ไอ้ที่สลัดทิ้งกิเลส แล้วดีกว่าหนะ

คุณมีวิธีการสละยังไงเหรอ

ลองกรุณา อธิบายขยายความให้ทราบบ้างได้ไหมหนอ


ขอบคุณครับ.........ท่านหญิงมันแกวเหล็ก

แสงตะวันก็ เหมือนนาฬิกาของชีวิต
วันใดที่เราตื่นขึ้นมาเหมือนแสงตะวัน
นั้นก็หมายถึงว่าเราได้เริ่มต้นชีวิต แล้ว
ได้ดำเนินชีวิตบนเส้นทางของเรา

แต่นาฬิกาชีวิตของแต่ละคนจะแตกต่างกัน
อยู่ที่ว่าเราจะกำหนดให้เป็นแบบใด
แต่ไม่ว่าอย่างไรนาฬิกาชีวิตของคนเรา
ก็เริ่มต้นพร้อมกัน โดยมีจุดเริ่มต้น
นั้นก็คือ แสงตะวัน หลังจากนั้น
นาฬิกาชีวิตของเราจะเดินไปตามแบบที่วางเอาไว้

คนเราถ้าหากวันใดที่นาฬิกาชีวิตเริ่มอ่อนล้า
อ่อนแรง ท้อแท้ จงรู้เอาไว้ว่า วันรุ่งขั้นเราก็จะได้นาฬิกาชีวิต
อันใหม่กลับคืนมา อย่าเพิ่งหมดหวัง ท้อแท้
เราสามารถสร้างนาฬิกาชีวิตได้ใหม่

แต่การที่จะสร้างนาฬิกาชีวิตเรือนใหม่ได้
เราต้องทิ้งนาฬิกาชีวิตเรือนเก่าทิ้งซะก่อน
อย่ามัวจมอยู่กับอดีตที่นาฬิกาชีวิตได้เดินผ่านมาแล้ว

เราจงสร้างนาฬิกาชีวิตเรือนใหม่
พร้อมกับเส้นทางใหม่ที่เราดำเนินไป
ไม่มีคำว่าสาย ถ้าหากเราจะเริ่มใหม่



บางทีการละทิ้งของเก่า ละทิ้งความทรงจำเก่าๆ
เราก็อาจจะได้สิ่งที่ใหม่ๆ กลับคืนมา
โดยเราไม่คาดฝันเลย…

สิ่งเดียวที่เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ คือเรา ต้องละทิ้งอดีต
อดีตทำให้เราเจ็บปวด ท้อแท้ อ่อนล้า
โลกเปลี่ยนแปลงได้ตลอด โลกมันหมุนทุกเวลา
โลกไม่ยอมจะหยุดนิ่ง และไม่เหนื่อย...
ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง ... คงพูดได้อย่างเข้าใจง่ายๆ
ว่า “สายน้ำไม่ย้อนกลับ”
สายน้ำเก่าผ่านไป ... ก็ย่อมมีสายน้ำใหม่ไหลเข้า
มาแทนที่ เก็บวันวานที่เลวร้าย ให้สลายเป็นธุลีดิน..
นึกถึงวันนี้เป็นเหมือนเมล็ดพันธุ์ ที่รอวันเจริญเติบโต..
อย่างสมบูรณ์และมีคุณค่า
วันนี้ดี … วันข้างหน้าก็จะดี

กำลังใจดี ๆ ...กับความรู้สึกความห่วงใย
เก็บไว้ให้กับตัวเองบ้าง ... เป็นแรงฉุดให้ตัวเอง
ลุกขึ้นมาใหม่..ให้ได้
และดูแลนาฬิกาชีวิต เรือนใหม่ของเรา
เปรียบเข็มวินาทีของเราเป็นเข็มสติ
เป็นเข็มชีวิต...ก้าวทุกก้าวของชีวิตต้องมีสติ
ควรชื่นชมกับทุกเรื่องราวของชีวิต...เป็นประสบการณ์ที่มีคุณค่า...

วิถีแห่งสุขที่ยั่งยืน

รู้ทั่วถึง ทุกสิ่งที่ทำ แม้ด้วย ฉันทะ

เพียรตามประกอบ ทุกรายละเอียดไม่ลดละ พร้อมการรู้ทั่วถึงวิริยะทุกก้าวย่าง

สร้างวิถีอันนำไปสู่การสลายทิ้งซึ่งฝันทั้งปวง เอาใจใส่ต่อปกติภาวะที่ไร้ซึ่งมายาโลกแห่งความฝัน

ตรวจตราทุกสภาพสภาวะที่กำลังทรงอยู่ และที่ก้าวผ่านแล้ว อย่างซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อย่างประณีต อย่างรอบคอบ และอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย


ทุกประการหากกระทำด้วยความสุข กระทำด้วยความสนุก
การหยั่งถึงมิติแห่งสุขที่เป็นอมตะ ย่อมถึงได้เป็นแน่แท้

[/quote]
(ห้ามยื่นอาหารด้วยมือให้ชีเปลือยและนักบวช)

ขนมเกิดขึ้นแก่สงฆ์ (เหลือเฟือ) พระผู้มีพระภาคจึงทรงโปรดให้พระอานนท์แจกทานแก่คน อดอยาก พระอานนท์จึงแจก มีนักบวชนอกศาสนาที่เป็นผู้หญิงมารับแจกด้วย เผอิญให้เกินไป 1 ก้อน แก่นักบวชหญิงนั้น ด้วยเข้าใจผิด พวกเขาเองจึงล้อกันว่า พระอานน์เป็นชู้ของหญิงนั้น และภิกษุรูปหนึ่งฉันเสร็จก็เอาข้าวสุกคลุกเนยใสให้แก่อาชีวกผู้หนึ่ง มีผู้เห็นว่าไม่เหมาะสม (เพราะการยื่นให้ด้วยมือแสดงคล้ายเป็นศิษย์ หรือคฤหัสถ์ประเคนของพระ จะกลายเป็นเหยียดหยามตัวเองลงเป็นคฤหัสถ์) พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท ห้ามให้อาหารแก่ชีเปลือย แก่ปริพพาชก ด้วยมือของตน ทรงปรับอาบัติปาจิตีย์แก่ภิกษุผู้ล่วงละเมิด


ขออำนาจกุศลที่ข้าพเจ้าแผยแพร่ธรรมนี้บูชา คุณครูอาจารย์ด้วยความเคารพนอบน้อมตลอดทั้ง บูชามารดาบิดาด้วยบุญนี้หนอ และขอให้กัญญามิตรมีดวงเห็นธรรมทุกท่านเทอญ
( หากมีข้อความผิดพลาดกลาบขออภัยในความผิดนี้ด้วยจิตที่นอบน้อมครับ )


เทพบุตร

[/quote](ห้ามยื่นอาหารด้วยมือให้ชีเปลือยและนักบวช)

ขนมเกิดขึ้นแก่สงฆ์ (เหลือเฟือ) พระผู้มีพระภาคจึงทรงโปรดให้พระอานนท์แจกทานแก่คน อดอยาก พระอานนท์จึงแจก มีนักบวชนอกศาสนาที่เป็นผู้หญิงมารับแจกด้วย เผอิญให้เกินไป 1 ก้อน แก่นักบวชหญิงนั้น ด้วยเข้าใจผิด พวกเขาเองจึงล้อกันว่า พระอานน์เป็นชู้ของหญิงนั้น และภิกษุรูปหนึ่งฉันเสร็จก็เอาข้าวสุกคลุกเนยใสให้แก่อาชีวกผู้หนึ่ง มีผู้เห็นว่าไม่เหมาะสม (เพราะการยื่นให้ด้วยมือแสดงคล้ายเป็นศิษย์ หรือคฤหัสถ์ประเคนของพระ จะกลายเป็นเหยียดหยามตัวเองลงเป็นคฤหัสถ์) พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท ห้ามให้อาหารแก่ชีเปลือย แก่ปริพพาชก ด้วยมือของตน ทรงปรับอาบัติปาจิตีย์แก่ภิกษุผู้ล่วงละเมิด


ขออำนาจกุศลที่ข้าพเจ้าแผยแพร่ธรรมนี้บูชา คุณครูอาจารย์ด้วยความเคารพนอบน้อมตลอดทั้งบูชามารดาบิดาด้วยบุญนี้หนอ และขอให้กัญญามิตรมีดวงเห็นธรรมทุกท่านเทอญ
( หากมีข้อความผิดพลาดกลาบขออภัยในความผิดนี้ด้วยจิตที่นอบน้อมครับ )


เทพบุตร

ปฏิบัติลำบากลำบน ถลอกปอกเปิกขนาดนั้น

สงสัย จัดอยู่ในตระกูลพวก ทุกขาปฏิปทาขิปปาทันธาภิญญา

สำหรับผมนะเหรอ...........เฮอะๆๆๆๆๆๆๆ