กามสุขัลลิกานุโยโค

เทวทูตทั้ง 4 ต้นเงื่อนแห่งคำถามสำคัญ
ฉันนะ นี่คืออะไร? ทำไมจึงเป็นเช่นนี้? เรา พระบิดา ยโสธราพิมพา ก็ต้องเป็นเช่นนี้หรือ? ทำอย่างไรจึงจะพ้นจากความเวียนว่ายตายเกิด?

การเสียสละอันยิ่งใหญ่ของพระมหาบุรุษ

อัตตกิลมถานุโยค

ทรงผจญมารและชนะมาร

ทรงบรรลุอาสวักขยญาณในเช้าตรู่ของวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ในสมัยพุทธกาล 2600 ปีก่อน
คราวยาม วิสาขะปุณมีดิถี วัฏสงสารขาดสะบั้น สิ้นสุดความเวียนว่ายตายเกิดโดยเด็ดขาด ปราศจากกิเลส ตัณหา อัตตา โดยสิ้นเชิง



วันวิสาขบูชา หรือวิสาขปุณมี เป็นวันและห้วงเวลาที่สำคัญมาก เพราะเป็นวันแห่งชัยชนะของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ที่อุบัติขึ้นมาในโลกนี้ ทุกพระองค์จะตรัสรู้อริยสัจ 4 ในวันวิสาขปุณมี ได้ชัยชนะต่อมาร กิเลส ตัณหา อัตตา และวัฏสงสารความเวียนว่าตายเกิด

พระพุทธเจ้าที่ที่อุบัติขึ้นมาในโลกนี้มีจำนวนมากกว่าจำนวนเม็ดหินเม็ดทรายทั้งโลกนี้รวมกัน อันแสดงถึงความยาวนานอย่างมิอาจคณานับได้ของวัฏสงสารแห่งนี้ แล้วพระพุทธเจ้าทุกพระองค์จะมีวันตรัสรู้เป็นวันเดียวกันของปี คือวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ซึ่งจะเป็นห้วงเวลาต้นฤดูฝนอันเป็นเวลาที่โลกกำลังสดชื่นเขียวขจีไปด้วยพืชพรรณไม้ต่างๆ อุตุ อากาศ บรรยากาศ สิ่งแวดล้อมของโลกทางด้านชมพูทวีปกำลังพอดีๆเป็นที่น่ารื่นรมย์เหมาะสมกับการทำความเพียรเพื่อบรรลุธรรม

สิ่งที่สำคัญที่ชาวพุทธทั้งหลายพึงควรจะได้รู้ไว้บ้างก็คือ พลังธรรม พลังแห่งการตรัสรู้ธรรมของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ยังคงแผ่กระจายอยู่ในจักรวาลนี้มิสูญหายไปไหน ถ้าใครสามารถจะปรับจิตให้เข้าถึงระดับที่รับพลังนี้ได้ ก็จะได้แรงกายแรงใจส่งให้บรรลุธรรมถึงธรรมได้โดยง่ายในวันและเวลาอันวิเศษเช่นนี้ ดังที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายทุกพระองค์ทรงเป็นมา

จึงขอกราบเรียนสื่อสาร ส่งข่าวถึงชาวโลกทั้งปวงให้พากันมา เจริญธรรม เจริญภาวนา สติปัฏฐาน 4 มรรค 8 อนัตตา ปัจจุบันอารมณ์ และโพธิปกขิยธรรม 37 ประการกันให้เข้มข้นเป็นพิเศษ เพื่อเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ในวันมหาสมัยเช่นนี้
เป็นการเฉลิมลองพุทธชยันตี ชัยชนะ อันยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ

พึงสังเกตให้ดีว่า.....วันที่สำคัญมากสำหรับการภาวนาเจริญธรรมควรจะเริ่มตั้งแต่วันขึ้น 14 ค่ำ ตามอย่างพระบรมศาสดา พระองค์ทรงเริ่มต้นทำความเพียร ในค่ำวันนี้ ทรงผจญมาร บรรลุญาณต่างๆตั้งแต่ปฐมยามไปตลอด จนได้อาสวักขยญาณในเช้าวันขึ้น 15 ค่ำแห่งวิสาขปุณมีดิถี
ดังนั้นท่านที่ปารถนาจะได้พลังแห่งพุทธานุภาพมาช่วยหนุนส่งให้ข้ามโคตรปุถุชนพึงควรเริ่มการบำเพ็ญภาวนาตั้งแต่วันโกนขึ้น 14 ค่ำ และตลอดวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำแห่งวิสาขะพุทธชยันตีปีนี้

ขอให้ได้ดวงตาเห็นธรรมปิดประตูอบายกันได้เยอะๆในวันมหาสมัยนี้ทุกท่านทุกคนเทอญ

ธรรมทุกวัน แต่วันวิสาขะ ขอทำเป็นพิเศษ

ท่าน asoka
ผมเห็นเวปท่านกับท่าน กรัชกาย แล้ว ผมว่าท่านทั้ง 2 สุดยอดมากเลยครับ
ดีใจที่ได้รู้จักท่านทั้ง 2

อนุโมทนายินดี ปีติใจ กับจิตที่ได้ขัดเกลาไว้ดีแล้วเช่นคุณฝึกจิต
สาธุ

ไม่เคยคิดว่าจะทำอะไรเป็นพิเศษ.....อโสกะบรรยายเสียจนน่าลอง...

ความดีที่จะได้....ก็ขออุทิศให้กับคุณอโสกะ..ด้วยละกัน

ขอบคุณคุณกบมากๆเลยนะครับที่จะกรุณา ....อุทิศส่วนกุศล.......ให้
ฟังแล้วทำให้ได้มรณานุสติที่มีกำลังกล้ามาใช้เป็นกรรมฐานนำหน้าก่อนจะเดินวิปัสสนาภาวนาให้เต็มที่เนื่องในวันวิสาขะปุณมีดิถีนี้

แต่ความดีที่คุณกบจะได้รับจากการเจริญธรรมแบบอุกฤษ์เป็นพุทธบูชาเนื่องในวันวิสาขะบูชาปีนี้ถ้าจะแบ่งปันให้กับผู้อื่น ขอให้เอาแค่แผ่เมตตาก็น่าจะดีกว่าอุทิศส่วนกุศลนะครับ
สาธุ

ในวันนี้ย่อมมี สัตว์โลกอุบัติขึ้นมาใหม่ และในวันนี้ย่อมมีสัตว์โลกล้มตายจากไป ในวันนี้พึงกระทำประโยชน์แห่งตน และบุคคลอื่น ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทครับ

ตามคำสอนของพระพุทธเจ้าเลยครับ สำหรับวันนี้

สาธุ สาธุ สาธุ

ไปเวียนเทียนกัน

อุทิศ...นี้แหละ..ตรง...ดี

แผ่...มันไม่หนักแน่น...

อุทิศให้คนเป็น..อโสกะ..ไม่เคยหรอกรึ

น้องคง ได้บุญสูงสุดจากวันมหาสมัยด้วยการได้ "เวียนเทียน" ..... คุณกบ ได้กุศลจากการบัญญัติคำแปลศัพท์ว่าอุทิศส่วนกุศลนั้นทำกับคนเป็นได้ด้วย คุณขณะจิตก็อิ่มบุญโดยไม่ต้องลงทุนอะไรมาก ด้วยการพลอยยินดีในบุญกุศลของผู้อื่น.........อนุโมทนาสาธุกับทุกๆท่านครับ

ท่านอื่นๆล่ะครับ มีใครเกิด "ปิ๊ง" หรือ "แว้ป"เหมือนฟ้าผ่า เหมือนถูกไฟฟ้าช็อต เหมือนตกจากที่สูงลงเหวที่ไม่มีก้น เหมือนถูกอะไรที่หนักอึ้งพังลงมาทับ เหมือนเกิดอาการเบาหวิวแล้วจิตก็หลุดลอยหายไป เหมือนไฟร้อนเผาวาปแล้วดับหายไป

หรือบางท่านอาจละ วิตกวิจารณ์ได้ เข้าถึงปีติ สุข เอกัคตา อัปนาฌาณ

หรือบางท่านอาจเข้าถึงการหยุดความนึกคิดปรุงแต่งไปชั่วคราว (สังขารุเปกขาญาณ)

หรือบางท่านอาจเสวยผลสมบัติตามชั้นของตนได้อยู่เหมือนเดิมที่เคยทำได้

หรือ ฯลฯ

สิ่งสำคัญคือท่านได้มีโอกาสวิเคราะห์ ประเมินผลการปฏิบัติธรรมภาวนาของท่านว่าท่านยังทำได้อย่างที่ท่านเคยทำได้ไหม? หรือมีอะไรคืบหน้า เจริญกว่าที่เคยเป็นมา


ถ้าท่านยังเข้าฌาณได้ เข้าถึงสังขารุเปกขาญาณได้ เข้าโลกียสมาบัติ หรือพลสมาบัติได้ นั่นแหละคือที่พึ่งและสิ่งรับรองว่าเมื่อหากท่านจะต้องตายไปในวันนี้พรุ่งนี้ สิ่งที่ท่านทำได้เหล่านั้นแหละจะเป็นเหตุเป็นปัจจัย ที่ยึด ที่พึ่ง ที่เกาะและยานพาหนะที่จะนำพาท่านไปสูภพใหม่ ตามเหตุปัจจัยและกรรมที่ท่านสร้างสมมา

วิบาก(ผล)แห่งบุญกุศลที่ทุกท่านได้รับจากการทำความเพียรหรือทำกิจกรรมใดๆเป็นพุทธบูชาในวันพุทธานุสรณ์ ยังกรุ่นละมุนละมัยอยู่ในจิตใจของทุกท่านอยู่หรือเปล่าเอ่ย?.........โปรดอย่าลืมอาศัยความอิ่มบุญหรืออนุโมทนาบุญอันนั้นมาเป็นกำลังใจให้ต่อยอดความเพียรภาวนาพาตนไปสู่ความหลุดพ้นให้เร็วขึ้น ให้คุ้มกับค่าที่เราได้โอกาสมาเกิดเป็นคนกันนะครับ