ทิ้งปัญหาให้คิดกันเล่นๆอีก อิทธิบาทข้อต้น ฉันทะ อะไรยังไงฉันทะ

นี่แหล่ะถึงถามว่า ชาวพุทธใช้อิทธิบาทสี่กับอะไร มันเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ลุงพูดนั้นแหล่ะ

ที่ถามนี่ไม่ตอบ เจ้าจะเพ้อเจ้อกถาไปถึงไหนหือ

การฝึกอบรมจิตปัญญาที่ลุงบอกมันเป็นมรรค ส่วนงานหรือผลสำเร็จคือนิพพาน
การฝึกอบรมจิตปัญญาต้องอาศัยหลักของอิทธิบาทสี่ มาคอยกำกับมรรค

ที่ผมถามลุงว่า เราใช้อิทธิบาทสี่กับอะไรในเรื่องของนิพพาน
นั้นก็คือ....ถ้าต้องการให้เกิดผลสำเร็จแห่งนิพพาน ต้องเอาอิทธิบาทสี่
ไปใช้กับ....ไตรสิกขา

มันก็แค่หยอดปัญหาเล็กๆน้อยๆลองภูมิคนถามว่า
ไอ้ที่ถามน่ะ มีจุดประสงค์อะไร ถามเพื่อธรรมหรือถามเพื่อเกรียน
สรุปก็คือ....จะเกรียนท่าเดียวกุศลหรืออกุศลข้าไม่สน
เฮ้อ! ทำไมถึงไม่เอาวัยวุฒิตัวเองเป็นสติคอยเตือนว่า
สิ่งที่ตัวเองทำมันเป็นเรื่องเด็กวัยรุ่นที่ขาดความอบอุ่น

ไอ้เกรียนๆแบบลุงมันต้องคุยกับ"น้องฮานะ"ครับ

แถ - งอกออกไปเรื่อย หาข้อสรุปไม่ได้

เทียบให้ดู ทีแรกตอบว่า หนึ่ง เราก็ถามหนึ่ง คืออะไร ก็ตอบต่ออีกว่า หนึ่ง ก็คู่กับสอง เราก็ถามต่อหนึ่งกับสอง เป็นอะไรยังไง ก็ตอบ...อย่างนี้เขาเรียกกลิ้ง แถ งอก ปัญหาไม่รู้จบ รู้งูๆปลาๆ คลุมๆเครือๆ ขาดความชัดเจนในสิ่งที่ตนรู้ นี่คือนายโฮฮิชิ

ทุกวันนี้ยังทำงานและธรรมงาน ทุกวันดีนะ เมื่อก่อนไม่อยากเจอปัญหาในการทำงาน แต่เดี๋ยวนี้ชอบนะ ปัญหาต่างๆไม่น่ากลัวเหมือนก่อนแล้วส่วนใหญ่เรามักผ่านมันได้ เมื่อผ่านแล้ว รู้สึกใกล้ความเย็นไปอีกนิดนึง

แต่บางทีเจอปัญหาใหญ่ๆก็หงายเหมือนกัน แต่ไม่ทุกข์มากเหมือนก่อนตั้งหลักได้เร็วขึ้น โดยรู้สึกเสมอว่า ช่างหัวมัน เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เดี๋ยวนี้ไม่อยากนอนมากเหมือนเมื่อก่อน อยากทำงานเมื่อทำงานผ่านไป ทำปัญหาจบสิ้นไป รู้สึกสิ้นกิจในชีวิตเบาบางลงเรื่อยๆเลย รู้สึกเหมือนใช้ชีวิตหลังเกษียน

ที่ทำทุกวันนี้ เป็นการใช้เวลาชีวิตที่เหลืออย่างมีประโยชน์และความสุขเท่านั้น ทั้งที่เราอายุแค่สี่สิบเอง อายุที่เหลือคงเป็นกำไร หมดเมื่อไรก็เมื่อนั้น ดีจัง