เส้นทางชีวิตของมนุษย์ คุณคิดว่าใครคือผู้กำหนด
กรรมและเหตุ ที่เคยสร้างไว้ใช่หรือไม่

เราถูกกำหนดโดยกรรมและเหตุปัจจัย
ทำให้วงล้อของวิถีชีวิตดำเนินไปตามแรงกรรม
เพราะเหตุนี้ชีวิตคนเราจึงแตกต่างกัน สุขทุกข์ไม่เท่ากัน กิเลศมากน้อยแตกต่างกันไป ดีเลวไม่เสมอกัน เกิดมารวยหรือจน สวยหรือ หล่อ ขี้เหร่ก็กรรมจัดสรร เคยรู้สึกไหมว่า บางครั้งเราอยากมีชีวิตเป็นอย่างนี้ ไม่อยากมีชีวิตเป็นแบบที่ตนเป็นอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะกรรมกำหนด

พระพุทธองค์...ทรงสอนใว้..ไม่ให้คิดว่า..หรือ..เชื่อว่า...ที่เราเป็นอยู่นี้เป็นเพราะ..กรรมในอดีตเป็นผู้กำหนดให้เป็น..ให้เรามี...ในปัจจุบัน

ท่านตรัสทำนองว่า...หากพราหมณ์เหล่าใดมีทิฏฐิเช่นนี้...ท่านจะตรัสถามพราหมณ์เหล่านั้นทำนองว่า...ถ้ากรรมเก่ากำหนดให้ท่านต้องฆ่าสัตว์..ต้องลักทรัพย์..ฯลฯ...ให้ท่านต้องกระทำผิดเป็นข้าศึกต่อพรหมณ์จรรย์...ท่านจักกระทำตามนั้นมั้ย?

จริงอยู่...ในขณะเดียวกัน...พระพุทธองค์ก็ยังสอนว่า...ไม่มีอะไรไม่เกิดจากเหตุ..เหตุนั้นเราเป็นผู้กระทำเอง

ทั้งสองอย่างนี้..ไม่ขัดกันนะครับ

ในความคิดของผม...กรรมในอดีตไม่ว่าดีหรือชั่ว...เราต้องได้รับ...แต่เราก็มีสิทธิที่จะกระทำกรรมใหม่ๆ ณ. ปัจจุบัน...ว่าเราจะทำกุศล..หรือ..อกุศล...จะตกอยู่ในวัฏฏะสงสารหรือจะออกจากวัฏฏะวน...จะทุกข์ต่อไปหรือจะพบสุขอย่างยิ่ง....อันนี้เราเลือกได้...เลือกกระทำได้

และ...การเลือกกระทำกรรมใหม่ๆในปัจจุบัน..นี้แหละ...มันก็จะกลายเป็นกรรมในอดีตของวันพรุ่งนี้ไปโดยปริยาย

คำตอบว่าใครเป็นผู้กำหนด...จึงกลายเป็นว่า...เรา..ณ. ปัจจุบันนี้แหละ...ถ้าคิดดีมีวิชชา..ก็ไปสุคโต...ถ้าคิดไม่ดีมีมานะทิฏฐิ...ก็เวียนว่ายต่อไป

คุณ กบ เขียน






ผู้ที่จะออกจากวัฎฎะวนได้ จะต้องทำอย่างไร
ในเมื่อยังต้องใช้ชีวิต อยู่ในโลกที่มีแต่กิเลส

คุณน้องเขีย






บางครั้งพี่เต้ก็คิดแบบคุณน้องเขียนนี่หล่ะค่ะ
คิดว่าชีวิตที่มันเกิดขึ้นทุกวันนี้
มันไม่ใช่สิ่งที่เราคิดหรือนึก แต่สิ่งเหล่านี้
เข้าในชีวิตของเราได้ยังไง
เพราะฉนั้นอะไรล่ะ ที่ทำให้สิ่งต่างๆเข้ามา
ในชีวิต

หนทางที่จะให้ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดได้
จะต้องทำอย่างไร มนุษย์เราหนีกรรม
หรือเหตุที่สร้างไว้ไม่ได้จริงๆ

ผู้หมดกิเลส...ก็ล้วนอยู่ในโลกที่มีกิเลส..ทุกคนครับ

ส่วน...ทำอย่างไรนั้น...ก็ต้องทำอย่างที่พระพุทธองค์ตรัสรู้
ท่านตรัสรู้..อริยะสัจ4...เราก็ไปดูว่า..อริยะสัจสี่..มีอะไร...รู้อะไร
ท่านตรัสสอนทางดำเนิน..คือ..โพธิปักขิยธรรม 37 เราก็ไปดู..ไปศึกษา

คนที่จะไปได้...บารมี10 บุญกริยาวัตถุ 10 ต้องครบ...ต้องพบกัลยาณมิตรที่มีกัลยาณธรรม..จุดนี้สำคัญนะครับ..
กัลยาณมิตรสำคัญนะครับ..ไม่งั้นอ่านหนังสือก็ได้แค่อ่านไปงั้นๆ...

ทีนี้...จะพบกัลยาณมิตร(ตัวเป็นๆ)ยังงัย?...ต้องได้...อธิฐานครับว่า...ขอทำนิพพานในชาตินี้..และขอละสิ่งที่เคยอธิฐานเก่าก่อนทั้งหมดด้วย...(เอาชัวร์..เพราะไม่รู้ว่าเราได้อธิฐานก่อนมาเกิดรึเปล่า)...ซึ่งเป็น 1 ในบารมี10...

แล้ว...เราจะพบกัลยาณมิตรคู่ปรับของเรา...ทีนี้...จะเรียนจะรู้อริยะสัจสี่...จะเรียนโพธิปักขิยธรรม 37...ก็จะซึมเข้าไปในใจได้...ครับ

เส้นทางชีวิตของมนุษย์ คุณคิดว่าใครคือผู้กำหนด
กรรมและเหตุ ที่เคยสร้างไว้ใช่หรือไม่

ตัวเราเป็นผู้กำหนดตัวเราเอง เส้นทางอันยาวไกลมีอยู่เส้นทางนึงมีจุดสิ้นสุด คือเส้นสาย อริยะ อย่างน้อยชาตินี้ต้องละสังโยชน์ 3 ประการเบื้องต้นอย่างมากไม่เกิน 7 ชาติ หากคลาดจากเส้นทางนี้ ก็คงอีกนาน

เอ่อ..ถ้าเรามีสัจจะวาจาตั้งใจอธิษฐานบารมี ขอนิพพานหลุดพ้นจากวัฏฏะในชาติปัจจุบันนี้...
แล้วประกอบกับผู้นั้นมีความเพียรและบารมีถึงขั้นสามารถปฏิบัติเพื่อให้หลุดพ้นได้ตามสัจจะอธิษฐานตน..คุนน้องว่ากระแสแห่งกรรมจะเหวี่ยงให้เราได้พบกับกัลยามิตรรวมถึง คู่กรรมคู่เวร และเจ้าหนี้หลายภพชาติจะมารอจ่อบัตรคิวชำระหนี้สิน อย่างแน่นอน.แต่จะมาในรูปแบบใดก็ไม่รู้(ที่กล้าพูดเพราะเจอมากับตัวเอง)..มันจะต้องผ่านบททดสอบค่ะ เรียนรู้ทุกข์ระดับตั้งแต่อนุบาล..ประถม..มัธยม..และปริญญา จนจบหลักสูตรของความทุกข์ เมื่อมันทุกข์จนขี้เกียจทุกข์เพราะเจอสารพัดทุกข์นั้นเอง จนเห็นแจ้งในทุกข์จนไม่เอาแล้วทกข์ ไม่มีอะไรในโลกนี้สามารถทำให้ทุกข์ได้อีก ถึงจะจบหลักสูตร ได้นิพพาน เป็นใบประกาศนียบัตร

ชีวิตเราเกิดมาไม่ใช่จะอาศัย "กรรม" เพียงอย่างเดียว
ยังมี จิต, อุตุ, อาหาร, อีก ที่เป็นปัจจัยที่สนับสนุนกันเกิดขึ้น
เมื่อ กรรม, จิต, อุตุ, อาหาร, เหล่านี้ขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปการเกิดขึ้นก็เกิดไม่ได้

การเกิดขึ้นของชีวิตโดยอาศัยเหตุเหล่านั้น
ธรรมที่เป็นเหตุให้รูปเกิดขึ้นนั้น มีอยู่ ๔ อย่าง คือ

๑. กรรม ๒. จิต ๓. อุตุ ๔. อาหาร

๑. กรรม หมานถึงการกระทำที่เกี่ยวด้วย กาย วาจา ใจ เป็นกุศลบ้าง เป็น อกุศลบ้าง
ที่ได้ทำมาแล้วในภพก่อนหรือภพนี้ ได้แก่ กรรม ๒๕ คือ เจตนาที่อยู่ใน อกุศลจิต ๑๒
มหากุศลจิต ๘ รูปวจรกุศลจิต ๕ รวมกรรม ๒๕ นี้ ทำให้กัมมชรูป
เกิดขึ้นในสันดานของสัตว์ทั้งหลาย ทุก ๆ ขณะของจิต นับตั้งแต่ปฏิสนธิจิตเป็นต้นมา

๒. จิต ได้แก่ จิต ๗๕ (เว้นทวิปัญจวิญญาณ ๑๐ อรูปวิบาก ๔ ปฏิสนธิจิต
ของสัตว์ทั้งหลาย และจุติจิตของพระอรหันต์) เจตสิก ๕๒ ที่ในปัจจุบันภพ ทำให้
จิตตชรูปเกิดขึ้นในสันดานของสัตว์ทั้งหลาย ทุก ๆ อุปปาทักขณะของจิตนับตั้งแต่ปฐมภวังค์
ที่ต่อจากปฏิสนธิจิตเป็นต้นมา

๓. อุตุ ได้แก่ สีตเตโช ความเย็น อุณหเตโช ความร้อน ที่อยู่ภายในสัตว์และภายนอกสัตว์
ทำให้อุตุชรูปเกิดขึ้น สำหรับภายในสัตว์ให้เกิดขึ้นทุก ๆ ขณะจิต นับ ตั้งแต่ฐีติขณะ
ของปฏิสนธิจิตเป็นต้นมา ส่วนความเย็นและความร้อนอยู่ภายนอกสัตว์นั้น เวลาใดปรากฏเกิดขึ้น
เรียบร้อยแล้ว เวลานั้นทำให้อุตุชรูปเกิดขึ้นได้เรื่อย ๆ ไปไม่ขาดสาย

๔. อาหาร ได้แก่ โอชาที่อยู่ในอาหารต่าง ๆ ทำให้อาหารชรูปเกิดขึ้นในสันดาน
ของสัตว์ทั้งหลายทุก ๆ ขณะของจิต นับตั้งแต่โอชาของอาหารนั้นแผ่เข้าไปในร่างกายของสัตว์นั้น ๆ
เรียบร้อยแล้ว

อยากทราบรายละเอียดมากกว่านี้ โปรดศึกษาในพระอภิธรรมัตถสังคหะนั้นเถิด

การจะออกจากวัฏฏะได้นั้นก็อาศัยธรรมชาตินี้แหละ ที่เป็นกุศลบ้างอกุศลบ้างเหล่านี้
เป็นเครื่องพิจารณาเป็นการกระทำให้กุศลเกิดขึ้นเพื่อชำระอกุศลที่เป็นตัวเหนี่ยวรั้งให้อยู่ในวัฏฏะ
การทำกุศลที่จะออกจากวัฏฏะได้นั้นก็ต้องเป็นการทำกุศลที่เจริญขึ้นติดต่อกัน
กุศลนั้นได้แก่การเจริญวิปัสสนากรรมฐาน ที่เป็นมรรคกุศลที่ตัดวงจรวัฏฏะได้ ถึงเป็นพระอริยะบุคคล

การที่เราจะออกจากวังวนในวัฏฏสงสารนี้ได้ ต้องทำลายตัวอวิชชา(ความไม่รู้ตามความเป็นจริง)นี่แหละครับ
ถ้าเราทำลายตัว อวิชชาลงได้เมื่อไหร่ได้ก็เท่ากับตัดวงจรที่จะเป็นปัจจัยในการเกื้อกูลให้มีการเกิดต่อไป ที่เรียกว่า
"ปฏิจสมุปบาท" เพราะถ้าไม่มีการเกิดก็ย่อมจะไม่มีทุกข์อีกต่อไปครับ

คุณ กบฯ เขียน





นี่คือเหตุผลหนึ่งค่ะที่เราไปเชียงใหม่ เราก็ไม่ได้อธิฐานอะไร

ผลปรากฏว่าเจอแต่กิเลสล้วนๆเลย

คุณ หัสพล พวงแก้ว เขียน




คุณหมายถึง การหยุดการปรุงแต่งใช่หรือไม่ค่ะ

กราบเรียนท่านสมาชิกผู้ทรงเกียรติอย่างนี้นะครับ

โลกนี้ใครสร้าง
ไอโฟนใครสร้าง
ไมโครซอฟต์ใครสร้าง

คนสร้างนั่นแหล่ะครับกำหนด

หากมองอีกด้านนะครับ ถ้าท่านคิดว่าไม่มีใครสร้างสรรพสิ่ง

ทุกสิ่ง เกิดขึ้นเอง ตั้งอยู่เอง ดับไปเอง ด้วยตัวของมันเอง
ไม่มีใครสร้าง ไม่มีใครกำหนด มันมีของมันอยู่แล้ว เราแค่
บังเอิญเกิดมารับรู้ว่าทุกสิ่งเป็นอย่างไรก็เท่านั้นเอง

พยายามทำความเข้าใจนะครับ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนธรรมดา
ไม่มีอะไรลึกลับซับซ้อนเลยครับ

รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับใช้ท่านนะครับ ขอให้ท่านค้นหาคำตอบให้พบนะครับ

เจอแล้ว....ทำงัยต่อ