คือ ปัญหาของเรา เป็นปัญหาเกี่ยวกับเรื่องเพื่อนร่วมงานค่ะ ตอนนี้เราทำงานอยู่บริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งงานที่เราทำนี้ต้องทำงานเป็นทีม ไม่สามารถทำคนเดียวได้ค่ะ ตอนแรกเราอยู่ทีมที่ 1 ซึ่งคนในทีมทำงานไม่ค่อยจะขยันทำงานเท่าไหร่ค่ะ มีแต่เราค่อนข้างขยัน เวลาทำงานออกมาก็ไม่ค่อยมีคนช่วยเราทำเลยค่ะ กลายเป็นภาระ ของเรากับเพื่อนอีกคนนึง ซึ่งเพื่อนคนนี้เขาทำงานดีนะค่ะ แต่ว่าเรารู้สึกว่าเขาเป็นคนตี2หน้าเก่งอะค่ะ พอทำงานด้วยกันไปสักพักเขาก็มาบอกกับเรามาเขาจะย้ายทีมแล้วเพราะทีมนี้ไม่ค่อยมีคนทำงาน เขาจึงบอกกับเราว่าจะไปด้วยกันไหม เราก็ตัดสินใจอยู่นานคือว่าเพื่อนเราคนนี้อย่างที่บอกว่าเป็นคนตี 2 หน้าเก่ง ชอบนินทาคนอะค่ะ เราเลยไม่อยากไปอยู่ทีมเดียวกับเขาอีกถึงแม้เขาจะทำงานเก่งก็ตาม เพื่อนเราคนนี้ย้ายไปทำงานทีมที่ 2 ซึ่งจิงๆแล้วเราอยากย้ายไปทีม 2 มากเพราะเราสนิทกับคนในทีม 2 ทุกคนเลยค่ะ แต่ว่าเราไม่อยากอยู่กับเพื่อนเราคนนี้อีกแล้ว เราก็เลยตัดสินใจไปอยู่ทีม 3 ซึ่งเราไม่ได้สนิทอะไรกับพวกเขามากมาย และในที่สุดปัญหาก็เกิดขึ้น คือเราเข้ากับพวกเขาไม่ค่อยได้เลยค่ะ เหมือนกับว่า วิถีชีวิต การดำเนินชีวิต มันแตกต่างกันค่ะ แต่เราไม่สามารถย้ายทีมได้แล้ว ซึ่งกว่าจะย้ายได้ต้องรออีก 2 ปีค่ะ เราควรทำยังไงดีค่ะ เรารู้ว่าควรมุ่งแต่เรื่องงานเพราะทีม 3 ก็ทำงานเก่งทุกคน แต่เรารู้สึกอึดอัดมากค่ะ เพราะเราไม่ได้สนิทกับพวกเขา เวลาพวกเขาคุยไรกันเราก็นั่งเงียบ ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้ทำไม่ดีกับเร แต่เรารู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินของพวกเขาค่ะ รู้สึกเหมือนว่าแค่มาอาศัยทำงานกับพวกเขา ไม่ได้เป็นเหมือนสมาชิกในกลุ่มพวกเขาเท่าไหร่ กับเพื่อนเราที่เราบอกว่าไม่ได้อยากอยู่กับเขาเราจึงมาอยู่ทีม 3 เขาก็มีความสุขเพราะกลุ่มนั้นเขาค่อนข้างเฟรนรี่อะค่ะ หรือว่าเราตัดสินใจผิดค่ะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่อ่านอาจจะมองว่าปัญหาดูเล็กติดเดียว ไร้สาระ แต่เราทุกข์จริงๆนะค่ะ เราต้องทนอยู่อีก 2ปีถึงจะย้ายทีมได้ เราจะทำยังไงดีค่ะ ทุกวันนี้เหมือนอยู่คนเดียวเลย มีอะไรก็ไม่ค่อยรู้ข่าวสาร ต้องเป็นฝ่ายถามเองตลอดเลยค่ะ เราพยายามเข้าแล้วนะค่ะ แต่ต่อไม่ติดจริงๆ คือเรานิยไม่เข้ากับกลุ่มนี้อะค่ะ ก็พยายามเปลี่ยนแต่มันอึดอัดข้างในใจมากเลย ตอนนี้รู้สึกโดดเดี่ยว แล้วก็รุ้สึกกลัวไม่รู้ว่ากลัวอะไรอะค่ะ เราควรทำยังไงดีค่ะ จริงๆ เรามีปัญหาเรื่องเพื่อนทำนองนี้ตั้งแต่สมัยเรียนแล้วอะค่ะ คือกลุ่มที่เราอยากอยู่ดันไม่ได้อยู่ ดันได้มาอยู่กลุ่มที่เราไม่ได้อยากอยู่อะค่ะ แล้วทำให้เราทุกขืใจมาตลอดอะค่ะ เรื่องก็แบบเดียวกับตอนนี้คือ นิสัยมันไปคนละทางอะค่ะ คือคนเรามันไม่สามารถเข้าได้ดีกับทุกคนอะค่ะ ตอนนี้เราทุกข์ใจมาก ทำไมชีวิตต้องเจอเรื่องเพื่อน ปัญหาแบบเดิม ซ้ำๆกัน มันคือกรรมอะไรค่ะ แล้วเราพอจะทำให้มันเบาบาลงได้บ้างมั๊ยค่ะ เอาจริงๆปัญหาที่เราเจอมาตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงตอนนี้ ไม่ใช่เราอยู่กับมันไม่ได้นะค่ะ แต่เราเบื่อมากเพราะตั้งแต่มัยเรียนถึคงตอนนี้กลุ่มที่เราอยู่จะมีคนนึงไม่ชอบเรา ทั้งที่เราเป้นคนไม่เคยพูดจาไม่ดีกับใครอะค่ะ พูดจาดีกับเขาตลอด แต่พวกนี้เหมือนไม่ชอบแบบไม่มีเหตุผลอะค่ะ ยิ่งทำให้เรารู้สึกอึดอัดและทนไม่ได้ที่ทำไมต้องเป็นแบบนี้ตลอดเลย ใครมีวิธีการไหนช่วยแนะนำเราทีว่าเราควรทำยังไงดี เราอึดอัดมากๆเลยค่ะ หรือมีวิธีการใช้ชีวิตให้อยุ่รอดในสถาณการณ์แบบนี้บ้างมั๊ยซึ่งเราต้องการมากๆ ค่ะ

สุดท้ายนี้เราขอให้คนที่มีมาตอบกระทู้เรา และทุกๆคน ขอให้พวกเขาเหล่านั้น พบเจอแต่ความสุข ความเขริญในชีวิตอย่าได้เจอปัญหาแบบเราเลย

มันเกิดจากกรรมอย่างที่คุณเข้าใจนั่นแหละค่ะกรรมแบบเดียวกัน คุณเคยไม่สนใจเพื่อนร่วมงานของคุณมาก่อนมาชาตินี้เขาก็ไม่สนใจคุณ แต่คุณแก้ไขอะไรไม่ได้ในชาตินี้ก็ต้องขออโหสิกรรมกันซะ คุณเองก็ต้องพยายามปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนร่วมงานให้ได้ มันอาจเป็นมุมมองของคุณฝ่ายเดียวว่าตัวคุณแปลกแยก วางความแปลกแยกนั้นลงแล้วทำตัวตามปกติอย่าถือเป็นอารมณ์ แล้วกรรมจะค่อยๆหมดไปค่ะโดยไม่เกิดเป็นห่วงโซ่ต่อไป

โชคดีค่ะ

การพบประสบอารมณ์อะไรก็แล้วแต่ ทั้งดีและชั่วเป็นเรื่องผลแห่งอดีตกรรมทั้งนั้น เราเลือกอารมณ์ไม่ได้เลย ...
อารมณ์ที่ไม่ดี เราก็เกลียด เราก็ไม่ชอบ ทั้ง ๆ ที่อารมณ์นั้น ๆ เป็นผลมาจากกรรมเก่าที่ไม่ดีของเรา เวลาเขาส่งผล เราก็ต้อนรับด้วยบาปใหม่ ใจที่เป็นโทสะ ก็ไม่ยอมรับ ผลักใส พยายามทำลายอารมณ์นั้นให้หมดไป นี่ต้อนรับด้วยเหตุใหม่ เป็นเหตุเสียอีกแล้ว
เมื่อเพียรอยู่กับการทำเหตุเสีย ผลดี ๆ อะไร ๆ ที่ไหนจะมาส่งได้เล่า ดังนั้น ยิ่งทำเหตุเสียเท่าไหร่ เรื่องก็จะเหมือนจะแย่ลงไป หรือต้องพบต้องเจออารมณ์ที่ไม่ชอบอย่างนั้นบ่อย ๆ เพราะอกุศลใหม่ เป็นปัจจัยให้บาปเก่าได้ช่องส่งผลนั้นเอง

ความเกลียดก็เป็นบาปโทสะใหม่ที่เกิดขึ้น ต้อนรับอารมณ์ที่เป็นผลของบาปเก่าในอดีตอยู่ เมื่อเกลียด เมื่อโกรธ ไม่พอใจ บาปใหม่ก็เกิดขึ้นอีกแล้ว ก็บาปใหม่นี่แหละ เป็นปัจจัยให้ ผลของบาปเก่าในอดีตได้ช่องส่งผลอีก ดังนั้น จึงเหมือนว่า ยิ่งเกลียด ก็ยิ่งเจอ

หากเรารู้ว่า อารมณ์ที่เราประสบอยู่นั้น เป็นผลงานของเราเอง เราก็ต้องยอมรับ ใจที่ยอมรับนั้น เป็นการงานของกุศล ที่ประกอบปัญญา รู้เรื่องกรรม เรื่องผลของกรรม ..ดังนั้น กุศลใหม่จึงเกิดขึ้นมาต้อนรับแทนที่ หากกุศลเกิดบ่อย ๆ ใจย่อมสงบ ไม่เร้าร้อนเพราะกิเลส ดังนั้น ผลที่จะส่งได้ ก็จะเป็นคิวของฝ่ายกุศลเสียโดยมาก อีกอย่างหนึ่งก็คือ หากไม่เกลียด ไม่โกรธ เพราะรู้ว่าเป็นผลของกรรม การพบการเจอ ก็ไม่สามารถทำให้เราหวั่นไหวได้ ไม่เดือดร้อนอยู่เป็นสุข

ปรากฏการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเรานั้นเป็นผลมาจากเหตุที่เคยสร้างไว้ทั้งสิ้น
แม้ชาตินี้เราจะไม่รับรู้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ต้องชดใช้

อดีตเกิดขึ้นแล้วแก้ไขไม่ได้ ปัจจุบันเราควรสร้างเหตุใหม่ที่ดี เลือกทำแต่สิ่งดีๆให้สั่งสมอยู่ในจิต

ทุกสิ่งเกิดขึ้นแล้วย่อมต้องดับไป ทุกข์ก็เช่นกัน ย่อมไม่พ้นกฎไตรลักษณ์
เมื่อเกิดขึ้นและรุนแรงเต็มที่แล้ว ในที่สุดก็ย่อมต้องเบาบางลง
ไม่สามารถคงอยู่ในระดับเดิมได้ตลอดไป
หากคิดได้อย่างนี้ แม้ต้องพบกับความทุกข์จากวิบากกรรมที่ไม่ดีมากแค่ไหน
ก็สามารถเผชิญหน้ากับความทุกข์ด้วยความรู้เท่าทันไม่ตกเป็นทาสของความทุกข์

เราจะเอาคำแนะนำไปปรับใช้ในชีวิตนะค่ะ สงสัยคงได้แต่ปล และปล่อยไป เห้อ T T