รู้ถูกต้อง เป็นเหตุให้ เห็นถูกต้อง(สัมมาทิฏฐิ)

เห็นถูกต้อง เป็นเหตุให้ คิดถูกต้อง (สัมมาสังกัปปะ)

คิดถูกต้อง เป็นเหตุให้ ทำถูกต้อง (สัมมากัมมันตะ)

ทำถูกต้อง เป็นเหตุให้ ได้สิ่งที่ถูกต้อง (สัมมาวิมุติ)

ได้สิ่งที่ถูกต้อง เป็นเหตุให้ เป็นคนถูกต้อง (กัลยาณชน,เตรียมชาวพุทธ,ชาวพุทธ,อริยชน)

เป็นคนถูกต้อง เป็นเหตุให้ พูด ทำ และถ่ายทอดแต่สิ่งที่ถูกต้อง (กัลยาณมิตร)

ความรู้ถูกต้องนั้นต้องรู้อย่างไร?

โปรดติดตามตอนต่อไปครับ

เว็บหายไปตั้งหลายเดือนนึกว่าจะดีขึ้น

รู้ถูกต้องนั้นคือ ต้องรู้หัวใจการค้นพบของพระพุทธเจ้า ซึ่งก็คือ อริยสัจ 4 ประการนั่นเอง

อริยสัจ 4
1.ทุกข์ คือผลทุกข์ทั้งหมดที่เราได้รับ
2.สมุทัย คือเหตุทุกข์อันได้แก่ตัณหา
3.นิโรธ คือความดับทุกข์ หรือผลสุขที่เกิดจากเหตุทุกข์ดับไปแล้ว
4.มรรค คือวิธีดับเหตุทุกข์ หรือทางดำเนินไปสู่นิโรธ หรือเหตุสุข

ผลทุกข์ กับ เหตุทุกข์ คู่หนึ่ง

ผลสุข กับ เหตุสุข อีกคู่หนึ่ง

การปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระพุทธเจ้าคือการเอาเหตุสุขไปต่อสู้กับเหตุทุกข์ ถ้าเหตุทุกข์ดับ ผลทุกข์ก็ย่อมดับตาม

อริยสัจ 4 เป็นที่เกิดของธรรมทั้ง 84,000 พระธรรมขันธ์
ใครรู้และเข้าใจอริยสัจ 4 อย่างถูกต้องและลึกซึ้งแล้วก็เหมือนได้รู้พระธรรมทั้ง 84,000 พระธรรมขันธ์ไปด้วยทั้งหมดเช่นกัน

อริยสัจ 4 มีบอกเล่าไว้ตั้งแต่สมัยพุทธกาลอย่างไร
ก็คงต้องบอกเล่ากันต่อไปอย่างเดิมตลอดกาล เพราะสัจจธรรมเขามีอยู่อย่างนี้ เป็นอยู่อย่างนี้ เป็นมาตรฐานอยู่อย่างนี้ดีอยู่อย่างนี้ ไม่มีดีขึ้นดีลงตามกิเลส ตัณหาและความเห็นของคน ไม่เปลี่ยนแปลง เพราะสัจจธรรมแปลว่า จริง ไม่เปลี่ยนแปลงเป็นอื่นอีกต่อไป

ท่านขรัวเฒ่า

ทำไมจึงว่าอริยะสัจจ์ไม่เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น

พระพุทธเจ้าตรัสว่าสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงมี ๒ อย่าง
นิพพานกับบัญญัติ นอกนั้นเป็นสังขตธรรมเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
พูดเกินเลยไปเปล่า
แล้วอย่างนี้จะอธิบายว่ายังไง?

สัจจัง
อนัตตัง
ปรมัตถัง
อมตัง
นิพพานัง

5 อย่างนี้ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงครับ

พระพุทธเจ้าที่อุบัติขึ้นในโลกนี้มีจำนวนเท่าเม็ดหินเม็ดทรายในมหาสมุทร ล้วนแล้วแต่ตรัสรู้ อริยสัจ 4 ไม่มีอื่น นี่เป็นสัจจะ
หรือสัจจังครับ ลองไปค้นอ่านดูในพระสูตรดีๆนะครับ

จะเอาให้ถูกให้ได้ พวกเห็นกงจักรเป็นดอกบัว
เตือนเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง เห็นนรกเป็นของเพลิดเพลิน

ลองแสดงเรื่องอรินสัจ 4 เปลี่ยนแปลงเป็นอื่นสิครับ คุณธรรมา

ช่วยแสดงหลักฐานหน่อยว่ามีพระพุทธเจ้าพระองค์ไหนที่ไม่ตรัสรู้อริยสัจ 4 ครับ

ในอริยะสัจจะทั้ง ๔ นั้นต้องยกเว้นนิโรธสัจจะออกเสีย ๑ เพราะองค์ธรรมได้แก่พระนิพพาน

ทุกข์ ๑ สมุทัย ๑ มรรค ๑ นั้นยังตกอยู่ภายใต้ของกฏไตรลักษณ์ คือ
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เมื่อเป็นดังนี้ ยกเว้นพระนิพพานเสีย ๑ สัจจะทั้ง ๓ เที่ยงหรือไม่เที่ยงเล่า
สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเกิดดับเป็นธรรมดาเปลี่ยนแปลงคงสภาพเดิมไม่ได้

ทุกข์ องค์ธรรมได้แก่ จิต ๑ เจตสิก ๕๑ (เว้นโลภะ) รูป ๒๘
สมุทัย องค์ธรรม ได้แก่ โลภะเจตสิก
มรรค องค์ธรรม ได้แก่ มรรค ๘ สัมมาทิฏฐิ ๑ สัมมาสังกัปปะ๑ สัมมาสติ ๑ สัมมาสมาธิ ๑ สัมมาวายามะ ๑
สัมมาวาจา ๑ สัมมากัมมันตะ ๑ สัมมาอาชีวะ ๑
ส่วน นิโรธ องค์ธรรมได้แก่ พระนิพพาน ต้องเว้นเสียเพราะเป็นธรรมที่เที่ยงไม่เปลี่ยนแปลง

พอจะเข้าใจไหม ขืนกล่าวอะไรลอยๆขัดต่อหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า คือ พวกมิจฉาทิฎฐิ
มีอบายเป็นเบื้องหน้า ที่มากล่าวย้ำเตือนเนี่ยเห็นว่าเป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกันพลาดพลั้งก็มาย้ำเตือน

พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ที่มีมาในอดีตก็ตรัสรู้อริยะสัจจ์ ๔ ทุกพระองค์ครับ

อยากสอน อยากให้ใครๆเขาเรียกว่าอาจารย์ ก็จงไปหาผู้รู้แล้วร่ำเรียนให้มากกว่านี้
แล้วค่อยเอามาสอน ไม่ใช่นึกเอาเดาเอาเองเดาเทียบเคียงเอาเองมันเป็นบาป แล้วตู่ว่าเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าสอนก็ยิ่งไปกันใหญ่เลย

ตรงไหนที่ว่าเป็นการกล่าวตู่คำสอนของพระพุทธเจ้าครับ?

ผมถามว่าอริยสัจ 4 เปลี่ยนแปลงเป็นอื่นได้ไหม นั้นหมายความว่า

หัวใจการค้นพบของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์คืออริยสัจ 4

มันเปลี่ยนแปลงเป็นค้นพบอย่างอื่นแทนอริยสัจ 4 นี้ไหมครับ

ไม่ใช่ถามว่าในอริยสัจ 4 มีอะไรที่มันเปลี่ยนแปลงได้บ้าง

ลานธรรมจักรนี้เป็นสถานที่สนทนาธรรมศึกษาธรรม แบ่งปันและแลกเปลี่ยนธรรมะซึ่งกันและกัน ไม่ใช่เรื่องสอนธรรมอย่างที่คุณธรรมาเข้าใจผิดไปนะครับ อย่าคิดมาก
อย่าหาเรื่อง อย่าตั้งตนเป็นผู้ว่ากล่าวตักเตือนใคร จงหาธรรมนะครับ

สิ่งที่ให้ร้ายได้ที่สุดก็คือคำพูด ให้ดีที่สุดก็คือคำพูด ต้องระมัดระวังกันอย่างมาก เป็นสิ่งที่ให้โทษให้คุณมากที่สุดก็คือคำพูด

ท่านจึงว่า ปากเป็นเอก เลขเป็นโท หนังสือเป็นตรี ทั้งนี้้ก็เพราะปากเป็นหนึ่งในการแสดงออกแก่ผู้อื่นและสังคมนั่นเอง อย่าไปว่าคนอื่นเขา ตัวเรานั้น ดีแล้วหรือ..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะช่วยคนที่เห็นผิดให้ค่อยๆ เห็นถูก จนหมดความเห็นผิด ทั้งยังไม่เกิดโทษกับตนเองและผู้อื่นด้วย
การเห็นผิดเปรียบเหมือนบ่มเชื้อมะเร็งร้ายของผู้เห็นผิด ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเมื่อเอาความเห็นผิดนั้นมากล่าวสอนผู้อื่นด้วยนั้น ก็ไม่ผิดอะไรกับกำลังแพร่เชื้อโรคร้ายไปให้ผู้อื่นด้วย

จุดประสงค์ของการสร้างบารมีทำความดีที่ทำให้ถึงฝั่งของการดับกิเลสที่ถึงความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็คือ เพื่อให้คนอื่นได้รู้ด้วย แล้วเราจะทอดทิ้งสิ่งที่พระองค์ตรัสเพื่อให้คนอื่นได้รู้ด้วย แล้วเราก็ไม่สนใจที่จะรู้อย่างนั้น เรา ก็คือ ไม่รู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

~ถ้าไม่มีคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่มีใครจะเข้าใจสิ่งที่มีจริงในขณะนี้ได้เลย

~สอนให้ทำในสิ่งที่ผิด เป็นบาปหรือเป็นบุญ?

~สะสมโทสะ ความโกรธ ความขุ่นเคืองใจ มาก ก็เป็นคนเจ้าโทสะ สะสมความติดข้องต้องการ มาก ก็เป็นคนที่มากไปด้วยความติดข้อง อยากได้ไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง

~มีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง เมื่อไหร่ ความไม่รู้ก็น้อยลง ตราบใดที่ยังไม่มีความความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง ความไม่รู้ก็จะน้อยลงไม่ได้

~ความไม่รู้ เป็นโทษมาก เพราะนำมาซึ่งความเห็นผิด และความติดข้องต้องการยิ่งขึ้น

~ทุกคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นำไปสู่ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง และ นำไปสู่การดับกิเลส

~คนที่มีความเห็นผิดแม้คนเดียวที่เกิดมา ไม่มีประโยชน์ เพราะเหตุว่า นอกจากจะไม่มีประโยชน์กับตนเองแล้ว ก็ยังให้โทษ เมื่อให้คนอื่นเข้าใจผิดๆตามกันไปด้วย

~มิตรคือเพื่อน เพื่อนที่หวังดี พร้อมที่จะเกื้อกูล เป็นประโยชน์ ไม่คิดร้าย ไม่หวังร้าย ไม่ริษยา ไม่ทำร้ายเลยทั้งสิ้น นั่นคือเพื่อน เพื่อนที่ดี คือ กัลยาณมิตร (มิตรที่ดีงาม) ใครก็ตามที่เป็นเพื่อนที่ดีของใคร ก็คือ หวังดี หวังประโยชน์เกื้อกูล เมื่อเขาเข้าใจผิด ก็ให้เขาเข้าใจถูก เขาไม่เข้าใจธรรม ก็สามารถที่จะอนุเคราะห์ให้เขาเข้าใจ นั่นก็เป็นเพื่อนที่หวังดีกับผู้นั้น, ผู้ที่เป็นกัลยาณมิตรสูงสุดคือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มิฉะนั้น เราจะไม่ได้ยินสักคำเดียว(ที่เป็นคำสอนของพระองค์)

เมื่อไหร่ความเห็นผิดยังไม่หมดไป ได้ชื่อว่ายังห่างไกลต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ยังไม่สมควรที่จะกล่าวสอนผู้อื่น

บุคคลมีอยู่ 5 จำพวกแบ่งออกได้ตามพัฒนาการหรือความก้าวหน้าของจิต

1.ปุถุชน...ผู้หนาด้วยกิเลส ไม่มีความละอายเกรงกลัวต่อบาปกระทำการต่างๆโดยใช้อารมณ์เป็นใหญ่ ล่วงศีล 5 อยู่เป็นนิจ

2.กัลยาณชน...คนดีคือผู้ที่มีความละอายเกรงกลัวต่อบาป
ตัดสินกระทำการต่างๆด้วยเหตุ ผล และศีลธรรม จรรยาดี
ไม่ล่วงศีล 5

3.เตรียมชาวพุทธ...คือผู้ที่กำลังศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา กำลังพยายาม ให้ทาน รักษาศีล เจริญ
สมถะภาวนา กระทำการต่างๆตามบุญกิริยาวัตถุ 10 อย่าง

4.ชาวพุทธ...คือผู้ที่ได้พบข้อธรรมคำสอนอันถูกต้องของพระพุทธเจ้าแล้ว นำมาใส่ใจ ลงมือประพฤติปฏิบัติ หัดกายใจตนเองให้เดินตามรอยเท้ารอยบาทของพระพุทธเจ้าด้วยการเจริญวิปัสสนาภาวนาหรือเจริญสติปัฏฐาน 4 หรือเจริญมรรค 8 และโพธิปักขิยธรรมทั้ง 37 ประการ อยู่ทุกเมื่อเชื่อวันจนกว่าจะถึงนิพพานอันเกษม

5.อริยชน คือชาวพุทธผู้ที่ปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาจนได้รับผลคือเข้าถึงนิพพานได้ตามชั้นของตน แบ่งเป็น

1.โสดาบัน
2.สกิทาคามี
3.อนาคามี
4.พระอรหันต์
อันจะมีรายละเอียดประกอบให้ฟังต่อไป

ลบออกดีกว่าจะได้ไม่หนักใจเจ้าของกระทู้