ข้อเท็จจริงของพระธรรมนั้น

เจโตวิมุติ อย่างเดียว

ปัญญาวิมุติ อย่างเดียว

ไม่สามารถทำให้สิ้นอาสวะได้

ต้องเจโตวิมุติกับปัญญาวิมุติถึงพร้อมกันจึงจะสิ้นอาสวะ

ดังในพระไตรปิฎกจะเขียนไว้ว่า

เจโตวิมุติปัญญาวิมุติอันหาอาสวะมิได้




สื่อหมายความว่า

ปัญญาที่เป็นอธิปัญญาแห่งการหลุดพ้นต้องสิ้นกิเลสด้วย

กิเลสจะสิ้นได้ด้วยสมาธิที่เป็นอธิสมาธิคือเอกัคตาเท่านั้นหมายถึงฌาณ


ขณิกสมาธิใช้เริ่มต้นการวิปัสสนาได้(เป็นศัพท์ที่ตั้งขึ้นใหม่)

อุปจารสมาธิในการใช้วิปัสสนาก่อเกิดปัญญา

อัปปนาสมาธิจึงเกิดญาณทัสสนะหลุดพ้นจากอาสวะกิเลส

อัปปนาสมาธิ เจโตวิมุติ

ญาณทัสสนะ ปัญญาวิมุติ


การแยกเจโตวิมุติ ว่าอันหาอาสวะมิได้

หรือ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้

จึงผิดโดยสิ้นเชิง

ที่ถูกคือ เจโตวิมุติปัญญาวิมุติอันหาอาสวะมิได้

ทั้งเจโตวิมุติกับปัญญาวิมุติต้องประกอบเข้าด้วยกันจึงเกิดปฏิกิริยาอันหาอาสวะมิได้


ต้องแปลวิมุติว่า ทางแห่งการหลุดพ้น

เจโตวิมุติ จึงยังไม่ใช่นิพพาน

ปัญญาวิมุติ ก็ยังมิใช้นิพพาน

ต้องเจโตวิมุติปัญญาวิมุติอันหาอาสวะมิได้ จึงจะเป็นนิพพาน

แหะ พูดเป็นต่อยหอยเลยนะครับ สงสัย จขกท คงบรรลุธรรมแล้วแน่ๆ ถ้าไม่ใช่ขออภัยครับ
สาธุ

สวัสดีค่ะ

ดิฉันชอบเข้ามาอ่าน เกี่ยวกับสติปัฏฐาน 4

แต่ยังไม่ทราบตัวเองเหมือนกันว่าเจโตวิมุติปัญญาวิมุติ ถึงพร้อมกันหรือยัง สังเกตุเห็นว่ากิเลสอย่างหยาบ กิเลสอย่างกลางเบาบางไป กิเลสอย่างละเอียดตามเจอบ้าง ไม่เจอบ้าง อาสวะก็ยังหามีบ้าง
ส่วนมากจะมาจาก สิ่งกระทบอายตนะ คะ ต้องปฏิบัติอย่างไดถึงจะหลุดได้คะ