สวัสดีค่ะท่านอาจารย์และเพื่อนธรรมทุกท่าน

ไม่ทราบว่าจะสามารถใช้ธรรมะคุยอย่างไรกับคนที่ใช้เงินเกินตัวจนเป็นหนี้สินคาราคาซังมานานกว่าสิบปีได้บ้างคะ เคยช่วยกันแก้ไขมาหลายรอบแล้ว (เคลียร์หนี้จนหมด) แต่ก็ยังสร้างปัญหาขึ้นมาใหม่ ไม่สามารถหลุดจากวงจรชั่วๆแบบนี้ได้สักทีน่ะค่ะ สงสารคนที่บ้านนั้นแทนน่ะค่ะ

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความเห็นค่ะ

เมตตา..ดี
กรุณา...ก็ยิ่งดี .
แต่เราว่า ถึงเวลาหนึ่งต้องอุเบกขามั่งนะ

อย่าไปเอาเรื่องคนอื่นมาเป็นภาระและธุระมากเลย

คนที่ไม่รู้จักหา อย่าไปใกล้ชิดมาก เราจะเดือดร้อน

ใจ คือ เห็น จำ คิด รู้ของเขาส่งไปจดจ่อส่ายแส่ไปกับรุป เสียง กลิ่น รส สัมผัสมากจนเกินไป

ทำให้เดือดร้อนลำบาก กาย ลำบากใจ(หลับอยู่กล่าวเองท่อนนี้)



(คำสอนหลวงพ่อสด)"...อัตตกิลมถานุโยค ทั้งนั้น ลักษณะอัตตกิลมถานุโยคมีมากมายหลายประการ ที่ผิดทางมรรคผลปฏิบัติตนให้เหนื่อยเปล่าไม่มีประโยชน์ นั่นแหละอัตตกิลมถานุโยคทั้งนั้น

ยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส อัตตกิลมถานุโยค เหมือนกัน เอาดีไม่ได้ เดือดร้อนร่ำไป นั่นอัตตกิลมถานุโยคเหมือนกัน

อัตตกิลมถานุโยค เป็นอย่างไรล่ะ ร่างกายทรุดโทรมไปตามกัน ฆ่าตัวเอง ทำลายกำลังตัวเอง ตัดแรงตัวเอง นี่งมงายอวดว่าฉลาด

นึกดูทีเอ้อ เราไม่รู้เท่าทัน ถ้ารู้เท่าทันไม่ถึงขนาดนี้เลย เพราะไม่ได้ยินได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าพระอรหันต์ ไม่ได้ฝึกฝนใจทางพระพุทธเจ้าเลย ความรู้ไม่เท่าทันจึงได้เป็น อัตตกิลมถานุโยค อยู่เช่นนี้ นี่เรียกว่า อัตตกิลมถานุโยค

๒ อย่างนี้ กามสุขัลลิกานุโยค อัตตกิลมถานุโยค เลิกเสีย ไม่เสพ อย่าเสพ อย่าเอาใจไปจด อย่าเอาใจไปติดปล่อยทีเดียว ปล่อยเสียให้หมด "....




อ่านต่อได้ที่กัณฑ์ที่ ๕๗
ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร
วันที่ ๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๔๙๘ (หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ)แล้วจะเข้าใจโพสไว้ในหมวดบทความธรรมะ
................................................................






ธัมมจักกัปปวัตตนสูตรหลวงพ่อสด
ใน บทความธรรมะ

...สวัสดีค่ะ...คุณmath...ทุกข์ของคนในครอบครัว...ย่อมเกี่ยวเนื่องกันเป็นธรรมดาค่ะ...
...การเป็นหนี้เป็นทุกข์ที่เราสร้างความอยากมากเกินความจำเป็น...เป็นการปลูกฝังอกุศลในจิต...
...การใช้เงินโดยไม่เผื่อเหลือเผื่อขาดในอนาคต...เป็นการเบียดเบียนตนเอง...จำต้องขยันมากขึ้น...
...กรณีที่ไม่ขยันและไม่สามารถหาเงินมาใช้หนี้ได้ทัน...ก็ต้องไปขอยืมต่อ...จากคนใกล้ชิด...
...ถ้าให้ก็สบายไป...ถ้าไม่ให้ก็เหมือนถูกซ้ำเติมให้ทุกข์หนักลงไปอีก...ยิ่งถ้าไม่ใช่ตัวคนเดียว...
...มีภาระรับผิดชอบ...มีสามี...ภรรยา...ลูก...ก็จะเกิดการทะเลาะกันเพราะไม่พอใช้จ่ายในครอบครัว...
...ทะเลาะกันหนักเข้าก็หย่าร้าง...เกิดปัญหาครอบครัวแตกแยกตามมา...โดยเฉพาะคนที่ติดการพนัน...
...จะก่อปัญหาได้มากที่สุด...เพราะโลภติดหนี้สินอาจถึงหมดเนื้อหมดตัว...ไม่เหลือทรัพย์สิน...

...สิ่งแรกที่ควรทำ...ควบคุมการใช้เงินทำบัญชีรายรับ-รายจ่าย...ใช้อย่างประหยัดเพื่อปัจจัยสี่เท่านั้น...
...เพื่อหาอาหาร...เครื่องนุ่งห่ม...ที่อยู่อาศัย...ยารักษาโรค...ควรตัดการใช้จ่ายอื่นๆออกไป...
...งดการซื้อหวยโดยคิดว่าอาจจะฟลุคถูกแล้วรวย...อยากมากๆก็ทุ่มซื้อ...ไม่มีใครรวยเพราะถูกหวย...
...ควรใช้ปัญญาในการทำมาหากินให้มีรายได้และแบ่งกำไร...ทุนออกจากกัน...ห้ามเอาทุนไปใช้...
...ไม่ควรซื้อเสื้อผ้าตามแฟชั่น...ให้อยู่บ้านใช้เสื้อผ้าที่มีอยู่จนเก่า...ขาดก็ซ่อมชุนให้ใช้งานได้...
...การออกไปเที่ยวชมตลาดทำให้กิเลสมันก่อตัวจนยับยั้งใจไว้ไม่ได้...ถ้าเจ้าตัวควบคุมตัวเองไม่ได้...
...ก็ให้ญาติๆที่ใจดีจ่ายเงินใช้หนี้แทนนี่แหละ...เข้าไปช่วยควบคุมไม่ให้ใช้เงินจ่ายเกินตัว...

...ถ้าปล่อยปละละเลยให้เขาทำตามใจ...ก็คือตามกิเลส...ก็คงต้องช่วยใช้หนี้ไปตลอด...
...คงต้องทำข้อตกลงกันเองในครอบครัว...เพราะทุกคนต้องช้วยกันรับผิดชอบ...
...ส่วนจะได้ผลมาก-น้อยแค่ไหน...คนนั้นเขาจะยอมรับเอาไปทำเพื่อช่วยคนในครอบครัว...
...ก็คงต้องอาศัยเทคนิคในการพูด...เอาแบบดิ้นไม่ให้หลุด...บอกไปว่าให้ลดความเห็นแก่ตัวลง...
...ให้แบ่งค่าใช้จ่ายให้ดี...เวลาคุณจ่ายเงินคุณมีความสุข...แต่คุณสร้างทุกข์ให้กับทุกคน...
...ถ้าคนอื่นเขาทุกข์ใจตายกันหมด...พ่อแม่หรือทุกคนไม่สามารถช่วยได้ตลอด...ถ้าไม่คิดช่วยตัวเอง...
...หยุดสร้างทุกข์แวเบียดเบียนตนเองให้แสวงหาจนกลายเป็นเบียดเบียนตนเองและคนในครอบครัว...
...จะช่วยเป็นครั้งสุดท้าย...คอยให้กำลังใจให้เขาเปลี่ยนตัวเองให้ได้...ถ้าไม่ปรับปรุงตัวเอง...
...ต่อไปก็ช่วยไม่ได้แล้วนะ...ต้องวางเงื่อนไขให้ชัดเจน...คงต้องช่วยๆกันดูว่าปัญหามาจากไหนแน่...