สำหรับผู้ที่จะรู้ว่าใครเป็นพระอริยบุคคลได้นั้น ต้องมีคุณธรรมที่เสมอกันหรือมากกว่า
ถ้าเป็นปุถุชนจะไม่สามารถรู้ได้เลยว่าท่านใดเป็นพระอริยะบุคคล
พระโสดาบันก็จะรู้ได้เพียงผู้ทีได้เป็นพระโสดาบันเท่านั้น สูงกว่านั้นท่านก็รู้ไม่ได้
ส่วนพระสกทาคามีก็จะรู้ได้ว่าใครได้เป็นพระสกทาคามี กับพระโสดาบัน สูงไปกว่านั้นรู้ไม่ได้
ส่วนพระะอนาคามีก็จะรู้ได้ว่าใครได้เป็นพระอนาคามี ใครได้เป็นพระสกทาคามี
และพระโสดาบัน สูงกว่านั้นก็จะรู้ไม่ได้
ส่วนพระอรหันต์ท่านจะรู้ทั้งหมดว่าใครสำเร็จพระอริยะบุคคลระดับใด

ถ้ามีใครมาบอกว่าผู้นั้นเป็นพระอริยะบุคคลขั้นนั้นขั้นนี้
ก็ขอให้แค่ฟังไว้เท่านั้นพอ ให้ถือหลักในกระทู้ข้างบนเป็นตัวตัดสินใจที่จะเชื่อ

เห็นด้วย..ครับ

ผมคิดนะ....เราทำถึงเมื่อไร..เราก็รู้เองแหละ.. .

แต่ก็มีหลายราย..นะ...แม้เราไม่ถึง..แต่ก็รู้..เพราะท่านเหล่านั้นพากันแพ้ภัยตัวเอง..ไปซะก่อน

แต่ถึงอย่างไรแม้เราจะเป็นปุถุชนก็จริง
บางครั้งก็สัมผัสกับตนเองได้โดยอยู่ใกล้ชิดกันนานๆ
สังเกตุกิริยาอาการที่แสดงออก (แต่เราก็ต้องมีหลักการสังเกตุด้วย)
อันนี้ไม่ได้หมายความว่าชัวร์เลยนะเพียงแค่สังเกตุอยู่ในขั้นนั้น

พระอนาคา..ขึ้นไป...นี้..รู้ได้ง่าย..รู้แบบรวมๆ....แต่ไม่รู้ว่า..จริงๆ..ท่านอยู่ตรงไหน..

แต่..โสดา..สกทา...นี้รู้ได้ยากกว่า..ต้องอยู่ใกล้ชิดนานพอสมควร.

ศีล...(สีลาจารวัตร์)..รู้ด้วยการคลุกคลี
ปัญญา....รู้ด้วยการสนทนา

แต่ก็อย่างที่ลุงว่า...ยังไม่ชัวร์...คือเรารู้คร่าวๆ..อย่าไปหมายเอาว่าเป็นจริงเป็นจังมากนัก

ที่สำคัญ..ที่สุด...คือ..เราต้องรู้ใจเราให้มากๆ..ก่อน...มีสติรู้..ไหนกุศล..ไหนอกุศล..ฯลฯ..ในขณะจิตของเราก่อน...ดูใจเราเก่งเท่าไร..ก็จะรู้จิตใจของผู้อื่นได้มากเท่านั้น

สาธุ....มีหลายท่านบอกว่าพระองค์นั้นท่านเป็นพระอริยะขั้นนั้นขั้นนี้....อิอิ....โชว์โง่ชัด..แถมเป็นคนอวดรู้อีก

พระอนาคา รู้ได้ง่าย ยังไงครับ

ท่านจะไม่มีอาการโกรธ หรือเสียใจให้เห็นเลย

แค่ไม่โกรธ กับไม่เสียใจ ยังไม่พอนะครับผมว่า

ไม่จำเป็นจะต้องไปรู้ว่าใครจะได้หรือไม่ได้ แค่เรารู้ทันอย่างเดียวยังไม่ทันเลย เค้าเป็นก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับเค้านิ ธรรมะของพระพุทธเจ้าศักดิ์สิทธิ์อยู่เสมอ ผู้ใดปฏิบัติถึงก็รู้ผลแล้ว...ใครปฏิบัติถึงก็คุ้มค่าแล้ว...แล้วไม่จำเป็นต้องรู้ว่าใครถึงขั้นไหนด้วย เพราะไม่มีประโยชน์อะไร... และเราไม่ได้สนใจวา่ใครจะถึงถึงขั้นไหน..แต่ธรรมะของพระพุทธเจ้าถึงอยู่แล้ว..

พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงตรัสว่า หากประสงค์ความสงบเป็นอันว่าสงบแล้ว ปราถนาจิตเป็นสมาธิ เป็นอันว่าเธอได้สมาธิแล้ว ปราถนาโสดาปฏิมรรค สกิทาคามิมรรค อนาคามีมรรค หรืออรหัตมรรค หรืออรหัตผลเป็นอันว่าเธอได้แล้ว เพราะเธอรู้ทันอยู่...สังเกตให้รู้ทันปัจจุบันตลอดเวลาก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปตรวจดูใครเพราะถึงเเช็คไปก็ไม่มีสิทธิ์รู้หรอก

ใช่ครับ...

ใช่ครับ..ว่ายังไม่พอ...
เพียงแต่..ถ้ามีไม่พอใจ..มีชอบใจ(กามราคะ)....ก็ตัดไปเลยว่า..ไม่ใช่แน่

หากไม่มี....นี้ก็ต้องดูต่อไป..ครับ..ยังตัดสินอะไรไม่ได้

อยากรู้
ต้องลองไปยั่วอารมณ์ท่านดูรึเปล่า

การที่จะมีอะไรเข้ามาเพื่อทดสอบอารมณ์ผู้ปฏิบัติธรรม
ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ
โดยเฉพาะ ผู้ที่เข้าสู่โลกุตระธรรมด้วยแล้ว

สำหรับผู้ที่ยังต่อสู้อยู่ในแดน โลกียะธรรม ก็คงจะเจอบททดสอบเยอะ
บางที ไม่โกรธ ไม่เสียใจ ไม่แสดงความโลภ แสดงสำรวมก็มี ด้วยกำลังแห่งมานะทิฐิ
ไม่ใช่ด้วยกำลังปัญญา หรือ กำลังจิต
พอปุถุชนเห็น มันก็น่าหมั่นเขี้ยวเป็นธรรมดา
ก็พลอยมีเรื่องให้ได้แหย่นิดแหย่หน่อย
พอให้ได้เกา ๆ คัน ๆ ขำขำ งอน ๆ กันไปตามประสา

ส่วนผู้ที่สะสมอริยะทรัพย์อยู่
การกระทำใดที่ทำให้อริยะทรัพย์ต้องพร่อง ต้องเสื่อม
ถือว่าเป็นเรื่องที่ผู้เพียรอยู่ ย่อมเฝ้าสำรวมระวังเป็นอย่างมาก
สติประคองจิตยิ่งกว่าอุ้มเด็กอ่อนแรกเกิด
ซึ่งท่านอาจจะไม่ได้เจอบททดสอบบ่อยนัก
แต่ว่าบทที่ท่านจะต้องเจอ ก็มักจะหนักหน่วง
ซึ่งโดยมาก ท่านก็จะไม่พ่ายหรอก
เพราะ โดยโลกุตระธรรมแล้ว เป็นการสู้แบบหลังชนฝา
ไม่มีการถอยกลับ
จะเอาชนะได้ช้าหรือเร็ว ก็ขึ้นอยู่กับกำลังใจ อุบาย และเวลา



ว่าแต่ อ๊บซ์อยากถูกทดสอบแล้วเหร๋อ...