คือสังสัยว่า หลวงพ่อชา สุภัทโท สังกัดธรรมยุติ หรือมหานิกาย เห็นว่าเป็นพระกรรมฐาน และได้ฏิบัติธรรมกับหลวงปูมั่น ภูริทัตโต และสีจีวรที่ใส่ก็คิดว่าสังกัดธรรมยุติ แต่เจอข่าวนี้เลยสังสัย

พระธุดงค์ หรือ พระป่า

พระธุดงคกรรมฐาน หรือ พระป่า หมายถึง พระภิกษุฝ่ายที่มุ่งศึกษาธรรม โดยการกระทำหรือลงมือปฏิบัติ และพำนักอยู่ตามป่าเขา ที่สงบสงัด สะดวกต่อการปฏิบัติ จึงเรียกว่า “พระฝ่ายอรัญวาสี พระธุดงคกรรมฐาน” หรือพระป่า

พระธุดงค์ในไทย แบ่งเป็นสายใหญ่ๆ ได้ 2 สาย คือ
- สายแรก เป็นพระธุดงค์ฝ่ายธรรมยุติ หรือเรียกว่า สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
- ส่วนสายที่ 2 เป็นพระธุดงค์ฝ่ายมหานิกาย
ที่เป็นหลักใหญ่ คือ สายหลวงพ่อสนอง วัดสังฆทาน จ.นนทบุรี และหลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

สำหรับพระภิกษุที่ได้รับการยกย่องนับถือว่าเป็นพระบุรพาจารย์ใหญ่แห่งกองทัพธรรม พระกรรมฐานในประเทศไทย ได้แก่ *ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต* ผู้ได้บำเพ็ญความเพียรในขั้นเอกอุจนบรรลุถึงธรรมชั้นสูงสุด

หลวงปู่มั่น ได้ให้การอบรมสั่งสมบารมีธรรมแก่พระภิกษุสามเณร จนมีศิษย์เป็นพระธุดงคกรรมฐาน ผู้ทรงคุณธรรม สัมมาปฏิบัติ ออกจาริกธุดงค์เผยแผ่ธรรมเป็นอันมาก พระสายนี้ชาวบ้านศรัทธามาก ประมาณปี พ.ศ. 2459 เป็นต้นมา พระป่าสายพระอาจารย์มั่นเริ่มทยอยเพิ่มจำนวนมากขึ้น ขยายงานการเผยแผ่ในภาคอีสาน โดยเฉพาะทางจังหวัดอุดรธานี หนองคาย นครพนม สกลนคร อุบลราชธานี นครราชสีมา ขอนแก่น และตามภูมิภาคต่างๆ ที่รังสีธรรมแห่งกองทัพธรรมสายพระอาจารย์มั่นได้แผ่ไปถึง พระป่าทุกรูปจะต้องรักษาศีลอย่างบริสุทธิ์ในกระบวนไตรสิกขา ศีล สมาธิ ปัญญา

ศีล เป็นข้อที่ง่ายที่สุดและเท่ากับเป็นเครื่องทดสอบสมณเพศ เพราะการรักษาศีล ต้องการศรัทธา ความตั้งใจ ถ้าผู้ใดรักษาศีลให้บริสุทธิ์ไม่ได้ ก็อย่าหวังเลยที่จะก้าวหน้าในทางธรรมชั้นสูง ศีล เป็นฐานที่ตั้งแห่งสมาธิ ศีลจะต้องดีก่อน สมาธิจึงจะดีได้ พระป่าจึงเชื่อว่าศีลที่บริสุทธิ์จะเป็นเกราะป้องกันที่ดีที่สุด


ที่มา : แหล่งข่าวมติชน วันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2550

หลวงพ่อชา สุภัทโท สังกัด มหานิกายครับ

เจริญในธรรมครับ

ขอยกเนื้อหาบางตอนของ ประวัติและปฏิปทาหลวงปู่ทองรัตน์ กนฺตสีโล
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=26860

ที่เกี่ยวกับ ครูบาอาจารย์ที่ญัตติเป็นมหานิกาย ไม่ญัตติเป็นธรรมยุติกนิกาย ดังนี้ค่ะ

ครูบาอาจารย์พระสุปฏิปันโนที่เป็นสหธรรมมิกและสานุศิษย์ของ “หลวงปู่ทองรัตน์ กนฺตสีโล (ครูบาจารย์เฒ่า)” แม่ทัพธรรมนายกองใหญ่ “สายมหานิกาย” ที่ไม่ญัตติเป็นธรรมยุติกนิกาย ตามกำหนดของพระบูรพาจารย์ใหญ่ ท่านพระอาจารย์เสาร์ กนฺตสีโล และท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต อาทิเช่น

๑. พระครูญาณโสภิต (หลวงปู่มี ญาณมุนี) วัดป่าสูงเนิน อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา

๒. หลวงปู่สีเทา บ้านแวง จังหวัดยโสธร

๓. หลวงปู่พรม บ้านโคกก่อง จังหวัดยโสธร

๔. หลวงพ่อบุญมาก ฐิติปญฺโญ วัดอำมาตย์ นครจำปาศักดิ์ ประเทศลาว

๕. หลวงปู่กินรี จนฺทิโย วัดกันตศิลาวาส อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม

*** ๖. พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภทฺโท) วัดหนองป่าพง อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี ***

๗. หลวงพ่อกิ ธมฺมุตฺตโม วัดสนามชัย อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี
(ภายหลังจึงได้ญัตติเป็นธรรมยุติกนิกาย)

๘. หลวงพ่อพรม กุดน้ำเขียว อำเภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด

๙. พระครูภาวนานุศาสตร์ (หลวงพ่อสาย จารุวณฺโณ) วัดป่าหนองยาว อำเภอเดชอุดม จังหวัดอุบลราชธานี

๑๐. หลวงพ่อทา จารุธมฺโม วัดถ้ำซับมืด อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา

๑๑. หลวงพ่อปุ่น ฉนฺทาโร วัดป่าฉันทาราม บ้านคำแดง อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร

๑๒. หลวงพ่อพร สจฺจวโร วัดบ้านแก่งยาง อำเภอบุณทริก จังหวัดอุบลราชธานี

๑๓. หลวงพ่อกองแก้ว ธนปญฺโญ วัดป่าเทพบุรมย์ บ้านแก่งยาง อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี

๑๔. หลวงพ่ออวน ปคุโณ วัดจันทิยาวาส บ้านนามะเขือ อำเภอปลาปาก จังหวัดนครพนม เป็นต้น



ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ได้ให้เหตุผลในเรื่องระหว่าง “ธรรมยุติกนิกาย” กับ “มหานิกาย” ไว้ว่า

“ถ้าพากันมาญัตติเป็นพระธรรมยุติหมดเสียแล้ว ฝ่ายมหานิกายจะไม่มีใครแนะนำการปฏิบัติ มรรคผลไม่ได้ขึ้นอยู่กับนิกายหรอก แต่มรรคผลขึ้นอยู่กับการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ตามธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าได้ทรงแนะนำสั่งสอนไว้แล้ว ละในสิ่งที่ควรละ เว้นในสิ่งที่ควรเว้น เจริญในสิ่งที่ควรเจริญ นั่นแหละทางดำเนินไปสู่มรรคผลนิพพาน บรรดาศิษย์ฝ่ายมหานิกายที่ท่านได้อนุญาตให้ญัตติตอนนั้นมีหลายรูป และที่ท่านไม่อนุญาต มีท่านพระอาจารย์ทองรัตน์เป็นต้น”

เรื่องระหว่าง “ธรรมยุติกนิกาย” กับ “มหานิกาย” เป็นเรื่องที่ยกขึ้นมาพูดหลังพุทธปรินิพพานนานแล้ว ทำให้ผู้ไม่เข้าใจในเรื่องนี้ดีพอ ต้องไขว้เขวไปด้วย จนเกิดเรื่องเกิดราวกันมานับไม่ถ้วน

หมายเหตุ ::

พุทธศาสนาเถรวาทในประเทศไทย แบ่งเป็นนิกายย่อย ๒ นิกาย
คือ “มหานิกาย” และ “ธรรมยุติกนิกาย”

ธรรมยุติกนิกาย (ทำ-มะ-ยุด-ติ-กะ-นิ-กาย)

ซึ่งคำนี้มักมีผู้เขียนตกล่น ก อยู่เรื่อยๆ ค่ะ


ที่มา : พจนานุกรม ไทย-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, อ.เปลื้อง ณ นคร