การปล่อยวางชั่วขณะ หรือ ชั่วคราว แต่สุดท้ายก็หยิบขึ้นมาใช้อีก
การปล่อยวางต้องวาง แล้วไม่ควรหยิบขึ้นมาใช้อีก มันเป็นการยากที่จะไม่หยิบขึ้นมาใช้ใหม่

การปล่อยวางเป็นเรื่องของจิต หาใช่กาย
การหยิบจับ เป็นกิริยาของกายหาใช่จิต
ไม่มีทั้งผู้หยิบ และของถูกหยิบ
เช่นไร เรียกว่าหยิบ

เป็นการอุปมา การหยิบ คือ หยิบ ความพอใจ ไม่พอใจ / โลภ โกรธ หลง
การปล่อยวางยากมากที่จะทำให้ความ พอใจ ไม่พอใจ ไม่กลับมาในจิตของเราอีก
ต้องฝึกวิปัสสนาเติมความจริงตามกฎไตรลักษณ์ในจิตใจให้มากที่สุด เพื่อเข้าไปแทนที่ความพอใจ ไม่พอใจที่อยู่ในจิตใจ ยิ่งปฏิบัิติมากเท่าไหร่ความพอใจ ไม่พอใจ จะค่อยๆ หายไปทีละนิด เหมือนเติมน้ำใสลงไปในน้ำสี เมื่อมีสิ่งมากระทบขณะปัจจุบัน ความจริงก็จะมารับการกระทบแทนความพอใจ ไม่พอใจ

ความพอใจ ไม่พอใจ เกิดขึ้นในจิต เมื่อรู้เท่าทันความคิด ก็ไม่ติด ไม่ทุกข์

เห็นควรแล้ว สาธุ

เมื่อวางหรือปล่อยได้แล้ว การจะหยิบหรอืไม่หยิบมาใช้ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

สำคัญคือหยิบมาใช้ เมื่อใช้เสจ รู้จักปล่อยหรือวางได้รึป่าว

ึึคนที่ร้จักปล่อยวางได้ ย่อมรู้ว่าอะไรควรใช้ อะไรควรหยิบ ใช้ไปแล้ว จะวางตอนไหนก้เท่านั้นเอง

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓ ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค

ปหานะ ๕ คือ วิกขัมภนปหานะ ๑ ตทังคปหานะ ๑ สมุจเฉทปหานะ ๑
ปฏิปัสสัทธิปหานะ ๑ นิสสรณปหานะ ๑ การละนิวรณ์ด้วยการข่มไว้ ย่อมมีแก่
บุคคลผู้เจริญปฐมฌาน การละทิฐิด้วยองค์นั้นๆ ย่อมมีแก่บุคคลผู้เจริญสมาธิอัน
เป็นไปในส่วนแห่งการชำแรกกิเลส สมุจเฉทปหานะ อันเป็นโลกุตรมรรค และ
ปฏิปัสสัทธิปหานะอันเป็นโลกุตรผล ในขณะแห่งผล ย่อมมีแก่บุคคลผู้เจริญ
มรรคเครื่องให้ถึงความสิ้นไป และนิสสรณปหานะเป็นนิโรธ คือ นิพพาน ฯ
http://84000.org/tipitaka/read/?31/65/39

นิโรธ 5 (ความดับกิเลส, ภาวะไร้กิเลสและไม่มีทุกข์เกิดขึ้น — extinction; cessation of defilements)
1. วิกขัมภนนิโรธ (ดับด้วยข่มไว้ คือ การดับกิเลสของท่านผู้บำเพ็ญฌาน ถึงปฐมฌาน ย่อมข่มนิวรณ์ไว้ได้ ตลอดเวลาที่อยู่ในฌานนั้น — extinction by suppression)
2. ตทังคนิโรธ (ดับด้วยองค์นั้นๆ คือ ดับกิเลสด้วยธรรมที่เป็นคู่ปรับหรือธรรมที่ตรงข้าม เช่น ดับสักกายทิฏฐิด้วยความรู้ที่กำหนดแยกนามรูปออกได้ เป็นการดับชั่วคราวในกรณีนั้นๆ — extinction by substitution of opposites)
3. สมุจเฉทนิโรธ (ดับด้วยตัดขาด คือ ดับกิเลสเสร็จสิ้นเด็ดขาด ด้วยโลกุตตรมรรค ในขณะแห่งมรรคนั้น ชื่อสมุจเฉทนิโรธ — extinction by cutting off or destruction)
4. ปฏิปัสสัทธินิโรธ (ดับด้วยสงบระงับ คือ อาศัยโลกุตตรมรรคดับกิเลสเด็ดขาดไปแล้ว บรรลุโลกุตตรผล กิเลสเป็นอันสงบระงับไปหมดแล้ว ไม่ต้องขวนขวายเพื่อดับอีก ในขณะแห่งผลนั้นชื่อ ปฏิปัสสัทธินิโรธ — extinction by tranquillization)
5. นิสสรณนิโรธ (ดับด้วยสลัดออกได้ หรือดับด้วยปลอดโปร่งไป คือ ดับกิเลสเสร็จสิ้นแล้ว ดำรงอยู่ในภาวะที่กิเลสดับแล้วนั้นยั่งยืนตลอดไป ภาวะนั้นชื่อนิสสรณนิโรธ ได้แก่อมตธาตุ คือ นิพพาน — extinction by escape; extinction by getting freed)