ผมเองเคยเชื่อวิทยาศาตร์จนเถียงวิชาพุทธศาสตร์อย่างจัง จนวันหนึ่งได้ร่วมทำประวัติหลวงปู่มั่น ได้ศึกษาปฏิปทาของท่านเกิดความเลี่อมใส เลยต้องทดลองทำตามคือทำสมาธิ โดยเอาปัญญามาคิดให้มากถึงความเป็นจริงของกรรม คือการกิน ถ้าเรากินเราต้องฆ่าเขาแล้วพ่อแม่เราละฆ่าเขามากี่ตัวแล้วก่อนที่จะมีเรา แล้วปู่ยาตายายเราละ เลยสลดใจกับการกินของตัวเอง รู้ว่ามีกรรมจากการกินมีตั้งแต่เกิดแล้ว ถ้ามีเหตุต้องมีผลเลยเข้าใจว่าพระพุทธเจ้าตรัสรู้จากเหตุและผลเหมือนวิทยาศาตร์ แต่วิทยาศาตร์เอาเหตุผลของกิเลสเป็นหลัก ส่วนพระพุทธเจ้าเอาเหตุผลของการละ เลิก หยุด กิเลสเพื่อนิพพานเป็นหลัก ตอนนี้ผมเถียงวิทยาศาสตร์แทนและเชื่อพระพุทธเจ้ามิมีข้อสงสัยใดๆ ลองทำตามดูนะครับ ความรู้เกิดความไม่รู้หรือสงสัยจะหายไปครับ

การเอาศรัทธามาตั้งก็ถือว่าเริ่มต้นได้ดีครับ ยิ่งทดลองยิ่งได้รับคำตอบไม่มากก็น้อย แต่วิทยาศาสตร์ก็มีส่วนให้เราได้คิดเหมือนกัน เช่น เสียงเดินทางได้หากมีอากาศธาตุ แล้วเสียงเดินทางได้มีขีดจำกัด เช่น หากบุคคลคนหนึ่งร้องตะโกนออกมาจากจุดA ผู้ที่มีโสตธาตุไม่บกพร่อง ภายในรัศมี 10เมตร ย่อมได้ยินเสียงตะโกนนั้น แต่หากมีบุคคลอื่นที่ยืนอยู่ห่างออกไป 50 กิโลเมตรออกไป ไม่ว่าจะหูดีแค่ไหนก็ไม่สามารถได้ยินเสียงได้ เมื่ออยู่ในสูญญากาศ เสียงไม่สามารถเดินทางได้ แม้จะอยู่ใกล้แค่ 1 นิ้วจากต้นเสียงก็ไม่สามารถได้ยินได้ ความรู้นี้ก็มีส่วนสำคัญกับการกำหนดรู้ลงสู่ความทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ก็จะกำหนดได้อย่างชัดเจน

การเถียงวิทยาศาสตร์คือการเถียงความจริง เช่น เหล็กทื้งไว้ก็ไม่สามารถคงสภาพเดิม ทั้งๆที่ไม่มีชีวิตจิตใจ ก็กลายสภาพเป็นสนิม ไม่มีใครสามารถบังคับไม่ให้เหล็กเกิดสนิมได้ อย่างดีก็แค่ชะลอตัวด้วยการใช้ส่วนผสมอื่นเข้าไป แต่ในที่สุดตัวเหล็กก็ทำลายตัวมันเองลง

วิทยาศาสตร์กับพุทธศาสนาไปด้วยกันได้ เมื่อมีความเห็นถูก จึงเกิดปัญญารู้ชัด แต่หากจะแยกวิทยาศาสตร์ออกจากพุทธศาสนา ก็จะเหลือเพียงแค่ความเชื่อความศรัทธาครับผม

ขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจให้ ผมเป็นพุทธทาสไม่ปรารถนาใหญ่ มีอีกเรื่องที่ฝึกยากมากคือความไม่โกรธ ฝึกตามแบบท่านหลวงปู่ชา จะพยายามครับ

ธะรมมะและวิทยาศาสตร์ล้วนอาศัยหลักเดียวกัน แม้อาจจะไม่มีผู้ใดเคยกล่าวว่าวิทยาศาสตร์
มีที่มาโดยอาศัยหลักเดียวกันกับธรรมมะ แต่จริงๆก็คือใช้หลักเดียวกันคือ สงสัย ตั้งข้อสังเกต
ทดลอง สรุป พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงใช้หลักนี้จนบรรลุเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขอให้
คุณ จขกท ค่อยๆทำความเข้าใจไปเรื่อยๆนะครับ

อนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณทุกกำลังใจ ข้าพเจ้าทาสพุทธเจ้า ผู้มีความรู้น้อยจะพยายาม สู้ สู้ ตามรอยบาทพระชินสี ผู้ถากถางทางเดินเพื่อมนุษย์ผู้โง่เขลาอย่างข้าพเจ้า

ผมว่าเรามาเปลี่ยนคำว่า....."ธรรมะต้องทดลอง"....มาเป็นคำว่า...."ธรรมะต้องพิสูจน์" ......กันดีไหมครับ

เพราะธรรมะไม่ใช่ของลองเล่น.....ในบทสวดสวากขาโตนั้นท่านท้าให้พิสูจน์......

ง่ายที่สุดในการบรรลุธรรมคือจงพิสูจน์ดูให้ได้ซิว่า......."สัพเพธัมมา อนัตตา"...ธรรมทั้งหมดทั้งปวงเป็นอนัตตา......ซึ่งถ้าจะพิสูจน์ต้องแปลว่า...."บังคับไม่ได้"

ลงนั่ง...หรือ ยืน
....เดิน....นอน...พิสูจน์ดูว่า หมดทั้งตัวและใจเรานี้มีอะไรที่บังคับบัญชาให้เป็นไปดั่งใจหวังหรืออยากได้หรือไม่?

ถ้าพิสูจน์แล้วเห็นจริงว่าไม่มีอะไรบังคับบัญชาได้เลย......นั่นแหละท่านเกิดดวงตาเห็นธรรม.....และจะ
"เข้าถึงธรรม" ...ในเวลาถัดจากนั้นไป

ชัดเจนครับ ......