ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนว่า มรรคคือหนทางที่เป็นไปเพื่อจุดมุ่งหมาย
การจะทำให้เกิดมรรคได้เราจะต้องมีจุดมุ่งหมายเสียก่อน อย่างเช่น......

เราต้องการไปสถานที่ใดสักแห่งเราก็ต้อง หาทางหรือถนนหนทางที่มุ่งตรงไปสถานที่นั้น
ดังนั้นจุดมุ่งหมายหรือสถานที่ๆเราจะไป จึงมีความสำคัญเป็นอันดับแรก
มรรคเป็นเพียงส่วนประกอบ แต่ก็ไม่ใช่ไม่สำคัญ มันมีความสำคัญ
เพราะต้องอาศัยมันเพื่อให้สู่จุดมุ่งหมาย

เมื่อจุดมุ่งหมายเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด มรรคเป็นส่วนประกอบให้จุดมุ่งหมายเกิดความสำเร็จ
เหตุนี้จึงต้องให้........จุดมุ่งหมายและมรรคสัมพันธ์กัน เปรียบเหมือนการไปสถานที่ใดที่หนึ่ง
ย่อมต้องใช้ถนนหนทางให้ถูก มันจึงจะพาเราไปสู่จุดมุ่งหมายได้
ในที่นี้จะขอกล่าวแต่เพียงจุดมุ่งหมายที่พระพุทธองค์ทรงสอน นั้นก็คือ...นิพพาน

การจะชี้หนทางหรือมรรคเพื่อไปสู่นิพพานได้ จะต้องบอกให้รู้ก่อนว่าหนทางที่ถูกเป็นอย่างไร
และหนทางที่ผิดเป็นอย่างไร การอ่านพระธรรมจึงต้องมีปัญญาแยกแยะว่า....
สิ่งในเป็นหนทางที่ผิดจากจุดมุ่งหมายที่พระพุทธองค์ทรงกำหนด นั้นก็คือนิพพาน

ต้องขอบอกก่อนว่า ที่กล่าวว่าหนทางที่ผิด มันหมายถึงผิดไปจากหนทางเพื่อนิพพาน
ไม่ใช่ว่าสิ่งที่ทำเป็นความผิดเป็นความชั่ว ในตอนแรกถึงได้เกริ่นไว้ก่อน ในเรื่องจุดมุ่งหมาย
และในที่นี้จุดมุ่งหมายก็คือ.....นิพพาน

เมื่อเรารู้จุดมุ่งหมายแล้ว รู้ว่าจุดมุ่งหมายก็คือนิพพาน ที่นี้มารู้หนทางหรือมรรค
มรรคที่ว่า มีอยู่สองหลักใหญ่ หลักหนึ่งมันไม่ใช่ทางสู่นิพพาน แต่อีกหลักหนึ่งใช่

เมื่อเป็นเช่นนี้เราจึงควรเดินไปในทางที่ถูก นั้นหมายความว่า หนทางหรือมรรคเพื่อนิพพานนั้นเอง
พระพุทธองค์ทรงชี้แนะให้เห็นว่าหนทางในถูก แต่ในความถูกนั้นพระพุทธองค์ ทรงชี้ให้เห็นถึง
หนทางผิด เพื่อให้รู้ว่าไม่ควรเดิน.....ตามหลักการจะรู้ถูกได้ จำเป็นต้องรู้ผิดด้วย

มรรคที่พระพุทธองค์ชี้แนะเพื่อนิพพาน......มีอยู่๘องค์ เรียกว่าอริยมรรคมีองค์๘
เรียกสั้นๆว่า สัมมามรรค
และยังมีหนทางผิดจากนิพพานก็มีอยู่๘เช่นกัน......เรียกว่า.....มิจฉามรรค

ในความเป็นมรรคที่กล่าวมา จะมีมรรคอยู่กลุ่มหนึ่ง ที่เป็นทั้ง สัมมามรรค
และเป็นทั้งมิจฉามรรค......เราเรียกมรรคกลุ่มนี้ว่า สัมมามรรค ที่เป็นสาสวะ

สัมมามรรคที่เป็นสาสวะ เป็นทั้งมิจฉามรรคและสัมมามรรค
ถ้ากล่าวในแง่ของความเป็นอกุศล สัมมาสาสวะเป็นคนล่ะกลุ่มกับมิจฉามรรค

แต่ถ้ากล่าวในแง่ความเป็นกุศล สัมมาสาสวะจัดอยู่ในกลุ่มของสัมมามรรค
ตรงข้ามถ้ากล่าวในแง่นิพพาน....สัมมาสาสวะ จัดอยู่ในกลุ่มของมิจฉามรรค

ขอแบ่งกลุ่มให้ดูง่ายๆ.....
๑.มิจฉา....(กุศล อกุศล)
๒.สัมมา....(กุศล.....สาสวะและอนาสวะ)

เราต้องทำความเข้าใจให้ดีกับบัญญัตที่เรียกว่า......มรรค
เมื่อเราจะกล่าวถึงคำว่ามรรค เราจะต้องกล่าวด้วยว่า.....มรรคของอะไร
ดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้นว่า มรรคต้องมีจุดหมายปลายทาง


ไม่ใช่จะมาบอกว่า มรรคมีเท่านั้นเท่านี้ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ให้เข้าใจได้เลยว่า
บุคคลนั้นขาดความเข้าใจในมรรค

ตัวอย่างเช่น ถ้าเราจะกล่าวถึงอริยมรรคมีองค์๘
เราจะต้องกล่าวหรือเราต้องรู้จุดหมายปลายทางเสียก่อน นั้นก็คือ....สัมมาญาณะ
ในอริยมรรคมีองค์๘ มรรคแต่ล่ะองค์ล้วนเป็นมรรคของ...สัมมาญาณะ

เช่นกันในอริยมรรคมีองค์แปด ในองค์มรรคแต่ล่ะองค์ล้วนมี มรรคของตนเอง
อย่างเช่น...สัมมาทิฐิ ย่อมต้องมีมรรคเพื่อสัมมาทิฐิ และองค์อริยมรรคอื่นก็เช่นกัน

สรุปให้ฟังสั้นๆว่า การจะกล่าวในเรื่องของ..มรรค
จะมากล่าวเพียงแค่ว่า มรรคมีเท่านั้นเท่านี้ไม่ได้
เราจะต้องบอกด้วยว่า มรรคของอะไรหรือมรรคเพื่ออะไร

ดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น การจะมาบอกจำนวนมรรค จะต้องมีจุดหมายปลายทาง
เพราะมันขึ้นอยู่กับองค์ธรรมที่เป็นประธาน เหตุนี้มรรคในแต่ล่ะองค์ธรรมประธานจะไม่เท่ากัน

ทั้งนี้และทั้งนั้น.......มรรคที่เป็นจำนวนหรือหัวใจของพุทธศาสนิก ไม่แยกว่าจะเป็นบุคคล
ระดับไหน ปุถุชนหรืออริยชน ผลสุดท้ายแห่งการตรัสรู้.........
จะต้องอาศัยมรรคที่พระพุทธองค์ได้กล่าวไว้ นั้นก็คือมรรคในโพธิปักขิยธรรม

มรรคในโพธิปักขิยธรรมมีจำนวนทั้งสิ้น......๓๗ประการ

จินตนาการเข้าไปเอ้า....

กรัชกายกับบิกทู่นิสัยพอกัน ทำอะไรเป็นเด็ก
พอถูกขัดใจ ก็พาลไปทั่ว กระทู้นี้มันเกี่ยวอะไรด้วย
แล้วที่พูดมามันมีเหตุผลมั้ยล่ะนั้น ไร้เดียงสาจริงๆ

บางเรื่องบางอย่างพูดได้เพราะต้องพูดให้เขาได้ยินไ้ด้ฟัง แต่บางเรืองบางอย่างต้องลงมือทำ พอเข้าใจไหม