ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ
ภาษิต ของพระองค์แจ่มแจ้งนัก พระโคดมผู้เจริญ ทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย
เปรียบเหมือนบุคคลหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง
หรือส่องประทีปในที่มืดด้วยหวังว่า ผู้มีจักษุจักเห็นรูป ฉะนั้น ข้าพเจ้านี้ขอถึงท่านพระโคดม
พระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ ว่าเป็น สมณะ ขอท่านพระโคดมจงจำข้าพเจ้าว่า
เป็นอุบาสกผู้ถึงพระรัตนตรัยเป็นสมณะตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ดังนี้แล.

คำว่า เปรียบเหมือนบุคคลหงายของที่คว่ำ คือเราไม่รู้เพราะความไม่รู้เราเลยปิดตัวเองไม่เชื่อ ไม่ฟังใคร จนได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าจึงได้เข้าใจตัวเองเปิดใจที่คว่ำอยู่

คำว่า เปิดของที่ปิด เปรียบเหมือน ความไม่รู้ หรือ อวิชชา ความไม่รู้ทำให้เราทำผิด มีความเห็นที่ผิดมาตลอด จึงเปิดด้วย วิชชาความรู้จริง

คำว่า บอกทางแก่คนหลงทาง คือ เราหลงทางอยู่กับวัฏฏะหาทางออกไม่ได้เวียนว่าย ตายเกิด จมอยู่กับความทุกข์

คำว่า หรือส่องประทีปในที่มืดด้วยหวังว่าผู้มีจักษุจักเห็นรูป คือ ปัญญา นั้นเองที่จะส่องเห็นรูปในที่มืด เหมือนคนมีตาในไม่ใช่ตาเนื้อ ที่จะเห็นรูปของนามหรือจิตของตนได้

ผมเข้าใจถูกต้องหรือเปล่าผิดถูกขออภัยท่านผู้รู้ด้วยนะครับ

เชิญข้อต่อไป

พบคนถูกต้อง(กัลยาณมิตร) ก็จะได้รู้สิ่งที่ถูกต้อง

รู้ถูกต้องจะทำให้ เห็นถูกต้อง (สัมาทิฏฐิ)

เห็นถูกต้องจะทำให้เกิด คิดถูกต้อง (สัมมาสังกัปปะ)

คิดถูกต้อง(มโนกรรม) จะทำให้เกิด ทำถูกต้อง(สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ)

ทำถูกต้อง ย่อมได้รับผลถูกต้อง (นิโรธ)

ผลถูกต้อง ย่อมจะทำให้ คิด พูด ทำ ถ่ายทอดแต่สิ่งที่ถูกต้อง

คิด พูด ทำ ถ่ายทอดแต่สิ่งที่ถูกต้องก็คือกัลยาณมิตรต่อไป