ไฟเกิดจาก 3สิ่งนึ้ เชื้อเพลิง ออกซิเจน ความร้อน

สสารไม่ได้หายไปไหนแต่เปลี่ยนรูปไป
เช่นถ้าเราเผาไหม้ไม้ซึ่งประกอบด้วย สารอินทรีย์ที่มีคาร์บอนกับไฮโดรเจน ทำปฏิกิริยากับออกซิเจน จะเกิดปฏิกิริยาเคมีคายพลังงานที่รวดเร็วและให้ความร้อนสูง และจะเปลี่ยนรูปเป็น ไอน้ำและคาร์บอนไดออกไซด์ (รวมถึงเขม่าและคาร์บอนมอนอกไซด์ กรณีที่เผาไหม้ไม่สมบูรณ์)

ส่วนเปลวไฟที่เราเห็นเกิดจาก ก๊าซในอากาศที่ร้อนจัดด้วยพลังงานความร้อนจนแตกตัวเป็นไอออนและแผ่คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในช่วงแสง(visible light) ออกมา ซึ่งสภาวะของไอออนของก๊าซแบบนี้ ก็คือ สิ่งที่เราเรียกว่า "พลาสมา" นั่นเอง

สรุป

ไฟจึงเป็นทั้งพลังงานความร้อน(การเคลื่อนที่ของอะตอม หรือการสั่นของโมเลกุล ทำให้เกิดรูปแบบของพลังงานจลน์ ซึ่งเรียกว่า “ความร้อน”(Heat))

และพลังงานแสง(คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า)

จินตนาการ ทำให้เราเป็น อมตะ

ถ้าในมุมมองทางวิทยาศาสตร์ ไฟเป็นปฏิกิริยาทางเคมีครับ เปลวไฟคือก๊าซที่ร้อนพลังงานสูงซึ่งถูกปลดปล่อยจากปฏิกิริยานี้ (เปลวไฟไหวตามแรงเป่าได้นะครับ ดังนั้นมีสสารเข้ามาเกี่ยวข้องแน่นอน ไม่ใช่พลังงานเพียวๆแบบแสง)

ไฟตั้งอยู่ เพราะเชื้อไฟยังไม่หมด ปฏิกิริยาเคมีบางอย่างจะหยุดได้เมื่อสารตั้งต้นหมดไป ไฟเป็นแบบนี้

ปฏิกิริยาสิ้นสุด ไม้ขีดก็ถูกเปลี่ยนสภาพเป็นสารชนิดอื่นสมบูรณ์ พลังงานถูกปลดปล่อยออกจนหมด ก็หมดไฟครับ

สรุปว่าไฟคือปฏิกิริยาเคมีแบบหนึ่งที่มีการเปลี่ยนรูปสารชนิดหนึ่งเป็นอีกชนิดหนึ่งและมีการปลดปล่อยพลังงานออกมาในรูปของแสงและความร้อนครับ

https://en.wikipedia.org/wiki/Fire

ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความคิด ซึ่งก็ได้หลายรสที่แตกกันออกไป
เท่าที่ผมตั้งคำถามขึ้นนั้นเพราะ คิดว่า เห็นว่า อะไรทำให้ไฟเกิดขึ้น

ที่นี้ผมเองก็จะมาออกความคิดเองบ้าง ผิด ถูก จริง เท็จ ก็พิจารณาเอาเอง
และทำให้ผมนึกถึงที่พระองค์ทรงสอนว่า ธรรมทั้งหลายจะเกิดขึ้นได้ต้องอาศัยปัจจัย
อิงอาศัยซึ่งกันและกัน โดยใช้หลักปฏิจจสมุปบาทมาเทียบเคียง เช่น ในหัวไม้ขีดก็ไม่มีไฟ
ข้างกล่องก็ไม่มีไฟ แต่ทั้งสองมาอิงอาศัยกัน หรือกระทบกันจึงเกิดไฟขึ้น ถ้ามีปัจจัยครบ
ก็ต้องมีอีกสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นจะห้ามไม่ให้เกิดก็ไม่ได้ ถ้าขาดสิ่งหนึ่งใดสิ่งไฟก็เกิดขึ้นไม่ได้ เช่นกัน

ไฟตั้งอยู่ได้เพราะอาศัยก้านไม้ขีดเป็นเชื้อเป็นอาหารของไฟ
เมื่อเชื้อคืออาหารของไฟหมดเป็นอันว่าไฟก็ต้องดับ เพราะหมดเหตุหมดปัจจัย
(อันนี้ก็เข้าหลัก อาหารของอวิชชาหมด ความเกิดอีกก็ไม่มี)

เมื่อไฟดับแล้วไปไหน เฉกเช่นเดียวกับพระอรหันต์ตาย
ในเมื่อเชื้อทำให้เกิดอีกหมดสิ้นแล้ว ความเกิดอีกเป็นอันว่าหมดสิ้นไป
ฉะนั้นไฟก็เช่นเดียวกัน

ดังจะอุปมาอีกอย่างหนึ่ง
เสียงกลอง...ในกลองก็ไม่มีเสียง เสียงก็ไม่ได้อยู่ในไม้ตีกลอง
ไม้ตีกลองกับกลองกระทบกันจึงเกิดเสียงขึ้น เป็นต้น
เสียงก็อย่างหนึ่ง กลองก็อย่างหนึ่ง ไม้ตีกลองก็อย่างหนึ่ง
ทั้งสามอย่างนั้นไม่ปะปนกัน แต่อาศัยกันเสียงจึงเกิดขึ้น

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน

ก่อนพบพลังงานนิวเคลียร์....พวกที่อยู่กับพลังงานจากฟอสซิ้วก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน

ก่อนสังคมดิจิตอล.....สังคมอนาลอกก็นึกสภาพมันไม่ออกเหมือนกัน

การเดินทางครั้งแรก..ยังที่ที่ไม่เคยไป....ไปด้วยความคิด

มีบุรุษหนึ่งเอ๊ะใจว่า...มีสองสิ่งตรงข้ามกันเสมอ....มีสว่างก็มีมืด....มีขาวก็มีดำ....มีเกิดก็ย่อมมีไม่เกิด...แน่นอน

ผู้คิดเดินทางครั้งแรกของ....พวกเรา

อย่างนั้น พลังงานมีวันหายไปจากโลกนี้มั๊ยครับ เหมือนสสารหรือเปล่า

แล้วพลังงานมีหายจากโลกนี้มั้ย?

มีประเด็น 2 อย่างต้องคำนึง...คือ
-โลก..(กามโลก..รูปโลก...อรูปโลก) เป็นระบบปิดแล้วหรือยัง
-วิธีตรวจวัด....

มาที่วิธีตรวจวัด....ปัจจุบันเรามีเครื่องมือวัดแบ่งออกเป็น 2 วิธี
-Active คือส่งพลังงานเข้าไปแล้วตรวจวัดพลังงานที่คายออกมา
-Passive คือ วัดพลังงานที่คายออกมาเอง

ทั้ง 2วิธีมีข้อจำกัดว่า...สิ่งที่ถูกวัดต้องอยู่ในภาวะยังไม่เสถียร.คือ..อยู่ในภาวะกำลังเปลี่ยนแปลงอยู่

เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ยังไม่สามารถวัดค่าพลังงานกับสิ่งที่ไม่ทำปฏิกิริยากับอะไร อะไรได้
เมื่อวัดไม่ได้..ส่วนใหญ่จะให้ค่าเป็น..0...

ในทางคณิตศาสตร์....0..เป็นเลขที่มีค่า...ประหลาดมาก

เอาเฉพาะโลกมนุษย์พอครับ ไม่ต้องถึงเทวโลก

ถ้าเอาเฉพาะโลกมนุษย์....สสารและพลังงานมีสูญในทางปฏิบัติ...ไม่สูญก็แต่ในทฤษฎี..

กิเลสที่เกิดขึ้นกับคนเรา
ถามว่า กิเลสมาจากไหน
กิเลสอยู่ในตัวคนหรือ ?
กิเลสอยู่นอกตัวคนหรือ ?

ถ้าตอบว่าไม่แล้วกิเลสเกิดขึ้นมาจากอะไร มาจากไหน?

แล้วกิเลสที่เกิดแล้วตั้งอยู่ ๆ เพราะอะไร?

เมื่อกิเลสดับแล้ว กิเลสไปอยู่ที่ไหนหรือ?

สสารไม่ได้หายไปไหนแต่เปลี่ยนรูปไป
พลังงานมีวันหมดเมื่อแหล่งพลังงานหมด

โลกมีพลังงาน เช่น ลม น้ำ น้ำมันดิบ ก๊าซธรรมชาติ ความร้อนใต้พิภพ
พลังงานจะมีอยู่ในโลกตราบเท่าที่โลกยังดำรงอยู่
และมันจะหมดลงเมื่อดวงอาทิตย์กลืนกินโลกเมื่อดวงอาทิตย์อยู่ในภาวะดาวยักษ์แดง

กิเลส..เป็นนามธรรม...เป็นชื่อเรียก..ความคิดประเภทที่ทำให้เกิดทุกข์

ความคิดที่ทำให้เกิดทุกข์....เกิดจากความไม่รู้....

ถึงยามใดที่..รู้แล้ว....ความไม่รู้นั้นก็เปลี่ยนเป็นความรู้ไป....เรียกตามสมมุติว่า...ความไม่รู้ดับ

ความคิด..ก็ยังมีเหมือนเดิม....แต่ความคิดประเภททำให้เกิดทุกข์อีก...มันไม่มี...เรียกตามสมมุติว่า..กิเลสดับ

และเรียกตามสมมุติถึงความไม่มีทุกข์..ว่า...ทุกข์ดับ

โดยแท้แล้ว...ไม่มีอะไรหายไป...หรือ...โผล่ขึ้นมาจากความไม่มีอะไรหรอก....มันแค่เปลี่ยนไปเท่านั้น

คัมภีร์พระพุทธศาสนา อธิบายได้หมูๆ เลย