รบกวนท่านผู้รู้ช่วยอธิบาย ข้อปฏิบัติที่ว่าไม่เบียดเบียนตัวเอง
ถ้าอ่านผ่านๆแล้วดูน่าจะเข้าใจ แต่ไม่เข้าใจน่ะค่ะ

เช่น กินอาหารไม่ดี ก็ทำร้ายตัวเอง
การคิดมาก คิดไม่ตก ก็เป็นการทำให้ตนเองเครียด ทำร้ายตนเอง
การทำการงานมีโทษ ทำให้เดือดร้อน ก็ทำร้ายตนเอง
การคบคนไม่ดี นำความเดือดร้อนมาให้ ก็เป็นการเบียดเบียนตนเอง

หรืออย่างการทำบุญ มีเงิน 100 บาท ทำไป 150 บาท
แล้วก็มาเดือดร้อนไม่พอใช้ ครอบครัวขาดเขิน
นี่เรียกว่าไม่พอดี เบียดเบียนตนเอง ไม่รู้จักตน

ประมาณนี้ครับ

ขออนุญาตตอบตามความเข้าใจที่มีนะครับ

การไม่เบียดเบียนตนเอง ก็เหมือนการไม่เบียดเบียนผู้อื่น

การกระทำทาง กาย วาจา ใจ ใดๆก็แล้วแต่ที่ส่งผลให้
กายและใจของตัวเราเองเป็นทุกข์ ก็คือการเบียดเบียนตนเอง

การไม่เบียดเบียนตนเองก็คือการกระทำทางกาย วาจา ใจ
ที่ไม่ส่งผลให้กายและใจของตัวเองเป็นทุกข์ครับ

...การไม่เบียดเบียนตนเองคือไม่สร้างความกดดันทุกรูปแบบทั้งต่อร่างกายและจิตใจตนเอง...
...ทุกคนเกิดมาแล้วต่างรักและสงวนชีวิตตนเอง...การดำรงชีวิตตั้งแต่เกิดมาพ่อแม่ก็ดูแล...
...ทุกสิ่งทุกอย่างให้เราตั้งแต่อยู่ในครรภ์...แม่สรรหาอาหารที่มีประโยชน์รับประทานบำรุงครรภ์...
...แต่เวลาโตขึ้นทำไมเบียดเบียนทำร้ายร่างกายเช่น...หัดสูบบุหรี่...หัดดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์...
...การทำงานหนักมากไปจนร่างกายไม่ได้พักผ่อน...ก็เป็นการไม่ถนอมกายนี้ก็เบียดเบียนตนเอง...

...การที่เราจะไม่เบียดเบียนตนเองทำได้โดยไม่สร้างอกุศลในจิตใจตนเองเริ่มมาจากคิดให้เป็นก่อน...
...พอคิดดี คำพูดก็ออกมาดี การกระทำก็จะดีตาม...คือพอจิตใจไม่ขุ่นมัวเวลาทำอะไรก็ไม่มีอคติไม่คิดอกุศล...
...การที่เราแผ่เมตตาตนเองก็เพราะเราบอกกับตัวเองว่าเราจะไม่คิดทำร้ายตัวเองขอให้อยู่มีความสุข...
...แล้วเราก็แผ่ความรักความเมตตาความปรารถนาดีที่เรามีออกไปอย่างกว้างขวางให้กับทุกชีวิต...
...มีผู้คนอีกตั้งมากมายที่ยังไม่รู้เนื้อรู้ตัวว่าร่างกายและจิตใจนี้ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้าของอยู่...

การไม่เบียดเบียนตัวเอง ก็ ไม่ทำชั่วนั่นแหละ อันเดียวกันครับ

เพราะสิ่งที่ไม่ดี เมื่อทำไปแล้ว จะเป็นผลย้อนกลับมาหาผู้ที่นั่นเสมอๆ


หลักมีอยู่จะทำความดีอะไรก้แล้วมันยากเสมอ แต่สิ่งที่ยากไม่แพ้การสร้างความดี ก้คือละความชั่วใน
จิตใจให้ได้ก่อน อย่าเอาความไม่ดีมาไส่ไว้ในใจ เมื่อทำได้ก้ได้ชื่อ ว่าไม่เบียดเบียนตัวเอง จิตใจก้ง่าย
ต่อการสร้างความดีขึ้นมาแล้ว


คิดอะไรไม่ค่อยออกแล้ว พูดเท่านี้ก่อนแระกัน

เห็นด้วยกับคุณพงพัน
ยกตัวอย่าง การที่เราไม่ได้อ้าปากว่าผู้อื่น แต่เรามีจิตใจอาฆาตแค้นต่อเขา
เรามิได้เบียดเบียนผู้อื่น แต่เรานั้นเบียดเบียนจิตใจตนเอง