ทำหมูปิ้งอร่อยแม่บอก บอกว่าอร่อยกว่าคนขายอยู่ก่อนหน้านี้ซะอีก
กะทำเป็นอาชีพ

ไปเห็นคนขายอยู่ก่อน เป็นผู้หญิง เพิ่งคลอด
คำถามแรกที่เกิดขึ้นในใจ นี่เราจะไปเบียดเบียนเขา ทำให้เขาและชีวิตลูกเขาลำบาก?

อีกใจ ที่คิดและอ่านจากหนังสือคนที่ประสบความสำเร็จ เขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้เท่าไหร่
เหมือนแม่และญาติๆบอกว่า
"การค้าต้องมีการแข่งขัน"
"กำไรมากสุด ก็คือต้นทุนต้องต่ำที่สุด"
"ของเราอร่อยกว่าอยู่แล้วกลัวอะไร"

ก่อนหน้านี้ คิดจะทำการค้าไม่อยากตั้งราคาให้กำไรมาก กลัวจะเป็นบาป
แต่เมื่อคิดคำนวณต้นทุน เราขาดทุนแน่ๆ เลยไม่ได้ทำอีกแล้ว

สรุปก็ไม่ได้ทำอะไรเลย ที่บ้านกับญาติๆหาว่าเป็นคนเหลาะแหละ ไม่ได้เรื่อง
จริงๆผมวิจัยการผลิตหมูปิ้ง คิดต้นทุน หาแหล่งของถูก และปรับสูตรหลายรอบ
เรียกว่า ภาพธุรกิจชัดมากๆ แต่ผมติดตรงนี้แหละ กลัวจะไปเบียดเบียนคนอื่น
ผมจะทำไงดี แบบนี้เมื่อไหร่ผมจะรวย หากคนรวยเริ่มต้นจากการเป็นผู้ประกอบการที่ต้องมีกำไร

เมื่อจะทำอาชีพนี้ คุณมีเจตนาดังนี้หรือว่า "ข้าพเจ้าประสงค์จะยังความพินาศแก่หญิงนั้น ด้วยอาชีพค้าหมูปิ้ง"..?..เจตนานี้ย่อมเป็นบาปแก่ตนแน่แท้

เมื่อคุณมีเจตนาเพียงว่า "ข้าพเจ้าจักยังชีพอยู่ด้วยอาชีพค้าหมูปิ้ง ด้วยสูตรอร่อยเพื่อประโยชน์แก่ลูกค้าที่จะได้เสพรสอาหารแสนอร่อย ทั้งไม่ปลอมปนวัตถุมีพิษอันตรายต่อสุขภาพแก่หมู่ชนด้วยความหวังเพื่อกอบโกยกำไรให้มากเท่านั้น" เจตนานี้หาความเบียดเบียนใครๆไม่ได้ กลับมีแต่ความประสงค์ประโยชน์แก่ผู้บริโภคออกหน้า(ด้วยจริงใจไม่ใช่-จิงโจ้)แม้การค้านั้นก็ย่อมไม่เป็นโทษแก่ตนหรือคนอื่น ..

อนึ่ง หากคุณหรือหญิงนั้นจะพินาศด้วยอาชีพก็พึงเข้าใจว่ามิได้มาจากเหตุเพราะการแข่งขันแต่เพียงประการเดียว แต่ย่อมมีรากจาก"เหตุไกล"ในอดีตอันตนนั่นเอง กระทำมาไว้แล้ว ที่เรียกว่ากรรม.. พึงเข้าใจว่าสิ่งทั้งปวงย่อมไหลมาแต่เหตุ ไม่ได้เกิดด้วยบังเอิญฟลุคเทพดวงหรือเจ้ากรรมฯมาบันดาลให้..แม้คุณไม่ค้าแข่งขัน ก็ไม่ใช่ว่าหญิงนั้นจะปลอดภัยในอาชีพของเธอ เพราะเหตุปัจจัยอันมากมายมหาศาลของสภาวะธรรมที่มาประกอบจุนเจือนั้นมีอยู่และแปรปรวนเพราะไม่ใช่อัตตาตัวตนที่ใครจะเข้าบังคับบัญชาอะไรได้เลย ถ้าใครคิดว่าตนสามารถควบคุมอะไรได้แล้วก็พึงทราบว่ากำลังเข้าใจผิดอยู่ พึงศึกษาคำสอนของพระผู้มีพระภาคที่ถูกต้องเพื่อความมีทิฏฐิที่ถูกตรงเถิด..

หากใครๆต้องเกรงกลัวบาปเพราะการแข่งขันในอาชีพต่างๆแล้ว การไม่ทำอาชีพเลยย่อมยังตนในพินาศและเข้า ถึงอาการที่ต้องเบียดเบียนคนอื่นตลอดเวลา นี่มิกลับเป็นบาปมากกว่าหรือ?..ไม่มีคำสอนใดในพุทธศาสนาที่ห้ามปรามการแข่งขัน มีแต่คำสอนเพื่อปรามตนจากบาปกรรมทาง กายวาจาใจ ทั้งขัดเกลาตนจนพ้นจากการถือเอาแม้บุญจนไม่ยึดเอาอะไรๆอีกในที่สุดนั่นแหละจึงเรียกว่าจบการศึกษา..ดังนั้นเมื่อจะทำอาชีพใดก็พึงเพ่งพิจารณาว่า ตนจะล่วงอกุศลกรรมบถ๑๐ข้อใดหรือไม่..แล้วระมัดระวังเรื่องนี้จึงควร..

หากคิดจะเกื้อกูลหญิงนั้น ก็อาจหยิบยื่นความช่วยเหลือให้ตามสมควรแก่กาละโอกาสและปัจจัยอื่นๆ นี้ย่อมเป็นการเจริญกุศลอันตนตั้งไว้ในใจแล้วประการหนึ่ง แม้ไม่สามารถทำได้เต็มที่ การตั้งความปรารถนาดีแก่เขาก็ย่อมเป็นเมตตาจิตที่พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญและตรัสสอนให้เจริญให้มาก ข้อเสียใดๆจากการนี้ย่อมไม่มีเลย..

ขอบคุณมากครับ

พระพุทธเจ้าไม่ห้ามการทำสัมมาอาชีพหรอกครับ

ถ้าท่านห้ามทำอาชีพแขงกับคนที่ทำอยู่แล้ว
สงสัยว่าเราคงไม่มีพระพุทธเจ้า

เพราะศาสนาอื่นๆก้มีอยู่แล้ว จะมีอีกศาสนาทำไม

ถ้าท่านคิดแบบคุณ จบกันเลย ศาสนาพุทธ ไม่ได้เิกิดเลย