คนที่เป็นโรคเครียด หรือโรคทางจิตอ่อนๆ เช่น โรคย้ำคิดย้ำทำ โรคซึมเศร้า บางช่วงเวลาที่
เค้าขาดสติ ควบคุมตัวเองไม่ได้ เกิดต้องไปทะเลาะถกเถียงกับพ่อแม่ หรือทำให้ท่านต้องร้องไห้ แบบนี้
เราจะเรียกว่าเค้าทำบาปมากหรือเปล่า เรามีน้องคนหนึ่งเป็นแบบนี้ แต่เค้าต้องรักษาตัวมาตั้งแต่
อายุสักประมาณ 10 ปี จนทุกวันนี้ เวลาที่ดีเค้าก็จะมีเหตุผล พูดจาดี เรียนจบปริญญาโทนะ แต่ไม่ได้ทำ
งานกับคนอื่นๆ คือมีกิจการเล็กๆให้เค้าดูแลไป เรารักน้องชายคนนี้มาก เพราะรู้สึกสงสารที่เค้าต้อง
เกิดมาเป็นแบบนี้ ชีวิตเค้าไม่มีความสุขหรอกนะ ตอนนี้มีครอบครัว มีลูก 2 คนเวลาน้องเราเครียดๆ
ก็จะมีเสียงดัง แต่ไม่ทำร้านใครนะ อย่างดีก็ปาของ ตาขวาง สักพักพอหายเค้าก็จะรู้สึกว่าเค้าทำผิด
นึกโกรธตัวเอง บ่อยครั้งที่ทำให้เราบ้าง พ่อบ้างต้องน้ำตาไหล สำหรับเราไม่เคยนึกโกรธเค้าเลยนะ
ยามที่เค้าสำนึก เค้าก็จะหาโอกาสมากราบเท้าขอโทษ เรา และพ่อ แต่ยามที่ฟุ้งซ่านมันก็จะเป็นอีก
มันเหมือนเป็นอาการของโรคด้วย+เป็นลูกชายคนเดียวด้วย หมอบอกว่าเป็นโรคที่รักษาไม่หาย
มันจะเป็นแบบนี้ไปตลอด
แต่น้องชายเราไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่นะ ช่วงหลังมานี่ เค้าจะสวดมนต์ในตอนกลางคืน
บางครั้งก็สวดนานมาก แต่บางทีโมโห หนังสือสวดมนต์ก็กลายเป็นเศษกระดาษไปเลย
อยากถามท่านผู้รู้ว่า แบบนี้น้องเราบาปไม๊ เวลาเค้าโมโห จะเถียงกับพ่อ หรือกับพี่ๆเสียงดัง
ไม่มีคำด่านะ พ่อเราก็จะร้องไห้บ่อยๆ ครั้งแรกก็น้อยใจ+สงสารที่ลูกเป็นแบบนี้ คุณๆมีใครที่รู้เรื่องแบบนี้
ช่วยแนะนำด้วยค่ะ เพราะเรารักเค้า ชาตินี้เกิดมาก็ใช้กรรมอยู่แล้ว แล้วยังจะเรียกว่าทำบาปอีก
แล้วถ้ามันเป็นบาปจริง แล้วชาติหน้า หรือชาติต่อๆไปมันก็จะไม่มีวันจบสิ้นหรือเปล่าคะ

สวัสดีครับ คุณ O.wan พิจารณาผลซึ่งเกิดแก่โยคีผู้ปฏิบัติสติปัฏฐานสั้นๆ ดูครับ


การเจริญสติปัฏฐาน คือ การเป็นอยู่ด้วยสติสัมปชัญญะซึ่งทำให้ภาพตัวตนที่จิตอวิชชาปั้นแต่ง ไม่มีช่องที่จะแทรกตัวเข้ามาในความคิดแล้วก่อปัญหาขึ้นได้เลย

การปฏิบัติตามแนวสติปัฏฐาน นักศึกษาฝ่ายตะวันบางท่านนำไปเปรียบเทียบกับวิธีการแบบจิตวิเคราะห์
ของจิตแพทย์ -(Psychiatrist) สมัยปัจจุบัน และประเมินคุณค่าว่า สติปัฏฐานได้ผลดีกว่า และใช้ประโยชน์ได้กว้างขวางกว่า เพราะทุกคนสามารถปฏิบัติได้เอง และใช้ในยามปรกติเพื่อความมี
สุขภาพจิตที่ดีได้ด้วย

พึงทราบความหมายของศัพท์ก่อนครับ

บุญและบาป เป็นคำที่มีใช้แพร่หลายอยู่ก่อนแล้วในพุทธกาล พระพุทธศาสนารับเข้ามาใช้ในความหมายเท่าที่
ปรับเข้ากับหลักการของตนได้
ส่วนกุศลและอกุศลเดิมใช้เป็นความหมายอย่างอื่น เช่น ฉลาด ชำนาญ คล่องแคล่ว สบายดี มีสุขภาพ
เป็นต้น พระพุทธศาสนานำเอามาบัญญัติใช้สำหรับความหมายที่ต้องการของพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะ

กุศลและอกุศลจึงเป็นศัพท์วิชาการทางธรรมอย่างแท้จริง
ส่วนบุญและบาป ท่านมักใช้ในวงแห่งคำสอนสำหรับชาวบ้านหรือชีวิตของชาวโลก

กุศลอกุศล บุญบาป ส่วนมากใช้แทนกันได้ หมายความว่า บาป=อกุศลจิต บุญ=กุศลจิต
เมื่อเป็นดังนั้น ขณะใดอกุศลจิตเกิดก็=บาป
ขณะใด กุศลจิตเกิดก็ =บุญ

น้องของคุณ O.wan มีวิถีจิตเช่นว่าตั้งแต่อายุ 10 ขวบ (มีโรคทางกายที่เข้ารักษาตั้งแต่เด็กผสมด้วย เครียดตั้งแต่อายุยังน้อยเลยหรอครับ) จนถึงปัจจุบันก็นานนักหนา
ความคิด-พฤติกรรมที่แสดงออกทางกายทางวาจา ก็จะแน่นขึ้น ๆ ตามกาลเวลาด้วย

ความคิดที่เป็นกุศล-อกุศลเกิดดับเกิดดับเหมือนกัน แต่ให้ผลต่างกัน
เมื่ออกุศลจิตเกิด หากแรงจนล้นก็แสดงออกทางกายทางวาจาในเชิงลบ
เมื่ออกุศลจิตเช่นว่านั้นดับ ความคิดก็เปลี่ยน ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็เกิด พฤติกรรมที่แสดงออกทางกายวาจาก็แสดงออกในเชิงบวก ดังตัวอย่างที่ว่า (ยามที่เค้าสำนึก เค้าก็จะหาโอกาสมากราบเท้าขอโทษเรา และพ่อ) - เมื่อกุศลจิตนั้นดับ พฤติกรรมก็เปลี่ยนอีก ฯลฯ

หมอบอกว่าเป็นโรคที่รักษาไม่หาย มันจะเป็นแบบนี้ไปตลอด

โรคทางกายต้องใช้ยาช่วย (ตามแพทย์สั่ง) โรคทางจิตใจต้องใช้ธรรมโอสถช่วย
เมื่อกายใจมีโรคก็ต้องรักษาร่วมกัน
แต่ว่าโรคทางจิตใจ ตนเองจะต้องช่วยตนเอง คือ รักษาด้วยตนเอง และด้วยวิธีที่ถูกต้อง
ครับ มันจึงยากสองเด้ง

ฟังดูเหมือน ท่าน จขกท.จะกังวลมาก

แต่ เท่าที่ฟังดู น้องชายของท่าน จขกท ก็รู้สึกตัวน่ะ.... เพียงแต่ รู้สึกตัวช้าไป คือ ระเบิดอารมณ์ออกไปแล้วค่อยมารู้สึกตัว

ขออกตัวว่า ผมไม่ใช่จิตแพทย์น่ะครับ
เพียงแต่ในสมัยก่อน ที่จิคแพทย์ในต่างจังหวัดหายาก ผมก็ต้องทำงานด้านนี้ไปด้วย

การเจริญภาวนาตามหลักสติปัฏฐานมีประโยชน์แน่นอนครับ
ยิ่ง"รู้สึกตัว"ได้เร็วเท่าใด ยิ่งดีเท่านั้น

การรู้สึกตัวนั้น จะ รู้สึกในกาย รู้สึกในเวทนา ในจิต ในธรรม(นิวรณ์ การปรุงแต่ง)อะไรก็ได้ ....รู้สึกไปเถิดครับ
ฝึกบ่อยๆ แล้วจะดีขึ้นเอง

โรคย้ำคิดย้ำทำ(obcessive-compulsive)นั้นจัดอยู่ในกลุ่มโรคประสาท(neurosis)ครับ ไม่ใช่โรคจิต(psychosis)

เช่นเดียวกับโรคประสาทกังวล มีข้อมูลว่า อานาปานสติ ช่วยได้มากครับ

ถ้าไม่กลัวการฝึกสมาธิ... ก็ให้เขาทดลองฝึกอานาปานสติ ดูบ้างก็ได้ เพราะอานาปานสติ มีปรากฏในพระสูตรว่าช่วย แก้ไขวิตกจริต(บุคคลิกภาพที่นำไปสู่โรคย้ำคิด)

แต่ บอกเขาว่า อย่าไปหวังความสงบมากนัก ให้มุ่งที่มีการมีสติสืบเนื่องก็เพียงพอ
เพราะ ถ้าเขาไปมุ่งสงบ เขาจะไม่สงบ... แต่ถ้าเขาไม่มุ่งสงบ เพียงมุ่งมีสติสืบเนื่อง จิตจะสงบเองตามธรรมชาติ... และ อาการย้ำคิด จะค่อยๆดีขึ้น ถ้าทำสม่ำเสมอ
ซึ่ง นี่คือ จุดสำคัญที่สุดในการเจริญอานาปานสติ

ส่วนอาการซึมเศร้า ฟังดูแล้ว เหมือนจะเป็นอาการร่วม คือ เสียใจในสิ่งที่ตนได้ทำไม่ดีไป ก็เป็นนิวรณ์กุกกุจจะ(ย้ำคิดในความผิดพลาด) และ ถีนมิทธะ(ซึมเศร้า)... สอนให้เขารู้จักนิวรณ์ และ คอยตามรู้นิวรณ์ที่อยู่ในใจบ่อยๆตามหลักในธัมมานุปัสสนา



ปล..
แต่ ถ้ามีอาการทางจิตเภท(schizophrenia) เช่น อาการหูแว่ว ประสาทหลอน หลงตัวว่าเป็นผู้วิเศษ ไม่แนะนำให้ฝึกสมาธิน่ะครับ... เพราะอาการอาจจะหนักขึ้น เวลาอยู่คนเดียว หรือ จิตตกภวังค์...ถ้า เป็นโรคจิตแบบรุนแรง ควร ทำตามคำแนะนำของจิตแพทย์อย่างเคร่งครัดทุกประการ

ถ้าสนใจ รายละเอียดทางวิชาการ ลองอ่าน

การใช้"สติ"ร่วมรักษาภาวะผิดปกติทางจิต

http://www.dhammajak.net/board/viewtopi ... f693e81d57




ปล..

ผมแนะนำ จิตแพทย์ท่านนี้ครับ

http://www.drterd.com/

ท่านศึกษาพุทธธรรมด้วย

คุณกรัชกราย และคุณ ตรงประเด็นสำหรับคำตอบค่ะ มันก็ช่วยคลายทุกข์ของเราได้ในระดับหนึ่งนะคะ
เพราะยังไงเสียพวกเรา (พี่ๆน้องๆ)ก็คงต้องดูแลเขาไปตลอด
ที่คุณตรงประเด็นแนะ เราก็ว่าดี เราอ่านกระทู้ของคุณแล้ว มันน่าจะทำได้เราจะลองแนะนำเค้าดู
เรารู้ว่าเค้าจะทำได้ แต่เมื่อใดที่เค้าถึงจุดหนึ่ง ทุกอย่างมันก็พังไม่เป็นท่า มันก็ทำให้เรากังวลค่ะ
ในยามปรกติเค้าเป็นคนดี อ่อนน้อมถ่อมตน สนุกสนานร่าเริง คือเค้าคิดแต่ด้านดีทุกอย่างต้องดี ครั้งมี
อะไรนิดหน่อยทำให้สะดุด เหมือนมันก็จะเริ่มสะสม....ไปเรื่อยๆจนได้เวลามันก็กลับสู่สภาพเดิม
จนเราท้อแทน สงสารเค้ามันคงเป็นเวรกรรมแต่อดีตชาติมังค่ะ เค้าหาหมอรักษามาหลายที่ ก็รักษามา
ประมาณ 20 กว่าปีแล้วนะ เรามองไม่เห็นอนาคตเค้าเลยว่ามันจะจบอย่างไร หมอคนปัจจุบันที่รักษา
เค้าอยู่ก็ดูแลดีมาก แต่ที่เรากลัวคือ ถ้ามันมีเหตุ+โอกาสที่ทำให้น้องเราอาจคิดสั้นได้ทุกขณะ
ซึ่งอันนี้นี่แหละที่พวกเรากังวล มันเป็นโอกาสได้สูงเหมือนที่เราเห็นๆตามข่าวบ่อยๆ
ที่เรากระทู้มาถามเพราะมันฝังอยู่ในใจเรามาตลอด พอได้อ่านคำแนะนำเราก็รู้สึกเหมือนมีเพื่อนที่ปรึษาได้น่ะค่ะ
นะคะสำหรับคำแนะนำ ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะส่งข่าวมานะคะ

สวัสดีค่ะพี่

อนุญาติให้น้ำช่วยอีกแรงได้ไหมคะ

พี่คลิกไปชื่อของน้ำนะคะ ไม่ก็ไปตรงที่น้ำตอบคำถามไว้ พี่มองฝั่งซ้ายมือน่ะค่ะ พี่สามารถฝากข้อความถึงน้ำได้ค่ะ พี่ช่วยเขียน ชื่อ นามสกุล ของน้องชายพี่ ให้น้ำด้วยค่ะ น้ำจะช่วยแผ่เมตตาให้อีกแรงค่ะ ตัวพี่เองก็ช่วยน้องชายได้นะคะ เวลาแผ่เมตตาและกรวดน้ำน่ะค่ะ เจาะจงเอ่ยชื่อนามสกุล ของน้องชายน่ะค่ะ ได้ผลแน่นอนค่ะ แต่ใช้เวลาหน่อย เมื่อน้องชายพี่ได้รับกระแสเมตตา จะทำให้เขารู้สึกเย็นลงค่ะ ..

อดีตที่ผ่านมา เราไปแก้ไขอะไรไม่ได้ วิบากกรรมของแต่ละคน แต่การกระทำในปัจจุบัน แก้ได้ค่ะ แก้ที่ปัจจุบัน ปัจจุบันหมั่นสร้างเหตุดี ผลที่ส่งไปอนาคตย่อมดีแน่นอนค่ะ ..

ภาวะของจิต .. มีแต่สติ สัมปชัญญะเท่านั้นที่จะแก้ไขได้ .. น้ำเอาใจช่วยค่ะ และช่วยแผ่เมตตาให้ด้วยค่ะ พี่ไม่ต้องเกรงใจนะคะ เพราะทุกวันนี้ น้ำก็แผ่เมตตาให้กับทุกๆคนที่น้ำจำชื่อนามสกุลเขาได้ คนไหนจำไม่ได้ก็เอาจิตน้อมระลึกถึงแทน ให้ทั้งหมดที่ระลึกได้น่ะค่ะ ... ไม่ว่าใครก็ให้หมดค่ะ ไม่มีข้อแม้ .. ความสุข ใครๆก็อยากได้ค่ะ .. เราให้ความสุขแก่คนอื่นๆด้วยความเต็มใจ ตัวน้ำเองก็ได้รับความสุขใจในการที่จะให้นั้นกลับมาเต้มๆเหมือนกันค่ะ

สวัสดีค่ะพี่

พี่คะ .. ชื่อที่พี่ส่งให้น้ำ พี่ไม่ได้เขียนผิดแน่นะคะ ชื่อแปลกดีค่ะ ..

ค่ะพี่ขอบคุณนะคะคุณน้ำ นึกไม่ถึงเลยนะคะที่จะมีเมตตาจิตต่อน้องพี่
อย่างน้อยมันก็ทำให้พี่ได้มีความสุขเล็กๆ ในความหวัง+ความรักที่เรามีให้น้องชาย
พี่ก็ขอผลบุญในน้ำใจงามของคุณน้ำที่เผื่อแผ่ต่อเพื่อนมนุษย์ที่ด้อยโอกาส
นำพาชีวิตของคุณน้ำให้พบแต่สิ่งดีๆในชีวิตตลอดไปนะคะ โมทนาบุญจากใจจริงนะคะ
เรามาคุยเรื่องไม่เครียดกันดีกว่านะคะ พี่ทำคอมฯ ไม่ค่อยเป็นหรอกค่ะ เพิ่งมาเริ่มหัดก็
ตอนเข้ามาในลานนี้น่ะค่ะ ทำผิดๆถูกๆ ตอนเข้ามาก็มาโผล่เลยค่ะ ไม่มีแนะนำตัวอะไรหรอกค่ะ
แต่เพราะบุญวาสนามังคะ เดี๋ยวนี้ก็เข้ามาใช้ได้ในระดับหนึ่ง กว่าพี่จะหาทางส่งชื่อให้ได้นะคะ
เล่นเอา เลยค่ะ ไม่รู้ไปทำอะไรในบอร์ดของคุณน้ำหายไปบ้างหรือเปล่า
เมื่อเช้าพี่ได้ใส่บาตร พี่ก็นึกถึงคุณนะ อย่าลืมโมทนาบุญร่มกับพี่นะคะ

สวัสดีค่ะ

แอบเล่นที่ทำงานค่ะ ปกติกลางวันน้ำจะเล่นไม่ได้ค่ะ พอดีวันนี้มีประชุมเลยเล่นได้

สาธุค่ะพี่ สำหรับพรที่ให้มา และอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

ชื่อ .. น้ำว่าแปลกๆ แต่ก็ใช้วิธีน้อมจิตระลึกถึงค่ะ พี่คะ เราคงมีเรื่องต้องคุยกันยาว เกี่ยวกับครอบครัวของพี่ น้ำอยากจะถามรายละเอียดน่ะค่ะมันมีบางสิ่งบางอย่างที่น้ำไม่สามารถนำมาพูดตรงนี้ได้ ขอคุยทางโทรฯได้ไม๊คะ

สวัสดีค่ะ

น้ำได้รับข้อความจากพี่แล้วค่ะ น้ำสะกดชื่อน้องชายพี่ผิดค่ะ แต่ไม่เป็นไร แปลกใจอยู่ว่าทำไมชื่อถึงแปลกๆ การออกเสียงนี่สำคัญนะคะ

สวัสดีค่ะพี่

น้ำจะโทรฯหาพี่ ก็เกรงใจ กลัวว่าพี่กำลังติดงานอยู่ .. เห็นพี่บอกกับน้ำว่าจะเข้ามาช่วงเช้าๆ .. น้ำเลยฝากข้อความไว้ค่ะ ..

คือน้ำจะบอกว่า ถ้ามีอะไรให้พี่โทรฯหาน้ำเองดีกว่า 24 ชม. เวลาไหนก็ได้ค่ะ ถึงแม้จะนั่งสมาธิอยู่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ... ไม่ต้องเกรงใจนะคะ แล้วเรื่องที่น้ำไม่สบาย พี่ไม่ต้องตกใจนะคะ สมาธิน้ำฟื้นง่ายค่ะ

K owan โชคดีจังเลยนะครับ มีคนคอยช่วยน่ะ (เคยเกื้อหนุนกันมายังไง มาปัจจุบันก็ช่วยกันยังงั้น )

ยังไงก็อย่ากังวลกับเรื่องคนนี้จนเกินไป จนทำให้ไม่มีสมาธินะครับ บางครั้งมันก็เป็นเรื่องของกรรมเวรและสิ่งที่ติดตามมา ต้องค่อยๆทำดีเป็นเสบียงสะสมไปเรื่อยๆ

สิ่งที่ทำให้K owan สบายใจได้ตอนนี้ก็คือ ทำให้ตัวเองมีความเมตตากับน้องคนนี้พร้อมที่ช่วยเขาได้
โดยมีอุเบกขาและความเข้าใจเป็นพื้นฐานนะครับ

หวัดดีค่ะคุณ อินทรีย์5 ยังสงสัย ว่าขาดไปอีก 1 คนนะที่จะมาคอยเป็นสหธรรมิก
ในเวลาที่เรามีปัญหาธรรม ขอบคุณนะคะที่แวะมาแนะนำ และกำลังใจที่ส่งมา ก็พยายาม
ทำตามที่ทุกๆท่านแนะนำ เมื่อก่อนคิดคนเดียวมันก็เหนื่อย
แต่ตอนนี้มีคนคอยชี้แนะ ก็ต้องค่อยๆเดินไปแบบช้าๆน่ะค่ะ เพราะเรายังไม่คุ้นเคยก็ไม่อยากที่จะปฎิบัติ
ผิดพลาดน่ะค่ะ ขอบคุณ อีกครั้งนะคะสำหรับคำแนะนำค่ะ