ผู้สร้างกรรมไม่มี และผู้เสวยผลของกรรมก็ไม่มี
ธรรมล้วนๆ เป็นไปอย่างเดียว นี้เป็นสัมมาทัสสนะ
(ความเห็นโดยชอบ)

เมื่อกรรมและวิบากพร้อมทั้งเหตุเป็นไปอย่างนี้
ก็ไม่มีใครรู้เบื้องต้นและเบื้องปลาย ดุจไม่มีใครรู้
เบื้องต้นและเบื้องปลายของเมล็ดพืชและต้นไม้ เป็นต้น ฉะนั้น

แม้ในอนาคต ความไม่เป็นไปในสังสารวัฏก็ไม่ปรากฏ
พวกเดียรถีย์ทั้งหลายไม่รู้ความข้อนี่ ทั้งตนเองก็ไม่มีความเชี่ยวชาญ
จึงยึดถือสัตตสัญญา (ความสำคัญหมายว่า มีสัตว์มีบุคคล)

แล้วมีความเห็นว่าเที่ยง ว่าขาดสูญ ยึดถือทิฏฐิ ๖๒ ประการ
ต่างโต้แย้งกันและกันอยู่

พวกเดียรถีย์เหล่านั้น ซึ่งมีเครื่องผูกพันคือทิฏฐิผูกพันไว้
จึงถูกกระแสแห่งตัณหาพัดพาไป เมื่อถูกกระแสแห่งตัณหาพัดพา
อยู่ พวกเขาก็ไม่พ้นจากทุกข์

เอวเมตํ อภิญฺญาย ภิกฺขุพุทฺธสฺส สาวโก
คมฺภีรํ นิปุณํ สุญฺญํ ปจฺจยํ ปฏิวิชฺฌติ

ภิกษุผู้เป็นสาวกของพระพุทธเจ้า
รู้ความนี้ด้วยปัญญาอันยิ่งดังกล่าวมานี้
จึงเห็นชัดซึ่งปัจจัย(ของนามและรูป)
อันลึกซึ้งเป็นของว่าเปล่า

กมฺมํ นตฺถิ งิปากมฺหิ ปาโก กมฺเม น วิชฺชติ
อญฺญมญฺญํ อุโภ สุญฺญ น จ กมฺมํ วินา ผลํ

กรรมไม่มีอยููในวิบาก วิบากไม่มีอยู่ในกรรม
กรรมและวิบากทั้งสอง ต่างว่างเปล่าซึ่งกันและกัน
แต่ถ้าหากปราศจากกรรมเสียแล้ว ผลก็หามีไม่

ไฟไม่มีในดวงอาทิตย์ ไม่มีในแก้วมณี(ที่ใช้ส่อง)
ไม่มีในมูลโค ไฟนั้นมิได้มีอยู่ในภายนอกสิ่งทั้ง ๓ เหล่านั้น

แต่มันเกิดขึ้นประกอบกัน(ของสิ่งทั้ง ๓) ฉันใด วิบากก็ฉันนั้น
หามิได้ภายในกรรม แม้ภายนอกกรรมก็ไม่ได้(เพราะ)กรรมมิได้อยู่ในวิบากนั้น

กรรมนั้นว่างเปล่าจากผล ผลก็มิได้อยู่ในกรรม
แต่เพราะอาศัยกรรมแล ผลจึงเกิดขึ้นจากกรรมนั้น


ความจริง ในโลกนี้ ไม่มีเทพเจ้า หรือพระพรหมผู้สร้างสังสารวัฎฏ์
ธรรมแท้ๆ เป็นไปเอง เพราะการประกอบกันของเหตุปัจจัย

วิสุทธิมรรค เล่ม ๓ ภาคปัญญา ปริเฉทที่ ๑๙ กังขาวิตรณวิสุทธินิเทศ

สำนวนไทย...มันขึ้นอยู่กับคนแปล...

ก็เห็นๆอยู่...ว่ากำลังเข้าใจข้อความที่อ่านตามความคิดตน...

ปรากฏขึ้นมาแล้ว...ก็ไม่เห็นความปรากฏนั้น..ยึดเอาความปรากฏนั้น..ว่าเป็นสาระ..

555....