ในสมัยนั้นที่วัดเชตุวัน พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมสั่งสอนชาวเมืองอยู่ทุกวัน อยู่มาวันหนึ่งมีหนุ่มน้อยคนหนึ่งถามพระพุทธองค์ว่าข้าพเจ้าเห็นบางคนดูเหมือนจะสำเร็จธรรมชั้นสูง บางคนก็ดูเหมือนจะสำเร็จธรรมบ้าง แต่บางคนก็ดูเหมือนจะไม่เข้าใจใธรรมมะของพระพุทธองค์ร่วมถึงตัวของข้าพเจ้าด้วย

ทำไมพระพุทธองค์ไม่ทรงใช้พระปรีชาของพระองค์ทำให้ผู้คนสำเร็จธรรมกันได้ทุกคนล่ะขอรับ พระพุทธองค์ทรงตรัสกับหนุ่มน้อยผู้นั้นว่า หนุ่มน้อยเธอเป็นคนที่ไหน หนุ่มน้อยผู้นั้นตอบว่าผมเป็นคนสาวัตถีครับ ถ้าฉนั้นเธอจงบอกทางแก่เพือนๆเธอที่อยู่เมืองนี้ซิว่า ทางไปเมืองสาวัตถีนั้นไปอย่างไร หนุ่มน้อยก็บอกทางแก่เพื่อนๆทุกคนว่า เดินไปทางโน้น ถึงตรงนั้นแล้วเลี้ยวทางนี้ เมือถึงทางนี้แล้วเดินต่อไปถึงเมืองนั้นแล้วเดินต่อไปอีกก็เลี้ยวซ้ายก็จะถึงเมืองสาวัตถี

พระพุทธองค์ทรงถามหนุ่มน้อยนั้นต่อว่าและตัวเธอก็ได้บอกทางกับเพื่อนๆเธอแล้ว เธอเองคิดว่าเพื่อนๆเธอจะเดินทางถึงเมืองสาวัตถีได้ทุกคนมั้ย เป็นไปไม่ได้หรอกขอรับ จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไรหนุ่มน้อยตอบว่าเส้นทางมันลำบากอาจจะมีเพื่อนบางคนไปถึงบางคนก็เดินหลงทางขอรับ พระพุทธองค์ก็ทรงตอบกับหนุ่น้อยว่า นี่ไงเล่าเราก็เพียรพร่ำสอนสิ่งนี้อยู่ทุกวันก็มีคนเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างตถาคตจะช่วยให้เขาข้ามฝั่งถึงนิพพานด้วยตัวตถาคตได้อย่างไร
ตถาคตเพียงเป็นผู้บอกทางเท่านั้น http://www.youtube.com/watch?v=Wyp_euqJKQkฟังก่อนนอนหลับสบาย

ส่วนกระผมเป็นผู้เดินทาง และกำลังหลงทาง เข้าสู่นันทิ ในที่แห่งนี่

มีใครไม่หลงบ้างครับ พี่ช่วยบอกหน่อยซิ อยากรู้จัง

ทางมีอยู่แล้ว แต่ที่เดินหลงเพราะ ไม่หยุดเดินซักที และไม่พยายามเดินให้ถึง

นั่นคือยังเดินตามกระแสกิเลส และไม่พยายามเดินตามกระแสแห่งมรรค

ตัวผมเองก็เดินไม่ถึงซักทีเหมือนกัน