การเป็นหนี้เป็นทุกข์ในโลกเพราะเหตุดังนี้
1. ทุกข์เพราะการร้องขออ้อนวอนกู้ยืม
2. ทุกข์เพราะต้องจ่ายดอกเบี้ย
3. ทุกข์เพราะต้องถูกทวงหนี้
4. ทุกข์เพราะต้องหลบหน้าเจ้าหนี้บ่อยๆ
5. ทุกข์เพราะต้องถูกติดตามทวงหนี้
6. ทุกข์เพราะต้องถูกฟ้องร้อง (เมื่อไม่มีให้เขา)
7. ทุกข์เพราะต้องถูกจองจำ
8. ทุกข์เพราะต้องถูกยึดทรัพย์ที่ประกันไว้
9. ทุกข์เพราะจิตฟุ้งซ่าน(จิตเป็นอกุศล)
10. อกุศลจิตทำให้ต้องหลงตาย(ตายด้วยโมหะจิต)
11. อกุศลจิตทำให้ติดอยู่ในอบายภูมิ

ทุกข์ทั้งเจ้าหนี้ด้วย ต้องตามทวง

หากให้เขาตามทวงครั้งหนึ่ง เขาก็คิดเงินนะ คิกๆๆ ไม่ใช่เดินทวงไปร้องไห้ไปนะ (นั่นมันชาวบ้าน)

แบงค์จะให้กู้เงินแสนยาก ต้องมีหลักทรัพย์ค้ำประกัน เช่น บ้าน ที่ดิน มีสลิปเงินเดือน ไม่มีก็ไม่ผ่าน ขาดส่งยึดทรัพย์ขายทอดตลาด

เรื่องนี้พูดแล้วยาว

คริคริ

อโหสิกรรม สิค๊ะ โดนใจทั้งผู้ให้ ผู้รับ

ถ้าไปพูดยังงี้กับแบงค์ กับ เจ้าหนี้นะ ถูกถีบตกใต้ถุน คิกๆๆ

พูดกับนักธรรมะแบบนี้ปวดกะโหลก แยกแยะอะไรไม่เป็นไม่ได้

คริคริ

น่าสงสารที่ลุงแยกแยะอะไรไม่ได้
ลองแยกเป็น อริยสัจสี่ดูก็ได้นี่คะ

ตามอริยสัจ ก็....ทุกข์ล้วนๆนะ

ธรรมะพระพุทธองค์ สอดคล้องกัน ถูกต้องค่ะ
อิณามานัง ทุกขัง โลเก

เดี๋ยวนี้เขาเอาหนี้มาบริหารจัดการ ใช้ภาษาว่า...บริหารหนี้... เพื่อกักขังคนเอาไว้เป็นขี้ข้ารับใช้หาเงินเข้ากระเป๋า (นี่แหละนายทุนหน้าเลือดเขาทำกัน) บริหารหนี้ เพื่อให้คนเป็นหนี้มากขึ้นและเป็นหนี้ตลอดไปมากกว่าที่จะปลดหนี้ให้เขา หลุมพรางชนิดนี้ยากนักจักถอนตัวขึ้น