คำแนะนำ คือ หากท่านเห็นว่าข้อมูลบางอย่างคลาดเคลื่อน ก็ศีกษาและ ทำเรื่องชี้แจง ข้อมูลที่ถูกต้องต่อ มหาจุฬาฯ จะเป็นการดีทีสุด

เจริญธรรม

การที่คุณเสียงธรรม โพสต์มา นั้นเป็นการบอกว่า คุณคิดว่า พระไตรปิฏกเป็นเพียงการบันทึกโดยคนธรรมดา เป็นการบันทึกแบบนักวิชาการบันทึก และเป็นเพียงตำรา

ความจริงก็คือ กว่าจะเป็นพระไตรปิฏก นั้น ต้องผ่านการพิจารณาอย่างละเอียดถึ่ถ้วน โดยพระอรหันต์ ที่มีคุณสมบัติครบถ้วนเท่านั้น คือ บรรลุวิชชา 3 อภิญญา6 ปฏิสัมภิทา4 ซึ่งแม้แต่พระอรหันต์ที่เป็นเพียงสุขวิปัสสก ก็ยังไม่มีสิทธิ์ในการทำสังคยนา. ในขณะทำสังคยนา พระสงฆ์อื่นนอกจากกลุ่มที่ทำสังคยนาก็ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะจำวัดในกรุงราชคฤห์. ในสมัยนั้นมีพระอรหันต์ล้วนๆเข้าร่วมสังคยนา 500 รูป ครับ. แต่การสังคยนาครั้งหลัง อีก 2 ครั้งก็มีพระอรหันต์ อีก 1700 รูป. รวมสังคยนาทั้ง 3 ครั้ง ก็มีพระอรหันต์ 2200 รูป. อย่างนี้ ก็คงไม่ใช้ บันทึกไว้ หรือเชื่อโดยบอกต่อๆ กันมาเช่นที่ท่าน เคยรู้มา. กว่าจะส่งผ่านมรดกของพระพุทธองค์ มาถึงสมัยนี้ ก็ยากลำบากเหมือนกันนะครับ.

พระไตรปิฏกใน ฐานะพุทธพจน์

กล่าวคือ เป็นสัจจะที่ไม่ต้องให้ใครมาตรวจชำระ เพราะอาศัยพุทธพจน์ ใขความในพุทธพจน์.
ดังนั้น กล่าวได้ว่า แม้ในสมัยพุทธกาล พระสงฆ์สาวก ก็ต้องเรียนพระไตรปิฏก และทรงพระไตรปิฏก.

ดังนั้น การที่ท่านจะปฏิบัติธรรม โดยมีความคลางแคลงในพระธรรมที่พระองค์ทรงตรัสไว้ดีแล้ว
ท่านจะเอา ปริยัติศาสนาใด เป็นหลักในการดำเนินการปฏิบัติธรรม.

ในเมื่อขันธ์ 5 ของท่าน เป็นสิ่งสลายเป็นไปเพื่อความเสื่อม ท่านจงอาศัยพระธรรม เป็นที่พึ่งที่อาศัยให้มั่นคงเถิด สิ่งที่ท่านตรึกท่านตรองโดยไม่มีสัจจะที่เป็นอมตะ รองรับ นั้นท่านคิดว่า เชื่อได้มากหรือครับ.

การได้ยินได้ฟัง "กาลามสูตร" เพียงผิวเผินและนำมา ปฏิเสธความเห็นตามพระไตรปิฏก โดยให้เชื่อสิ่งที่ตรึกด้วยใจของท่านซึ่งยังคงเวียนว่ายในวัฏฏะนั้น ท่านคิดว่า ความเห็น หรือคำสอนใดที่ปรากฏ มีพื้นฐานอยู่บนความออกจากสังสารวัฏฏ์.

ที่เช่นนั้น ลากซะยาว อย่างนี้ เพราะมีผู้คิดอย่างท่านเสียงธรรม มากมายมหาศาล ที่เห็นว่า พระไตรปิฏกเป็นเพียง ตำรา อันด้อยคุณค่าไปกว่า ความตรึกความตรองของตนเอง และคำสอนของอาจารย์ให้ชั้นหลังๆ . ศึกษาพระไตรเพียงบางบทให้ดี สนทนากับกัลยาณมิตรให้มาก ท่านจะได้รับประโยชน์เป็นอเนกอนันต์.

เจริญธรรม