โลกในพระวินัยของพระอริยเจ้านั้น เป็นโลกที่ว่างเปล่า ว่างจากการยึดถือสภาพ
ธรรมทั้งหลายว่าเป็นตัวตน สัตว์ บุคคล ส่วนโลกของชาวบ้านยังคงยึดถือสภาพธรรม
ทั้งหลายว่าเป็นตน เป็นสัตว์ เป็นบุคคล ยึดถือรูปว่าเป็นของตน ยึดถือเวทนา สัญญา
สังขาร วิญญานว่าเป็นของตน ยังคงเห็นต้นไม้ เห็นวัตถุสิ่งของต่างๆ ว่าเป็นตนที่เห็น
ยังคงไม่รู้จักโลกตามความเป็นจริงว่า "โลก" มีความแตกสลายเป็นธรรมดา โลกซึ่ง
ว่างเปล่า ควรหรือที่จะยังเยื่อใยในสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป ไม่กลับมาอีเลย เพราะ
ฉะนั้น ควรที่จะได้ศึกษาพระธรรมด้วยการพิจารณาให้เข้าใจในพระธรรมที่พระผู้มีพระ-
ภาคทรงแสดง และอบรมเจริญสติปัฏฐานจนกว่าจะรู้จักโลกตามความเป็นจริง
การศึกษาเรื่องปัจจัยโดยละเอียด ย่อมเห็นความเป็นอนัตตาของธรรมมากยิ่งขึ้น.
ทั้งยังได้ซาบซึ้งในพระปัญญาคุณ ของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า.
ซึ่งทรงตรัสรู้ความจริง อย่างละเอียดลึกซึ้ง ครบถ้วนบริบูรณ์ โดยประการทั้งปวง.
พร้อมทั้งมีพระมหากรุณาในการแสดงพระธรรมอันรู้ตามได้ยาก แก่หมู่สัตว์.
.
พุทธวงศ์
รัตนะจงกรมกัณฑ์
ว่าด้วยพระพุทธองค์ทรงเนรมิตที่จงกรมแก้ว
.
[๑]ก็ท้าวสหัมบดีพรหมผู้เป็นใหญ่ในโลกได้ประนมอัญชลีทูลอาราธนาพระผู้มีพระภาคว่า สัตว์ทั้งหลายผู้มีกิเลสธุลีในนัยน์ตาน้อย มีอยู่ในโลกนี้ ขอพระองค์ได้ทรงโปรดอนุเคราะห์แสดงธรรมแก่หมู่สัตว์นี้เถิด (พระผู้มีพระภาคผู้เป็นใหญ่กว่าโลกอุดมกว่านรชน อันหมู่พรหมผู้ประนมอัญชลีทูลอาราธนาว่า สัตว์ทั้งหลายผู้มีกิเลสธุลีในนัยน์ตาน้อยมีอยู่ในโลกนี้ ขอพระองค์ได้ทรงโปรดอนุเคราะห์แสดงธรรมแก่หมู่สัตว์นี้ ขอพระสุคตเจ้าทรงโปรดแสดงธรรม ขอทรงแสดงอมตบท ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นนายกขอจงทรงโปรดอนุเคราะห์แสดงธรรมแก่สัตว์โลก) พระตถาคผู้ไม่มีบุคคลเปรียบเสมอ ทรงถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ ผู้คงที่ ผู้ทรงความรุ่งเรือง ทรงไว้ซึ่งพระกายครั้งสุดท้าย ทรงเกิดความกรุณาในสัตว์ทั้งปวง
.
พระผู้มีพระภาคผู้ศาสดา ได้ทรงสดับดังนั้นแล้ว ได้ตรัสว่า
.
.
"สัตว์เหล่าใดเงี่ยโสตลงฟัง ปล่อยศรัทธา
เราจะเปิดประตูอมตนิพพานแก่สัตว์เหล่านั้น
ดูกรพรหม เราสำคัญไปว่าจะลำบากเปล่า
จึงไม่กล่าวธรรมมีคุณอันละเอียดประณีตในหมู่มนุษย์."
เอาบุญมาฝากได้ถวายสังฆทาน เจริญวิปัสสนา ให้ธรรมะเป็นทาน สวดมนต์ ศึกษาธรรม บริจาคซื้อเครื่องมือทางการแพทย์ นั่งสมาธิ เดินจงกรม กำหนดอิริยาบทย่อย และตั้งใจว่า จะไปบวชเนกขัมมะ 1 วัน ขอให้อนุโมทนาบุญด้วย