กราบนมัสการ พระคุณเจ้าแสนปราชญ์ ที่เคารพเจ้าค่ะ

ขอกราบอนุโมทนาในกุศลจิตของท่านที่มีพระพุทธศาสนา
เชือว่าเมื่อผลงานวิจัยชิ้นนี้สำเร็จลุล่วงลง
คงมีคุณูปการอย่างยิ่งต่อวงการศึกษาทั้งทางโลกและทางธรรม

โยมจึงขออนุญาตเสนอความเห็น
ที่อาจเป็นประโยชน์ต่อการศึกษาวิจัยของพระคุณเจ้ามาดังนี้เจ้าค่ะ

ข้อแนะนำ

๑. วัตุถุประสงค์กับประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับจากการศึกษาคืออะไร
ควรเขียนเป็นแนวทางให้สอดรับกันก่อน

๒. วัตถุประสงค์ของงานวิจัยจะเป็นตัวบ่งชี้ว่า ควรใช้ ระเบียบวิธีวิจัย ( Methodology) ใด
วิจัยเชิงประวัติศาสตร์ (Historical Research) หรือ วิจัยเชิงพรรณนา (Descriptive Research)
วิจัยเชิงทดลอง (Experimental Research) หรือทั้ง ๓ อย่างผสมผสานกัน
(ลักษณะนี้เป็นการแบ่งลักษณะการวิจัยจากระเบียบวิธีวิจัย) เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ดังกล่าว

ดังนั้นหากวัตถุประสงค์ไม่ชัด คลุมเครือ หรือมีหลายเป้าหมาย
การได้มาซึ่งข้อมูล อาจต้องใช้ระเบียบวิจัยหลายอย่างผสมผสานกัน

๓. กุญแจสำคัญของการวิจัย คือเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยหรือเก็บรวบรวมข้อมูล
เพราะจะเป็นสิ่งที่ผู้วิจัยได้เชื่อมกรอบแนวคิดของการวิจัยและแนวคิดต่าง ๆ ของตนกับความเป็นจริง
สิ่งที่สำคัญของเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล
คือตัวข้อมูลที่จะนำมาสร้างเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล

ดังนั้นการทำงานวิจัยหรือวิทยานิพนธ์
เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจึงถือว่าเป็นองค์ประกอบที่มีความสำคัญมาก
(แบบสอบถาม แบบทดสอบ แบบสัมภาษณ์ ฯลฯ)
และวิธีการเก็บข้อมูลจึงควรเป็นวิธีการที่ส่วนใหญ่ยอมรับว่าน่าเชื่อถือ และมีทฤษฎีรองรับ

๔. ควรมีการ "นิยามศัพท์ (Definition)" ของคำเหล่านี้ก่อนลงมือเก็บข้อมูลเป็นอย่างยิ่ง
เพื่อให้เกิดความเข้าใจในทิศทางเดียวกันระหว่างผู้ที่ทำวิจัย และผู้ที่ตรวจหรืออ่านงานวิจัย

๔.๑ “การเรียนการสอนแบบบูรณาการ”
๔.๒ “วิปัสสนากรรมฐาน “ และแตกประเด็นเป็น “หลักการ” และ”วิธีปฏิบัติ” ให้ชัดเจน เสียก่อน

๕. เมื่อกำหนดวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนแล้ว
ควรตั้ง "ปัญหานำในการวิจัย" (Problem Statement)
เพื่อช่วยกำหนดทิศทางและเครื่องมือในการหาคำตอบ

๕. งานวิจัยที่ดี ควรเป็นไปเพื่อประโยชน์ในการพัฒนาองค์ความรู้ใหม่
และสนับสนุน ต่อยอด สมมติฐานเดิมที่มีอยู่

คำถามเพื่อนำไปสู่การปรับโครงการวิจัย (Proposal) ต่อไป



• ในประเด็นนี้เป็นการศึกษาเฉพาะจากภาคปริยัติ?

คือ คัมภีร์ชั้นต้น ชั้นรอง Review literature จาก งานวิจัย วิทยานิพนธ์ที่เกี่ยวข้องด้วย
(Documentary Research) แต่เพียงอย่างเดียว
หรือรวมถึงจากตัวบุคคลที่เป็นกลุ่มประชาตัวอย่างตัวอย่าง
ซึ่งถือเป็นการวัดผลจากภาคปฏิบัติด้วยด้วย



• วิธีเลือกกลุ่มประชากรตัวอย่างเป็นอย่างไร

เช่น หากเป็นนักเรียน (เพศ ช่วงอายุ /ชั้นที่เรียน /ลักษณะสังกัด รร./ วิชา)
หรือ คุณครูผู้สอน (ฆราวาส และ/หรือ บรรชิต) และใช้เกณฑ์ใดเลือก
เพราะการเลือกสุ่มตัวอย่างต้องเป็นตัวแทนของประชากรกลุ่มตัวอย่างได้

• ระยะเวลาในการเก็บข้อมูลที่เหมาะสม

อาทิ ๑ ภาคการศึกษา หนึ่งปี หรือ ตลอดหลักสูตรการเรียนการสอนของกลุ่มเป้าหมายนั้น ฯลฯ

• เครื่องมือในการเก็บข้อมูล

(แบบสอบถามทั้งปลายปิด ปลายเปิด เพียงพอหรือไม่
สำหรับการตั้งวัตถุประสงค์ดังกล่าว หรืออาจต้องใช้แบบสังเกต ร่วมด้วย
ซึ่งต้องมีความเที่ยงตรงเป็นสิ่งสำคัญ

หากปรับหัวข้อให้มีลักษณะดังกล่าว หรือใกล้เคียงดังกล่าว
จะทำให้การกำหนดวัตถุประสงค์ และทิศทางของการเก็บข้อมูลชัดเจนขึ้นหรือไม่เจ้าค่ะ

“ความสัมพันธ์ระหว่างหลักการและวิธีการปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐาน
กับการเรียนการสอนแบบบูรณาการของนักเรียน.....”

จึงขอกราบนมัสการมาเพื่อโปรดพิจารณา ด้วยความเคารพเจ้าค่ะ

เจริญในธรรมพระพุทธศาสดา อุบาสก หนอนน้อย, อุบาสก ชาติสยาม, อุบาสิกา กุหลาบสีชา
ขออนุโมทนากับคำแนะนำที่เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง อาตมาจึงลองทำตามคำแนะนำมาเพื่อให้พิจารณา
ว่าพอเป็นไปได้แค่ไหน และควรทำอย่างไรต่อ

การเรียนการสอนแบบอิทธิบาท ๔ จะอยู่ใน ๑ ใน ๔ แบบ คือ
๑. การปฏิบัติวิปัสสนาแบบธรรมชาติ (ทำให้จิตมีสมาธิคือ ปราโมทย์ ปีติ ปัสสัทธิ สุข เอกัคคตา)
๒. การปฏิบัติวิปัสสนาแบบอิทธิบาท ๔ (มีสมาธิใน ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา)
๓. การปฏิบัติวิปัสสนาแบบสติปัฏฐาน (พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม)
๔. หลักการและวิธีการปฏิบัติวิปัสสนาแบบเป็นระบบ (บริกรรม การนับ เป็นต้น)

การใช้พรหมวิหาร ๔
อยู่ในการบูรณาการกับรายวิชา คือ ๕ นาทีแรกก่อนเรียนทุกวิชา นักเรียนจะฝึกจิตให้ได้ลักษณะ
ปราโมทย์ ปีติ ปัสสัทธิ สุข เอกัคคตา โดยระลึกถึงเรื่องดี ๆ ที่ตนเองได้ทำมา แล้วแผ่เมตตา
ต่อจากนั้นครูจึงนำเข้าสู่บทเรียน

คำแนะนำของ อุบาสิกา กุหลาบสีชา


[/b]ตั้งเรื่องวิจัยและวัตถุประสงค์ ดังนี้
ชื่อเรื่องวิจัย : ศึกษาทดลองการเรียนการสอนแบบบูรณาการวิปัสสนากัมมัฏฐานกับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา
ปีที่ ๔/๑ โรงเรียนหนองยางพิทยาคม จังหวัดนครราชสีมา
วัตถุประสงค์ : ๑) เพื่อศึกษาหลักการและวิธีการปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐานในพระพุทธศาสนา
๒) เพื่อทดลองการเรียนการสอนแบบบูรณาการวิปัสสนากัมมัฏฐานกับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา
ปีที่ ๔/๑ โรงเรียนหนองยางพิทยาคม จังหวัดนครราชสีมา[/b]



[/quote]• วิธีเลือกกลุ่มประชากรตัวอย่างเป็นอย่างไร

เช่น หากเป็นนักเรียน (เพศ ช่วงอายุ /ชั้นที่เรียน /ลักษณะสังกัด รร./ วิชา)
หรือ คุณครูผู้สอน (ฆราวาส และ/หรือ บรรพชิต) และใช้เกณฑ์ใดเลือก
เพราะการเลือกสุ่มตัวอย่างต้องเป็นตัวแทนของประชากรกลุ่มตัวอย่างได้[/quote]

กลุ่มประชากร คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔/๑ โรงเรียนหนองยางพิทยาคม จ. นครราชสีมา
จำนวน ๔๖ คน
กลุ่มตัวอย่าง คือ กลุ่มประชากร



๕ ภาคการศึกษา ปัจจุบัน-นักเรียนเรียนจบชั้น ม.๖



เครื่องมือที่ใช้คือ
๑) หลักสูตรการเรียนวิปัสสนากัมมัฏฐานสำหรับนักเรียน (เรียบเรียงตามคัมภีร์)
ใช้สำหรับสอน ๒ คาบ/สัปดาห์ ภาคทฤษฎีและปฏิบัติ
๒) หลักวิธีการบูรณาการวิปัสสนากัมมัฏฐานกับทุกวิชา
ใช้สำหรับเป็นคู่มือของอาจารยืผู้สอนแต่ละวิชา ที่จะให้นักเรียนปฏิบัติวิปัสสนาก่อนเรียน


เจริญในธรรมพระพุทธศาสดา
เข้าใจ เข้าถึง เผยแผ่ ปกปักษ์รักษาพระสัทธรรม
พระอาจารย์แสนปราชญ์

ขออนุญาตให้ข้อแนะนำสำหรัยสงฆ์ตามหลักศาสนาแท้

สงฆ์ควรอยู่ให้ไกลจากกิเลสที่สุด แม้แต่จะเป็นความหวังดีในเรื่องการสอนวิปัสนากรรมฐาน

สิ่งที่ควรทำคือ ถือศีลให้ครบ ๒๒๗ ข้อ แล้วนั่งสมาธิ แล้วก็ศึกษาพระไตรปิฎกให้แตกฉาน โดยเอาปัญญาที่ได้จากสมาธิมาช่วยตีความพระไตรปิฎก (จะรู้ว่าตีความถูกหรือผิด โดยการถามตัวเองซ้ำว่า เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่นได้มั้ย ถ้าได้ แสดงว่ายังเข้าไม่ถึงธรรม ดูนิยามของโสดาบันในพระไตรปิฎกก็ได้)

สงฆ์ต้องสำรวม คอมพิวเตอร์ไม่ควรใช้ด้วยค่ะ

ถ้าอยากพัฒนาการสอนวิปัสนากรรมฐาน คุณสึกแล้วมาหาวิธีพิสดารแบบไหนก็ได้จะดีกว่า เพราะสงฆ์ไม่ได้มีหน้าที่แบบนั้น

พระในปัจจุบันมีหน้าที่ดังนี้
๑. ตีความหมายของศีล ๒๒๗ ข้อให้แตก
๒. ถือศีลให้ครบตามนั้น
๓. ทำสมาธิ ทั้งยาม นั่ง ยืน เดิน นอน ทุกขณะจิตนั่นแหละ
๔. วิมังสา ตรองการกระทำและความคิดของตัวเอง พิจารณาว่ามีฉันทะ วิริยะ และจิตตะ แล้วหรือยัง
๕. ถามตัวเองว่า เจตนาของการกระทำที่ต่างไปจากกิจของสงฆ์ ทำเพื่ออะไรกันแน่
๖. ห่างไกลจากกิเลสแล้วหรือยัง กิเลสที่เป็นทั้งฝ่ายดีและไม่ดี