ วางเฉยนะคะ วางเฉยแบบเข้าใจว่าพวกเขาเป็นขาใหญ่เราอย่าอธิบายอะไร แผ่เมตตาให้เขาไปค่ะ พยายามจบเรื่องให้ได้จะได้ไม่เป็นกรรมต่อกันไปค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ