ความร่ำรวยบางอย่างนี้ข้าพเจ้ารู้สึกขำมากเลย มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร เป็นความฉลาดหรือความโง่ของมนุษย์กันแน่ (มันต้องมีฝั่งที่โง่และฝั่งที่ฉลาด )มีกาแฟ บางยี่ห้อแค่ผ่านลำไส้ ผ่านทวารสัตว์เดรัชฉานก็มีมูลค่าแก้วเป็นพันๆ ทำมูลค่าได้เป็นพัๆหมื่นๆล้าน เพียงแค่สร้างความสงสัยให้กับมนุษย์ได้ก็เท่านั้นเอง และมนุษย์ก็มักจะหาเวลาพิสูจน์เพื่อความหายสงสัยกันเสมอๆ ที่กล่าวมามิได้มีเจตนากล่าวว่าร้ายต่อบุคคลใด เพียงแต่ยกตัวอย่างบางตัวอย่างเพื่อให้ผู้ที่อ่านได้พิจารณาในแง่มุมหลายๆแง่มุมก็เท่านั้น เพราะตัวข้าพเจ้าเองก็เคยเป็นเช่นนั้นมาก่อน และมันก็คงเป็นสิทธิแต่ละบุคคลที่จะใช้ชีวิต คงมิกล้าล่วงไปคิดตำหนิดผู้ใด ขำๆนะ อย่าคิดมากนะครับ!

กาแฟอะไรเหรอ

มันมีกาแฟ ซึ่งชะมดมันกินเมล็ดกาแฟเข้าไปแล้วถ่ายออกมาก็เป็นเมล็ดกาแฟนั้นแหละ แต่คนเอามาขายกิโลเป็นแสนๆเลยครับ ไม่บอกยี่ห้อนะครับ

ความชื่นชมกำหนัดในผัสสะนั้น ย่อมมีในหมู่ชนทั่วไปที่ยังข้องอยู่ เขาย่อมขวนขวายตามอำนาจแห่งความกำหนัดนั้นที่นำทุกข์น้อย ทุกข์ใหญ่มาสู่เขาเสมอ

สำหรับหมู่นักปฏิบัติย่อมมีความเบาบางในความยินดีในรสต่างๆ ย่อมอยู่สบายโดยใช้ต้นทุนเพียงน้อยนิดในโลกนี้

วันก่อนข้าพเจ้าดูทีวี ยังคิดว่าคนมีอาชีพเป็นกุ๊ก เชฟทำอาหารทำใมยังมีคนจ้างด้วยค่าตัวแพงๆเป็นล้านๆ กว่าหมอที่รักษาโรค กว่าผู้เผยแพร่ธรรมะ กว่าครูที่ให้ความรู้ แสดงว่าคนจำนวนมากให้ความสำคัญกับเพียงรสอร่อยที่ชั่วคราว มากกว่าธรรมะ ความรู้ และสุขภาพ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโลกนี้จะหมุนไปทางใด

รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ที่ดีนั้นย่อมเกิดแก่ผู้ที่มีบุญวาสนา ก็เป็นเหตุปัจจัยที่สมควรแก่คนที่เขาสะสมทำความดีมา ส่วนใครจะยึดไม่ยึดนั้นก็ต้องอาศัยโพธิปัญญาของพระพุทธองค์ เป็นตัวชี้แนะตามวาระโอกาสที่เกิดแก่บุคคล(ที่เรียกว่าธรรมมะจัดสรร)ผมเองไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโอกาสเข้ามาเดินสายธรรมเลยก็ว่าได้ มันอยู่คนละโลกเลย ทำไมเราถึงได้รู้จักธรรมมะ

ทำไมชีวิตเราต้องไปเรียนรู้เรื่องราวต่างๆมากมาย มากมายจนเรากล้าพูดเลยว่ามากจริงๆ รู้จักชีวิตทุกมุมทั้งด้านมืดด้านสว่างของคน รู้จักการใช้ชีวิตของมนษุย์ด้วยตัวเองเป็นสภาวะที่เกิดขึ้นกับตัวเราเป็นความรู้ที่เกิดขึ้นกับตนเองรู้ความรู้สึกนั้นๆจริง จนเข้าใจว่าโลกมันก็เป็นอย่างนี้แหละ ดี ชั่ว ประปนกันอยู่อย่างนี้ไปตลอดกาล

ส่วนการที่จะออกจากวงจรชีวิตจะต้องเห็นโทษ เบื่อหน่าย ทั้งดีและไม่ดี มันก็เป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ทั้งนั้น แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ทำความดี แต่การออกจากวงจรชีวิตนั้นมิได้ออกง่ายๆเพียงใช่แค่ความคิดเท่านั้น ความคิดนั้นมันอาจจะสำคัญมาก เพราะมันเป็นก้าวแรกของการจะพาตัวออกเดินบนเส้นทางความพันทุกข์

พระองค์ทรงค้นพบทางก็รวบรวม ข้อวัตร ข้อปฎิบัติ ที่เหมาะสมแก่การพ้นทุกข์ ถ้าธรรมมะมันง่ายขนาดนั้น พระองค์ทรงตรัสรู้แล้ว ทำไมพระองค์ไม่ทรงกลับไปปกครองบ้านเมืองตามปกติ พระองค์ทรงสร้างบริษัทของพระองค์ เพื่อเป็นเส้นทางแห่งการส่งเสริมการบรรลุถึงความพ้นทุกข์ วางกฎทั้งลด ทั้งละ ทั้งเลิก ถ้าสิ่งเหล่านี้ไม่เป็นสิ่งที่เอื้อแก่การพ้นทุกข์จะทำไปทำไม ทำเพื่ออะไร มันเป็นการขัดเกลาโดยตรง

*ความอยากความไม่อยากทั้งหลาย*( จำเป็นต้องละเพราะเป็นตัณหาเป็นต้นเหตุ)
ส่วนสามัญลักษณะนั้นเราเป็นพระปัญญาที่พระองค์ทรงประจักษ์แจ้งตามความจริงขั้นสูงสุด พระองค์ก็ทรงนำมาแสดงให้เราทราบเพื่อให้เราเป็นความรู้ เพื่อให้เราปฎิบัติเข้าถึงสภาวะเหล่านั้นก็เพื่อความเบื่อหน่ายคลายกำหนัด ก็จะได้ลด ละเลิก เลิกไม่ยึดมั่นถือมั่น(ไม่ยึดมั่นถือมั่นหมายความว่าไม่เสพเพราะไม่ยึดมั่น* มิได้หมายความว่าเสพแบบไม่ยึดมั่น* ถ้าเสพแบบไม่ยึดมั่นถือมั่นได้ พระองค์ก็คงไม่ต้องสอนให้เราลด ละ เลิก พระองค์ก็ทรงกับไปเสพทุกอย่างแบบไม่ยึดมั่นถือมั่นสิ!จริงมั้ย)

ผมยากให้พิจารณาตรงนี้ให้มาก และทุกวันนี้มีหลายสำนักปฎิบัติแบบง่ายๆสบายๆมันก็ถูกใจผู้ปฎิบัตินะซิ (อย่าลืมนะพยามารก็เปิดสำนักเป็นเหมือนกันนะครับโปรดระวังสักนิด ด้วยความปรารถนาดีครับ) bigtoo

เห็นกันหลายที่มาก....ทั้งเปิดโดยฆราวาส...หรือ...โดยพระสงฆ์บ้าง....อยู่ในตึกบ้าง....อยู่ในบ้านบ้าง...เป็นรีสอร์ทบ้าง....เปิดแอร์บ้าง...เปิดพัดลมบ้าง....เชิญพระสงฆ์องค์ชีมาเทศน์บ้าง....เชิญฆราวาสมาสนทนาธรรมบ้าง....พูดผิดมากกว่าถูก..หรือจะพูดถูกมากกว่าผิดบ้าง....ถูกใจใครบ้าง...ไม่ถูกใจใครบ้าง....อย่างน้อย....ก็คงจะมีกุศลเจตนาอยู่บ้างละ...

ผมขออนุโมทนาสาธุ....กับกุศลเจตนานั้น...

ส่วน..ควรไม่ควรตรงไหน...ก็มาถกธรรมกัน..เพื่อพัฒนาปัญญาของตน(คนที่มาถกนั้นแหละ)

ที่ว่าง่าย ๆ สบาย ๆ มันเป็นยังงัยหรอ?

อะทิเช่น......

ผมไม่ได้ไปตำหนิเขานะครับ เป็นห่วงพวกเรานะ ที่ง่ายๆนะเคยสนทนากับหลายที่ก็ฟังอย่างเดียวไม่โต้ตอบหรอก คนเรามันต่างความเห็นกัน ก็เตือนๆกันก็เท่านั้น มักจะเห็นว่าดูจิต ทำอะไรได้ทุกอย่าง ไม่ต้องลดล่ะอะไร ปล่อยวางทุกอย่าง ถ้ามันง่ายขนาดนั้นมันก็ดีเนาะ พระองค์คงสั่งสอนเราแล้วล่ะ เอ่อ หรือว่าเขาไปไกลกว่าเราแล้วก็ไม่รู้

เขาอาจจะหลุดพ้นแล้วมั้ง55555

น้ำเชี่ยว...อย่าเอาเรือไปขวาง...ฟัง ๆ..ไปก่อน

หลวงพ่อจรัญ......ท่านสอนว่า....ถูกใจก่อนถูกต้อง...

คือพูดถูกใจก่อน...แล้วเขาจะฟัง

พอเขาฟัง....จึงค่อยพูดอันที่ถูกต้อง

(ซึ่งไม่ใช่นิสัยของผมเลยย...พับผ่าซิ)

ขอ ก๊อปฯ เอาไปใส่ในกระทู้...ไว้คุยธรรมะ....
ของผมหน่อยเน้อท่าน Bigtoo
อย่าหาว่า ผมละเมิดลิขสิทธิ์ เลยนะ

ถ้าเป็นคนอื่นก็ฟังได้สบายไม่โต้อยู่แล้ว แต่ถ้าคนในครอบครัวใครมาหย่อนอย่างนี้โดนเทศน์แน่ๆ

ธรรมช่างยุติธรรมจริงๆ ลงทุนเท่าไดได้เท่านั้น ไม่ขาดไม่เกิน