"มีดพร้าที่วางไว้นอกกายของเราเป็นอย่างหนึ่ง
ที่เหน็บพกไว้เป็นอย่างหนึ่ง และที่ถือไว้กับมือเรา
เป็นอีกอย่างหนึ่ง

เวลาจะนำออกมาใช้ให้ทันท่วงที
มีดที่วางไว้นอกกายย่อมนำมาใช้ช้ามาก
ที่เหน็บพกก็เร็วขึ้นบ้าง ส่วนมีดที่เราถือไว้ในมือ
ย่อมใช้ได้ทันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ธรรม ที่เราเรียนมาอย่างหนึ่ง
ธรรม ที่ได้จากการศึกษาอบรมกับอาจารย์อย่างหนึ่ง
และธรรม ที่เกิดขึ้นภายในใจของเราซึ่งเนื่องจากอบรม
กับครูอาจารย์นี้เป็นอีกอย่างหนึ่ง ไม่เหมือนกัน

ธรรม ที่ได้จากการศึกษาเล่าเรียนมา
โดยที่ไม่ได้อบรมทางด้านจิตใจเลย
เช่นเดียวกับมีดที่วางไว้นอกกาย

ธรรม ที่จำมาได้จากการอบรมสั่งสอน
ของครูอาจารย์ว่าท่านสอนอย่างไร
เช่นเดียวกับมีดที่เหน็บไว้ในพก

ส่วนธรรม ที่เกิดจากการประพฤติปฏิบัติ
ซึ่งเนื่องมาจากอุบายที่ได้จากอาจารย์
เป็นผลประจักษ์ขึ้นกับใจ เช่นเดียวกับ
มีดที่ถือไว้ในมือ

และธรรมส่วนนี้แล จะเป็นเครื่องรักษา
ความปลอดภัยให้แก่เรา ได้มากกว่า
ธรรมทั้งสองประเภทนั้น"

หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน








"ให้ทราบว่าในโลกนี้ ไม่มีแก่นสารอันใด
เกิดมาแล้วก็ต้องตาย เอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง
ที่จะเอาได้ ก็เป็นเรื่องของดวงจิตเท่านั้น
ฉะนั้น จึงให้รู้จักทำจิตคลายจากความชั่ว
ความเศร้าหมอง ทำจิตใจให้เป็นบุญ
เป็นกุศล เป็นจิตที่สงบผ่องใส เป็นสมาธิ"

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร






โอวาทธรรมหลวงพ่อ
" ความว่างนี้
ไม่เกี่ยวกับร่างกาย
ในทุกภาคส่วน
มันเป็นสิ่งแปลก
ที่ไม่เกี่ยวข้องกัน
แม้แต่เราจะเดิน..
จะเหิน..จะลุก..
จะคุย..ไม่เกี่ยวกัน
เพราะความว่างตรงนี้
มันเป็นเอกเทศของมัน

#หลวงพ่อเยื้อน ขนฺติพโล






" ดีใจนั่นเป็นบุญ ใจดีเป็นกุศล "
บุญกุศล คือความสุขในการเฮ็ดคุณงามความดี
นึกถึงยามได๋ ก็มีความสุขยามนั่น ใจสบายยามนั่น
บุญกุศลเมื่อเฮ็ดหลายเข้าๆ ก็กลายเป็นบารมี
เมื่อบารมีถึงขั้นใดขั้นนึงแล้ว
ปรารถนาแนวได๋กะสิเป็นไป
ตามที่เฮาปรารถนา เพราะอานุภาพของบุญ

#โอวาทธรรมหลวงปู่ศิลา_สิริจันโท





ขอให้พวกเราทุกๆท่าน ให้ภาวนา ให้สู้ ให้ดู ตัวกิเลสอยู่ในจิตใจของเรา ธรรมมันก็อยู่ในนั้นล่ะ มันพลิกขึ้นมาเอาชนะกิเลสภายในใจของเราได้ ใจของเราบางทีมันก็เหยียบอยู่นั่นล่ะ ร้อนจนว้าเหว่ อ้างว้าง เกือบจะร้องไห้ อยู่ในป่าดงพงไพรคนเดียว มันนึกขนาดนั้นล่ะ มันว้าเหว่

ฟังดูซิ เหมือนกับเราอยู่กลางมหาสมุทรไม่เห็นฝั่ง ไม่รู้ใครจะมาช่วยเรา มองไม่เห็นฝั่ง ตายหรือไม่ตายยังไงเราก็ไม่รู้นะ นี่ล่ะมันว้าเหว่ถึงขนาดนั้นนะ มองไม่เห็น หรือว่าใจของเรามันเหี่ยวแห้งอับเฉา เหมือนกับหญ้าที่ตากแดดมันกรอบ มีไฟไหม้อยู่ ลักษณะอย่างนั้น เราเข้ามาสมาธิมันก็เข้าไม่ได้เหมือนกับน้ำอารมณ์ที่มันพุ่งออกมา เหมือนกับน้ำไหลออกมาจากท่อแป๊บน้ำแรงๆ ก๊อกน้ำ ๒ นิ้วเปิดแรงๆเต็มที่ มันไหลมาจากภูเขา เอามือเข้าไปมันกระแทกฝ่ามือ ปิดไม่อยู่

แต่ถึงยังไงก็ไม่เหลือวิสัย ถ้าเรามีความมุ่งมั่นตั้งใจในการประพฤติปฏิบัติอยู่ เราต้องมีช่องมีทางที่จะเป็นสมาธิจิตใจของเราพร้อมที่จะเดินหน้าต่อไปได้ อันนี้ก็ให้เป็นแนวความคิดสำหรับพวกเราทุกๆท่าน พบเจอ พบอารมณ์ประเภทไหนมา เราอย่าไปท้อแท้ ต้องหาวิธีการ ต้องหาวิธีใช้สติใช้ปัญญาเอาชนะให้ได้

หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก
จากพระธรรมเทศนา “ทำไมหัวใจมันถึงร้อน”
แสดงธรรมเมื่อวันที่ ๑๘ เมษายน ๒๕๕๘







“ . . คนที่เขามีอคติกับเรา

เราจะทำดี..ขนาดไหน
เขาก็ว่าเรา..ไม่ดี

ก็ให้เป็นเรื่องของเขา
เราก็ทำดีให้เขา
เขาจะว่าไม่ดี..ก็เป็นเรื่องของเขา

คนที่ว่าเราดี
ก็อย่าไปหลงกับคำชม

ปากคน มันห้ามไม่ได้
มีปาก มันก็พูดไปตามอารมณ์ . . ”

โอวาทธรรม
-- หลวงปู่ชนะ อุตตมลาโภ
วัดป่าโนนหมากอื๋อ จ.มหาสารคาม






ไม่มีอาวุธใด ทำร้ายเราได้ เท่ากับ “ ความคิด ”
ไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใด คุ้มครองเราได้ เท่ากับ “ สติ ”

หลวงปู่มหาศิลา สิริจันโท