สวัสดีค่ะ
ดิฉันอยากถามว่า การนำข้อความ หรือบทความธรรมะ อาจจะมาจากหนังสือ หรือเวปต่างๆ ที่อ่าน แล้วคิดว่าเป็นความรู้ควรแก่การนำมาเผยแพร่ นำมารวบรวมเป็นหนังสือเพื่อพิมพ์แจกเองน่ะค่ะ ผิดบาปไหมที่นำบทความเหล่านั้นมา ไม่แน่ใจว่าบทความต่างๆ เหล่านั้นจะเป็นลิขสิทธิ์หรือไม่ คือดิฉันได้ทำลงไปแล้ว ด้วยใจที่รู้สึกว่าอยากทำด้วยความบริสุทธิ์ใจจริงๆ ทำแจกเอง อยากให้คนที่ได้อ่านได้อ่านได้รู้ได้เข้าใจเหมือนอย่างเรา บางอย่างเค้าอาจจะไม่รู้ หรือรู้อยู่แล้วก็ยังช่วยเตือนใจได้ แต่การให้นั้นก็มิได้บังคับว่าจะต้องรับหรือต้องอ่าน ส่วนใหญ่คนที่ดิฉันให้ก็จะยินดีที่ได้รับหนังสือธรรมะนี้ ดิฉันทำไปแล้ว แต่ก็มาฉุกคิดน่ะค่ะว่า จะเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ของเจ้าของหนังสือนั้นๆ หรือเวปนั้นๆ หรือไม่ เป็นการลักขโมยหรือไม่ ไม่ค่อยจะแน่ใจ แต่ข้อความธรรมะต่างๆ นั้นก็เป็นสิ่งที่ควรแก่การเผยแพร่อยู่แล้วโดยไม่จำกัดปริมาณ แต่ก็บอกตัวเองเสมอว่า เราทำด้วยความบริสุทธิ์ใจในการเผยแพร่จริงๆ และจะทำต่อไปทุกครั้งที่โอกาส
รบกวนท่านผู้รู้สึกช่วยตอบคำถามด้วยค่ะ เพื่อความกระจ่างใจ
ขอบพระคุณมากค่ะ

ถ้าเขาไม่หวง ก็แปลว่าได้จ๊ะ
แต่ถ้าเขาหวง ก็ไม่ควรนะ ผิดศีลด้วย
ทางที่ดี ถามเจ้าตัวว่าเขาอนุญาตไหม


บางคนไม่ใช่ว่าหวงเพราะงกอะไรนะ แต่หวงเพราะกลัวคนจะเอาไปพิมพ์ขาย
พวกนิสัยไม่ดีน่ะ จ้องจะหาผลประโยชน์

แต่ถ้าไปขอจัดพิมพ์แจก เขาคงจะอนุญาตแน่ๆ
เพียงแต่บอกเขานิดนึง จะได้ไม่ผิดศีล
เพราะข้ออทินนานี่ มันมีเงื่อนไขอยู่ว่า ถ้าของเขาหวง มีเจ้าของ แล้วเราไปเอามา ถือว่าผิดศีลนะ

ทำบุญนี่ ปราณีตหน่อย ค่อยเป็นค่อยไปก็ดีนะครับ

อยากสนับสนุนการทำธรรมทานใช่ไหม
ถ้าไงลองพิจารณาสมทบทุนที่เขามีกองทุนอยู่แล้วดีกว่า
เช่นวัดอัมพวัน ห้องสมุดบ้านอารีย์ ยุวพุทธิกสมาคม อะไรพวกนี้
เราไปช่วยสมทบทุนดีกว่า เขาจัดพิพม์แบบมืออาชีพน่ะ นอกจากพิมพ์แล้วยังมี CD วิทยุ
อุย หลายต่อ

ทำเองนี่เสี่ยงนะ
เกิดหลงไปเอาพวกผิดๆไปแจกนี่ เรารับกรรมบานตะไทเลย ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์

เวบฯทุกเวบ ส่วนใหญ่เขาสงวนลิขสิทธิ์ อยู่แล้วขอรับ
บทความหรือ กระทู้บางกระทู้ ก็สงวนลิขสิทธิ์ ตามกฎหมายอยู่แล้วขอรับ เริ่มสงวนลิขสิทธิ์ นับตั้งแต่ได้เผยแพร่ขอรับ
หากจะนำไปพิมพ์ ต้องขออนุญาตผู้เขียน เว้นแต่จะลักขโมย แบบไม่อายใคร ซึ่ง ก็มีพวกอย่างที่ข้าพเจ้ากล่าวไปเยอะขอรับ

ขอเพิ่มเติมอีกนิดค่ะ

บทความธรรมะที่ว่า ประมาณว่า เป็นบทความสั้นๆ หลายๆ บทความนำมารวมกัน และบทความเหล่านั้นก็จะเป็นธรรมะที่พระหรือหลวงพ่อที่รู้จักชื่ออยู่แล้ว ได้สั่งสอนไว้ มิได้คัดลอกหรือนำมาพิมพ์ทั้งเล่มหรอกค่ะ ถ้าต้องการพิมพ์ทั้งเล่มนั้นก็จะติดต่อไปที่สำนักพิมพ์ตามที่อยู่ในหนังสือนั้นโดยตรงแน่นอน นอกจากบทความแล้วก็จะมีบทสวดมนต์ที่ใช้สวดมนต์ทั่วไปรวมอยู่ด้วย ส่วนบุคคลที่แจกก็มิได้แจกทั่วไปที่ไม่รู้จักหรอกค่ะ ก็จะเป็นญาติมิตร เพื่อนพ้อง คนรู้จักที่บ้านที่ทำงาน ที่อยู่ใกล้เคียง ส่วนใหญ่จะเป็นบทความจากเวปซะมาก เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ ก็จะเจอบทความที่ชอบก็จะนำมาเก็บไว้อ่านไว้พิมพ์ บางบทความก็จะไม่ทราบผู้เขียนหรือเจ้าของที่แท้จริงน่ะค่ะ ก็เลยไม่ทราบว่าจะต้องขออนุญาตใครบ้าง

หรืออย่างเช่น เข้าไปอ่านบทความธรรมะของหลวงพ่อจรัญ แล้วไปชอบบทความเกี่ยวกับ เรื่อง อานิสงฆ์ของการสวดพุทธคุณเข้า จึงคัดลอกบทความนั้นมาอ่านและพิมพ์แจก อย่างนี้ก็เป็นความผิดทางศีลธรรม จริยธรรมน่ะหรือคะ
ด้วยความเข้าใจส่วนตัวเกี่ยวกับบทความธรรมะ ว่าเป็นเรื่องที่ดีที่จะนำมาเผยแพร่อยู่แล้ว คงจะไม่มีการหวงห้าม เพราะมิใช่เพลง หรือภาพยนต์ ที่คัดลอกแล้วนำมาขายกันอย่างในทุกวันนี้

**การที่ทำหนังสือแจกเป็นธรรมทานนั้น ต้องการที่จะทำเองแจกเอง เพราะรู้สึกเป็นสุขใจที่ได้ทำมากกว่าที่จะบริจาคเงินเพียงอย่างเดียวน่ะค่ะ**

การทำบุญนั้นช่างปราณีตจริงๆ ดังที่คุณชาติสยามบอก แต่ก่อนที่เราจะทำลงไปนั้น เรามีการตรวจสอบบทความนั้นว่าเป็นประโยชน์ดีแล้ว กับจิตที่เป็นกุศลในการทำบุญ -เท่านี้- ไม่เพียงพอหรือคะ

ขอบพระคุณมากค่ะ

การที่จะให้ธรรมเป็นทานนั้น ผู้ให้ก็ต้องมีธรรมก่อนจึงจะให้ธรรมเป็นทานได้....
การแจกหนังสือบทความธรรมะโดยที่เราเองก็ยังไม่แจ้งธรรม จึงยังไม่ถือว่าให้ธรรมเป็นทานนะครับ....

ก้อ...แบบว่า... เรารู้ตัวว่าเราปัญญาทึบ...หน่ะ...
ก้อ...แบบว่า... เรารู้ตัวว่าชาตินี้...เราคงพัฒนาปัญญาไปได้ไม่ไกล
ก้อ...แบบว่า... เรารู้ว่ายังไม่แจ้งในธรรม หน่ะ
ก้อ...แบบว่า... เราก็เลยทำทาน ด้วยหนังสือธรรม
ก้อ...แบบว่า... เราก็หวังว่า คนที่มีธรรมจะเมตตาให้ธรรมเราเป็นทาน...แก่เราเช่นกัน
ก้อ...แบบว่า...

ก็แล้วถ้าไม่ถือว่าเป็นการให้ธรรมเป็นทาน แล้วเป็นอะไรหล่ะคะ...
แล้วสรุป จริง ๆ พอจะทำได้รึเปล่าคะ หรือไม่ควรทำ... หรือควรทำเช่นไรคะ...

เป็นทานเหมือนกัน แต่อานิสงค์นั้นไม่เท่ากัน...การมีความเห็นว่าการพิมพ์หนังสือบทความธรรมะแจกเป็นการให้ธรรมเป็นทานจึงเป็นการเข้าใจผิด ผลบุญที่ได้จากการแจกหนังสือบทความธรรมะ ไม่ต่างจากการทำบุญด้วยอาหาร หรือการบริจากสิ่งของ

เป็นการกระทำที่ดำริขึ้นจากจิตฝ่ายกุศล....จึงสมควรกระทำ แต่การทำความดีด้วยความไม่รู้ ถือเป็นความประมาท....เหมือนที่ท่านชาติสยามกล่าวไว้ดีแล้ว



พยายามนุ่งยาวๆแล้วนะ....อึดอัดนะเนี่ย
ไม่อยากให้กล่าวหาเราว่าชอบ ล่อเสือ ล่อตะเข้

ดังที่หลวงพ่อจรัญ กล่าวไว้

"ของดีเราไม่หวง แต่ของที่ไม่ดีในตัวเรา เราต้องหวงไว้.."

อึดอัด ก็ผ่าข้าง หรือผ่าหลังก็ได้นี่...



แค่เนี๊ย...ทำเป็นบ่น...อึดอัด

ทีกระทู้นู๊ด...ซัดไปซะหลายย่อหน้า..บึ๊บ ๆ คริ คริ เห็นนะ