ขอบพระคุณค่ะอาจารย์

ตามอ่านลิ้งค์บ้างแล้วค่ะ น่าสงสารนะคะ

วันจันทร์จะกลับมานะคะ ช่วงนี้ต้องไปทำธุระที่อื่นค่ะ

ขอบพระคุณที่แนะนำค่ะคุณวลัยพร

ความจริงหนูเป็นคนขอเอง อาจารย์เลยเอามาลงให้

ขอประทานโทษค่ะคุณวลัยพร

หนูเกรงว่าคุณอาจเข้าใจผิดว่าอาจารย์เอาลิ้งค์มาลงเอง เลยชี้แจงว่าเป็นคนขอเอง


เพราะตอนแรกโพสต์ไว้ที่ความเห็นนี้



ที่เหลือแค่ตัว "l" เพราะตอนแรกหนูขอตัวอย่างหรือลิ้งค์โทษของอุปาทาน แล้วคลิก "ส่ง"
อาจารย์เองคงดูอยู่ เพราะคืนนั้นคุยกันตั้งหลายคห. เลยเอาลิ้งค์มาเพิ่มให้
หนูเลยไปลบคำขอของตัวเองแล้วพิมพ์ให้เหลือแต่ตัว " l" ค่ะ (และอาจารย์เพิ่มตัวอย่างให้อีกในวันต่อมา แต่ก็เตือนไว้ ใจความสำคัญก็เหมือนที่คุณวลัยพรแนะนำ)

อาจารย์คะ

กำหนด 3 จุด ลำบากค่ะ กำหนดพองหนอ+ยุบหนอ ได้ค่ะ แต่เพิ่มนั่งหนอนี่ทำให้หายใจลำบากค่ะ ตอนที่กำลังปฏิบัติ ตัวไม่ได้โน้มลงจนหัวถึงพื้นเหมือนวันนั้น แค่จะโน้มแต่ไม่โน้มค่ะ

วันนี้ปวดศีรษะ มีไข้ และไม่ค่อยมีแรง แต่ตอนนี้ก็ทำรายงานวิชาที่เรียนอยู่นะคะ ไม่แน่ใจว่าตอนกลางคืนจะดีขึ้นไหม ถ้าไม่ดีขึ้นควรปฏิบัติไหมคะ


ตั้งแต่ช่วงแรก ๆ ที่คุยกับอาจารย์/คุณกรัชกาย หนูกังวลมาตลอดเลยว่าจะใช้คำเรียกว่ายังไงดี ใช้ว่า "คุณกรัชกาย" ก็เหมือนไม่เคารพ ใช้ว่า "อาจารย์" ก็รู้สึกขัด ๆ ยังไงก็ไม่ทราบค่ะ จะเลี่ยงไม่ใช้เลยก็ไม่ได้

คุณวลัยพรคะ ถ้ามีคำแนะนำก็มาแนะนำอีกนะคะ ตอนนี้นอกจากอาจารย์แล้ว ก็มีแต่คุณที่หนูคุยด้วยได้ จะคุยกับคนอื่นที่กระทู้อื่นก็ไม่รู้จะคุยอะไรเพราะไม่มีความรู้ค่ะ

อย่างนี้ครับ เราหายใจเข้าหายใจออก เท่าเดิม พองหนอ ยุบหนอ (...นั่งหนอ ไม่ได้สูดลมหายใจเข้าออกใหม่นะครับ...พอเรา ยุบหนอ สุดหนอ ก็แวบ (เร็วๆ) นึกรูปที่นั่งนิดหนึ่ง
แล้วก็เกาะพองหนอ ยุบหนอ เลย)

เอางี้ก่อนก็ได้ หากตอนนี้ยังข้องขัด ไม่ถนัด ก็พองหนอ ยุบหนอ เป็นต้น ไปก่อน
ส่วน “นั่งหนอ” ยังไม่ต้อง แต่อารมณ์อื่นที่แทรกเข้ามากกระทบก็ว่าไปตามเรื่อง

เฉพาะรูปนั่ง “นั่งหนอ” กำหนดบางขณะที่ลมหายใจยาวๆๆ ก็แวบ "นั่งหนอ" เสียทีหนึ่ง
เรียกว่า นานๆ กำหนดทีว่างั้น เถอะ


อนึ่ง แม้พอง-ยุบเอง สมมุติว่า พองไม่ชัด แต่ยุบชัด เราก็ยุบหนอ นังหนอ อย่างนี้ก็ได้
ไม่ใช่ว่า จะต้องไล่ตามลำดับ พองหนอ ยุบหนอ ไปตลอดไม่ใช่ครับ
เคยกล่ววไว้หลายๆครั้งว่า เราพลิกแพลงวิธีกำหนดได้ตามสถานการณ์ ณ ขณะนั้นๆ
อันนี้ไม่ชัด ก็กำหนดที่ชัด แต่ก็อยู่ที่ร่างกาย กับ ความรู้นึกนี่แหละ





ดูแลสุขภาพด้วย กายกับใจเป็นของคู่กัน ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็ไม่เป็นชีวิต ไม่เป็นรินรสนะขอรับ

มีไข้ก็กินยาลดไข้แล้วนอนพัก รู้สึกร้อนๆหนาวๆ ครั่นเนื้อครั่นตัว ใช้ผ้าชุบน้ำบิดพอหมาดๆ เช็ดตามเนื้อตัว
ให้ทั่ว แต่ไม่ควรอาบน้ำขณะมีไข้ นี่พูดตามที่เคยถูกหมอดุมาแล้วนะ

เคยเป็นไข้แล้วไปหาหมอ จ่ายยาแล้วสั่งเราว่า อย่าอาบน้ำนะ ถ้าร้อนใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวเอา

...เมื่อเราเห็นว่า ค่อยยังชั่วแล้ว แต่ดื้ออยากลองของ มันจะเป็นยังไงลองดูดิ อาบน้ำ ตกกลางคืนไข้กลับเลย

ไปหาแพทย์คนเดิมอีก ...เอาที่ฟังมาแตะๆตามอกเรา แล้วมองหน้าถามว่า อาบน้ำหรือเปล่า
อาบครับ ...จัดยาให้อีก แล้วกำชับเหมือนเดิมว่าอย่าเพิ่งอาบน้ำ เช็ดตัวเอา
เราจำไว้เลย





คุณรินอย่ากังวลใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆเลย เรียกชื่อไหนสะดวกก็เรียกไปเถอะ
กรัชกายไม่เรื่องมากหรอก ชื่อนี้ เพิ่งบัญญัติตั้งขึ้นเมื่อเข้าบอร์ดธรรมะเอง จะตั้งใหม่ก็ได้
ไม่เรียกก็ได้เอ้า ว่าไปเฉยๆ

เอางี้ดีไหม เรียกกรีดกราย หรือ กัด-ฉะ-กาย มีคนเคยเรียกมาแล้วนะขอรับ คุณขันธ์คนแรก
เห็นครั้งแรก สะไม่มี

อย่าคิดมากเลยขอรับ เรียกกรัชกายก็ดีแล้ว ไม่ต้องถึงกับเรียกอาจารย์ก็ได้

ขอบพระคุณค่ะ

มาอ่านคำแนะนำค่ะ เผื่อคืนนี้อาจจะยังปฏิบัติกรรมฐานได้





จะลอง พองหนอ+ยุบหนอ+นั่งหนอ ตามคำแนะนำนี้ก่อนได้ไหมคะ พอจะเข้าใจว่าทำยังไงค่ะ เพราะลองทำอยู่หน้าคอมฯ ค่ะ





คำถามนี้หมายความว่าถ้าไม่สบายควรปฏิบัติกรรมฐานอยู่ไหม? ค่ะ คิดว่าคุณกรัชกายเข้าใจคำว่า "ปฏิบัติ" หมายถึงถ้าไม่สบายควรทำยังไง แต่ก็ดีนะคะเพราะได้คำแนะนำที่ไม่เคยรู้หรือเคยรู้แต่ลืม จากคำแนะนำนี้ ขอเดาว่าถ้าไม่สบายก็ไม่ควรปฏิบัติกรรมฐานใช่ไหมคะ





คืออย่างนี้ค่ะ ครูอาจารย์ที่เคยเรียนด้วยหรือที่รู้ว่าท่านเป็นครู (โรงเรียน) หรืออาจารย์ (มหาวิทยาลัย) ก็เรียกครูหรืออาจารย์ได้ไม่เคยติดขัด แต่กับคุณกรัชกายกลับรู้สึกแปลก ๆ ทั้ง ๆ ที่ความจริงก็ยอมรับคุณกรัชกายเป็นอาจารย์ (มาตลอด) ยอมรับแต่เรียกไม่ได้ เอาเป็นว่าเรียก "คุณกรัชกาย" เหมือนเดิมค่ะ

เอางั้นหรอ ก็ได้พูดกว้างๆ สุดความหมายเลยนะ การปฏิบัติแม้คนป่วยใกล้ตายก็ปฏิบัติ
กรรมฐานได้ คือ นอนกำหนดรู้นาม (ความคิด) กับรูป (ร่างกาย) ที่นอนเจ็บอยู่นั่น
ปฏิบัติได้จนลมหายใจเฮือกสุดท้ายเลยจ้า

แต่ที่ตอบไปก่อนหน้า ตอบแบบผ่อนลงมา ด้วยคิดว่า เมื่อเป็นไข้ไม่สบายก็ควรพักผ่อนก่อน จะมาเดินจงกรมหรือนั่งกำหนดนามรูปอยู่ หากจิตใจไม่แข็งแรงพอก็เกรงว่า จะทำให้ร่างกาย
ไม่สบายเจ็บป่วยมากขึ้น ก็เคยบอกว่าสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงอยู่ด้วย

ยังเข้มไม่พอหรือขอรับ จะได้เพิ่มเวลาให้ นั่ง ๑ ชม. เดิน ๑ ชม.เลย




ครับโอเคตามนั้น

สรุปว่า เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกนะครับ

ไม่รู้จะตอบว่ายังไงดีนะคะเนี่ย

ถ้าทำให้ไม่พอใจก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ

ต่อไปจะไม่พูดสั้น ๆ แล้วกลับมาอธิบายทีหลังแล้ว เพราะเหมือนไม่ยอมจบซะที

คุณรินรส ผมต้องขออภัยก่อนครับ ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นเชิงแนะนำ
เพราะเมื่อเห็นคนปฏิบัติหรือใคร่อยากปฏิบัติแล้ว เหมือนพบคนที่เดินทางเดียวกัน
ก็อดที่จะพูดคุยไม่ได้

ลองวิเคราะห์ตัวเองนะครับว่า กำลังทางกายและใจ เราได้ระดับไหน เพราะจริงแล้ว
การรับหรือให้กรรมฐาน ผู้ให้ต้องรู้กำลังของผู้รับดี ผู้รับก็ต้องรุ้กำลังตัวเองดี ไม่อย่างนั้น
รับไปก็จะสูญเปล่า

ทราบจากที่ลองตามอ่าน สุขภาพของคุณคงไม่ค่อยจะดี ไม่รู้ผมเข้าใจผิดหรือเปล่า
และยังใหม่ในการปฏิบัติอยู่ จากที่ดู สติสมาธิยังหย่อนอยู่พอควรเลย ล้ำหน้ากันมากอีกด้วย

ขออนุญาติแนะนำคร่าวๆนะครับ
หากมีปัญหาเรื่องการนั่งการเดินจงกรม การนั่ง ควรนั่งท่าที่สบายหน่อย เรียงขานะครับ คือไม่ต้อง
เอาขาขวาทับซ้าย วางเรียงกันไปเลย จะเอาเท้าซ้ายหรือขวาออกนอกก็ได้ ไม่เน้นสวยงาม เน้นที่
คุณภาพ มือจะวางซ้อนกันหรือวางบนเข่าก็ได้ ถ้าวางบนเข่า อาจช่วยการทรงตัวดีขึ้น ตั้งตัวให้ตรง
วิธีการประมาณตัวตรงคือ ยืดไปจนสุด แล้วย่อลงมาให้ไม่หย่อนเกินไม่ตึงเกิน โดยลองเอามือจับ
ที่ท้อง หายใจเข้าออกแล้วดูว่าพองยุบชัดที่ประมาณไหน ก็ยึดประมาณนั้นเลยก็ได้ กำหนดที่ท้อง
พองยุบ กำหนดสั้นๆก่อน พอง-ยุบ เมื่อมีระยะเหลือค่อยเติมหนอลงไปเป็น ยุบหนอ-พองหนอ
ไม่ต้องบังคับที่จะให้ได้ครบ เดี๋ยวจะซัดส่ายไป ในบางขณะที่พองหนอ ยุบหนอ อยู่ ลมหายใจอาจสั้น
เข้าก็กลับมาที่ พอง-ยุบ ธรรมดา ไม่ต้องกังวล สติให้อยู่ที่อาการพองขึ้นและยุบลงของท้อง ผมเข้าใจว่าคุณอาจเดินนานไม่ได้ นั่งนานไม่ได้ ผมแนะนำให้กำหนดเสียงที่ได้ยินด้วย ยินหนอ เมื่อได้ยินเสียง
จิตรู้ที่เสียงนั้น เมื่อเสียงหายไปแล้วกลับมาที่พองยุบต่อไป
ให้เตรียมก้าวอี้ จะมีพนักหรือไม่มีก็ได้ครับ เพราะถ้าวันไหนสุขภาพไม่อำนวยที่จะนั่งพื้น ก็นั่งที่ก้าวอี้ได้

การเดิน เดินในระยะที่ ๑ ก่อน เดินช้ากว่าเราเดินปกตินิดหน่อย สติอยู่ที่เท้า
ให้รู้อาการเคลื่อนของเท้าจากข้างหลังไปข้างหน้า อย่าไวจนสติตามไม่ทัน การเก็บแขนหรือมือ จะไขว้
ข้างหน้า ข้างหลัง หรือกอดอกก็ได้ ไม่ใช่ปัญหา
ระยะเวลา เท่าที่ดูจากการโพสมา เดิน ๒๐ นั่ง ๑๐ ก่อนดีกว่าครับ

ในเวลาที่คุณไม่สบาย เดินนานไม่ได้ อาจนั่งหรือนอนก็ได้ ใช้วิธีนี้ครับ ไม่ต้องกำหนดที่ท้องพองยุบ
ให้ย้ายไปกำหนดที่ความรู้สึกที่ไม่สบายนั้น เช่น ปวดหัว ก็กำหนด ปวดหนอ จิตรู้ที่อาการปวด ตรงไหน
มีเวทนาอะไรไปกำหนดรู้ตรงนั้นพร้อมบริกรรมช่วยได้เลยครับ ไม่มีจริงๆแล้วค่อยกลับมาที่พองยุบ

ทั้งเดินและนั่งไม่ควรเกิน ๓๐ นาทีต่อครั้งก่อน อย่าเพิ่งเพิ่มครับ อินทรีย์คุณไม่ทันจะเสียมากกว่าดีครับ