การอวดอุตริมนุษยธรรม คืออะไรครับ

บุคคลธรรมดาไม่ใช่พระภิกษุ ถ้าอวดผิดไหมครับ

แล้วถ้าเป็นพระภิกษุผิดไหมครับ

คือการการอวด อำนาจพิเศษ เช่น อภิญญา ต่างๆ ที่ตัวเองมี แต่ผู้อื่นไม่รู้ไม่เห็นไม่มี
...ถ้าเป็นพระภิกษุก็ผิดโดยวินัยสงฆ์อยู่แล้วครับ
แต่ถ้าเป็นฆราวาส ก็ไม่ควรไปอวดอ้างหรือแสดงตน เพราะว่าอำนาจดังกล่าวมีเสื่อมมีถดถอย ถ้านำไปใช้ไม่่ถูกทาง หรือถ้าจำเป็นจริงๆก็นำไปช่วยเหลือผู้อื่นบ้างเป็นครั้งคราวก็พอ
เพราะว่าอำนาจพิเศษแบบนี้ ถ้าหลงมากๆ(กิเลสในตัวมากขึ้น) จะทำให้ภูมิจิตภูมิธรรม ไม่ก้าวหน้า

หัวข้อกระทู้: Re: ขอถามหน่อยครับ

saengthong เขียน:
การอวดอุตริมนุษยธรรม คืออะไรครับ

บุคคลธรรมดาไม่ใช่พระภิกษุ ถ้าอวดผิดไหมครับ

แล้วถ้าเป็นพระภิกษุผิดไหมครับ


Buddha....ตอบ
การอวดอุตริมนุษยธรรม คือ การที่บุคคลสอนธรรม ที่ไม่มีในตนให้กับผู้อื่น ขอรับ

บุคคลธรรมดา ถ้าอวด เขาเรียกว่า พวกลวงโลก อลัชชี

ถ้าเป็นพระภิกษุ หากข้าพเจ้าจำไปไม่ผิด ดูเหมือนจะ "ปาราชิก"ขอรับ อาจจะจำผิด หากใครรู้แจ้งก็ช่วยแก้ไข้ด้วยขอรับ

การอวดอุตริมนุสธรรม..คือการที่ไปทำให้คนอื่นเข้าใจว่า..ตัวได้ธรรมอันนั้นธรรมอันนี้..ทั้ง ๆ ที่ตัวไม่ได้จริง..ซึ่งก็ง่าย ๆ..ก็คือโกหกว่าตัวมีนี้มีนั้น..ได้นี้ได้นั้น..นั้นเอง..ครับ..เป็นการโกหก.ดี ๆ .นี้แหละ..คนธรรมดา ๆ ก็ไม่มีทางไปรู้ว่าจริงหรือไม่จริง

ซึ่งถ้า..ไม่ได้โกหก..ก็ไม่ผิดครับ..




แปลอย่างนี้..ไม่ถูกนะครับ..

ถ้าอย่างนั้น..พระอาจารย์ที่สอนปริยัติแก่พระลูกศิษย์..ก็เป็นการอวดอุตริ..นะซิ..เพราะท่านยกตำรับตำรามาสอน..ทั้งแท่ง มิต้องถูกจับสึกไปหมดดอกหรือ

การอวดอุตริ นั้น หมายเอาการ อวดคุณวิเศษที่ตนไม่มี

ถ้าเป็นพระภิกษุหมายเอา พระโสดาบัน ขึ้นไปจนถึง อรหัต ในการอวดตัวอวดตน นั้น ก็ต้องอาบัติปาราชิกครับ

คือขาดจากความเป็นภิกษุ ทันที่ แต่ ก็ต้องมีไถยจิต อย่าง แรงกล้า ในการอวดนะ

ถ้าพูดเล่น ก็ไม่เป็น แต่ พระท่านจะเป็นอาบัติทุกกฎแทน และก็เป็นอาบัติ ปาจิตตีย์ ด้วยเพราะ ไม่เื้อื้อเพื้อ

ในพระธรรมวินัย
----
ส่วนของฆราวาสวิสัยนั้น อวดไม่เป็นอาบัติ แต่เป็นภัยกับการปฏิบัติของตนเอง คือ ผิดข้อวัตรข้อธรรมเหมือนกันกับพระนั่นแหละ แต่ไม่เป็นปาราชิกครับ เพราะฆราวาส ถือศีลเพียง 5-8 ข้อ

พระท่าน รักษาศีล 227 ข้อครับ และอภิสมาจารอีกเป็นพันๆ ข้อ ถ้า จะนับกันจริงๆ จังๆ

เอวํ

ขอรวบรวมมาให้เพื่อเป็นความรู้ครับ

อุตริมนุสธรรม (/อุดตะหริมะนุดสะทำ/) หรือ อุตริมนุษยธรรม (/อุดตะหริมะนุดสะยะทำ/) แปลว่า ธรรมอันยวดยิ่งของมนุษย์ หรือ ธรรมของมนุษย์ผู้ยวดยิ่ง ได้แก่ คุณวิเศษซึ่งมนุษย์ธรรมดาไม่สามารถมีหรือเป็นได้ มิใช่วิสัยของมนุษย์ทั่วไป แต่เป็นวิสัยของผู้บรรลุธรรมขั้นสูงแล้ว
อุตริมนุสธรรมหมายถึงฌาน วิโมกข์ สมาธิ สมาบัติ มรรค และผล
การที่ภิกษุแสดงตนหรือพูดให้ผู้อื่นเข้าใจว่าตนได้ฌานชั้นนั้นชั้นนี้ ตนได้บรรลุวิโมกข์ ได้สมาธิ สามารถเข้าสมาบัติได้ หรือสำเร็จมรรคสำเร็จผลอย่างนั้นอย่างนี้ เรียกว่า อวดอุตริมนุสธรรม

ปัจจุบันคำนี้ถูกนำมาใช้เรียกผู้ที่ชอบอวดอ้างตนเหนือกว่าคนอื่นหรือทำอะไรที่แผลง ๆ ที่คนทั่วไปเขาไม่ทำกันว่า "อวดอุตริ" หรือ "อุตริ" เฉย ๆ

พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๒ พระอนุบัญญัติ

๔. อนึ่ง ภิกษุใด ไม่รู้เฉพาะ กล่าวอวดอุตริมนุสธรรม
อันเป็นความรู้ ความเห็น อย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้ามา
ในตนว่า ข้าพเจ้ารู้อย่างนี้ ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้ ครั้นสมัยอื่นแต่นั้น
อันผู้ใดผู้หนึ่ง ถือเอาตามก็ตาม ไม่ถือเอาตามก็ตาม เป็นอันต้อง
อาบัติแล้ว มุ่งความหมดจด จะพึงกล่าวอย่างนี้ว่า แน่ะท่าน ข้าพเจ้า
ไม่รู้อย่างนั้น ได้กล่าวว่ารู้ ไม่เห็นอย่างนั้น ได้กล่าวว่าเห็น ได้พูด
พล่อย ๆ เป็นเท็จเปล่า ๆ เว้นไว้แต่สำคัญว่าได้บรรลุ แม้ภิกษุนี้
ก็เป็นปาราชิก หาสังวาสมิได้.

บทว่า อุตริมนุสธรรม ได้แก่ ฌาน วิโมกข์ สมาธิ สมาบัติ
ญาณทัสสนะ มรรคภาวนา การทำให้แจ้งซึ่งผล การละกิเลส
ความเปิดจิต ความยินดียิ่งในเรือนอันว่างเปล่า.

บทว่า กล่าวอวด คือ บอกแก่สตรี บุรุษ คฤหัสถ์หรือบรรพชิต.
คำว่า ข้าพเจ้ารู้อย่างนั้น ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้ ความว่า ข้าพเจ้า
รู้ธรรมเหล่านี้ ข้าพเจ้าเห็นธรรมเหล่านั้น อนึ่ง ข้าพเจ้ามีธรรมเหล่านี้
และข้าพเจ้าเห็นชัดในธรรมเหล่านี้.



ถาม : คำว่าอวดอุตริมนุสธรรมนี้หมายถึงอย่างไรคะ ?

ตอบ : ก็คือว่า กล่าวถึงธรรมอันยิ่งของมนุษย์ทั่วๆ ไป คือว่าคนทั่วไปไม่สามารถจะมีได้ ว่าตัวเองมีตัวเองได้ทั้งๆ ที่ไม่ได้จริงเรียกว่าอวดอุตริมนุสธรรม ถ้าหากว่าเป็นพระเขาปรับอาบัติปาราชิก คือขาดความเป็นพระไปเลย ธรรมอันยิ่งนั้นเขากล่าวเอาไว้ชัดเลยว่าเรื่องของฌานสมาบัติ เรื่องของวิมุติ เรื่องของวิโมกข์ เหล่านี้เป็นต้น ถ้าหากว่าตัวเองไม่ทรงฌานจริงไม่หลุดพ้นจริง แล้วกล่าวว่าตัวเองเป็นผู้ทรงฌาน เป็นผู้หลุดพ้นแล้วอะไรอย่างนี้เขาจะปรับขาดจากความเป็นพระไปเลย ถ้าหากว่ามี ปรับแค่อาบัติปาจิตตีย์ เพราะว่าไปบอกอุตริมนุสธรรมที่ตัวเองมีกับผู้อื่นเขา

ถาม : คำว่าบอกนี่ขอบเขตแค่ไหนคะ ถึงเรียกว่าบอก ?

ตอบ : ตั้งใจอวดเขาเพื่อให้คนเลื่อมใส แล้วลาภผลและชื่อเสียงทั้งหมดจะเกิดแก่ตัว ถ้าหากว่าในการสอนธรรมกัน อย่างเช่นว่ากล่าวถึงนรกสวรรค์โดยใช้มโนมยิทธิไปอะไรก็ดี เหล่านี้ไม่ถือว่าอวดเพราะว่าเป็นการสอนเป็นการบอกต่อ แต่ถ้าหากว่าตั้งใจจะอวดเขาเพราะว่าฉันทำได้เพื่อให้คนเขาเลื่อมใส อย่างนั้นเสร็จแหงๆ เลย อุตริสมนุสธรรมก็คือธรรมอันยิ่งที่คนทั่วๆ ไปไม่สามารถจะเข้าถึงไม่สามารถจะมีได้



เจริญในธรรมครับ

อนุโมทนาสาธุกับทุกคำตอบด้วยครับ

ขอบคุณทุกท่านครับ