ผมนั่งเฉยๆ แต่จิตใจของผมมันฟุ้งซ่านบางครั้งคิดคำที่ไม่ดีบ้างหรือบางครั้งคิดถึงชื่อพระพุทธเจ้าบ้างบางครั้งสับสนระหว่าง 2 คำนี้ในหัวสมองจนบางครั้งผมพูดว่า"พุทโธ"แล้วเพียงไม่กี่วินาทีก็ร้องเพลงว่า "ตุ๊ดก็มีสิทธิ์เกิด ตุ๊ดก็มีสิทธ์ตาย"(แต่ไม่มีเจตนาล้อใคร แต่อยู่ดีๆก็อยากร้อง) ท่านมีวิธีแก้ปัญหาอย่างไรครับโปรดชี้แนะนำด้วยแล้วถือว่าเป็นบาปไหมครับ

ก็ ปกตินี่ครับ

ทำไปเรื่อย ๆ เมื่อจิตมีกำลังมากพอ ก็อาการเหล่านี้ก็จะหายไปเอง ครับ

เพราะมันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตนของเรา

และอาการนี้ก็ไม่ได้ขึ้นและอยู่กับเราตลอดเวลาซะเมื่อไหร่

เมื่อเราลุกจากสมาธิ หรือลืมตา ก็หายแล้ว

เป็นอารมณ์อื่นแทน

จิตมันเป็นไป เพราะมันคิดค่ะ แต่เราไม่รู้ เพราะจิตมันอยู่ใต้สำนึก

ไม่บาป เพราะเราไม่รู้ ไม่เจตนา และมันเป็นธรรมชาติของจิต

สิ่งที่เราทำได้คือ บังคับตัวเอง เอาความคิดมาจับอยู่ที่สิ่งที่กำลังทำ ณ ขณะนั้น ค่อยๆเป็นค่อยๆไป จนสุดท้าย อาการนั่นก็จะหมดไปค่ะ

อยู่ที่ว่าเราไปจดจ่อกับสิ่งใดมากกว่า

หมั่นทำสมาธิมาก ๆนะ