ผมเริ่มสวดมนต์ ไหว้พระได้ประมาณ 5 เดือนแต่มีจิตปรามาส จิตไม่ดีบ้างจนบางครั้งฟุ้งซ่านแล้วมีการทดสอบตนเองแบบประหลาดไม่เหมือนชาวบ้านเช่น เมื่อผมเจอคำลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในเว็บบอร์ดแห่งหนึ่งโดยบังเอิญแล้วต่อมาประมาณสองชั่วโมงคำในเว็บบอร์ดได้ปรากฎในสมองของผม ผมมีความคิดไม่เหมือนชาวบ้าน ผมจึงทดสอบโดยการพูดว่าปาปาปาปาในขณะสมองก็ยังปรากฎคำนั้นแล้วผมได้ยินปาปาปาเป็นคำลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือพูดเพี้ยนก็ไม่แน่ใจแล้วพูดเสร็จกังวลว่าผมพูดไหมเนี่ย แต่ผมตั้งใจพูดว่าปาปาปาเพื่อทดสอบตนเองและกรณีที่ 2 ผมเผลอคิดไม่ดีต่อพระพุทธเจ้า แต่เรียกสติมาว่าความคิดนั้นไม่ดีนะ แต่ผมกังวลว่าผมคิดแบบนี้ไหนเรื่อยๆ หลุดออกมาว่า พุทโธ กับ คำไม่ดี เพราะผมคิดพร้อมกันสองอย่าง อาการแบบนี้ต้องหาจิตแพทย์ไหมครับหรือต้องหาคนมาพูดด้วย บางครั้งผมหยุดกังวลไม่ได้ แล้วจิตแพทย์ค่ารักษาแพงไหม

เอาประเด็นสุดท้าย คือ ปรึกษาหมอก่อน

ถามว่า ค่ารักษาแพงไหม ?

---คุณยังไม่ถึงขั้นรักษาหรอกครับ เพราะยังรู้ตัวเพียงไปปรึกษาคือเล่าอาการให้หมอฟังอย่างที่เล่านี่ล่ะ

แล้วก็ทำตามคำแนะนำของหมอ หมออาจจัดยาช่วยด้วย

ค่าใช้จ่ายก็น่าจะมีบ้าง แต่คงไม่แพงถึงกับรับไม่ได้หรอกครับ

ลองดูสิครับ ไม่เสียหายอะไร

(กรัชกายว่าจะไปเหมือนกัน เพราะตามตื้อสาวแล้ว เหมือนเขาไม่มีใจ เครียดอยู่เนี่ย... )


แม้จะปรึกษาแพทย์แล้วได้ยามาแล้ว คุณต้องปรับกระบวนความคิดใหม่

คือคิดแง่บวกอย่างที่บอกก่อนหน้า คือเบนความคิดออกจากแง่ลบ ซึ่งก็ยากพอสมควร เพราะเป็นนามธรรม

จับต้องหันซ้ายหันขวาไม่ได้ เนื่องจากคุณสั่งสมความคิดแง่ลบนั้นมาแต่เด็กแล้ว กระแสความคิดจึง

แรงเร็ว พูดง่ายๆว่าคิดจนคล่อง จนชำนาญ แม้คุณจะรู้ตัว แต่หยุดความคิดนั้นไม่ได้

อย่าว่าแต่คุณเลยครับ คนอกหักรักคุด ก่อนหน้าก็ปกติดีออก ครั้นความรักกลายเป็นความร้าย

ก็เป็นทุกข์จากความคิดมากมาย ....แต่ครั้นได้รับความเห็นใจ ได้รับความปลอบใจจากผู้คนรอบข้าง

ก็กลับเป็นปกติดังเดิมได้ไม่ยาก ซึ่งต่างจากคุณ ซึ่งคิดเรื่องกฏเกณฑ์ทางด้านศาสนาแทรกด้วย

ประเด็นนี้สำคัญ หากเกี่ยวข้องโดยไม่เข้าใจเหตุผลความมุ่งหมายก็จะยึดติดฝังหัวแบบผิดๆได้


เอาเป็นว่า กรัชกายจะชวนคุณดูอะไรกว้างๆ ก่อน ส่วนในรายละเอียด ค่อยๆว่ากันวันต่อๆไป

คุณพิจารณาตัวอย่างนำจากบอร์ดหนึ่ง เค้ากำลังเป็นงี้จากกฏเกณฑ์ครับ


ตอนนี้ นอนในสมาธิไม่ได้ครับ แถมนอนยังไม่หลับอีก

ไปง่วงเหงาหาวนอน ตอนกลางวัน หลับสั้นๆ ครั้งละ15-30 นาทีแทนครับ

เหนื่อยมากๆ แล้วยังฟุ้งสุดๆไปเลย

ศีลก็ยังไม่ครบอีก ขาดวิ่น ทะลุ มีครบหมดครับ (ไม่ต้องคุยถึงกุศลกรรมบถ10 มีไม่เกิน 3)

พอเราใส่วิริยะตอนนอนเข้าไป ยิ่งเหนื่อยหนัก บางทีตื่นทั้งคืน

เหมือนไปวิ่งออกกำลังกายมา หรือ เหมือนนอนแล้วแต่รับรู้รอบๆตัวได้หมด

สติกำลังจะแตกครับ (รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ จากที่เคยเข้ารับบำบัดทางจิตเมื่อ > 20ปีก่อน)

จะเริ่มกลับเข้าทางอย่างไรดีครับ

ขอช้าๆชัดๆ ทำตามเหมือนเด็กอนุบาลเลยครับ (ไม่มีแรงจะคิดหรือทำอะไรแล้วครับ)

ดูคำแนะนำแม้จะปรารถนาดี แต่ก็เป็นตัวเร่งตัวบีบ


ตั้งต้นใหม่เลยครับ เริ่มต้นคือทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนาไปเลยครับ

ผิดศีลก็เหมือนกับคนมีหนี้ครับ ต้องคอยระวังเจ้าหนี้มาทวงคืนตลอด ใจก็ไม่สงบ
ข้อฆ่าสัตว์ แม้คุณไม่ได้ฆ่าอะไร แต่มีไปทำร้ายอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ใจก็จะผิดปรกติไป มีความด้านชาขึ้น หยาบขึ้น จนในที่สุดก็ทำผิดใหญ่ ๆ ได้
คุณไปขโมยของอะไร ลักของอะไรแม้เล็ก ๆ น้อย ๆ คุณก็จะกลัวคนมาเอาคืน มาทวงคืน กลัวของนั้นจะหายไป เจ้าของจะมาเจอ ฯลฯ
ศีลข้อสาม หากผิดศีลก็ย่อมทำให้ทุกข์ ลำบาก ต้องคอยหลบ ๆ ซ่อน ๆ และเป็นการก่อกรรมต่อคู่ของคนอื่น ต่อครอบครัวอื่น ๆ คุณก็จะหาความสุขไม่ได้
ข้อสี่ คุณโกหก ก็ต้องกลัวเขาจับได้ กลัวโกหกกับคนอื่นไม่เหมือนกัน พูดเพ้อเจ้อ ก็ทำให้ใจฟุ้งซ่าน ได้ง่าย พูดหยาบคาย ส่อเสียด ก็เป็นการก่อกรรมเบียดเบียนคนอื่นด้วยโทสะ ฯลฯ
ยิ่งข้อห้า เหล้า กินเข้าไปก็ทำให้ขาดสติ มึนเมา และเป็นกรรมที่ทำให้เสียสติได้ง่าย ๆ ครับ

เริ่มต้นคือรักษาศีลให้ครบเลยครับ แรก ๆ อาจจะต้องฝืดฝืนกันบ้าง ฝืนกับความเคยชินของคุณที่เคยประพฤติ เคยทำมาครับ
แต่เราอาจจะตั้งใจง่าย ๆ คือรักษาศีลละข้อ ๆ ก็ได้ ลองสำรวจตนเองดูข้อไหนผิดบ่อยที่สุด ง่ายที่สุด ระวังข้อนั้นให้ได้ทั้งวันครับ
คอยมีสติสำรวจดูว่า เราอยากจะทำผิดศีลข้อนั้น ๆ หรือเปล่า ถ้าอยากทำก็รู้ทันแล้วก็ละไปคัรบ ไม่ต้องไปทำมันครับ

แบบนี้คือว่าผมคิดมากไปเองหรือเปล่า ผมอาจจะกลัวบาปมากจนเกินไปหรือป่ะ บางครั้งคิดว่าตนเองทำแต่จริงๆคิดไปเอง ผมไม่อยากมีคำในสมองแต่อยู่ดีๆในก็มาเอง จนบางครั้งค่อนข้างเครียดทีเดียว กังวลในสิ่งที่ในความคิดตนเอง จนหลุดปากออกมาในบางครั้งแบบได้ยินคนเดียว หรือความคิดแปลกๆที่ไม่มีใครทำดังที่กล่าวบางครั้งโดยเจตนาทดสอบโดยการพูดปาปาปาแต่ทดสอบทำไมไม่รู้ ผมจัดการชีวิตของผมอย่างไรครับ

ใช่เลย เพราะคุณตั้งกฎกติกาไว้ในใจว่า ทำอย่างนี้ คิดอย่างนี้บาป ทำอย่างนี้ คิดอย่างนี้บาป ไม่บาป

ทั้งที่ก็ไม่รู้เข้าใจด้วยซ้ำว่า คิดยังไงทำยังไงบาปไม่บาป

ปล่อย-เปลี่ยนความคิดนี้ไปครับ จำได้ไหมกรัชกายแนะนำไว้ก่อนหน้าว่า บาปไม่บาปก็เรื่องของมัน

ไม่ใช่เรื่องของเรา ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ tammylala





อย่าปฏิเสธอารมณ์ครับ ยอมรับแต่เรามีทางออก

ยิ่งผลักไสความคิดที่ตนเองไม่ชอบก็เครียดดิ (สำหรับคุณก็ใช้วิธีเปลี่ยนความคิดแง่บวกดังกล่าว)

กรัชกายก็เป็น เช่น ฟังเพลงโดนใจ

เช่นเพลงนี้ เป็นต้น

http://www.mpsarm.com/download-V2BF7DEBP0.html


http://www.ijigg.com/songs/V2BF7DEBP0


หลังจากนั้น หากเราเผลอๆ เพลงจะผุดในหัว รู้ตัวก็กำหนดอารมณ์นั้นอาการนั้นแล้วมาเกาะจับอารมณ์ปัจจุบัน

เช่นการเดิน การทำงานเฉพาะหน้าเสียก็จบ (ทางออกของกรัชกาย) นานๆไป เมื่อสติสัมปชัญญะสมาธิ

เป็นต้น แข็งแรงดีแล้ว ฟังหรือพูดอะไรก็เท่านั้น ฟังพูดแล้วจบ




ก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาแหละครับ มีอาชีพมีหน้าที่อะไรก็ทำไป เช้าตื่นนอน

ไปเรียน/ทำงานก็ไป เย็นกลับบ้าน ค่ำก็นอน ฯลฯ

หรือคุณจะไปทำอะไรนอกเหนือจากนี้ครับ

ใจเย็น ๆ นะคะ...
และขอให้กำลังใจ

เพราะจานป้อ...เข้ามาช่วยดูแลคุณแล้วค่ะ...

และ ไบกอน ก็จะคอยมาเดินเล่นอยู่เป็นเพื่อนคุณอีกคน...
เพราะ อ่านคำแนะนำของจานป้อ ที่แนะคุณแล้ว น่าคิด และน่าติดตามค่ะ...



ก็แนะนำให้ดื่มน้ำข้าวกล้องงอก.... หง่ะ...
หรือว่าต้อง...รอนวลอนงค์นางนั้น...มาชงให้ดื่ม... อุ อุ ....





ขออยู่เข้ารับการรักษาด้วยคน...นะคะ...

ไบกอน เป็นอะไรไปกะเขาดว้ยล่ะ ไม่มีข่าวก่อนหน้าเลยนิ

ก้มหัวมาดิจะ...ให้


http://music.cm108.com/player.php?id=118

คุณ tammylala คะ

ดิฉันชอบติดตามอ่านกระทู้ที่คุณโพสต์ คือ อยากทราบว่าจะมีใครตอบว่าอย่างไร

แต่จำนวนกระทู้(คำถาม) มันเยอะจัง รวมเล่มดีป่าวคะ จะได้หาเจอในกระทู้เดียว

ต่อไปคุณสงสัยอะไร ก็มาโพสต์ไว้ตรงนี้ นะๆๆๆๆ

อาการเป็นยังไงบ้างแล้ว ก็มาเล่าสู่กันฟังนะคะ

มีเพื่อนคุย หลายๆ คน จะได้ไม่เหงานะ

ชีวิตประจำวันคุณเป็นไงคะ มีโลกส่วนตัวสูงมั้ย มีเพื่อนที่คุยกันถูกคอบ้างมั้ยคะ

อย่าอยู่หน้าคอมฯ มากไปนะคะ เด๋ว... แล้วก็...

ข่าวอะไรคะ... คนสติจะแตก นี่ต้องมีข่าวแว่ว ๆ มาก่อนด้วยหรือคะ...

...สติจะแตกแบบหลบใน...ไม่ได้หรือ...คะ...

แบบว่า...เงียบเชียบเรียบร้อยมาดี ๆ ...จู่ ๆ ก็...ระเบิดตู๊ม...

Doom maja le Doom maja le Doom ... Doom Doom.. อิ อิ...

เรื่องปรามาส... นี่ก็ เผลอ ๆ เราจะเห็นมันลอย ๆ ออกมานะคะ...
ทั้ง ๆ ที่เราก็ไม่ได้คิดอกุศอะไร... พอเห็นมันลอยออกมา ก็ไม่ได้คิดอะไร
เพราะเราไม่ได้คิดอกุศลนี่.... ก็เลยไม่ค่อยได้เก็บเรื่องนี้มาคิดมาก...
พอมันโผล่มา ก็เห็น พอเราเห็น มันก็ไม่ได้มีอะไรต่อ...เพราะเราไม่ได้คิดอกุศลนี่
ซึ่งก็ยังไม่เคยเข้าใจมันสักทีนะคะ ว่ามันคืออะไร....
ก็คิดว่ามันคงเป็นตะกอน...มั๊ง ที่อาจจจะฝังอยู่ในสัญญาเก่า ๆ หรือคะ...ไม่รู้...หง่ะ
สรุปแล้วมันคืออะไร และเราควรมองมันอย่างไร และควรทำกับมันอย่างไร

อย่างเวลานั่งสมาธิ คืองานของ ไบกอน จะค่อนข้างต้องยุ่งยิ่ง บางครั้งก็อีรุงตุงนัง
กับตัวเงินตัวเลข และการสื่อสารกับผู้คน...
ดังนั้นเวลานั่งสมาธิ ช่วงที่ก่อนจะสงบ ราวกับว่าจะเป็นช่วงที่ค่อนข้างฟุ้งซ่าน...
เพราะเดี๋ยวภาพโน้นแว๊บเข้ามา เดี๋ยวภาพนี้แว๊บเข้ามา ความคิดนั้นแว๊บเข้ามา
ความคิดนี้แว๊บเขามา เป็นความคิดที่ ไม่ได้มีอะไรสืบสาวราวเรื่องได้น่ะค่ะ
เช่น...บางทีก็เป็นภาพแสงไฟรถยนต์ที่วิ่งอยู่บนถนนตอนกลางคืน หน้าคนราง ๆ
ป่าดงดิบ... ลำห้วยลำธาร ภูเขาทะมึน ฟ้าสีคราม... นกบิน ... กระต่ายกระโดด
ผ่านเข้ามา..แล้วก็แว๊บผ่านไป เหมือนไฟดิสโก้เทค
ก็เห็นมันเฉย ๆ ค่ะ..ผ่านมาแล้วผ่านไป พอสักพัก มันจะหยุด
จิตก็จะดิ่งนิ่งลง.. ๆ ค่ะ... ไม่เห็นอะไร...

ซึ่งอาการอย่างนี้ ไบกอนเข้าใจว่า คงเป็นตะกอนความเครียด ความฟุ้งซ่านในแต่ละวัน
ตอนช่วงที่เราทำสมาธิ จิตเรากำลังเข้าสู่ความสงบ มันจึงดีดขยะพวกนี้ออกมา...


แต่บางทีมันก็ไม่เป็นภาพ
แต่จะเป็นสี... มันจะไล่สีไปเรื่อย ๆ เดี่ยวสว่างจ้า เดี๋ยวแดง เดี๋ยวน้ำเงิน เดี๋ยวเหลือง
เดี๋ยวเขียว... สักพักมันก็ขาว ๆ นวล คงสภาวะเหมือนหมอก...
จิตก็จะดิ่ง...ลงสู่ความนิ่ง...

ก็...ไม่รู้นี่...คะ อย่างนี้ ไบกอน ก็คิดว่าตัวเองยังเป็นคนที่อาจจะเครียด และฟุ้งซ่าน ได้รึเปล่าล่ะคะ

หรืออาจจะเป็นเพราะตอนที่ ไบกอน ทำสมาธิส่วนใหญ่ ค่อนข้างดึกค่ะ...
คือ ทำงานมาทั้งวัน บางทีมันเพลีย
การประคองสติในขณะทำสมาธิช่วงต้น ๆ จึง ติด ๆ ดับ ๆ วูบ ๆ วาบ ๆ ...

....

เห็นมั๊ย...จานป้อ..เปิดโอกาสให้ถาม ก็เลย ถามซะเยอะเรยยยยย....

ไบกอน ดูอะไรกว้างๆนี้ก่อน


มีเรื่องเล่าว่า พระเจ้านะโปเลียนที่ ๑ แห่งฝรั่งเศล ทรงมีพลังจิตสูง

ต้องการคิดเรื่องไหนเวลาใดก็คิดเรื่องนั้นเวลานั้น ไม่ต้องการคิดเรื่องใด ก็ไม่คิดเรื่องนั้น

เปรียบสมองเหมือนมีลิ้นชักจัดแยกเก็บเรื่องต่างๆไว้เป็นพวกๆอย่างมีระเบียบ ชักออกมาใช้ได้ตามต้องการ

แม้อยู่ในสนามรบท่ามกลางเสียงปืนเสียงระเบิดกึกก้อง เสียงคน เสียงม้าศึกวุ่นวายสับสน

ก็มีกิริยาอาการสงบ คิดการณ์ได้เฉียบแหลมเหมือนในถานการณ์ปกติ หากต้องการพักผ่อน ก็หลับได้ทันที


ต่างจากคนสามัญจำนวนมากที่ไม่ได้ฝึก เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น อย่าว่าแต่คิดการใดๆเลย

แม้แต่เพียงจะควบคุมจิตใจให้อยู่ที่ก็ไม่ได้ มักจะขวัญหนีดีฝ่อใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ตื่นเต้นไม่เป็นกระบวน

เรื่องนี้ แม้จะไม่พบหลักฐานยืนยัน

แต่ในกรณีทั่วไป ทุกคนก็คงพอจะมองเห็นได้ถึงความแตกต่างระหว่างคนที่มีกำลังจิตเข้มแข็ง กับคนที่มีกำลัง

จิตอ่อนแอ

เรื่องพระเจ้านะโปเลียนที่เล่ากันมานั้น ก็นับว่าไม่ใช่เรื่องอัศจรรย์เลย


หากจะเปรียบเทียบกับตัวอย่างในคัมภีร์ เช่น อาฬารดาบส กาลามโคตร ระหว่างเดินทางไกล

นั่งพักกลางวันอยู่ใต้ร่มไม้แห่งหนึ่ง มีกองเกวียนประมาณ ๕๐๐ เล่ม ขับผ่านไปใกล้ๆ

ท่านก็มิได้เห็นไม่ได้ยินเสียงกองเกวียนนั้นเลย

และ

พระพุทธเจ้า คราวหนึ่งขณะประทับอยู่ ณ เมืองอาตุมา มีฝนตกหนักมาก ฟ้าคะนอง

เสียงฟ้าผ่าครื้นครั่นสนั่นไหว ชาวนาสองพี่น้องและโคสี่ตัว ถูกฟ้าผ่าตายใกล้ที่ประทับพักอยู่นั่นเอง

พระพุทธเจ้าทรงอยู่วิหารธรรมอันสงบ ไม่ทรงได้ยินเสียงทั้งหมดนั้นเลย

(มาใน ที.ม.10/120-1/152-3)

tammylalakung คะ ....เด๋วตีเรยย
บอกให้โพสต์ไว้ที่กระทู้นี้ไง ไปเพิ่มกระทู้ใหม่ซะงั้น

"แล้วเธอจะมาอีกไหม"

http://radio.sanook.com/music/player/%E ... %A1/18130/

ไม่รู้... ถ้าเธอไม่กลับมา จานป้อ จะไม่สอนต่อใช่รึเปล่าคะ.......





ฟังเพลงรอดีกว่า....

จะเศร้าโศกไปใยไบกอน กรัชกายยังไม่เป็นอะไร ยังหายใจสบาย และยิ้มได้เต็มหน้า ทนไขลานหัวใจอยู่

ทุกเวลา เพื่ออยู่เป็นตุ๊กตาให้สมน้ำหน้าอีกนาน...