สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ มีเรื่องไม่สบายใจ เนื่องจากสองวันที่ผ่านมาหน่วยงานจัดอบรมเพื่อการพัฒนา ทุกคนในหน่วยงานเข้าร่วมทั้งหนึี่งร้อยซีวิต วิทยาการทีสอน เป็นคนที่พูดตรงมากและ มีอารมณ์ขัน พูดให้ที่ประชุมหัวเราะตลอดเวลา แต่พูดจาจัดจ้านมาก แต่ครั้งหนึ่งทีมช่วยวิทยากรคุยกันด้านหลัง แล้วเสียงดังมาในที่ห้อง วิทยากรก้อพูดว่า ทำไมไม่เอาไมค์ไปคุยกันใ้ห้เสียงดังแข่งกันเลยล่ะ นรกจริงๆ

แต่ทุกคนในห้องให้ความเคารพวิทยากรและสนุกเพลิดเพลิน กระเซ้าเย้าแหย่ ของวิทยากรกับที่ประชุมตลอด จนมาวันที่สอง วิทยากรให้เล่นเกมตามคำสั่ง แล้วมอบรางวัล พร้อมทั้งวิทยากรได้ดูลักษณะคนจากลายมือ ที่เขียน ตามปฏิภาณ ไหวพริบ ดิฉันรีบเร่งจึงอ่านโจทย์ไม่ทันจบก้อทำตามสั่งอย่างเคร่งครัดและทำผิด วิทยากรได้ทำนายดิฉันอย่างลายมือที่เขียนและให้ยกมือเพื่อวิพากษ์ว่า

" ดิฉันเคร่งเครียดจริงจังกับซีวิตมากไป ต้องให้ลูกน้องดูแล ต้องรู้จักปลดปล่อยซีวิต อยู่กับต้นไม้ ใบหญ้า เข้าวัดไม่เหมาะเพราะเข้าไปก้อไปคิดไม่ดี ทำให้ไม่ได้บุญ เป็นหัวหน้าที่ลูกน้องไม่ชอบเข้าหา นินทาลับหลัง สั่งงานคือสั่งอย่างเดียว ไม่ฟังความคิดเ็ห็นของผู้อื่น ให้ดิฉันหัดรับฟังความคิดเห็นของผุ้อื่นบ้าง ลูกน้องมีประโยชน์อยู่บ้างให้ใช้ให้เป็น ไม่ใช่เก่งอยู่คนเดียว หน่วยงานเป็นของ* คนเดียว ถ้าวิทยากรเป็นเพื่อนจะเลิกคบกะดิฉันอย่างแน่นอน เพราะเป็นคนพยาบาท ไม่ใช่อาฆาตอย่างเดียว ไม่ผ่อนปรน เคร่งเครียด ใกล้จะเป็นบ้าไปทุกทีแล้ว " อื่นๆ อีกมากมาย ข้างต้นเป็นเพียงบางส่วนที่โดนวิพากษ์วิจารณ์โดยที่ดิฉัน ไม่ได้มีโอกาสได้วแก้ตัวหรืออธิบายอันใด ทุกคนในหน่วยงานร่วมร้อย ซีวิตรับฟังและส่งเสียงหัวเราะขำขัน แต่ดิฉันถึงหน้าจะยิ้มแต่รุ้สึกอับอาย และหดหุ่ใจเป็นทีสุดที่ได้รับการกระทำจากวิทยากรท่านนี้

ดิฉันยอมรับว่า สิ่งที่วิทยากรพูดทายลักษณะนิสัยอของดิฉันมีส่วนถูกอยุ่มาก แต่ไม่ใช่ทั้งหมด
ได้แต่ทำใจ และยอมรับว่าคงเป็นกรรมของดิฉัน แต่ไม่ทราบจริงว่า วิทยากรท่านนี้ มีความสามารถุพิเศษมากขนาดที่ดูลายมือและลักษณะนิสัยคนจาก การเห็นหน้าตากันเพียงชั่วโมง และ ทำไมต้องวิจารณ์กันหนักมากมาย เหมือนการประจานนิสัยที่ไม่ดีของดิฉันกลางห้องประชุม เหมือนดิฉันทำความผิดใหญ่หลวง เหมือนฆ่าคนตายที่ต้องประจานกัน อยาก .......อโหสิกรรม

เขาทำอย่างไร ก็ได้อย่างนั้นน่ะ

พูดจาสนุกครื้นเครงบนความเดือดร้อนความทุกข์ของผู้อื่น ทำอะไรไร้ซึ่งความเกรงใจการให้เกียรติกัน

ขอให้คุณอดทนและอย่าได้ใส่ใจกับมันเลยนะ ทำหน้าที่ของคุณให้ดีที่สุด
อย่าไปคิดมากเลย เสียงนกเสียงกาน่ะ

ส่วนเรื่องที่ถามว่าลายมือบอกนิสัยใจคอได้แค่ไหน เราว่ามันมีส่วนในการบอกนะ...
แต่... ชีวิตของคนไม่ได้อยู๋ในลายมือ คนต้องเป็นผู้กำหนดชีวิตและอนาคตของตัวเองสิ

อย่าไปยึดติดเลย กับคำทำนายทายทัก
ยึดติดไปก็เหมือนคนงมงาย ไม่มีไรดีหรอก

ยืนด้วยความเชื่อมั่นของตัวเองดีกว่า

ขอเป้นกำลังใจให้คุณนะ ^^

ขอบคุณค่ะคุณ kanalove ที่เข้าใจและเป็นกำลังใจให้ดิฉัน
ดิฉันยอมรับว่า คิดมากและเสียน้ำตาจนอาการดีขึ้นแล้ว
ได้แต่เก็บมาพิจารณาและจะพยายามเชื่อมั่นในตัวเองทำดีต่อไป
มีลูกน้องสองคนเห็นใจดิฉันอยู่ และมองว่า วิจารณ์หนักเกินไป ไม่เหมาะสม
ขออโหสิกรรมต่อกันด้วยเถิด

จากเรื่องที่เล่ามานี้ ลองย้อนมองกลับไปถึงเหตุผลจริงๆที่มาตั้งกระทู้นะครับ ว่าเราเป็นคนอย่างที่เขาว่ามั้ย

คำชมของคน มันยาพิษที่ผสมอยู่ในน้ำผึ้งหวานๆ เสพไปรู้สึกดีแต่ไม่ได้อะไรเลยมีแต่พาให้เราหลงไปกับมัน

คำติฉินนินทา เหมือนยาในหม้อต้ม ทั้งขมทั้งร้อน เป็นตัวบ่งชี้ว่า คนอื่นมีความเห็นต่อเราอย่างไร ให้เราแก้ไขปรับปรุง และพัฒนาตนเองในข้อผิดพลาด

แต่หากเราดีอยู่แล้ว มันก็ไม่ต้องมีอะไรไปแก้ไข หรือแบกรับ คำพูดคน มันก็เป็นแบบนี้ มันก็แค่เสียงที่ได้ยิน ความคิดคนนั่นที่สมควรไตร่ตรอง โดยเฉพาะตัวเราเอง

ผมมีคำที่คอยสอนตัวเองอยู่เสมอจากคำพูดคนนะ
- ถ้าเขาชมเราว่าดี เราเองต้องพัฒนาตนขึ้นอีกเพราะจริงๆแล้วเราอาจดีได้มากกว่านี้ ไม่ใช่ให้หลง ดี แต่ให้เคารพตนเอง
-ถ้าเขาว่าเราไม่ดี รับฟังพิจารณาดูว่ามันจริงไหม ควรแก้ไขไหม ไม่ใช่รับมาคิดแบกไว้

-ถ้าเขาพูดอะไรไม่ว่าดีหรือไม่ดี ก็คิดไปแบบห่ามๆได้อีกว่า ชีวิตฉันเว๊ย เรื่องของฉัน สบายจายฉันล่ะแค่นี้แหละ